Вақте ки аврупоиҳо аз садои шодии зангҳои калисо ва бӯи ширини гулҳои шукуфон бедор мешаванд, онҳо як воқеаи муҳимро қайд мекунанд: Якшанбеи Пасха. Дар ин рӯзи пурҷалол масеҳиён дар саросари қитъа ҷамъ омада, эҳёи Исои Масеҳро, ки шаҳодати қудрати имон, муҳаббат ва кафорат аст, ҷашн мегиранд. Вақте ки оилаҳо ва дӯстон барои иштирок дар ҷашнҳо ҷамъ меоянд, мо ба таърих, анъанаҳо ва аҳамияти фарҳангии рӯзи якшанбеи Пасха ва чӣ гуна он дар саросари Аврупо илҳом бахшидан ва муттаҳид кардани мардумро идома медиҳад, бодиққат назар мекунем.
Ҳикояи бебаҳои умед
Дар қалби Пасха як достони абадӣ дар бораи қурбонӣ, бахшидан ва ғалабаи ниҳоӣ ҷойгир аст. Мувофиқи Аҳди Ҷадид, Исои Масеҳ, писари Худо, дар рӯзи ҷумъаи нек дар салиб мехкӯб карда шуд, танҳо дар рӯзи сеюм аз мурдагон эҳьё шуд ва ба марг ва зулмот муқобилат кард. Ин ҳодисаи мӯъҷизавӣ дар тӯли садсолаҳо санги асосии имони масеҳӣ буд ва ба миллионҳо имондорон дар саросари ҷаҳон паёми умед, тасаллӣ ва наҷотро пешкаш кард.
Вақте ки аврупоиён имрӯз Пасхаро таҷлил мекунанд, онҳо аз ин мероси ғании рӯҳонӣ истифода мебаранд ва дар достони эҳёи Исо тасаллӣ ва илҳом мегиранд. Аз соборҳои боҳашамати Рим то калисоҳои хоксоронаи деҳаҳои деҳот, калисоҳо дар саросари қитъа пур аз ибодаткунандагонанд, садои онҳо дар мадҳияҳо ва дуоҳо баланд, дилҳояшон аз миннатдорӣ ва садоқат пур аст.
Ҷашну маросимҳои анъанавӣ
Якшанбеи Пасха як анъанаи қадимист, ки дар урфу одатҳо ва расму оинҳо аз ҳар кишвар ба кишвар фарқ мекунанд, вале як риштаи умумии шодмонӣ, саховатмандӣ ва ҷомеаро мубодила мекунанд. Дар бисёре аз кишварҳои аврупоӣ, рӯз бо зиёфати боҳашамат оғоз мешавад, ки дорои таомҳои анъанавӣ, аз қабили барра, ветчина ё моҳӣ, бо як қатор лазизҳои ширин ва болаззат ҳамроҳ мешавад.
Кӯдакон аз ташрифи харгӯши Пасха, кашф кардани тухм, шоколад ва дигар тӯҳфаҳои пинҳоншуда лаззат мебаранд, дар ҳоле ки калонсолон аз ҳаловати оддии вақти босифат бо наздикон, мубодилаи ҳикояҳо, ханда ва хотираҳо дар атрофи мизи хӯрокхӯрӣ лаззат мебаранд. Дар баъзе кишварҳо, ба монанди Юнон ва Кипр, Якшанбеи Пасха бо рақсҳо ва мусиқии мардумӣ ҷашн гирифта мешавад, дар ҳоле ки дар дигар кишварҳо, ба монанди Италия ва Испания, парадҳо ва намоишҳои мукаммал баргузор мешаванд, ки фарҳанг ва намоишҳои маҳаллиро намоиш медиҳанд.
Лаззат ва лаззатҳои минтақавӣ
Вақте ки аврупоиҳо Пасхаро таҷлил мекунанд, онҳо ҳувиятҳои фарҳангии беназири худро нишон медиҳанд, ки дар доираи гуногуни хӯрокҳои анъанавӣ, нӯшокиҳо ва шириниҳо инъикос меёбанд. Дар Олмон харгӯши Пасха (Osterhase) тухм ва шириниҳо медиҳад, дар ҳоле ки дар Лаҳистон рӯзи душанбеи пас аз Пасха ҳамчун Рӯзи Дингус маъруф аст, ки дар он ҷо писарон ба духтарон об ва атр мепошанд, ки рамзи поксозӣ ва ҳосилхезӣ мебошад.
Дар кишварҳои Скандинавия, Пасха бо ҷодугарон ва ҷодугарӣ алоқаманд аст, ки инро ҷашнҳои суннатии Шветсия ва Норвегия дар Паскефҷол гувоҳӣ медиҳанд, ки дар он ҷо оилаҳо дар атрофи гулханҳо ҷамъ мешаванд, то рӯҳҳои бадро муҳофизат кунанд. Дар кишварҳои Баҳри Миёназамин, ба монанди Юнон ва Туркия, Пасха вақти ҷашнҳои пуршукӯҳ аст, ки мусиқӣ, рақс ва зиёфатро дар бар мегирад, ки аксар вақт дар атрофи таоми анъанавии магиритса, шӯрбои болаззат аз гӯшти барра ё буз омода карда мешавад.
Паёми ваҳдат ва умед
Ҳангоме ки аврупоиҳо имрӯз Пасхаро ҷашн мегиранд, онҳо аз арзишҳое ёдовар мешаванд, ки ин ҷашни фараҳбахшро пуштибонӣ мекунанд: ҳамдардӣ, омурзиш ва талоши сулҳ. Дар ҷаҳоне, ки аксар вақт бо тақсимот ва номуайянӣ қайд карда мешавад, Пасха як ривояти пурқувватеро пешниҳод мекунад, ки аҳамияти робитаи инсонӣ, ҳамдардӣ ва фаҳмишро таъкид мекунад.
Вақте ки оилаҳо ва дӯстон барои мубодила дар рӯҳияи Пасха ҷамъ меоянд, онҳо моҳияти ин рӯзи махсусро таҷассум мекунанд: ҷашни ҳаёт, муҳаббат ва иқтидори бепоёни дили инсон. Новобаста аз он ки ҳамчун як ҷашни муқаддаси динӣ ё ҷашни дунявии идона ҷашн гирифта мешавад, якшанбеи Пасха як қисми ҷудонашавандаи ҳувияти аврупоӣ боқӣ мемонад ва робитаҳои байни одамон, фарҳангҳо ва наслҳоро тақвият медиҳад.
Ба шумо иди Пасха муборак
Ҳангоме ки офтоб дар ин рӯзи якшанбеи Пасха дурахшон аст, мо орзуҳои гармтарини худро ба ҳамаи онҳое, ки дар саросари Аврупо ва берун аз он ҷашн мегиранд, изҳор менамоем. Бигзор ин рӯзи фархунда бароятон шодию осоиш ва хушбахтӣ, дар иҳотаи наздикон, ғизои хуш ва зебоии табиат биёрад. Бигзор рӯҳияи Пасха моро ба парвариши меҳрубонӣ, таҳаммулпазирӣ ва ҳамдардӣ илҳом бахшад ва паёми умед ва наҷоти он моро ба сӯи ояндаи дурахшонтар ва ҳамоҳангтар барои ҳама ҳидоят кунад. Писҳо Муборак!
