TADŻYKISTAN – Szamil Chakimow, krytycznie chory starszy Świadek Jehowy, od lutego 2019 roku bezprawnie więziony w Tadżykistanie za wiarę, złożył formalny pozew petycja o jego uwolnienie do prezydenta narodu w dniu 8 listopada. Ten sam wniosek został złożony w Prokuraturze Generalnej, Ministerstwie Sprawiedliwości, Ministerstwie Spraw Zagranicznych i Rzeczniku Praw Obywatelskich.
W dniu 10 listopada Nadzorca złożył odwołanie do ww Sąd Najwyższy, żądając ponownego otwarcia i cofnięcia jego sprawy, na podstawie wyroku z 2022 r Komitet Praw Człowieka ONZ (CCPR) w którym uznano zakaz Świadków Jehowy w Tadżykistanie za niezgodny z prawem i bezpodstawny.
W dniu 11 listopada A prywatna skarga/odwołanie został złożony przeciwko decyzji sądu pierwszej instancji, która odmówiła zwolnienia Shamila ze względu na jego zły stan zdrowia.
amerykańskiego senatora Rubio oraz Amerykańska Komisja ds. Międzynarodowej Wolności Religijnej (EXCIRF) również wezwał do jego uwolnienia.
Stan zdrowia
W latach 1990. Chakimow rozwinął szczypanie nerwu kulszowego i przewlekłą rwę kulszową. Od 2007 roku cierpiał na poważne problemy z krążeniem w kończynach dolnych, które wymagały operacji w 2007 roku. Jego stan pogorszył się w 2017 roku, wymagając dodatkowej operacji, którą wykonano w tym samym roku. Ze względu na słabe krążenie naczyniowe jego rany pooperacyjne nie goiły się i miał otwarte owrzodzenie podudzia, kiedy został aresztowany w dniu 26 lutego 2019 r., a następnie umieszczony w areszcie tymczasowym.
Chakimow cierpi również na choroby serca (przerost lewej komory) oraz miażdżycę nóg i żylaki kończyn dolnych. Jest na czwartym poziomie ryzyka nadciśnienia (ciśnienia krwi). Przeszedł dwie operacje usunięcia wenektomii (skrzepy krwi) w lewej nodze. Powikłania obejmowały zespół pozakrzepowy w obu nogach, z owrzodzeniem troficznym lewej stopy i wczesnymi stadiami gangreny. Khakimov nie widzi już w prawym oku, a lewe oko ledwo widzi z powodu postępującej jaskry. W dniu 31 października 2022 r. otrzymał zaświadczenie potwierdzające fakt, że obecnie posiada orzeczenie o niepełnosprawności drugiej grupy.
Jarrod Lopes, rzecznik Świadków Jehowy, mówi: „Jeżeli Shamil nie zostanie wkrótce zwolniony i nie zostanie poddany specjalistycznej pomocy medycznej, istnieje bardzo realne niebezpieczeństwo, że jego uwięzienie zamieni się w wyrok śmierci. Mamy nadzieję, że władze tadżyckie podejmą natychmiastowe działania w celu uwolnienia Shamila, zanim będzie za późno. Nie ma prawnego powodu, zgodnie z prawem tadżyckim i międzynarodowym, aby spokojny starszy mężczyzna, taki jak on, przebywał w więzieniu. Nigdy nie powinien był trafić do więzienia. Dodatkowo w grudniu 2020 roku, ponad rok po skazaniu, Tadżykistan zdekryminalizował tzw. przestępstwo Szamila. Wtedy władze powinny go natychmiast zwolnić. Zamiast tego władze więzienne nadal wywierają na nim presję, aby „pokutował” i wyrzekł się swoich przekonań. Świadkowie Jehowy na całym świecie mają nadzieję, że władze tadżyckie wkrótce podporządkują się ONZ Prawa człowieka niedawnym wyrokiem komisji, znoszącym bezprawny zakaz i zwalniającym Szamila z więzienia”.
