Auctore prof. AP Lopukhin
Acts of the Apostles Visio Petri et conventus eius cum nuntiis Cornelii (10-1). Iter Petri ad Cornelium, praedicans in domo eius, descensum Spiritus Sancti ad audientes et eorum baptismum (8-9);
Actus Apostolorum. 10, 1; Erat autem in Cæsarea quidam nomine Cornelius, centurio centurio cohortis Italicæ,
in Caesarea. Vide de hac urbe interpretationem Act. 8:40.
"A cohorte Italica vocatur." Haec ala Italicorum, non militum ab indigenis constabat. Caesarea Palaestinae procuratorum Romanorum fuit residentia, et ideo specialem ditionem Romanorum vel Italorum naturalium, tanquam milites certiores et peritiores habebant. Cornelium centurio cohortis Romanae aut Italicum fuisse probabile est. Fuit ne proselytus quidem Iudaeus, sed gentilis animo bono et pietate naturali (cfr Act 10, 28, 34 et ante Act. 10, 11, 1, 18, 15, 7). Incorporatio talis personae in Ecclesiam Christi, idque immediate, sine ulla mediatione Iudaeorum, etiam in forma proselytismi ad portam, eventus magni momenti est, epocha in historia. apostolica ecclesia.
Hoc peculiare momentum eventus primae conversionis pagani ad Christum etiam loquitur de eo quod factum est mediante primo apostolo Christi - Petro, qui consulto a Deo vocatus est ab alia civitate, quamvis eo tempore. in Caesarea Philippi nobilis evangelista et baptizator Aethiopis.
Actus Apostolorum. 10:2. pium et timentem Deum cum omni domo sua; multas eleemosynas populo dedit et semper Deum oravit.
Deum timens et semper Deum oravit. Ex quibus verbis ostendunt Cornelium unius veri Dei cultorem fuisse, quem ex commercio cum Judaeis et eorum cultu verisimiliter didicerat, sed in suo modo colentem, sicut ei pia mens suadebat, independenter ac seorsum. formae cultus iudaici. adoremus.
Actus Apostolorum. 10:3. Circa horam nonam diei vidit in visione angelum Dei, qui accedens ad eum dixit ei: Corneli!
clare in visione vidit εἶδεν ἐν ράματι φανερῶς. In Slavica translatione: "Vidi in visionibus apparuerunt". Hoc significat visionem in vigilia, non in somnio (S. Ioannes Chrysostomus). Accidit circa horam nonam diei (respondens 3:00 post meridiem), quod erat solitum precandi apud Judaeos tempus. Tunc etiam Cornelius oravit, jejunans usque ad illam horam (Act. 10, 30).
Actus Apostolorum. 10:4. At ille intuens eum, timore correptus, dixit: Quid est, Domine? Respondit ei angelus: Orationes tuae et eleemosynae tuae ascenderunt in memoriam in conspectu Dei.
"vix". Quem timorem S. Ioannes Chrysostomus ad Cornelium sic exponit: Visio metum in eo fecit, sed modicus timor, ut solum cautum faceret. Quem timorem angeli verba dispellunt, vel pressius, laus in illis contenta timoris ingratum emollivit affectum…”.
“Ascendit in memoriam Dei” – humanus descriptio favoris Dei Cornelio propter eius orationes et bona opera.
Actus Apostolorum. 10:5. Et nunc mitte in Ioppen homines et accersi Simonem, qui dicitur Petrus;
Actus Apostolorum. 10:6. Venit enim visitans Simonem quendam, cujus domus est secus mare; ostendet tibi verba in quibus salvus eris tu et omnis domus tua.
verba loquetur tibi in quibus salvus eris tu et omnis domus tua. In translatione Slavica: « Tibi loquitur, tu et tota domus tua in eis salventur ». Sed in Graeco textu longe aliter est: "οὗτος λαλήσει σοι τί σε δεῖ ποιεῖν", id est: ipse indicabit tibi quid facias.
Hac visione Dominus comperit bona opera et pietatem per se non esse satis sanctificanda per fidem in Christum Salvatorem, quae bonae hominis dispositioni praestantiam ac fundamentum tribuit.
