In labyrintho curiarum familiarium, paradoxon refrigerans persistit: matres, quae ob virtutem laudandae sunt in abusu suorum liberorum accusando, saepe in accessionibus institutionali violentiae obnoxiae reperiuntur. Hae feminae, saepe ut "matres tutelae" appellatae sunt, munus suum vident ut parentes deformes tutelares eorumque iura restricta per instituta quae ad iustitiam et ad salutem obtinendam destinata sunt. Sed quomodo possunt processus destinati ad tuendum interdum effingere ipsas machinationes abusus, quas pugnare existimantur - vel etiam novas generare?