Patriarcha Aleksandrii Teodor II świętował swoje imieniny w Kenii, gdzie 17 lutego odprawił Boską Liturgię w kościele „Św. Makarego Egipskiego” w patriarchalnej szkole „Arcybiskup Makarius III Cypru”. Koncelebrowali go metropolici Makary z Nairobi, Jerzy z Gwinei, Demetriusz z Irinoupolis, biskupi i duchowni z Kenii, Tanzanii i Ugandy. Podczas nabożeństwa studenci z patriarchalnego seminarium w Rirucie śpiewali w języku suahili.
Patriarcha odsłonił również tablicę pamiątkową, która będzie upamiętniać wkład, jaki arcybiskup Tirany i całej Albanii Anastasios (Yanulatos) wniósł w misję prawosławną w Kenii w latach 1982-1991.
W swoim przemówieniu patriarcha Teodor podziękował Bogu za to, że skierował go z powrotem do Kenii w czasie, gdy ludzkość wstrząsana jest kataklizmami społecznymi i naturalnymi, a Patriarchat Aleksandryjski, założony przez św. Apostoła Marka, jest atakowany przez kościół siostrzany, który przekroczył swoją jurysdykcję kanoniczną, aby walczyć z Kościołem w Afryce, zamiast walczyć o własną trzodę.
Patriarcha Aleksandrii powiązał przypowieść o synu marnotrawnym ze schizmą, którą rosyjscy księża powodują w Kenii, i wezwał odłamowe duchowieństwo lokalne do powrotu na łono Kościoła Aleksandryjskiego, do biskupów, którzy ich wyświęcili, ale nie jako synów marnotrawnych, ale jako prawdziwe dzieci, „które opuściły swoje rodziny z powodu mylącej propagandy siostrzanego Kościoła z Północy, który obecnie służy interesom politycznym, a nie kościelnym”.
Patriarcha podziękował Starszemu Metropolicie Nairobi Makariosowi za jego długą i oddaną służbę w Kenii – kraju, który kochał od pierwszego dnia, kiedy przybył, aby pracować w lokalnej misji, i gdzie walczył o prawosławie przez czterdzieści sześć lat, poświęcając karierę akademicką, ale przestrzegając nauk św. Sofroniusza (Sacharowa), arcybiskupa Makariosa i jego profesora, metropolity Kallistosa (Ware). Ze względu na jego wielki wkład w prawosławie w Kenii, patriarcha Teodor ogłosił Metropolitę Nairobi Makariosa „Egzarchą Kenii i całej Afryki Wschodniej”, wręczając mu odpowiedni patriarchalny sigil.
W swoim przemówieniu metropolita Makary powitał patriarchę Teodora, który mówił także o wyzwaniach współczesności, potępiając inwazję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na Patriarchat Aleksandryjski – akt niezgodny z prawem i niekanoniczne zachowanie, które wprowadza zamieszanie wśród duchowieństwa i wiernych oraz zagraża jedności, o której ustanowienie patriarchat walczył przez wiele lat w Afryce.
„Tak jak wojna między Ukraina i Rosja podzieliła dwa narody, rodziny, a nawet Ciało Chrystusa, ten sam podział sprowadza Kościół rosyjski do Afryki i traumatyzuje życie duchowe prawosławnych… Każdy, kto zna działalność patriarchatu w Afryce, a zwłaszcza w Kenii, może zaświadczyć o jego wielkim wkładzie i zasługach dla kraju. A wystarczy jedna wizyta w szkołach prawosławnych, a zwłaszcza w seminarium patriarszym, aby przekonać się o tym, co zostało powiedziane, nie zapominając o szpitalach, klinikach, sierocińcach itp.” Na koniec metropolita Makary podziękował wszystkim, którzy wspierają pracę misyjną i poprosił patriarchę, aby nadal opiekował się swoją trzodą, zapewniając go, że oprą się podziałowi, mając błogosławieństwo św. Apostoła Marka i wszystkich jego następców.
Patriarchat Moskiewski podjął decyzję o utworzeniu schizmy w Patriarchacie Aleksandryjskim dwa lata temu jako wyraz zemsty i kary za uznanie autokefalicznego Kościoła prawosławnego w Ukraina przez Patriarchat Aleksandryjski. Jego działania wyrażają się w podróżowaniu po diecezjach aleksandryjskich i namawianiu duchowieństwa do przystąpienia do Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej w zamian za wyższe wynagrodzenie. Rosyjscy misjonarze nie tworzą własnych parafii, ale dążą do oderwania się od wspólnot prawosławnych, które powstały przez dziesięciolecia. W tych działaniach wykorzystują również wpływy władz świeckich w Moskwie na lokalne samorządy, aby ułatwić działalność schizmatyckiego Kościoła.
