Sąd Najwyższy Hiszpanii stwierdza w swoim orzeczeniu 960/2024 na posiedzeniu plenarnym Izby Cywilnej, że debata publiczna, w której biorą udział CCHR International i CCHR Spain, leży w „niewątpliwym interesie ogólnym”, w związku z czym odrzucił Hiszpańskie Towarzystwo Psychiatryczne ( SEP) twierdzi, że ma na celu nałożenie kagańca tej grupie nadzorującej zdrowie psychiczne, stwierdzając: Sąd Najwyższy że:
Zakwestionowane publikacje podejmują kwestię niewątpliwie budzącą zainteresowanie ogółu: debatę na temat niektórych praktyk w dziedzinie psychiatrii. Obszerna dokumentacja przedłożona przez pozwanych wyraźnie wskazuje na istnienie tej debaty. Przedłożone sprawozdania sprawozdawców ONZ (w szczególności „Raport Specjalnego Sprawozdawcy w sprawie prawa każdego do korzystania z najwyższego osiągalnego standardu zdrowia fizycznego i psychicznego” z 2017 r. oraz „Raport specjalnego sprawozdawcy ONZ z 2018 r.”Raport roczny Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka na temat „Zdrowie psychiczne i prawa człowieka„) są dobrą ilustracją ważnej, istniejącej debaty społecznej, politycznej i naukowej dotyczącej zagadnień będących przedmiotem kwestionowanych publikacji. Debata na temat niektórych praktyk psychiatrycznych, a w szczególności przymusowej instytucjonalizacji, stosowania leków psychotropowych, zwłaszcza gdy pacjentami są dzieci i młodzież, czy też leczenia chirurgicznego lub leczenia elektrowstrząsami, ma szczególne znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
Sprawa sądowa, która ma długą historię, wynikała z oburzenia SEP z powodu stron internetowych CCHR, w których ostro krytykowano znęcające się metody leczenia i praktyki psychiatryczne. Strony internetowe CCHR Spain i CCHR Int w Stanach Zjednoczonych zawierały ostre sformułowania skierowane przeciwko psychiatrom, oskarżające o niektóre zachowania przestępcze, nadużycia i nieetyczne praktyki. Niektóre nagłówki w hiszpańskich mediach, takich jak Medical Journal, były takie Sąd Najwyższy ponownie orzeka na korzyść Scientology w sprawie ataków na psychiatrów, Sąd Najwyższy oddalił wniosek psychiatrów o „obronę honoru”., Pozew Towarzystwa Psychiatrycznego w związku z krytyką ze strony stowarzyszeń został oddalony i więcej.
Oskarżony o bycie przestępcami, handlarzami narkotyków, głosicielami ludobójstwa i nie tylko
Stwierdzono, że Hiszpańskie Towarzystwo Psychiatrii i Zdrowia Psychicznego (SEPSM / dawniej SEP). kolejne głośne trzaskanie drzwiami sprawiedliwości, który po raz kolejny orzekł na korzyść stowarzyszeń związanych z Kościołem Scientology i ich prawo do krytyki nadużyć, potwierdzając w ten sposób wyrok Sądu Okręgowego w Madrycie.
Postępowanie sądowe sięga daleko wstecz, tuż przed pandemią Covid-19, kiedy grupa psychiatrów zdecydowała, że nie mogą pozwolić sobie na dalszą krytykę nadużyć, które mają miejsce w ich szeregach, jak pokazano na stronach internetowych Agencji. Obywatele Komisja Praw Człowieka Hiszpanii (CCDH) i Międzynarodowa Komisja Obywatelska ds. Praw Człowieka (CCHR), ostro potępiając te nadużycia.
