Auctore Ioanne Chrysostomo
Post mortem autem Thare dixit Dominus ad Abram: Egredere de terra tua, et de cognatione tua, et de domo patris tui, et veni in terram quam monstrabo tibi. Faciamque te in linguam magnam, et benedicam tibi, et magnificabo nomen tuum, erisque benedictus. Et benedicam benedicenti tibi, et juranti tibi maledicam: et benedicentur propter te omnes familiae terrae (Gen. XII, 1, 2, 3). Sedulo singula haec verba perpendamus ad videndum Deum piae Patriarchae animam.
Haec verba non omittamus, sed consideremus quam sit difficile praeceptum. Exi, inquit, de terra tua et de cognatione tua et de domo patris tui et vade in terram quam monstravero tibi. Dimitte, inquit, notum et certum, et ignotum et inusitatum antepone. Videte quemadmodum ab initio vir iustus invisibilia visibilibus et futura praeponere edoctus est quae iam in manibus erant. Non jussus est aliquid facere. terram in qua tamdiu vixerat relinquere, et omnem cognationem suam et omnem domum patris sui relinquere et ire ubi nesciebat vel curaret. (Deus) non dixit ad quam regionem se transferre vellet, sed incerto praecepti sui patriarchae pietatem tentavit: Vade, inquit, ad terram, et ostendam tibi. Cogitate, dilectissimi, quam excelsus spiritus, nulla passionis vel habitu abjectus, hoc mandatum implere oporteat. Etenim si etiam nunc, ubi jam pia fides percrebuit, multi tam arcte inhaerent consuetudini, ut mallent omnia transferre, quam relinquere, etiam si necesse erat, locum, in quo ante vixerant, et hoc fieri. non solum apud vulgus, sed etiam cum iis, qui a strepitu vitae quotidianae recesserunt et vitam monasticam elegerunt, tunc magis conveniebat viro iusto tali mandato perturbari, et in adimplendo haesitare. illud. Abi, inquit, relinque cognatos tuos et domum patris tui, et vade ad terram quam monstrabo tibi. Quis non talibus confundatur verbis? nec locum, nec patriam sibi declarans, Talibus incerto justorum tentat anima. Si alicui tale mandatum daretur, plebeius diceret: fiat; iubes excedere terra ubi nunc vivo, cognatio, domus patris mei; sed cur non indicas mihi locum quo eundum sit, ut saltem quantum intervallum sit sciam? Unde scio quod multo melior et uberior terra erit quam hoc unum quod relinquo? Sed justo nihil diceret an, tale aliquid senserit qui et, vis at ponderum mandamus, ignota maluisset in eum. Porro si non haberet sublimem animum et prudentem mentem, si in omnibus Deo obediendi solertia non haberet, aliud magni momenti impedimentum paterni obiisset. Nosti quam saepe multi propter cognatorum loculos mori voluissent in locis ubi parentes vitam finierunt.
4. Huic itaque iusto, si non esset admodum Deus diligens, hoc quoque de hoc cogitare naturale esset, quod pater meus amore erga me patriam reliquit, morem suum deseruit et superatum. omnes huc etiam venerunt, et vix potest dicere, propter me in aliena terra defunctus; et etiam post mortem eius non conor rependere benigne, sed cedere, relicto cum patre familia, loculo suo? Nihil tamen a proposito desistere potuit; erga Deum amor omnia ei facilia et commoda videntur.
Sic, dilectissimi, magna est Dei gratia erga Patriarcham! Eos, inquit, benedicam qui te benedicunt; Maledico maledicentibus tibi, et benedicentur in te omnes familiae terrae. En aliud donum! Omnes, inquit, tribus terrae benedicentur in nomine tuo, et ponent in nomine tuo optimam gloriam.