Actus Apostolorum. 10:7. Cum discessisset angelus, qui ei locutus fuerat, vocavit duos famulos suos et pium militem ex his qui cum eo erant assidue;
duos servos suos — δύο τῶν οἰκετῶν αὐτοῦ. Ad litteram, significat familiam suam, id est, eos qui sunt propinquiores domino domus quam servi ordinarii. Eadem pietate insignis, qua ipse Cornelius (Act. X, 10).
Actus Apostolorum. 10:8. et cum omnibus nuntiasset eis, misit illos in Ioppen.
"Dixit omnibus." Propositum servorum est Petro persuadere ut cum eis ad dominum suum vadat (Act. X, 10). Scribit beatus Theophylactus: Omnia dixit eis ut Petro persuaderet ut ad se veniret, quia turpe existimabat eum ad se propter auctoritatem vocare.
Actus Apostolorum. 10:9. Sequenti die, dum irent et ad urbem accederent, Petrus hora quasi sexta ascendit in solario domus ad orandum.
"Postridie ... hora circiter sexta." Distantia a Caesarea usque ad Ioppen est circiter 40-45 versts (1 verst – 1066.8 m.). A Cornelio missi post horam nonam (post 3 post meridiem Act. 10, 3) eodem die vesperi probabiliter discesserunt. Itaque post meridiem (circa sextam horam) in Ioppen pervenire poterant.
"Et ascendit ad solario domus orare." Tecta plana domorum in Oriente valde commoda loca ad orationem sunt. Hoc est, ubi et Petrus ascendit, ut hora statuta oraret.
Actus Apostolorum. 10:10. Esuriens autem interrogavit manducare; dum parantibus se abripuit;
in raptum venit, ἐπέπεσεν ἐπ' αὐτὸν ἔκστασις (in extasim incidit). In translatione Slavica: "horror me percussit". Secundum beatum Theophylactum, hic status est quo aliquis non habet dominium sensus, trahitur in mundum spiritualem. Idem scribit S. Ioannes Chrysostomus.
Actus Apostolorum. 10:11. et videt coelum apertum, et uas ad se descendens, quasi pannum magnum ad quatuor terminos ligatum et demissum in terram;
Actus Apostolorum. 10:12. in eo erant omnes quadrupedes terrae, bestiae, reptilia, et volatilia caeli.
in ipso erant omnes quadrupedes terrae, πάντα τὰ τετράποδα τῆς γῆς. Ad litteram: omnia quadrupedia terrae. In translatione Slavica: "omnis terra quadrupes". Sicut recte notat unus interpres, « Haec contemplatio humane metiri non potest, quia ecstasia alios oculos Petro dedit ... ».
Actus Apostolorum. 10:13. Et audita est vox ad eum: Surge Petre, occide et manduca!
surge, Petre, ἀναστάς, έτρε, θῦσον καὶ φάγε. In Slavica translatione: Surge Petre, caede et comede! Participium ἀναστάς dicitur, quod hic significat incitamentum ad actionem imperatam, ut Act. ix 9, 11, et alibi.
"Cedes et comedite". Famem, quam Petrus tunc temporis experitur, visio accommodat, et suggessit usitatiorem cibum, sed inusitato sumptione.
Actus Apostolorum. 10:14. Ait autem Petrus : Nequaquam, Domine, quia numquam manducavi omne immundum aut immundum.
Quamvis in linteo descendente Petrus animalia munda ad manducandum inveniat, negatione tamen certae respondet μηδαμῶς, κύριες· ad litteram: "nequaquam, Domine!" Et hoc modo respondet propter insolitam indifferentiam, qua voce tractat immunda animalia uti lege prohibita, et hoc ipsum in mente habet.
"Dominus." Cum vox de caelo prodiret, Petrus solita oratione respondit: "Domine", sentiens in corde visionem a Domino Iesu Christo.