Litania ostrych i wulgarnych słów pod adresem psychiatrów nie może zostać zmarnowana i została zebrana w kolejnych orzeczeniach w tej sprawie. Jak wynika z pierwotnej skargi SEP, na stronach internetowych stowarzyszeń powiązanych z Kościołem Scientology stwierdzono, że:
„psychiatrzy to przestępcy, prekursorzy ludobójstwa, odpowiedzialni za erozję edukacji i sprawiedliwości, podżegacze do narkomanii, handlarze narkotyków, oszukańczych praktyków lub menadżerów przemocy i terroryzmu, że niektórzy psychiatrzy dopuszczali się wykorzystywania seksualnego swoich pacjentów, a nawet że w Hiszpanii doszło do nieokreślonej liczby przymusowych aborcji dokonanych przez psychiatrów”.
Orzeczenie w swojej treści obejmuje z jednej strony materiały wideo, w których CCHR przedstawia swoje dowody oraz odważne stwierdzenia, opinie i obawy:
Z drugiej strony ze strony internetowej www.cchr.org.es, którego treścią zarządza CCHR (Obywatelska Komisja Praw Człowieka), możesz uzyskać dostęp do 8 filmów dokumentalnych wyjaśniających, co uważa się za „znęcanie się psychiatryczne” i zatytułowanych (I) „Psychiatria, przemysł śmierci"
(II) „Recepta na przemoc„, (III)”Wiek strachu. Rządy terroru psychiatrii„, (IV)”DSM. Podręcznik diagnostyczny i statystyczny„, (V) „Ukryty wróg. Wewnątrz ukrytego programu psychiatrii”, (VI) „Marketing szaleństwa. Czy wszyscy jesteśmy szaleni?„, (VII)”Dokonywanie zabójstwa. Nieopowiedziana historia narkotyków psychotropowych” i (VIII) „Całkiem nieprawidłowy. Jak leki psychiatryczne mogą zabić Twoje dziecko".
A także „materiały informacyjne” znajdujące się na stronie internetowej https://www.ccdh.es) Hiszpańskiej Obywatelskiej Komisji Praw Człowieka (CCDH), gdzie znajduje się 19 broszur o bardzo uderzających tytułach, jak na przykład Dzieci odurzające narkotyki. Psychiatria niszcząca życie; Zabójcze ograniczenia. Psychiatryczny atak „terapeutyczny”; Brutalna rzeczywistość. Szkodliwe „terapie” psychiatryczne. Raport i zalecenia dotyczące destrukcyjnych praktyk elektrowstrząsów i psychochirurgii oraz wiele innych, które można przeczytać na końcu artykułu (*).
Pomimo wszystkich powyższych i kilku innych udokumentowanych przypadków, analiz i opinii, Hiszpańskie Towarzystwo Psychiatryczne nie wahało się wystąpić z pozwem przeciwko stowarzyszeniom, aby odciąć im możliwość dokumentowania i wyrażania obaw związanych z nadużyciami, bezprawną ingerencją w prawo do honoru swoich współpracowników w celu rozpowszechniania za pośrednictwem swoich stron internetowych (CCHR). powyższych wypowiedzi. Jednakże w tej walce pomiędzy prawem do honoru a prawem do wolności wypowiedzi psychiatrzy przegrali.
W piątek Zgromadzenie Plenarne Izby Cywilnej Sądu Najwyższego oddaliło wniosek o ochronę prawa do honoru i uznało, że Sąd Okręgowy w Madrycie prawidłowo zważył kryteria orzecznictwa w celu rozwiązania konfliktu między wolnością słowa a prawem do honoru.
Są też psychiatrzy, którzy potępiają molestowanie swoich kolegów
W wyroku Sądu Najwyższego stwierdzono, że:
„Publikacje na stronie internetowej CCDH kwestionowane w skardze wyrażają bardzo krytyczne opinie na temat niektórych praktyk psychiatrycznych (nadużywanie leczenia odwykowego, szczególnie w przypadku dzieci i młodzieży, przymusowe internowanie, przymusowe leczenie itp.), które ich zdaniem stanowią naruszenie praw człowieka przysługujących pacjentom psychiatrycznym i kwestionują naukowe podstawy psychiatrii. Odnoszą się także do istnienia wykorzystywania seksualnego swoich pacjentów przez niektórych psychiatrów, a nawet do tego, że „[w] Hiszpanii ma miejsce nieokreślona liczba przymusowych aborcji dokonanych przez psychiatrów”. – Dokonując takiej krytyki, z pewnością formułują poważne twierdzenia na temat profesjonalistów, którzy wykonują te praktyki. Nie wyróżniają konkretnych osób ani wszystkich specjalistów psychiatrii (w rzeczywistości część opinii wyrażanych w ich publikacjach jest formułowana przez psychiatrów).”