Vides quomodo nec aetas, nec alia res quae eum ad vitam domesticam ligare possit impedimento ei fuerit; sed contra: amor Dei omnia vicit. Ita cum hilaris animus sit et attentus, omnia impedimenta superat, omnia ruit ad amata, et quibuscumque difficultatibus se offerunt, non retardatur, sed omnia praetereunt nec obsistit, quam attingit. vult. Quam ob rem vir iustus, quamquam cohiberi senectute ac multis aliis impedimentis potuit, omnia tamen vincula rupit, ac, ut iuvenis, omni integritate solutus, ad explendum imperium festinat. Domini. Impossibile est autem quod quilibet, qui aliquid gloriosum et strenuum facere statuerit, non se armat in praemissis omnibus, quae tale inceptum impediant. Novit hoc vir iustus, et sine cura omnia relinquens, non cogitans de habitu, de affinitate, de domo patris, de sarcophago, vel de senectute, omnia ad id solum direxit, quasi. ut impleatur mandatum Domini. Ac deinde visu mirabilis se obtulit: vir summa senectute, cum uxore, senibus, cum servis multis, ibat, ne nesciens quorsum vagaretur. Et si etiam cogitas quam difficilis viae eo tempore ( tunc impossibile erat, ut nunc, libere affligerem, et sic expedite iter facere, quia in omnibus locis diversae erant potestates, et viatores mittebantur. de uno domino ad alium, et fere quotidie de regno ad regnum movendum, tunc haec circumstantia satis justis obstaret, si non haberet magnam dilectionem (Deum) et promptum ad implendum praeceptum suum. Sed omnia haec impedimenta discerpens ut araneus, et ... fide firmato animo, magnitudinem polliciti subiciens, profectus est iter.
Videsne et virtutem et vitium non a natura, sed a nostra voluntate pendere?
Deinde, ut sciamus quonam situs haec regio sit, inquit: Chananæi tunc habitaverunt in terra. Hoc beatus Moyses non frustra fecit, sed ut cognoscat sapien- tiam Patriarchae et ex eo quod ipse, cum loca haec a Chananaeis adhuc occupata essent, tanquam vagus et vagabundus viveret, ut quidam. pauperem abiecisse, ut debuisset, nullum fortasse perfugium habens. Nec tamen hoc querebatur, nec dixit: quid est hoc? Ego, qui in tanto honore et veneratione in Harran vixi, nunc tanquam inexplicabilis, sicut vagus et peregrinus, hic et hic ex misericordia habito, pacem mihi in paupere refugio requiram - nec possum hoc impetrare. sed in tentoriis ac mapalibus vivere cogor et ceteras clades perpeti.
7. Sed ut non nimis pergamus doctrinam, hic desinamus et verbum perficiamus, rogantes caritatem vestram, ut imitemini spiritalem huius iusti dispositionem. Mirum vero valde, si vir iste iustus, a terra in terram vocatus, tantam oboedientiam praestitit, ut nec senectus, nec alia computavimus impedimenta, nec incommoda. tempus, neque alia, quae obsistere possent, ab obsequio prohibere, sed, ruptis omnibus vinculis, senex, quasi hilarem adolescentem, cum uxore, nepote ac servis, proripuit. nos e contra Dei imperium non a terra ad terram, sed a terra ad coelum vocamur, non eundem zelum parendi quo iustis ostendemus, sed inanes et parvas causas exhibebimus et volumus. nec magnitudine promissionum, vel ignobilitate visibilium, ut terrestrium et temporalium, nec trahi dignitatem RECENS, - contra talem indiligentiam inveniemus, quam temporali praeponamus. semper ad caelum terramque manentem, rem numquam infra dabimus quam quae avolat priusquam appareat.'
Source: S. Ioannes Chrysostomus. Sermones in librum Genesis.
Sermo XXXI. Deditque Thare aquam Abram et Nachor filiis suis, et Lot filio Arran filio eius et Sarai nuru suo, uxori Abram filii sui: et eduxi eum de terra Chaldaeorum, et ivit in terram Canaanem, et venit usque ad Haranem, et habitavit ibi, Gen.
Illustrative photo: Vetus Testamentum Hebraicum.
