Auctore prof. AP Lopukhin
18:28. Adducunt Iesum a Caipha in Praetorium. Aurora erat; Et non introierunt in praetorium, ne contaminarentur, ut manducarent Pascha.
Evangelista Ioannes non scribit aliquid de probatione Christi in domo Caiphae, quandoquidem synopticas huius rei rationes legentibus satis familiares erant. Pergit directe ad descriptionem probationis Christi sub Pilato.
"Mane erat." Mane erat, hoc est. iam dies erat (Luc. 22, 66), hora quasi sexta matutina.
"in praetorio." Christus assumptus est ad praetorium, id est in superiori palatio Herodis magni, ubi cum venirent Jerosolymam, Romani procuratores solent manere. Ex hoc palatio, quod in occidentali urbis parte situm est, turris David sic dicta adhuc conservatur.
Evangelista notat Iudaeos non intrasse Praetorium, ne se polluerent, et ad gustum Paschae se purgarent. In domo Pilati pagani panis fermentatus fuit, et Iudaei in vigilia Paschae, Nisan 13, omne fermentum cogebantur a sedibus suis removere (Bazhenov, p. 127), non respondentem. puritatem, quam Judaei tenentur in Pascha servare.
"ut comedant Pascha" Quid est hoc verbum? Nonne adhuc perfectum est Pascha? Patet ex Synopticis Evangeliis Christum et eius discipuli iam Pascha celebrasse (cf. Matth. 26, 17 et seq.) Quomodo fieri potuit ut Iudaei, qui Christum Pilato ferebant, nondum Pascha facerent? Huic quaestioni diversa responsa dant interpretes.
Nonnulli (ut Lambert, Pascha. Acta theologorum, 1903) dicunt apud Judaeos nullum tempus certum fuisse Paschae observantiae, et Christum Pascha solito tempore observasse, Judaeis de quo agitur. iuxta accuratiores eorum calendarii supputationes, post diem Pascha, quam vulgus eo anno celebravit.
Prof. Hvolson (De Ultima Paschae Coena Jesu Christi. — Lectio Christi, 1875 et 1878), addit Christum recte fecisse Pascha celebrandi in Nisan 13, eo quod anno a morte Jesu Christi Nisan 14 incidit cum feria sexta, qua. prohibitum erat agnum occidere. Dilata est ergo homicidium Paschae pro omnibus Iudaeis propter XIII, id est in nocte Iovis. At lex dixit quod agnus paschalis ederetur usque ad mane, nec aliud; numerus autem illius mane designatus fuit, et Christus, sicut multi alii Judaei, eodem die agnum comedit occisum, scilicet xiii. id est ad XIIII vesperi.
Alii, notissime Tsang, probare conantur versum de quo agitur ad esum agni paschae non pertinere. Locutio "comedere pascha" significat gustationem sacrificii quod immolabatur in crastino Paschae, id est XV Nisan (hoc est quod "Haggiga" dicitur, et gustatio azymorum (Kommentar III. Evangelium des Johannes, S. 15 sqq.).
Denique multi recentiores interpretes (eg, Loisy, Julicher, etc.) putant Ioannem consulto hic a recta Synopticorum chronologia deviare, ut notionem referamus Pascha nostrum agnum Christum esse. Secundum descriptionem evangelii sui, Christus mortuus est die et hora, qua secundum legem occisus est agnus pascha.
De praedictis explicationibus, prima videtur probabilior, secundum quam, anno mortis Christi, nonnulli Judaei XIII Pascha celebraverunt, alii XIIII Nisan. Hanc explicationem acceptam, calculis confirmata talis archaeologiae Iudaicae exploratoris ut Prof. Hvolson, intellegi potest cur, postridie Christi Paschae gustu, membra Sanhedrin reperire potuerit ad iudicium et exsecutionem ordinandam. Christus, cur Simon Cyrenaeus nunc tantum ab opere redit, Marc. Multi, feriae nondum inchoatae, adhuc apertae erant et variae tabernae cum bonis erant.
Ecclesiae Christianae traditio probabilitatem etiam talis explicationis confirmat. Exempli causa, S. Clemens Alexandrinus directe dicit Deum Pascha in Nisan 13 perfecisse, die maturius quam legali termino (apud Bazhenov p. 126). Et in Ecclesiis Orientis antiquitus Christianis, usque ad finem saeculi secundi, Pascha celebraverunt die XIIII Nisan, illud in memoriam diei mortis Christi dedicantis, et ideo asserunt Christum perfecisse. Pascha XIII Nisan.
Denique traditio Iudaica etiam tradit Iesum crucifixum in vigilia Paschae (ibid., p. 135).
Ideo satis est ut asserere, quod Joannes evangelista accuratius chronologicum ordinem hic determinat quam synoptica, ubi res exhibentur quasi Christus eodem die quo omnes Judaei Pascha comederunt.
18:29. Exivit ergo Pilatus ad eos foras, et dixit: Quid accusatis hominem hunc?