Przyznaje, że „publikacje poruszają kwestię niewątpliwego zainteresowania ogółu", Jak na przykład "niektórych praktyk w dziedzinie psychiatrii, w szczególności dotyczących przymusowych hospitalizacji, stosowania leków psychotropowych, zwłaszcza gdy pacjentami są dzieci lub młodzież, lub leczenia chirurgicznego lub leczenia elektrowstrząsami".
W orzeczeniu Zgromadzenia Plenarnego przyznano, że opinie i sądy wartościujące, w związku z którymi są kierowane do sądu, „nie są pozbawione wystarczającej podstawy faktycznej”. Uważają za „istotne”, aby takie praktyki „nie dotyczyły konkretnych osób, które można zidentyfikować na podstawie ich danych osobowych”. I stwierdzają, że „pomimo surowości krytyki i prymitywnych wyrażeń, jego treść jest bezpośrednio związana z debatą publiczną w społeczeństwie demokratycznym i stanowi część zachowania oskarżonego polegającego na aktywnym interweniowaniu w debacie społecznej na temat psychiatrii poprzez swoje publikacje”.
W orzeczeniu wskazano także, że:
Jak wynika z wyroków ETPC z 8 listopada 2016 r., Magyar Helsinki Bizottság przeciwko Węgrom, 13 marca 2018 r., Stern Taulats i Roura Capellera przeciwko Hiszpanii, 20 listopada 2018 r., Toranzo Gómez przeciwko Hiszpanii oraz 11 maja 2021 r., Halet przeciwko państwu luksemburskiemu, wolność wypowiedzi nie tylko chroni idee przychylnie przyjęte lub uważane za nieszkodliwe lub obojętne, „ale także te, które obrażają, szokują lub przeszkadzają”. Z kolei wyrok Trybunału Konstytucyjnego 226/2016 z 22 grudnia, powołując się na wcześniejsze wyroki, stwierdza, że „w szerokich ramach wolności słowa, zgodnie z naszą doktryną, ochronie podlegają „te przejawy, które choć godzą w honor innych , są ujawniane jako konieczne do przedstawienia idei lub opinii będących przedmiotem interesu publicznego”.
Zgodnie z orzecznictwem ETPC, zawartym w orzeczeniu Sądu Najwyższego, kwestionowane wypowiedzi mogą naruszyć honor lub dobre imię członków jedynie wówczas, gdy określone „próg dotkliwości” lub "poziom dotkliwości” zostanie przekroczony, co w tym przypadku „nie zostaje osiągnięty, ponieważ choć w grupie społecznej, której dotyczą omawiane publikacje, panuje jednorodność (profesjonaliści psychiatrii), to uwagi dotyczące bezbronności, historii stygmatyzacji czy niekorzystnej sytuacji społecznej nie są ze sobą zbieżne."
Publikacje podejmują dyskusję na temat „niewątpliwy interes publiczny– stwierdza Sąd Najwyższy
Odnosząc się do kontekstu, w jakim padły kwestionowane stwierdzenia, i choć „niektóre można uznać za przesadne”, Trybunał przyznaje, że postępowanie CCDH w zakresie publikacji tych publikacji „jest częścią debaty publicznej o ogromnym znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie”, i tak „zgoda na eliminowanie takich publikacji oznaczałaby nadmierne ograniczenie wolność wypowiedzi nie byłoby to uzasadnione nadrzędną potrzebą społeczną”.