Sensus et finis visionis huius est talis: omnia animalia in pariete figurate significant omne genus humanum; animalia munda significant populum Iudaicum, et animalia immunda gentes. Per mortem Salvatoris Christi in cruce, ut sacrificium Deo, quod pro toto mundo offertur, purgatio omnibus exhibetur, non solum Iudaeis, sed etiam gentibus, quae simul in Ecclesiam Christi debent intrare; in regnum Christi, ab omni vitio et immunditia sua, lotus et lotus in sanguine Agni Dei.
Actus Apostolorum. 10:15. Et vox iterum venit ad eum : Quod Deus mundavit, tu ne commune dixeris.
Intellegitur etiam gentilium purificationem et eorum ingressum in Christi Ecclesiam non indigere mediantibus rituum externorum iudaicis et institutis, quae pro ipso iudaismo temporariam et transitoriam indolem habuerunt. Ius huius introitus nonnisi donatur propter omnem vim significationis sacrificii Filii Dei in Cruce.
Actus Apostolorum. 10:16. Hoc autem factum est per ter: et iudicium in caelum iterum ascendit.
"ter erit." Visio scilicet, conversatio cum Petro ter iterata est, in signum indubitatae veritatis visorum et audituorum, et Petrum de incommutabilitate divinae sententiae confirmandum.
et iudicium iterum in caelum ascendit. In regno puro et sancto, ubi etiam immundus mundatur et conservatur a Deo, cum eo quod semper purum fuit.
Actus Apostolorum. 10:17. Cum autem Petrus hæsitaret quidnam esset visio quam vidisset, ecce viri missi a Cornelio, inquirentes domum Simonis astiterunt ad januam.
"Petrus haesitabat." Petrus quid sibi velit ista visio non statim percipit, sed plura explicant.
Actus Apostolorum. 10:18. Et cum vocassent unum, interrogaverunt: Numquid hic Simon, qui dicitur Petrus, manet?
vocaverunt unum, dixerunt ei. Num Petrus hanc exclamationem audiverit, non liquet ex narratione. Item dicitur Spiritum Sanctum, per novam interiorem revelationem, Cornelii nuntios ei communicasse.
Actus Apostolorum. 10:19. Et cum cogitaret Petrus de visione, dixit ei Spiritus: ecce tres homines quaerunt te.
Actus Apostolorum. 10:20. Surge, descende, et vade cum eis sine ulla dubitatione; ego enim misi.
Surge, descende, et vade cum eis, ἀναστὰς κατάβηθι καὶ πορεύου. Interpretationem vide in Act. 10:13.
sine haesitans, μηδὲν διακρινόμενος. Id sine ulla dubitatione significat. Praescia haec admonitio in perspectis notis apostoli sentientibus, quae difficulter ferret, an ad gentes invitaret, cum quibus iudaicae legis commercium vetabatur (Act. X, 10). ?
Actus Apostolorum. 10:21. Cum descendisset ad eum Petrus missos a Cornelio: Ego sum quem quaeritis; Quod officium venis ad?
"Quid negoti venis?" In versione Russica ("Ad quid venisti?") iterum inaccuratio admissa est, cum translatione Slavica propior originali: "kaya есть vina, ее е ради приидосте?". Graece: τίς αἰτία δι᾿ ν πάρεστε; Id est litera: Quid est causa quare venisti?
Actus Apostolorum. 10:22. Qui responderunt : Cornelius centurio, vir virtuosus et timens Deum, bono nomine in omni populo judaico, revelationem accepit ab angelo sancto, ut vocaret te in domum suam, et orationes tuas audiret.
"bono nomine in omni populo Judaico." Ex his verbis liquet magnam partem benefactorum Cornelii fuisse apud Judaeos, qui in hac parte centurio alter insignis evangelicus fuit, alter Capharnaum.
ἀκοῦσαι ήματα παρὰ σοῦ. Id est, audire verba tua, sermonem tuum, qui me doceat quid pro mea salute debeam facere.
Actus Apostolorum. 10:23. Introivit ergo eos Petrus et dedit illis convivium. Sequenti autem die exsurgens abiit cum illis. Venerunt autem cum eo quidam de Joppianis.
quidam de fratribus Ioppe, scilicet fidelium in Ioppe, qui sex fuerunt, ut ex ulteriori narratione patet, Act.