Pilatus autem exivit ad eos de palatio, et stetit in aditu tribunali, qui descendebat in domum regis. Etsi de Christo iam notus erat, cum membra Sanhedrini rogaverunt ab eo ut milites caperet Christum in horto (quod sciebat Pilatus de Christo, propter somnium uxoris Pilati, Matth. secundum morem iudiciorum Romanorum, Pilatus ad Iudaeos postulabat ut accurate accusarent.
18:30. Responderunt ei, et dixerunt : Si non fuisset ille malefactor, non tibi tradidissemus eum.
Nolebant tamen Judaei Pilato causam judicare quam constituerant. Secundum eos, satis esset ei quod Christum condemnarent ut improbum. Pilatus autem omnia quae facturus erat, sententiam de eo pronuntiaturus erat, qua de re iudicata est.
18:31. Dicit eis Pilatus: Accipite eum vos, et secundum legem vestram judicate eum. Dixerunt ei Iudei: Nobis non licet interficere quemquam;
accipite eum. Prius Pilatus servavit suam dignitatem iudicialem, et recusavit facere quod ab eo Iudaei petierunt, id est ex iniusta persuasione iudicare. Si iudaei non agnoscant ius iudicandi, ipsi Christum iudicent.
"Nos non licet." Tunc Judaei fatebantur venisse ad Pilatum, ut sententiam mortis obtinerent pro Christo, cum ipsi non liceret tales sententias ferre. Quod si postea Archidiaconum Stephanum sub Pontio Pilato fecerint (Act. 7), illicite factum est in populari tumultu.
18:32. Ut sermo Jesu impleretur, quem dixit significans qua morte esset moriturus.
Instantia Judaeorum, ut Pilatus de Christo judicaret, et contra infirmitatem, quam postea Pilatus in illis ostendit, ad implendum Christi praedictionem de qua morte esset moriturus (Joh. VII, 7ss.). Si Pilatus constanter negaret Christum iudicare, et primo institisset eius sententiae, vers. 32; Iudaei irati ipsi Christum supplicium sumpsissent, sed simpliciter lapidarent eum tanquam blasphemum ex parte eorum, et sic I. prophetia non impleta esset de Christo, quod eum de terra, id est, in cruce, resuscitaturus esset (vide interpretationem Io. 31, 3 et 14, 12). Solus cum damnatione Christi in curia Romana crucifigendus erat.
18:33. Introivit ergo iterum prætorium Pilatus: et vocavit Jesum, et dixit ei: Tu es rex Judæorum?
Ex Ioanne Evangelista non liquet quare Pilatus, Jesum in praetorium convocans, quaesiverit: Tu es Rex Judaeorum? Sed ex evangelio Lucae discimus hanc quaestionem praecessisse criminationem adversus Christum a Judaeis, qui populum excitantem, regem Judaeorum se vocantem, Luc. Pilatus autem non potest non meminisse, quia ipse milites dedit Iesum comprehendere. Ex Judaeorum accusationibus impulsus in opinionem venire potuit sub persona magistri religio in persona Iesu rebellem populi contra Romanum imperium celat.
18:34. Respondit ei Iesus: A temetipso hoc dicis, an alii dixerunt tibi de me?
Christus non protinus interrogationi Pilati respondet, sed Sam eum interrogat. Dicat Pilatus: Quid eum suadebat ut Christum interrogaret, si rex esset Iudaeorum? Responsio Christum daturum esse etiam pendet ex declaratione motivi Pilati. Aliter respondendum est si quaeratur ex parte Romana; aliter si Pilatus repetit sententiam Iudaeorum.
18:35. Respondit Pilatus: Numquid ego Iudaeus sum? Populus tuus et pontifices tradiderunt te mihi; quid fecisti?
Pilatus nullam nexum suam quaestionem negat cum Judaica de Christi regis sententia. Pro ipso ipso dubitari non potest utrum homo ante se rex sit necne. Infelix hic Jesus, homo sine ullis insignibus regiae majestatis signis, nullus est certe rex! Cogitatio regiae dignitatis tanti hominis miseri non occurreret nisi Judaeo per somnia sua religionis abrepta. "Iudaeus sum?" interrogat Pilatum. Sic si Christum interrogaverit, a se non fuit; tantum quae a Iudaeis audierat, repetivit. Accusator tenetur querelam contra Christum inquirere. "Quid fecisti?" Id est, per quae occasionem Iudaeis dedisti, qui te accusarent, ut regnum adipisceretur potestatem?
18:36. Respondit Jesus: Regnum meum non est de hoc mundo. nunc autem regnum meum non est hinc.
Christus Pilatus respondet quod pro eo, tamquam repraesentativum auctoritatis Romanae, nullum periculum habet auctoritatem quam Christus iura sua asserit. Regnum Christi vel potestas non est de hoc mundo. Caelestis originis est (cf. Io 3, 5) atque in terris institui debet diversis ab iis, quibus terrena regna fundari ac stabiliri solent: Christus validos nullos habet fautores qui politicam rem in eius beneficio exercere possint. quod ipsa traditio Christi ad Iudaeos sine magna contradictione adhae- sorum effici non potuit, si de eis satis haberet.
