Οι πίνακες και τα σχέδιά τους κυμαίνονται από ένα πορτρέτο ενός αξιοσέβαστου Παλαιστίνιου ποιητή και μελών της οικογένειάς τους που σκοτώθηκαν σε σύγκρουση, μέχρι έναν ουρανό μαυρισμένο από πυκνό καπνό – και ένα παιδί που κλαίει μπροστά στο πτώμα της μητέρας του.
Οι συγκινητικές εικόνες εκτίθενται αυτή τη στιγμή στο UNRWAΤο σχολείο Remal στην πόλη της Γάζας, το οποίο έχει μετατραπεί σε καταφύγιο.
Μνήμη και απώλεια
Η έκθεση παρέχει την ευκαιρία στα παιδιά και τους νέους να εκφράσουν και να συζητήσουν τα συναισθήματά τους μετά από σχεδόν 18 μήνες πολέμου.
Η Φατίμα αλ-Ζαάνιν, η οποία εκτοπίστηκε από το Μπέιτ Χανούν στη βόρεια Γάζα, έκλαιγε καθώς μιλούσε για το έργο τέχνης της. «Ζωγράφισα τον Παλαιστίνιο ποιητή Μαχμούντ Νταρουίς, ζωγράφισα τη μαμά, τον μπαμπά, την αδερφή μου και τον παππού μου», είπε.
Η Φατιμά σταμάτησε να μιλάει για να κλάψει για άλλη μια φορά και στράφηκε σε ένα μικρό σχέδιο με μολύβι γεμάτο κόκκινες κηλίδες. «Ζωγράφισα σώματα μαρτύρων που είχαν γίνει κομμάτια», εξήγησε.
Έδειξε ένα άλλο σχέδιο ενός αγοριού που ονομαζόταν Μωάμεθ «που εύχεται να είχε απομείνει έστω και ένα άτομο στην οικογένειά του, αλλά δεν είχε απομείνει κανένας», είπε. «Ζωγράφισα ένα παιδί που θρηνούσε τη μητέρα του, την οποία είχε χάσει».
Ένας ειδικός από το Κέντρο Ψυχολογικής Υποστήριξης της UNRWA στάθηκε δίπλα στη Φατίμα και επαίνεσε το θάρρος της να εκφράσει τα συναισθήματά της.
Η 17χρονη Να'εμάτ Χαμπούμπ, η μόνη επιζήσασα της οικογένειάς της και εκτοπισμένη από τον καταυλισμό Τζαμπάλια, στέκεται δίπλα στο έργο τέχνης της - ένας συγκινητικός φόρος τιμής στη μητέρα της, η οποία σκοτώθηκε στον πόλεμο.
Προσευχή για παρηγοριά
Η Να'εμάτ Χαμπούμπ, μια 17χρονη μαθήτρια, άγγιξε έναν από τους πίνακές της καθώς μιλούσε γι' αυτόν. Η εικόνα απεικονίζει το πρόσωπο της μητέρας της, η οποία σκοτώθηκε στον πόλεμο.
«Αυτή είναι η ζωγραφιά της μαμάς. Δόξα τω Θεώ που μπόρεσα να τη ζωγραφίσω όσο προσπαθώ να ξεπεράσω την απώλειά της. Ελπίζω όλοι να προσεύχονται γι' αυτήν.»
Η Να'εμάτ συνέχισε να περνάει τα δάχτυλά της πάνω στον πίνακα σαν να ήθελε να αγγίξει το πρόσωπο της μητέρας της και είπε: «Είθε ο Θεός να μου δώσει παρηγοριά που την έχασα και τα αδέρφια μου».
Είθε ο Θεός να μου δώσει παρηγοριά για την απώλεια αυτής και των αδελφών μου
Ευλόγησε την ομάδα ψυχικής υγείας στο καταφύγιο Remal για την υποστήριξή της, λέγοντας ότι της έδωσε τη δύναμη να μετατρέψει τον πόνο της σε τέχνη.
