Солҳои охир Покистон бо мушкилоти зиёде дар мавриди озодии динӣ, бахусус дар робита ба ҷомеаи Аҳмадия, мубориза мебарад. Ин масъала дар пайи тасмими ахири Додгоҳи олии Покистон дар мавриди дифоъ аз ҳуқуқи баёни озоди эътиқодоти мазҳабӣ бори дигар дар мадди аввал қарор гирифт.
Ҷамоати Аҳмадия, як мазҳаби ақаллияти исломӣ, дучори таъқиб ва табъиз дар Покистон даҳсолаҳост. Аҳмадиҳо сарфи назар аз худашонро мусалмон мешуморанд, тибқи қонунҳои Покистон ба далели эътиқод ба Мирзо Ғулом Аҳмад ба унвони паёмбаре пас аз Муҳаммад, ғайримусулмон дониста мешаванд. Ин тафовути теологӣ онҳоро ба маргинализатсияи шадиди иҷтимоӣ, сиёсӣ ва ҳуқуқӣ, аз ҷумла маҳдудиятҳо оид ба суннатҳои динӣ, суханронии бадбинӣ ва хушунат дучор кардааст.
Ҳукми ахири Додгоҳи олии Покистон як таҳаввулоти қобили мулоҳизаест дар мубориза барои озодии дин дар ин кишвар. Додгоҳ ҳуқуқи Аҳмадиҳоро барои худшиносӣ ба унвони мусалмон ва изҳори эътиқоди худ бидуни тарс аз таъқиб таъйид кард ва принсипҳои озодии эътиқод ва баёнро, ки дар сарқонуни Покистон сабт шудааст, тасдиқ кард.
Аммо бо вуҷуди ин пирӯзии қонунӣ, чолишҳо барои ҷомеаи Аҳмадия боқӣ мондаанд. Таассуфоти амиқи ҷомеа ва табъизи институтсионалӣ ҳамчунон ба амният ва некӯаҳволии онҳо таҳдид мекунанд. Гурўњњои ифротї аксаран бељазо Ањмадињоро ба њадаф меоранд, барангехтани хушунат ва нафрат нисбат ба онњо мерезанд. Гузашта аз ин, қонунҳои табъиз, аз қабили Фармони XX, ки ба Аҳмадиҳо аз иҷрои расму оинҳои исломӣ ё худро мусалмон муаррифӣ кардан манъ мекунад, эътибори худро нигоҳ дошта, мақоми дараҷаи дуюми онҳоро боқӣ мемонанд.
Ҷомеаи ҷаҳонӣ низ аз озодиҳои мазҳабӣ дар Покистон изҳори нигаронӣ карда, аз ҳукумат хостааст, ки барои ҳалли мушкили ақаллиятҳои мазҳабӣ, аз ҷумла ҷомеаи Аҳмадия иқдомоти мушаххас биандешад. Ташкилотхо ба монанди Созмони Дидбони ҳуқуқи башар, Авфи Байналмилал, Кумитаи байналмилалии ҳуқуқи инсон ва CAP озодии виҷдон бекор кардани конунхои поймолкунанда ва хифзи хукукхои акаллиятхоро талаб карданд.
Дар посух ба фишори афзоянда, дар солҳои охир баъзе пешрафтҳои мусбат ба амал омаданд. Давлати Покистон барои ҳифзи ҳуқуқи ақаллиятҳои мазҳабӣ ва мубориза бо таҳаммулнопазирии мазҳабӣ изҳори тааҳҳуд кардааст. Ташаббусҳо, аз қабили Комиссияи Миллӣ оид ба ақаллиятҳо ва талошҳо барои мусоидат ба ҳамоҳангии байни динҳо инъикосгари эътирофи афзояндаи аҳамияти гуногунандешии динӣ ва таҳаммулпазирӣ дар ҷомеаи Покистон мебошанд.
Бо вуҷуди ин, пешрафти воқеӣ на танҳо ислоҳоти ҳуқуқиро талаб мекунад; дигаргунии куллй дар муносибатхои чамъиятй ва бархам додани амалияхои поймолшудаи поймолкунии хукукро талаб мекунад. Он зарур аст, ки фарҳанги фарогир, эҳтиром ва фаҳмиш, ки дар он ҳамаи шаҳрвандон, новобаста аз эътиқоди динии онҳо, озодона ва бидуни тарсу ҳарос зиндагӣ кунанд.
Ҳангоме ки Покистон дар манзараи мураккаби иҷтимоиву мазҳабии худ паймоиш мекунад, қазияи ҷомеаи Аҳмадия ҳамчун имтиҳони лакмус барои пойбандии миллат ба озодии дин ва гуногунандешӣ хизмат мекунад. Ҳифзи ҳуқуқҳои Аҳмадиҳо на танҳо сохтори демократияи Покистонро мустаҳкам мекунад, балки инчунин принсипҳои бунёдии кишварро, яъне баробарӣ, адолат ва таҳаммулпазириро барои ҳамаи шаҳрвандони он тасдиқ мекунад.
