Viðtal við prófessor Dr. Archil Metreveli, yfirmann Stofnun fyrir trúfrelsi við háskólann í Georgíu
Jan-Leonid Bornstein: Við höfum heyrt frá þér um nýtt frumkvæði að lagasetningu ríkisstjórn Georgíu um að leggja fram drög að nýjum varnarlögum í desember 2022. Ef framlögð útgáfa af drögunum verður samþykkt verða gildandi lög, sem undanþiggja (fresta) ráðherra hvaða trúarbragða sem er frá skyldubundinni herþjónustu, afturkölluð. . Hvaða áhættu sérðu í þessu nýja framtaki?
Archil Metreveli: Til að vera nákvæmari, þetta er ekki einu sinni „áhætta“ heldur „augljós staðreynd“ sem verður mynduð ef þessi lagabreyting verður samþykkt. Innleitt reglugerðarákvæði mun nefnilega gera að engu möguleika ráðherra minnihlutatrúarbragða, sem þýðir öll trúarbrögð nema georgíska rétttrúnaðarkirkjan, til að njóta undanþágu vegna skyldubundinnar herþjónustu.
Jan-Leonid Bornstein: Gætirðu útskýrt nánar svo lesendur okkar geti skilið áskoranirnar betur?
Archil Metreveli: Tvö viðmið í gildandi georgískri löggjöf tryggja undanþágu ráðherra frá skyldubundinni herþjónustu. Í fyrsta lagi 4. grein stjórnarskrársamnings milli Georgíu-ríkis og sjálfshöfðingja-rétttrúnaðarkirkjunnar í Georgíu (aðeins ráðherrar rétttrúnaðarkirkjunnar í Georgíu) og í öðru lagi 30. grein laga Georgíu um herskyldu og herþjónustu (þ. Ráðherrar hvers kyns trúarbragða, þar með talið rétttrúnaðarkirkjunnar í Georgíu).
Í 71. grein framlagðra frumvarpa til varnarmála, sem er valkostur við 30. grein framangreindra laga, sem gilda um frestun herskyldu, er ekki lengur innifalin svokölluð ráðherraundantekning. Þar af leiðandi, samkvæmt nýju lagafrumvarpinu, mun enginn ráðherra trúarbragða sem áður hafa verið undanþegin herþjónustu ekki lengur njóta forréttinda undanþágu sem ráðherra. Á hinn bóginn er 4. grein stjórnarskrársamnings Georgíu, sem undanþiggur eingöngu ráðherra rétttrúnaðarkirkjunnar í Georgíu, frá herþjónustu.
Það er merkilegt að samkvæmt stjórnarskrá Georgíu (4. grein) og lögum Georgíu um staðlaðar gerðir (7. grein) hefur stjórnarskrársamningur Georgíu stigveldisforgang fram yfir lög Georgíu og, ef um ættleiðingu er að ræða, einnig fram yfir varnarmálin. Kóði. Þess vegna mun ráðherraundanþágan (sem verður afturkölluð fyrir ráðherra allra trúarbragða) ekki ein og sér ógilda þessi forréttindi fyrir ráðherra rétttrúnaðarkirkjunnar í Georgíu þar sem það á eftir að veita það með stigveldi hærri staðlagerð - stjórnarskrársamningnum frá Georgíu.
JLB: Ég skil. Hvers vegna heldurðu að þessi löggjöf sé lögð fram? Hvernig er það réttlætt?
AM: Í skýringum framlagðra dröga kemur fram að með þessari breytingu sé ætlunin að útrýma löggjafarbilinu sem gerir „óprúttnum“ og „fölskum“ trúfélögum kleift að hjálpa einstaklingum að forðast skyldubundna herþjónustu. Tilgreindur tilgangur samsvarar venjum sem settar eru af Kirkju biblíufrelsis – trúfélags stofnað af stjórnmálaflokknum Girchi. Kirkja biblíufrelsis, sem tæki pólitískra mótmæla Girchi gegn skyldubundinni herþjónustu, veitir þeim borgurum sem vilja ekki gegna herskyldu stöðu „ráðherra“. Starfsemi kirkjunnar um frelsi Biblíunnar byggir einmitt á gildandi lögum um herskyldu og herþjónustu.
