In Irania, nunc, plus quam 14,000 inquilinorum in carceribus regiminis Ayatolas fore. Omnes hi exspectant suspendi. Ante annum 31 feminae sine praescriptione supplicium, sine legali auxilio, sine aequo iudicio, sine spe salutis vel redemptae.
Magna pars maxima est ferire, crudeliter, cruciare, vel violare, ad suscipiendum scelus, quod regime confitendum esse censet. Pendent eos a gruibus pendens e fune, improvise, clam familia ac sine patrocinio.
Una ex illis mulieribus est Pakhshan Azizi, quam nesciemus quando futurum sit, vel si iam fuerit. Die 2 Martii adhuc vivimus secundum quosdam NGOs qui tentant, sine nimium successu, contra permanentem violationem operis ius humanum in hac terra. Sed quia illa die plus quam X elapsi sunt et quidam Martis. Ayatolas, ut videtur, die Martis facere. Evenit etiam fabula de marathonia diebus in quibus plus quam centum captivi venturi sunt ut suspenderent.
Forsitan, Pakhshan in favorem illius magnae Kurdish minoritatis habet quae habitat in notis Iranian Kurdistan. Paucis abhinc hebdomadibus pars illius territorii percussione declarata est, exspectans eius motus effectus, sed iterum, ut semper, conatus hominum neglectus est et multi cessoribus detenti. Populus Kurdish systematice a Gubernio Tehran reprimitur, cum cives eius numerosissimi in carceribus regionis illius regionis capitali poena damnati sint. licet qui sciat.
Haec puella suam actionem evolvit, sicut multi alii, in Kurdistan Syro, villam quae in pleno certamine interno est, cum plus quam quadringentis mortuis, maximam partem his diebus violenter necavit. Auxilium humanitarium mulieribus puerisque quaesivit, qui ab ISIS fugientes quo possent se refugerunt. Quaelibet illarum victimarum, in eorum adiutorio et in tot aliis cooperatoribus, consolatione et stimulis ad vivendum in crastinum perseveret. Uno autem die detexerunt tumorem uteri et ad operandum in area.
Brevi post spatio Kurdistanum Iranianum in patriam redire et certas curas recipere necesse est, ut eius familia habitaret, ut eam adiuvaret. Paucis diebus ante ministerium Intelligentiae in Tehran manserunt complures familiares comprehensiones: eius pater, soror maior, frater socrus et neptis eius, praeter ipsam Pakhshan Azizi. Quanquam paucis diebus perstitit in retentione, omnes praeter eam dimissi sunt. Et incepit iuditium.
Pakhshan Azizi in systemate carceris Iran evanuit. Sine iuribus coercitio immanissima subiecta est. Secundum paucos nuntios familiam suam venisse, fuerat crudeliter cruciatus submersionis (suspensus) dum clamitans se familiarem fieri quam mori habiturus erat. In eo casu paradoxon traditur quod iudex, qui causam suam instruebat, in illo pantomimo iustitiae, quod in Irania praevaluit, decrevit nullum testimonium esse in carcere custodiendi, sed omnipotentis intelligentiae ministerium obstitisse et ideo in carcerem secutum esse.
Amnesty International in sectione commentaria Pakhshan dicata eam in mense Iulio 2024 per sectionem novem Summi Curiae mortem esse damnatam. Mense Ianuario huius anni 2025, Summi Court iudicium ratum fecit, ut exsecutio eius immineat. Unde necessitas imperativa auctoritatibus Europaeis vel Americanis, qui magis sentiri videntur cum iurium humanorum tractatione, mittere debes legationes Iranianas suarum cuiusque Nationum ad vitandum statum caedis huius adulescentis Kurda et aliorum cooperatorum in eodem statu, quod infeliciter eam comitantur in illo die Martis nigri, ubi Ayatolas videri debet clarum esse oportere.
Iura humana non vivunt in Irania, societas retrogradae et antiquae notiones spiritualiter eversae, ubi feminarum iura sunt ad arbitrium ducum, non facile patiuntur minimam asomo libertatis socialis vel religiosae.
Ad primum editis LaDamadeElche.com
