Як мы бачылі на нашых вачах, Пуцін прымае свае стратэгічныя рашэнні праз скажоны погляд на гісторыю і людзей. Ён думаў, што ўкраінцы, якія маюць сувязі з Расеяй, вітаюць уварванне, але забыўся (ці праігнараваў), што гэтыя людзі не ставяць сваіх сяброў і сем'яў перад прыналежнасцю да краіны або да таго, што яна ўяўляе.
У Пуціна стэрэатып русафілаў і русафонаў. Ён лічыць, што гэтыя людзі, выбіраючы Расею перад Захадам (ЕС і НАТА), абавязкова падпішуцца пад ашалелым імперыялізмам Пуціна. Пуцін бачыць сучаснасць як гісторыю, як вялікія хвалі людзей і палітычных рухаў, якія рухаюцца ў розных напрамках... Але сучаснасць яшчэ не гісторыя. Цяпер сучаснасць складаецца з людзей.
Гэтыя русафілы ўнутры Украіны, напрыклад, могуць нават палітычна далучыцца да рэжыму Пуціна. Людзі, якіх яны бачаць кожны дзень, не ўсе згодныя з іх палітычнымі поглядамі, у іх іншы погляд на свет, яны проста хочуць іншага праекта для сваёй краіны. Пытаньне ва Ўкраіне ў 2013 годзе, падчас расейска-майдану, было ня «мы далучаемся да Расеі ці не?», а «далучаемся мы да захаду ці не?». Вядома, каб быць часткай гэтага так званага «захаду», Украіне трэба было пакінуць Расію і яе ўплыў, але мне здаецца, што альтэрнатывай гэтаму было не далучэнне да Расеі, а больш-менш працягваць быць нейтральнымі.
І таму Пуцін стварыў гэтую дзіўную асацыяцыю, што калі людзям не падабаецца Захад, ён абавязкова падабаецца, гэта мала гаворыць пра тое, што думаюць людзі, і больш пра тое, што думае Пуцін пра сябе. Відаць, гэты вобраз сябе не адпавядае рэчаіснасці.
Аднак самы дзіўны стэрэатып/дапушчэнне, якое Пуцін рабіў адзін са сваіх эфектных прагнозаў (дагэтуль усе яны эфектна праваляліся) — еўрапейцы занадта баяцца «вялікага расійскага мядзведзя» і паспрабуюць залагодзіць сітуацыю з усё, што толькі могуць, уцякаючы ад усякага канфлікту, што могуць прыняць толькі «крутыя расейцы».
Еўрапейцы ганарацца, яны не толькі ганарацца сваёй нацыянальнасцю, але ганарацца чым Еўропа прадстаўляе: дэмакратыю, свабоду і самавызначэнне. Пуцін - антыпод гэтым каштоўнасцям. У Расіі ўсе свабоды сціскаюцца жалезным кулаком, а таму дэмакратыя — гэта пустое слова, калі не бруднае, а пра самавызначэнне... Пуцін бачыць цэлыя народы як марыянеткі; Беларусь, Казахстан, Кыргызстан і гэтак далей толькі пешкі на шахматнай дошцы расейскаму самадзержаццю.
Я б сказаў, што гэта праўда, што людзі ў Еўропе не так прывязаныя да сваёй нацыянальнасці, прынамсі ў параўнанні з мінулымі часамі. Але калі еўрапейцы цэняць дэмакратыю і свабоду, якая ідзе з ёй, Еўропа не будзе ні для каго марыянеткай. Ніколі больш еўрапейцы не будуць падпарадкоўвацца і выконваць жаданні дыктатара. Еўропа будзе адбівацца за тое, што яна прадстаўляе, чаго б гэта ні каштавала.
У ХХ стагоддзі ворагамі еўрапейскай дэмакратыі былі фашызм і камунізм. У XXI стагоддзі ворагі - аўтакратыя і аўтарытарны/таталітарны капіталізм.
Таксама Пуцін моцна пераацаніў сваю пазіцыю ў адносінах да Еўропы. Для пачатку Расея – гэта кропля ў моры ў параўнанні з Еўропай. Расія мае ВУП, супастаўны з Іспаніяй, 4-й па велічыні эканоміка у ЕС, але што больш важна, Пуцін забывае, што яго каштоўны прыродны газ не будзе мець ніякай каштоўнасці для Еўропы праз 10-20 гадоў.
Так, калі прагрэс у аднаўляльных крыніцах энергіі (ветраная, сонечная і г.д.) захавае цяперашнія тэмпы, то не пройдзе шмат часу, пакуль асноўнай крыніцай энергіі ў Еўропе стане аднаўляльная энергія. Гэта адбудзецца як следства вялікіх інвестыцый у гэты тып тэхналогіі ў апошнія дзесяцігоддзі.
Таму чаму еўрапейцы будуць баяцца страціць рэч, якая праз 10 гадоў будзе мець палову цяперашняга кошту? Навошта нам адмаўляцца ад нашых асноўных каштоўнасцяў і перакананняў дзеля таго, што мы разам у рэшце рэшт пераўзыдзем?
А каб паказаць, наколькі Пуцін маленькі насамрэч, і як Еўропа і еўрапейцы не баяцца, канцлер Нямеччыны Олаф Шольц абвясціў, што ваенны бюджэт будзе павялічаны да 2% ад вытворчага аб'ёму эканомікі краіны. 100 мільярдаў еўра на абаронны бюджэт Германіі. Нагадаю, што гэта параўнальна з абаронным бюджэтам Расіі, а ў ЕС ёсць яшчэ 26 краін, якія гатовыя паказаць Пуціну яго месца...