JLB: Heldurðu að það muni hafa frekari afleiðingar fyrir georgíska löggjöf eða löggjafarvenju?
AM: Já, og það hefur nú þegar. Breytingarnar hafa einnig verið lagðar fram á lögum um Georgíu um aðra vinnuþjónustu utan hernaðar. Sérstaklega, samkvæmt breytingadrögunum, verður grundvöllur þess að sleppa ríkisborgara úr skyldubundinni herþjónustu og gegna annarri vinnuþjónustu utan hernaðar, ásamt samviskumótmælum, einnig staða „ráðherra“. Samkvæmt georgískum yfirvöldum mun þetta nýja „forréttindi“ koma í stað hinnar afturkölluðu ráðherraundantekninga þar sem þessi nýja lagareglugerð mun gilda jafnt um ráðherra allra trúarbragða, þar með talið rétttrúnaðarkirkjunnar í Georgíu. Hins vegar er þessi túlkun ekki heiðarleg, þar sem stjórnarskrársamningur Georgíu bannar ríkjum að kalla rétttrúnaðarráðherra til skyldubundinnar herþjónustu, þannig að það mun ekki vera nauðsynlegt að framlengja „forréttindi“ annarrar vinnuþjónustu utan hernaðar til þeirra. Þar af leiðandi, ef framlögð drög verða samþykkt, verða rétttrúnaðarráðherrarnir skilyrðislaust undanþegnir skylduskyldu herþjónustu, en ráðherrar allra annarra trúarbragða verða háðir annarri vinnuþjónustu utan hernaðar.
JLB: En eru þessi forréttindi, sem þýðir fulla undanþágu frá herskyldu, grundvallarréttur?
AM: Áhyggjur okkar snúa að grundvallarréttinum til jafnréttis og mismununar á grundvelli trúarbragða. Augljóslega er undanþága ráðherra frá herþjónustu (öfugt við undanþágu sem byggist á samviskubiti) ekki réttur sem verndaður er af trúfrelsi eða trúfrelsi. Þessi forréttindi hafa verið veitt þeim með hliðsjón af almennu mikilvægi stöðu þeirra og af pólitískum vilja ríkisins.
Engu að síður felur grundvallarréttur til jafnréttis og bann við mismunun á grundvelli trúarbragða í sér að þegar engin hlutlæg ástæða er fyrir mismunandi meðferð ætti að víkka þau forréttindi sem ríkið veitir jafnt til hvers hóps eða einstaklings óháð trúarkennd þeirra eða iðkun. Framlögð reglugerð er augljós og beinskeytt mismunun á grundvelli trúarbragða, þar sem hún felur ekki í sér neina málefnalega og skynsamlega rökstuðning fyrir þeirri mismunandi meðferð sem hefur verið staðfest.
JLB: Að þínu mati, hver væri rétta nálgun ríkisins varðandi þetta mál?
AM: Það er ekki erfitt að finna svör við slíkum spurningum. Nútíma reynsla af trúfrelsi og lýðræði ákvarðar greinilega að ríkið ætti ekki að létta af byrðum sínum á kostnað grundvallarréttinda og frelsis einstaklinga eða hópa. Þannig að ef dómstóllinn myndi komast að því að kirkjan biblíufrelsis væri í raun að misnota trúfrelsi eða trúfrelsi, ætti ríkið að útrýma eingöngu iðkun eyðileggingar en ekki réttinum til jafnréttis og ekki mismununar á grundvelli trúar og trúarbragða, algjörlega.
JLB: Þakka þér fyrir
