დაქორწინებულ ინდონეზიელ ქალს ჯოხით ცემა მიუსაჯეს, რადგან მან ქმარს მოატყუა. მას 100 დარტყმის ატანა მოუწია, ხოლო მის საყვარელს მხოლოდ 15 მიუსაჯეს. საქმე არის კონსერვატიული ისლამური პროვინციიდან აჩეხიდან. ტანჯვა მცირე ხნით შეწყდა, რადგან ქალმა ტკივილს ვერ გაუძლო, წერს Daily Mail.
აჩე არის რეგიონი დასავლეთ ინდონეზიაში, სადაც მხოლოდ შარიათის კანონი მოქმედებს. საგამოძიებო ორგანოს ნაწილი ივან ალავი ამბობს, რომ სასჯელი მას შემდეგ შეუმცირეს, რაც ბრალდებულმა ღალატში პარტნიორი გამოავლინა.
მოსამართლეებს გაუჭირდათ აღიარებითი ჩვენების მიღება მამაკაცისგან, რომელმაც ეს უკანასკნელად უარყო. თუმცა, ხელისუფლებამ ის დამნაშავედ ცნო "ქალის მოზიდვაში, რომელიც მისი ცოლი არ არის" მას შემდეგ, რაც შეყვარებულები პალმის ზეთის პლანტაციაში "მოძრაობაში" დაიჭირეს.
მისი სასჯელი იყო 30 ინსულტი, რომელიც მოგვიანებით 15-მდე შემცირდა. ამგვარად, ის შედარებით იოლად გადაურჩა თავის თანამოქალაქეს, რომელსაც ახალგაზრდა გოგონასთან ურთიერთობის შემდეგ 75 თვით თავისუფლების აღკვეთა და 100 ჩარტყმა მიუსაჯეს.
სასჯელის აღსრულება ადგილობრივების თვალწინ იყო, რომლებმაც ცემის ფაქტი ტელეფონებით დააფიქსირეს. ეს არ არის პრეცედენტი, რადგან პანდემიამდე მსგავსი მოვლენები ათასობით თვალწარმტაცი ადგილობრივს იზიდავდა.
აჩე არის ერთადერთი რეგიონი ინდონეზიაში, სადაც მუსლიმები უმრავლესობას წარმოადგენენ და სადაც ისლამური კანონი გამოიყენება. ის საშუალებას აძლევს მათრახს გადაეცეს აზარტული თამაშების, სიმთვრალის, ჰომოსექსუალური სექსის და მრუშობის ბრალდებით.
წარსულში სახელმწიფოს ტერიტორიაზე საინტერესო კანონი ყალიბდებოდა, რომელიც ადგილობრივი ნორმებისა და ისლამური ტრადიციების ნაზავია. აჩეხს შემდგომში მიენიჭა პრივილეგია, გაეგრძელებინა მისი გამოყენება რეგიონში სეპარატისტული განწყობის დასაძლევად.
წლების განმავლობაში, ცენტრალურმა ხელისუფლებამ უფრო მეტი უფლება გადასცა ადგილობრივ ადმინისტრატორებს, რათა უზრუნველყოფილიყო უფრო სწრაფი განვითარება.
ეს იწვევს სიტუაციას, როდესაც არის რელიგიური პოლიცია, რომელიც დევნის და სასტიკად სჯის ჰომოსექსუალიზმს, ქალები, რომლებიც არ ატარებენ ჰიჯაბს და ადამიანები, რომლებიც სვამენ და თამაშობენ აზარტულ თამაშებში.
ჯერ კიდევ 2018 წელს აჩემ გამოაცხადა, რომ საჯარო ლინჩი, რომელიც ახლა ციხეების კედლებს მიღმა გაიმართება, შეჩერდება, მაგრამ სამწუხაროდ, ეს რეალობად არ იქცა. ასეთი წინადადებების რაოდენობაც კი იზრდება, რაც აწუხებს ადამიანის უფლებები დამცველები.