autorstwa Martina Hoeggera. www.hoegger.org
Aby zrozumieć miejsce dialogu międzyreligijnego w Ruchu Focolari, który narodził się podczas II wojny światowej, należy wrócić do jego źródeł. Niedawny kongres międzyreligijny, który odbył się na rzymskich wzgórzach, rozpoczął się od przypomnienia „inspirującej iskry”.
Ruch ten zrodził się z życia stroną Ewangelii, w której Jezus modli się o jedność (Jan 17). Był rok 1943, czas II wojny światowej. Wszystko zostało zniszczone. Lekcja, jaką dał im Bóg, była jasna: wszystko jest marnością nad marnością i wszystko przemija. Tylko Bóg nie przemija, więc to właśnie Jego ona i jej pierwsi towarzysze wybrali na swoich „Ideał".
Małgorzata Karram , obecna prezes Focolare, dziękuje Chiarę Lubich: „Nauczyła nas dialogu i wchodzenia w relacje z innymi ludźmi z największym szacunkiem, pasją i determinacją. Po każdym spotkaniu wracała wzmocniona wiarą i podbudowana wiarą innych”.
Jako chrześcijański Arab, obywatel Izraela, Karram również przeżył to doświadczenie w bardzo intensywny sposób. Jest przekonana, że poprzez dialog można znaleźć nowe drogi. Mówiła o tym, że Bóg powołuje nas do tego zawsze pilnego obowiązku. „Jesteśmy tu razem, aby żyć w wyjątkowej rodzinie ludzkiej, w jej wielkiej różnorodności. Niech ten kongres będzie dla nas okazją do wymiany doświadczeń i pogłębienia naszej przyjaźni!
U źródeł charyzmatu
Jak możemy wcielić w życie ten wspaniały ideał życia? Dla Chiary Lubich i jej pierwszych towarzyszek odpowiedź jest prosta. Wyjaśnia to w filmie: musimy pełnić wolę Bożą. Ewangelia mówi nam, że to się liczy. Światło, charyzmat będący darem Boga pomogło im zrozumieć, że nie tylko wystarczy w życiu postawić Boga na pierwszym miejscu, ale także kochać bliźniego, kimkolwiek jest.
Odkryli wtedy, że Zmartwychwstały Pan wypełnia swoje obietnice: „Dawajcie, a będzie wam dane”, „Proście, a otrzymacie”. Po kilku miesiącach setki osób chciało podzielić się swoim Ideałem. Zrozumieli, że słowa Ewangelii są prawdziwe i uniwersalne.
Po tym początkowym doświadczeniu w Trydencie narodziły się podobne wspólnoty. „ Ewangelia napełnia nas miłością, ale wymaga od nas wszystkiego. Sprawia, że przyjmujemy Jezusa w cierpieniu, w którym powinniśmy kochać Jezusa ukrzyżowanego”- powtarza nieustannie Chiara Lubich.
Powstał Ruch, który przekroczył granice wszystkich kontynentów i Kościołów i został zaakceptowany przez wiernych różnych religii.
Złota zasada u podstaw pragnienia braterstwa
W innym filmie z 2002 roku Chiara Lubich wyjaśnia, że zawsze czuła się dobrze w towarzystwie wyznawców innych religii: „My mają ze sobą wiele wspólnego, a różnica mnie przyciąga. Kiedy spotykam wyznawców innych religii, odczuwam wielką potrzebę braterstwa ," ona mówi.
Podkreśla znaczenie „Złota Zasada ”-„ Czyń innym tak, jak chciałbyś, aby oni czynili tobie” ” – co jest wspólne dla wszystkich religii. Ta norma, którą Duch Święty wlał w nasze serca, jest podsumowaniem wszystkich praw biblijnych. Wzywa do wzajemnego szacunku i stanowi podstawę życia powszechnym braterstwem. Jednak dla tych, którzy nie wiedzą, co to znaczy kochać, budowanie braterstwa jest niemożliwe. "Do miłość oznacza umrzeć dla swojego ego, wyjść z siebie i słuchać innych, aby im służyć. Tak zaczyna się dialog– nalega.
W nagraniu wideo z 1998 roku Chiara Lubich wyjaśnia dalej, że „charyzmat" jest darem Boga pozwalającym osiągnąć coś konkretnego. Objawił się jej jako wielkie światło, które oświeciło nowy sposób rozumienia Ewangelii, podkreślając, że jest nią coś, czym należy żyć. Ta duchowość, skupiona na miłości do Boga i bliźniego, przemawia do wiernych religii.
„Sztuka kochania”
W Caux, nad Montreux w Szwajcarii, Chiara Lubich została zaproszona 29th Lipiec 2003, aby ją przedstawić „sztuka kochania ”. Dla chrześcijan ta sztuka ma kilka cech. Jest to przede wszystkim uczestnictwo w miłości Boga. W czasie wojny zrozumiała, że sam Bóg nie przemija, podczas gdy wszystko się rozpadało. Bóg jest Ojcem i musimy reagować na Niego jak synowie i córki, wykonując Jego wolę. Pierwszym życzeniem ojca jest, aby jego dzieci kochały się nawzajem, bez dyskryminacji.
Następnie "stać się jednym ”z innymi, biorąc na siebie ich cierpienia i radości, wchodząc w drugiego, poprzez „ żyć drugim ”, poprzez wyrzeczenie się siebie i nabycie postawy uczenia się. „ Stań się jednością: w tych słowach kryje się tajemnica dialogu. Wymaga to, abyśmy wyrzucili z serca wszystko, co uniemożliwia nam utożsamienie się z innymi. Trzeba być „ubogim duchem”. To przygotowuje naszego rozmówcę do słuchania nas– mówi Chiara Lubich.
Kolejnym wymaganiem jest przejęcie inicjatywy w miłości. Jest to ryzykowne, ale Bóg kocha nas w ten sposób. Zostaliśmy stworzeni jako dar dla siebie nawzajem. Jezus dał nam przykład, oddał życie za nas grzeszników.
Ten sposób życia jest onieśmielający, jeśli jesteśmy odizolowani, ale razem niemożliwe staje się możliwe. Obecność Boga pośród nas, owoc naszej wzajemnej miłości, ożywia wszystko, jak obiecuje Jezus, gdy mówi, że gdzie dwóch lub trzech gromadzi się w Jego imię, On pozostaje pośród nich (por. Mt 18).
Wreszcie trzeba stale pamiętać, że bez przyjęcia cierpienia, czyli przyjęcia krzyża, nie można osiągnąć niczego dobrego. To nie jest teoria, ale doświadczenie przeżyte przez wiele lat wśród chrześcijan z bardzo różnych środowisk.
Zdjęcie: Chiara Lubich z rabinem Buenos Aires
Inne artykuły na temat tej konferencji: https://www.hoegger.org/article/one-human-family/
