Дар шаҳри Чатал-Хуюк, ки тақрибан 9 ҳазор сол пеш дар қаламрави Туркияи муосир бунёд ёфтааст, бостоншиносон порчаҳои матои сангшуда кашф карданд.
Пеш аз ин коршиносон чунин мешумориданд, ки сокинони кишвар пашм ё зағирро барои истеҳсоли газвор истифода мебурданд. Таҳқиқот нишон медиҳад, ки мавод сохтори хеле гуногун дорад, менависад Phys.org.
Ҳафриётҳо дар шаҳри бостонӣ соли 2017 анҷом ёфтанд. Баъдан бостоншиносон боз чанд пораи дигар аз маводи қадимаро кашф карданд. Дар натиҷа, олимон муайян карданд, ки синну соли онҳо тақрибан 8500-8700 сол аст.
Дар тадқиқот оид ба матоъхо Лиза Бендер Йоргенсен, ки дар университети Норвегия кор мекунад ва Антуанетта Рак Эйхер аз университети Берн супориш додаанд. Барои сохтани либос барои худ тақрибан 9 ҳазор сол пеш намояндагони давраи неолит нахи махсусро истифода мебурданд. Чунин аст натиљаи тањлили маводи аз љониби мутахассисон нишон додашуда.
Ин намунаҳо, ки дар ҷои ҳафриёт ёфт шудаанд, аз нахи дуб сохта шудаанд. Гумон меравад, ки ин матоъ қадимтарин дар ҷаҳон аст, ки то имрӯз боқӣ мондааст.
Нах дар дарахтони дуб, бед ва линден дар байни чуб ва пӯст пайдо мешавад. Чуб барои сохтани хонаҳо ва аз нахҳо либосҳо месозанд, ки хеле мустаҳкам ва боэътимод буданд.
Муҳаққиқон ҳамчунин илова мекунанд, ки мардуми бумӣ зағир намекоранд ва аз дигар шаҳрҳо маводи катонӣ намеоварданд. Онҳо танҳо ҳамон захираҳоеро истифода мебурданд, ки дар даст буданд.