Excepit nuncios Cornelii Petrus, et requie opus erat, non profecti sunt in crastinum, et fortasse non valde mane. Et non venerunt Caesaream usque in crastinum, et quarta die post visionem a Cornelio receptam (Act. X, 10).
Actus Apostolorum. 10:24. Altera autem die introivit Caesaream; Quos Cornelius exspectabat, convocatis propinquis et necessariis.
convocatis propinquis et necessariis, qui erant admodum magna multitudo hominum (Act 10, 27), unanimes cum Cornelio, et prompti cum eo ad credendum in Christum secundum verbum Petri. Prima purorum gentilium communitas fuit christianismum iungendum sine instrumentis culturae iudaicae institutis.
Actus Apostolorum. 10:25. Et factum est cum introisset Petrus, obvius venit ei Cornelius, et procidens ad pedes ejus adoravit.
Actus Apostolorum. 10:26. Petrus vero levavit eum dicens: Surge, et ego homo sum.
Adulationem Cornelii Petrus non solum ex humilitate renuit, sed quia in hoc facto Cornelium quasi quoddam superioris potestatis corpus honorabat, quod gentilium conceptum deorum in humana forma tam proprium erat (Act. 14, 11). .
Actus Apostolorum. 10:27. Et colloquens cum eo intravit & invenit multos confluentes.
Actus Apostolorum. 10:28. Et dixit illis: Scitis quia non dimittitur Iudæo colligere, aut accedere ad aliam tribum; sed mihi Deus revelavit ne putem aliquem hominem sordidum aut impurum esse.
In lege Mosaica non est vetitum Iudaeo communicare cum peregrinis (Gentiles); est parva severitas recentiorum rabbinatorum, quae, impulsu Pharisaismi, notionem sanctitatis populi electi immoderate evolvit.
Per notam vim doctrinae Pharisaicae in populo, haec conspectus relationum cum paganis statim significationem consuetudinis generalis et regulae firmiter stabilitae acquisivit - quae lex etiam in modo agendi relucebat. primus summus apostolus.
"non considerare aliquem hominem sordidum vel immundum" - secundum praedictas pharisaicae opiniones, ut impossibilitas pagani purgari et sanctificari per fidem in Christum, cuiuscumque iudaismi.
Actus Apostolorum. 10:29. Veni ergo rogatus sine contradiccione. Nunc, quaeso, quid pro me misisti negotii?
in qua re misisti mihi. Petrus iam ex parte sciebat quid esset venturi finis. Sed nunc iterum ex ore Cornelii et aliorum qui praesentes hoc audire vult, ut ipsi in fide confiteantur et corrigantur. (Beatus Theophylactus, S. Ioannes Chrysostomus).
Adloquitur non Cornelium solum, sed et ceteros conglobatos, eodem in animo habituque Cornelium pro omnibus adloquitur.
Actus Apostolorum. 10:30. Respondit Cornelius: A quatuor diebus usque ad hanc horam ieiunavi, et hora nona domi oravi; et ecce vir stetit ante me in veste candida
Actus Apostolorum. 10:31. et dixit: Corneli, exaudita est oratio tua, et eleemosynae tuae commemoratae sunt apud Deum.
Actus Apostolorum. 10:32. Mitte ergo in Ioppen et accersi Simonem, qui dicitur Petrus; hospitatur apud Simonam Usmaryam, juxta mare; veniet, et loquetur tibi.
Actus Apostolorum. 10:33. Confestim misi ad te, et tu bene fecisti veniendo. Nunc ergo omnes coram Deo stabimus, ut audiatis omnia, quae praecepit vobis Deus.
"Omnes stabimus coram Deo." Haec vox fidei in Deum omnipraesens et omnisciens est reverens atque promptum ad voluntatem eius adimplendam, quam ipsi a Petro revelari sperant.
Actus Apostolorum. 10:34. Petrus dixit et dixit: vere, fateor, quod Deus facies non aspicit;
Dixit Petrus, et dixit: Ἀνοίξας δὲ Πέτρος τὸ στόμα αὐτοῦ εἶπεν. In Slavica translatione: otverz ze Petrus usta dixit. Ad litteram: Petrus os suum aperuit et dixit. Vide Act. 8:35.