Η θλίψη της κυριεύτηκε ξανά και δεν μπόρεσε να συνεχίσει. Παρηγορημένη από μια αγκαλιά από τον σύμβουλο, μπόρεσε να συνεχίσει, λέγοντας ότι η ψυχολογική υποστήριξη που λαμβάνει στο καταφύγιο της επιτρέπει να συνεχίσει να σπουδάζει.
«Επιδιώκω να αναπτύξω τα ταλέντα μου μετά από όσα έχω περάσει κατά τη διάρκεια του πολέμου», είπε. «Θέλω να προσπαθήσω σκληρά να γίνω αυτό που ήθελε η μητέρα μου για μένα».
Η Malak Fayad, μια εκτοπισμένη από το Beit Hanoun (Γάζα), μοιράζεται το νόημα πίσω από τα έργα τέχνης της με άλλους εκτοπισμένους επισκέπτες, χρησιμοποιώντας την τέχνη ως τρόπο έκφρασης των εμπειριών, της ανθεκτικότητας και της ελπίδας της εν μέσω της καταστροφής του πολέμου.
Ζωές μεταμορφωμένες, ελπίδες κατεστραμμένες
Μια άλλη μαθήτρια, η Malak Fayyad, στάθηκε μπροστά στους πολύχρωμους πίνακές της. Ένας απεικονίζει τον καταγάλανο ουρανό και τη θάλασσα της Γάζας, δείχνοντας πουλιά, δέντρα και τοπία. Είναι ένα αντίγραφο ενός έργου που είχε ζωγραφίσει προηγουμένως και το οποίο κρεμόταν περήφανα σε έναν τοίχο στο σπίτι της οικογένειάς της.
Αλλά το σπίτι καταστράφηκε μαζί με όλα τα υπάρχοντά τους, συμπεριλαμβανομένου του πίνακα.
«Το ζωγράφισα ξανά για να θυμηθώ τη Γάζα όπως ήταν, και δίπλα του ένας άλλος πίνακας καλυμμένος από μαύρο καπνό από όπλα», είπε η Μάλακ, προτού επισημάνει άλλα έργα που δημιούργησε, συμπεριλαμβανομένου ενός που «δείχνει πώς οι ζωές μας έχουν μεταμορφωθεί μετά την καταστροφή και τους βομβαρδισμούς».
Ένας άλλος πίνακάς της απεικονίζει έναν Παλαιστίνιο άνδρα που φαίνεται να κουβαλάει μια τσάντα σε σχήμα σπιτιού. Είπε ότι «δείχνει ότι ο Παλαιστίνιος κουβαλάει πάντα μαζί του τον παλαιστινιακό σκοπό, ακόμα και όταν είναι εκτοπισμένος και αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι του».
Ο πόλεμος στη Γάζα έχει καταστρέψει τις ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον, σύμφωνα με έναν άλλο νεαρό καλλιτέχνη, τον Malak Abu Odeh.
«Όχι μόνο ο εκτοπισμός και η καταστροφή, αλλά ο πόλεμος μας έχει αφαιρέσει τους πιο αγαπημένους μας ανθρώπους, τους συγγενείς και τα αγαπημένα μας πρόσωπα», είπε.
«Δεν είμαστε καλά, αλλά θα ήθελα να ευχαριστήσω την ομάδα ψυχικής υγείας που προσπαθεί να μας ψυχαγωγήσει, να μας βοηθήσει και να μας στηρίξει».
Δέσμευση για παράδοση
Η UNRWA συνεχίζει να παρέχει υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής υποστήριξης σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας. Η υπηρεσία ανέφερε ότι οι ομάδες της ανταποκρίθηκαν σε περίπου 3,000 υποθέσεις μεταξύ 21 και 27 Απριλίου.
Αυτή η υποστήριξη περιελάμβανε ατομική συμβουλευτική, συνεδρίες ευαισθητοποίησης και αντιμετώπιση περιστατικών έμφυλης βίας στα κέντρα υγείας, τα ιατρικά σημεία και τα καταφύγια.