Zakwestionowane publikacje podejmują kwestię niewątpliwie budzącą zainteresowanie ogółu: debatę na temat niektórych praktyk w dziedzinie psychiatrii. Obszerna dokumentacja przedłożona przez pozwanych [Podobno ponad 15.000 XNUMX stron] wyraźnie pokazuje istnienie tej debaty. Przedłożone sprawozdania sprawozdawców ONZ (w szczególności „Raport specjalnego sprawozdawcy ONZ w sprawie prawa każdego do korzystania z najwyższego osiągalnego standardu zdrowia fizycznego i psychicznego” z 2017 r. oraz „Raport roczny Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Człowieka” z 2018 r. Prawa” na temat „Zdrowie psychiczne i prawa człowieka”) są dobrą ilustracją ważnej, istniejącej debaty społecznej, politycznej i naukowej dotyczącej zagadnień będących przedmiotem kwestionowanych publikacji. Debata na temat niektórych praktyk psychiatrycznych, a w szczególności przymusowej instytucjonalizacji, stosowania leków psychotropowych, zwłaszcza gdy pacjentami są dzieci i młodzież, czy też leczenia chirurgicznego lub leczenia elektrowstrząsami, ma szczególne znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
Dawid kontra Goliat i obiektywna rzeczywistość panująca w sądach
Celso Arango, były prezes Hiszpańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i jeden z głównych inicjatorów próby założenia kagańca, przedstawiał się jako zwycięska ofiara, taka jak Dawid kontra Goliat w list do ich członków z lutego 2022 r., dostępny dzięki publicznemu wywiadowi, jakiego udzielił, parafrazując Samuela 17:49-50:
„I Dawid włożył rękę do swego worka, wyjął kamień, rzucił go i uderzył Filistyna w czoło. Kamień wbił mu się w czoło, a on upadł twarzą na ziemię. I Dawid zwyciężył Filistyna procą i kamieniem, uderzył Filistyna i zabił go. Nie było miecza w ręku Dawida”. […] Ja [Celso Arango] zacząłem ten list wersetem o Dawidzie i Goliacie. Jest oczywiste, że skromne społeczeństwo, takie jak nasze, miało do czynienia z gigantem gospodarczym znanym ze swojej zdolności lobbowania […]. Jednak tajną bronią Davida była w tym przypadku proca zwana nauką i kamień zwany dowodem. Bez względu na to, jak gigant krzyczy, głośno i mocno, kłamstwa mające na celu uszczerbek na naszym honorze i, co gorsza, zmylenie osób niezrównoważonych psychicznie w ramach prowadzonej działalności, W sądach dominuje obiektywna rzeczywistość. Jako psychiatrzy powinniśmy być dumni […] z wymiaru sprawiedliwości, który gwarantuje nasze prawa i zapewnia, że Goliat nie może pokonać Dawida tylko dlatego, że jest większy i ma więcej pieniędzy.
Wydaje się, że Arango chciał zamienić ją w wojnę religijną, czując się tak, jakby psychiatrzy byli narodem wybranym przez Boga i Scientology członkami (którzy założyli CCHR, aby ujawniać nadużycia w dziedzinie zdrowia psychicznego) byli filistyni, przedstawiani w Biblii jako przeciwnicy ludu Bożego. Na szczęście w społeczeństwie panuje przekonanie, że Bóg nie jest z tymi, którzy narzucają psychofarmaceutyki, ani z tymi, którzy narzucają elektrowstrząsy, lobotomie, czy nawet z tymi, którzy mimowolnie umieszczają ludzi w szpitalach psychiatrycznych, co jest całkowitym naruszeniem dyrektyw WHO i Biuro Wysokiego Komisarza ds. Praw Człowieka.
Jest jednak jedna rzecz, którą Arango słusznie przepowiedział w swoim liście z lutego 2022 r.: „W sądach dominuje obiektywna rzeczywistość".