Immo, fateor, ἐπ ἀληθειας καταλαμβάνομαι. Ad litteram: Ego vere intellego. Haec verba maximam certitudinem et fiduciam ostendunt.
Actus Apostolorum. 10:35. sed in omni gente qui timet eum et ambulat in iustitia acceptus est illi.
Placeat ei. Unde non intelligitur quod homo possit credere quidquid vult, et sic Deo placere, quandiu secundum naturalem iustitiam operatur. Talis intellectus significaret fidem christianam non esse necessariam ad salutem et Deo placentem ac permitteret indifferentiam religiosam, quod est impossibile. Sicut sine Christo impossibile est benedici extra ecclesiam Christi.
Petrus non refert fidem, sed nationis nihil refert ad Christum: qui placet Deo in quacunque natione, Christo adduci potest, et Ecclesiae suae iungi, ubi justus fit coram Deo. In tali spiritu S. Ioannis Chrysostomi interpretatio est: « Quomodo? Ille qui Persis placet? Si dignus, amabitur ut fidem mereatur. Itaque ne Eunuchum quidem Aethiopem contempsit. Sed quid, dicunt quidam, putandum est de hominibus timentibus Deum, et tamen negligi? Nemo pius negligitur, talis enim nunquam contemni potest.'
Actus Apostolorum. 10:36. Verbum misit filiis Israel, annuntians pacem per Jesum Christum, qui est Dominus omnium.
"mittere . . . uerbum, id est dominus iesus christus, filius eius, filius dei, qui praedicat regnum dei, regnum pacis et salutis in terra.
"Quis est Dominus omnium." Haec verba magna sunt tam iudaeis quam gentibus, quia hic primum coram gentibus Iesus Christus manifeste dominus omnium dicitur, id est et iudaei et gentiles. Omnes homines vocat in regnum suum, et omnes aequo iure habent illud ingrediendi.
Actus Apostolorum. 10:37. Scitis enim quae in Iudaea facta sunt, quae in Galilaea post baptismum a Ioanne praedicatum est.
"scis de eventis quae acciderunt". Haec auditores suos audisse Apostolus putat, ad minus praecipuas vitae Jesu Christi, quia non longe ab his locis vixerunt, tum etiam quia, in Judaeorum fide bene dispositi, non valebant. quarum rerum fama etiam circumquaque Palaestinae terras ueque curae fuit.
"Profecti sunt a Galilaea" - τὸ γενόμενον ῆμα … ἀρξάμενον ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας. In translatione slavica: vy vestis verbum, quod erat per totam Iudaeam, incipiendo a Galilaea. Verbum ῥῆμα significat verbum, verbum, ac deinde id quod efficit.
a Galilaea. Ibi Dominus post baptismum suum incipit publicum ministerium.
Actus Apostolorum. 10:38. quomodo unxit Deus Iesum Nazarenum in Spiritu Sancto et virtute, qui exivit in Iudaeam, faciens bonum et sanans omnes oppressos a diabolo, quoniam Deus erat cum eo.
"Unxit Jesus." Utique, secundum humanitatem — ut beatus Theophylactus Ohrid hunc locum interpretatus est: « Humiliavit semetipsum, et accepit carnem nostram et sanguinem (Hebr. quid in natura Deo simile. Haec unctio facta est in baptismo Iesu Christi.
Deus erat cum eo. Haec est accurata expressio sententiae divinitatis Iesu Christi. Ita se exprimit Apostolus, ne paganas opiniones de Iesu divinitate oriantur, quos pagani facile unius vel alterius gentilitatis incarnari potuerunt. Propter infirmitatem audientium apostolus minus de persona Christi locutus est quam debet.
Actus Apostolorum. 10:39. Et nos testes sumus omnium quae fecit in Iudaea et in Ierusalem, et quomodo eum occiderunt suspendentes in ligno.
Actus Apostolorum. 10:40. Et Deus resurrexit tertia die, et dedit illum apparere.