18:37. Dixit itaque ei Pilatus: Sic rex es tu? Respondit Iesus: Tu dicis quia rex sum ego. Inde est quod natus sum, et inde est quod in hunc mundum veni, ut testimonium perhibeam veritati; omnis, qui est ex veritate, audit vocem meam.
"Ergo rex es?" Pilatus intellexit Christum non voluisse se Iudaeorum throni simulatorem esse. Sed simul audivit Christum non omisisse quod rex esset. Et ideo dicit ei: Ergo rex es tu? (melius interpretatus est: "tamen rex es." Forte per hanc quaestionem Pilatus voluit ut Christus sciret se melius non urgere ad aliquod ignotum regnum, quod ad hunc mundum non pertinebat.
"inquis". Respondet Christus affirmative: "Tu dicis" (cf. Christi responsum Iudae in ultima Cena: "Dixisti" Matth. Matth., etiam vers. 26 ejusdem capitis.
"quod". Eodem tempore Christus Suam responsionem affirmativam confirmat cum suae conscientiae expressione: "quia" (ita rectius est interpretari particulam τι hic stantem, in textu Russico cum conjunctione "che") interpretari. .
"Rex sum". Sed ut rationem Regni sui Pilato melius patefaciat, Christus nunc affirmativam Regni descriptionem dat (antea, vers. 36, negativa tantum definitio Regni Christi data est). Christus natus est, id est "ex Patre processit" (cf. Io 16, 28), et venit in mundum, id est in mundo apparuit, non ordinariis terrenis hominibus potestatem obtinere, sed testimonium perhibere veritati; et veritatem praedicando sibi subditis acquirere. Veritatem quam Christus hic in animo habet, est divina, spiritualis, salutaris veritas (cf. Io 1, 17, 3, 11), vera Dei cognitio et revelatio, quae a Deo hominibus in ipso Christo donata est (cfr. Io 32, 14). cf. Haec non solum apud Iudaeos, sed etiam apud omnes gentes inveniuntur: quisquis desiderium veritatis non amiserit, ergo et gentes Pilatus, Christum veritatis praedicatorem intelligere possunt. Hoc modo manum ad Pilatum extendit Christus ut eum ad veram viam dirigat, eum invitans ut doctrina sua se assuefaciat.
18:38. Dicit ei Pilatus: Quid est veritas? Et cum hoc dixisset, iterum exivit ad Judæos, et dixit eis: Ego nullam causam invenio in eo.
Videbat Pilatus Romanos illos fuisse qui fidem iam veritatis amiserunt. Incredulus clericus, veritatis indifferens, qui sola mendacia, fictio, et justitiae exigentias contemnebat. Huius tempore largitio ac venalitas Romae regnavit, omnes divites facti in rebus esse non existimaverunt. Hanc agendi rationem Philosophia iustificavit, asserens nihil esse in mundo verum: "Hoc solum verum est - inquit Plinius - nihil esse verum". Unde non vult Pilatus aliquid de veritate audire. "Quid est veritas?", id est veritas somnium est. Estne tanti pugnandum, pro ire ad mortem? Pilatus autem non expectans responsum (quid enim hoc posset alacer somniens respondere ei?), exivit ad Iudaeos et dixit eis: Nullam causam inveniendi causa, quin eum persequamur.
18:39. Est autem consuetudo vobis ut unum dimittam vobis in Pascha; vultis ergo dimittam vobis regem Iudaeorum?
Pilatus nunc quid faceret? Vel criminum Christi descriptionem accuratiorem exigere, vel Jesum sub ejus protectione suscipere. Sed et unum et alterum sibi videbatur inconveniens: primo, quia evidenter iam dixerant Iudaei omnia quae dicebant contra Iesum; secunda propter periculum, ne rebellarent Iudaeos irritatos. Quam ob rem Pilatus mediam viam elegit: Judaei sentiamus sceleratum Jesum, sed et procuratoris voluntatem impleant, ut scelestus dies festos condonetur. Singulis annis in festo Paschae pro suo more unum ab Romanis auctoritates damnatorum relaxationem petierunt. Pilatus autem consensit Iesum, quem ironice vocat regem Iudaeorum.
18:40. Clamaverunt ergo rursum omnes, dicentes: Non eum, sed Vara'va. Vara'va latro erat.
Iudei autem talem pactionem non receperunt: rogaverunt Pilatum ut alium scelestum dimitteret in feste latronis Barabbam. Rerum gestarum Ioannes brevissime donat. Dicit petitum emissionem Barabbas repetitam ("iterum), et antea ipse petitionem talem non nominavit. Patet quod ea quae in synopticis iam descripta sunt (cf. Marc. 15, 6-15; Matth. 27, 15-26) notare voluit, sed non potuit quin de precibus dimitteret Barabbam. : hoc opus est ad expositionem Pilati.
Source in Russian: Biblia Sacra Explicatoria, seu Commentarii in omnes Libros Sacrae Scripturae Veteris et Novi Testamenti: In VII voluminibus / Ed. prof. AP Lopukhin. – Ed. 7th. – Moscoviae: Dar, 4, 2009 pp.