Sąd Najwyższy w swoim orzeczeniu a) potwierdził, że psychiatrzy „możliwości interweniowania w debacie publicznej i powielanie niekorzystnych opinii” oraz b) potwierdziła i chroniła prawo CCHR do udziału w debacie publicznej tak ważnej wagi, jak poszanowanie godności i praw człowieka tych, którzy w zbyt wielu przypadkach zwracają się o pomoc do lekarzy psychiatrów albo z powodu nieskutecznego leczenia, albo z powodu nieskutecznej terapii i częściej niż jakakolwiek akceptowalna liczba cierpień (przy szczęściu) znęcania się i tortur, w przeciwieństwie do cichej śmierci spowodowanej skutkami ubocznymi barbarzyńskiego leczenia, którymi kończą się inne.
Tytuły niektórych publikacji
1) „Pseudonauka. Fałszywe diagnozy psychiatrii. Raporty i zalecenia dotyczące nienaukowych oszustw popełnianych przez psychiatrów”, 2) „Przemoc wobec osób starszych, okrutne programy zdrowia psychicznego. Raport i zalecenia dotyczące psychiatrycznego leczenia osób starszych”, 3) „Wytworzony przez psychiatrię chaos i terror. Raport i rekomendacje dotyczące roli psychiatrii w międzynarodowym terroryzmie”, 4) „Dzieci odurzające. Psychiatria niszczy życie. Raport i zalecenia dotyczące fałszywej diagnozy psychiatrycznej i przymusowego odurzania młodzieży”, 5) „Gwałt psychiatryczny. Atak na kobiety i dzieci. Raport i zalecenia dotyczące powszechnych przestępstw seksualnych wobec pacjentów w systemie zdrowia psychicznego”, 6) „Oszustwo psychiatryczne, subwersja medycyny. Raport i rekomendacje dotyczące destrukcyjnego wpływu psychiatrii na opiekę zdrowotną”, 7) „Tworzenie rasizmu. Zdrada psychiatrii. Raport i zalecenia dotyczące psychiatrii powodującej konflikty rasowe i ludobójstwo”, 8) „Wyrządzanie krzywdy artystom. Psychiatria rujnująca kreatywność. Raport i rekomendacje w sprawie ataku psychiatrii na sztukę”, 9) „Śmiertelne kajdany. Psychiatryczny atak „terapeutyczny”. Raport i zalecenia dotyczące brutalnego i niebezpiecznego stosowania środków przymusu w placówkach zdrowia psychicznego”, 10) „Prawdziwy kryzys zdrowia psychicznego dzisiaj. Raport i zalecenia dotyczące braku wiedzy i wyników w branży zdrowia psychicznego”, 11) „Szkodzenie młodzieży. Psychiatria niszcząca młode umysły. Raport i zalecenia dotyczące szkodliwych ocen zdrowia psychicznego, ocen i programów w naszych szkołach”, 12) „Erodacja sprawiedliwości, korupcja prawa przez psychiatrię. Raport i zalecenia dotyczące destrukcyjnego wpływu psychiatrycznego w sądach i zakładach karnych”, 13) „Schizofrenia, choroba psychiatryczna dla zysku. Raport i rekomendacje dotyczące kłamstw psychiatrycznych i ich diagnoz”, 14) „Psychiatria, uwięzienie swojego świata w narkotykach. Raport i zalecenia dotyczące powstania obecnego kryzysu narkotykowego przez psychiatrię”, 15) „Oszustwa rehabilitacyjne. Oszustwo związane z narkotykami w psychiatrii. Raport i zalecenia dotyczące programów „odwyku” metadonu i innych katastrofalnych leków psychiatrycznych”, 16) „Brutalna rzeczywistość. Szkodliwe „terapie” psychiatryczne. Raport i zalecenia dotyczące destrukcyjnych praktyk elektrowstrząsów i psychochirurgii”, 17) „Profane Assault. Psychiatria kontra religia. Raport i zalecenia dotyczące obalenia przekonań i praktyk religijnych przez psychiatrię”, 18) „Masowe oszustwa. Skorumpowany przemysł psychiatryczny. Raport i rekomendacje dotyczące przestępczego monopolu na zdrowie psychiczne” oraz 19) „Ruina społeczności: przymusowa „opieka” psychiatryczna. Raport i zalecenia dotyczące niepowodzeń społecznych programów zdrowia psychicznego i innych przymusowych programów psychiatrycznych.”