Cf. Acts. 1:8, 3:15, 5:30, 2:32.
Act. non omni populo, sed nobis electis testibus Dei, qui manducavimus et bibimus cum illo post resurrectionem eius a mortuis.
Cf. Joh. xvii 17, 6, 9, 11, 6; Romae. l 37; 50 Cor. 1, 1; Gal. i 1, 1; Luke 1:1-15; John 24:41.
Actus Apostolorum. 10:42. Et precepit nobis predicare populis et testificari quoniam ipse est iudex a Deo constitutus super vivos et mortuos.
Cf. Actus Apostolorum. iii 3, 24:2; John 38:3; Romae. iii 15, 3:25.
Act. 10:43. De illo omnes prophetae testimonium perhibent de illo: qui credit in eum, remissionem peccatorum accipit per nomen eius.
Actus Apostolorum. 10:44. Adhuc loquente Petro verba hæc, venit Spiritus Sanctus super omnes qui audiebant verbum.
« Adhuc eo loquente Petro ... » (cf. Act cap. 11). Hoc unicum est in tota historia apostolica, in qua Spiritus Sanctus descendit ad eos qui communitatem christianam iungunt etiam antequam baptizantur. Hoc sine dubio necessarium fuit propter maximos eventuum momentum - prima gentium accessio ad Christi Ecclesiam, sine Iudaismo mediante, post quam hic modus accessionis auctoritatem indisputabilitatis recipiet.
S. Ioannes Chrysostomus hac occasione scripsit: “Aspice in domum Dei aedificantem. Nondum compleverat Petrus sermonem suum, et nondum completus erat baptismus, sed accipientes initium docendi et credentes, venit Spiritus. Hoc facit Deus cum intentione dandi Petri fortem iustificationem. Non solum receperunt Spiritum, sed coeperunt loqui linguis… Quid hoc modo fit? Propter Iudaeos enim hoc nimis displicuit eis.
Act. 10:45. Et obstupuerunt ex circumcisione fideles qui venerant cum Petro, quia et in nationes gratia Spiritus Sancti effusa est.
« de circumcisione credentes. . . obstupuerunt ". Quod stupor explicatur per praevalentem fidem tunc demum in Ecclesiam Christi Gentes accipiendam esse nisi postquam Judaismi fiunt proselyti — qua sententia etiam post hoc eventum parere perseuerant, ut ex sequentibus videri potest. gesta (Act. 11 et seq. ; Act. 15).
Actus Apostolorum. 10:46. audiebant enim illos loquentes linguis et glorificantes Deum. Dixit autem Petrus:
Actus Apostolorum. 10:47. qui Spiritum Sanctum acceperunt, et ipsi in aqua baptizati sumus.
Petrus concluditur omnino naturalem ex descensu Spiritus Sancti in Gentes, scilicet per hunc descensum omnia impedimenta inclusionis in Ecclesia Christi, necnon necessitatem mediationis cultus iudaici institutorum, fuisse. remotum est. Sed eos qui Spiritum sanctum receperunt, baptizari putat, quia hoc est incommutabile praeceptum Domini, Matth.
Actus Apostolorum. 10:48. Et iussit eos in nomine Iesu Christi baptizari. Tunc rogaverunt eum ut maneret apud eos paucos dies.
"Precepit eis ut baptizarentur". Videlicet non ipse eos baptizabat, sed unus ex his qui cum eo venerant (1 Cor. i, 1).
in nomine Iesu Christi. Cf. Actus Apostolorum. 2:36.
"rogatus est." Petrus petitionem suam certe concessit ut eos in nova fide christiana confirmaret.
De Cornelio nihil plura narrat scriba. Secundum traditionem ecclesiae, postea Caesariensis episcopus, variis in regionibus Christum praedicans, martyrii mortem occubuit. Eius memoria die 13 septembris celebratur.
Source in Russian: Explicatorium Bibliorum, seu Commentarii in omnes Libros Sacrae Scripturae Veteris et Novi Testamenti: In VII voluminibus / Ed. prof. AP Lopukhin. – Ed. 7th. – Moscoviae: Dar, 4, 2009 pp.
