SIGUATEPEQUE, Hondúras - Þegar andlega þjóðþing Bahá'í í Hondúras stofnaði neyðarnefnd snemma í heimsfaraldrinum, setti það af stað ferli sem myndi reynast nauðsynlegt mánuðum síðar í viðbrögðum sínum við hrikalegum áhrifum fellibyljanna Eta og Iota.
Í nóvember, þegar fréttir bárust af flokki 4 fellibylnum Eta, sem var að nálgast, gerði neyðarnefndin tilraunir til að vekja athygli á yfirvofandi hamförum. Gloria Perdú, nefndarmaður, segir: „Það voru mörg ár síðan landið varð fyrir svona kröftugum stormi og flestir bjuggust ekki við slíkri eyðileggingu. Netið sem við höfðum komið á fót fyrr á árinu gerði okkur kleift að gera fólki viðvart um þær varúðarráðstafanir sem þeir ættu að gera fyrir storminn.“
Fellibylurinn Eta gekk á land undan strönd Níkaragva 3. nóvember áður en hann fór um Hondúras. Þessu fylgdi Iota, flokkur 5 fellibylur, aðeins tveimur vikum síðar, sem skildi eftir sig eyðileggingarstig á svæðinu sem ekki hefur sést í nýlegri sögu. Miklar rigningar ollu víðtækum flóðum, en fjarskipti, rafmagn og vegir voru í hættu á mörgum svæðum.
Þjóðfundurinn – þar sem hann sá hinn gríðarlega kraft trúrækinnar anda við að skapa andlegt umhverfi og tilfinningar um samstöðu í kreppum – kallaði á neyðarnefndina til að aðstoða við að efla bænir á landsvísu.
„Á dimmum tímum var bænaherferðin vonarverk,“ segir Andrea Castiblanco, meðlimur andlega þjóðarráðsins og neyðarnefndarinnar. „Þó að þú sért hræddur, veistu – jafnvel í miðjum storminum með fjarskipti niðri – að þú ert með í djúpu heilögu verki af öðrum um allt land. Og þegar þú biðst fyrir færðu innblástur frá þeirri vitneskju að þú getir gripið til sameinaðra aðgerða saman á eftir.“
Frú Perdú segir frá því hvernig nefndinni hefur tekist að virkja marga til aðgerða. „Við leituðum til staðbundinna bahá'í-samfélaga um allt land sem í áratugi hafa verið að læra um að byggja upp getu hjá vaxandi fjölda fólks til að leggja sitt af mörkum til framfara í samfélagi sínu.
„Þetta gerði neyðarnefndinni kleift að koma á fót tengslaneti sem samanstóð af fólki og stofnunum sem hafa skipulagshæfileika og vilja til að leiða fólk saman í sátt og einingu.
Fröken Perdu heldur áfram að útskýra hvernig tengslanetið var mikilvægur þáttur í að beina fólki og fjármagni á þarfir. „Fjölskyldur á minna svæðum gáfu til dæmis allar vistir eða fatnað sem þær gátu, sem var dreift til annarra svæða. Andi samheldni og óeigingjarnrar þjónustu sem fólk hefur brugðist við hefur vakið gríðarlega von á þessum mikla erfiðleikatímum.“
Miðað við nálgun neyðarnefndarinnar hefur verið hæfni hennar til að efla getu í sveitarfélögum til að taka forystu í eigin viðbragðs-, bata- og þróunarviðleitni.
Ung manneskja frá bahá'í samfélaginu San Pedro Sula á staðnum segir: „Mér finnst þetta vera tími til að hugleiða hvað er sannarlega mikilvægt. Við erum að endurbyggja húsin okkar og aðstoða nágranna okkar við að endurbyggja sín. Fólk er að vakna fyrir því hversu mikið við öll verðum að styðja hvert annað. Þetta er stundin til að sameinast og byggja upp eitthvað nýtt, ekki bara efnislega heldur líka andlega.“
Á þeim vikum sem liðin eru frá óveðrinu hefur nefndin snúið sér að langtímaþörfum. Frú Castiblanco segir: „Margir hafa verið atvinnulausir frá því að faraldurinn hófst, eða átt lítil fyrirtæki eins og að baka sætabrauð, selja föt eða hárgreiðslu en misst allan varning sinn og búnað í óveðrinu. Við erum að skoða að stofna fræsjóð til að hjálpa fólki að kaupa efni sem það þarf til að endurræsa fyrirtæki sín.“