Prześladowania i skazanie Szamila Chakimowa na więzienie
Pan Shamil Khakimov jest 71-letnim wdowcem i emerytem. Urodził się w małej wiosce Koktusz w powiecie Rudaki w Tadżykistanie. W 1976 roku ożenił się i przeniósł do stolicy Duszanbe, gdzie przez 38 lat pracował dla OJSC Tajiktelecom jako inżynier linii kablowych. Pan Chakimow miał dwoje dzieci, syna i córkę. W 1989 roku, kiedy jego syn miał 12 lat, a córka 7, jego żona Olya zmarła na raka i nigdy nie ożenił się ponownie. Chakimow został Świadkiem Jehowy w 1994 roku. We wrześniu 2021 roku, gdy Chakimow przebywał w więzieniu, jego syn zmarł na zawał serca. Nie pozwolono mu uczestniczyć w jego pogrzebie.
W związku z zakazem przemieszczania się Świadków Jehowy ich członkowie byli wielokrotnie aresztowani, zatrzymani, rewizje, pobici, a także deportowani.
Dnia 4 czerwca 2009 roku szesnastu Świadków Jehowy spotkało się pokojowo w prywatnym mieszkaniu w Khujand, aby czytać i omawiać Biblię. Jedenastu funkcjonariuszy, w tym funkcjonariusze Państwowego Komitetu Bezpieczeństwa Narodowego, wtargnęło do mieszkania, dokonało rewizji, a uczestnicy zgromadzenia zabrali Biblie i inne publikacje religijne. Kilku uczestników zostało następnie doprowadzonych do siedziby Państwowego Komitetu Bezpieczeństwa Narodowego, gdzie byli przesłuchiwani przez sześć godzin. W nieokreślonym dniu przeciwko uczestnikom tego zgromadzenia wszczęto postępowanie karne. Został odwołany w październiku 2009 roku po OBWE Spotkanie wdrożeniowe wymiaru ludzkiego. Jednak prokurator wznowił postępowanie karne na podstawie innych zarzutów.
We wrześniu 2019 r. sąd w północnym mieście Chujand skazał Szamila Chakimowa na siedem lat i sześć miesięcy więzienia za rzekome „podżeganie do nienawiści religijnej”, choć wyrok został następnie dwukrotnie skrócony. Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że Świadek Jehowy Chakimow lub jego społeczność wyrządzili komukolwiek krzywdę, a jego prawdziwą „zbrodnią” wydaje się być to, że reżim myśli, że przewodził społeczności Świadków Jehowy w Chudżandzie.
Rejestracja i zakaz Świadków Jehowy
Świadkowie Jehowy działają w Tadżykistanie od ponad 50 lat. W 1994 r. ich organizacja (RAJW) została zarejestrowana przez ówczesny Państwowy Komitet ds. Wyznań na podstawie ustawy „O Religia i organizacji wyznaniowych” z dnia 8 grudnia 1990 r. („Prawo wyznaniowe z 1990 r.”). W dniu 15 stycznia 1997 r. RAJW został ponownie zarejestrowany ze statusem narodowym na mocy nowelizacji ustawy Prawo wyznaniowe z 1990 r. W dniu 11 września 2002 r. Państwowa Komisja ds. Wyznań zawiesiła na trzy miesiące działalność RAJW w zakresie propagandy obwoźnej i propagandy w miejscach publicznych.
W dniu 11 października 2007 r. Ministerstwo Kultury zdelegalizowało RAJW, unieważniło jego statut i uznało, że rejestracja RAJW z dnia 15 stycznia 1997 r. była niezgodna z prawem. Stwierdzono, że RAJW wielokrotnie naruszył ustawodawstwo krajowe, w tym Konstytucję Tadżykistanu i Prawo Religijne z 1990 r., rozpowszechniając publikacje religijne w miejscach publicznych i obwoźnych, co wywołało niezadowolenie części ludności.
