በቅዱስ ዮሐንስ አፈወርቅ
“...ከዚህ ልንወጣ ይገባናል፣ እና ከአንድ ኃጢአት በቀር ምንም ክፉ ነገር እንደሌለ እና ከአንዱ በጎነት በቀር በሁሉም ነገር እግዚአብሔርን ደስ ከማሰኘት በቀር ምንም አይነት ጥፋት እንደሌለ በግልፅ ማወቅ አለብን። ደስታ የሚገኘው ከስካር ሳይሆን ከመንፈሳዊ ጸሎት ነው እንጂ ከጠጅ ሳይሆን ከሚያንጽ ቃል ነው። የወይን ጠጅ አውሎ ነፋስን ያመጣል, ቃል ግን ዝምታን ያመጣል; ወይን ጩኸት ያመጣል, ነገር ግን ቃል ግራ መጋባትን ያቆማል; ወይን አእምሮን ያጨልማል, ቃሉ ግን የጠቆረውን ያበራል; የወይን ጠጅ ያልነበረውን ሀዘን ያኖራል ቃሉ ግን የነበሩትን ያባርራል። የጥበብን ህግ ያክል ወደ ሰላምና ደስታ የሚመራ ምንም ነገር የለም - የአሁኑን መናቅ፣ ለወደፊት መትጋት፣ የሰውን ቋሚ ነገር አለማሰብ - ሀብትም ሆነ ስልጣን፣ ክብርም ሆነ መከባበርም ቢሆን። በዚህ መንገድ ጠቢብ መሆንን ከተማርክ ሀብታም ሰው ስታይ በምቀኝነት አትሰቃይም እና በድህነት ስትወድቅ በድህነት አትዋረድም; እና ስለዚህ ያለማቋረጥ ማክበር ይችላሉ።
አንድ ክርስቲያን በተወሰኑ ወራት ሳይሆን በወሩ የመጀመሪያ ቀን ሳይሆን በእሁድ ሳይሆን ህይወቱን በሙሉ ለእርሱ በሚስማማ በዓል ማክበሩ የተለመደ ነው። ለእሱ የሚስማማው ምን ዓይነት በዓል ነው? ጳውሎስ ስለዚህ ጉዳይ እናዳምጠው፡- ከንጹሕና ከእውነት እርሾ ውጭ እንጂ በመጠጥ እርሾ ወይም በክፋትና በክፋት እርሾ አይሁን (1ኛ ቆሮ. ). ስለዚህ ንጹሕ ሕሊና ካላችሁ፣ መልካም ተስፋን እየመገቡና በወደፊት የበረከት ተስፋ እየተጽናናችሁ፣ የማያቋርጥ በዓል አላችሁ። በነፍስህ ካልተረጋጋህ እና በብዙ ኃጢአቶች ጥፋተኛ ከሆንክ በሺዎች በሚቆጠሩ በዓላት እና ክብረ በዓላት ላይ እንኳን ከሚያለቅሱት ምንም ጥሩ ስሜት አይሰማህም ።
ስለዚህ፣ ከአዲስ ወራት መጀመሪያ ጥቅም ለማግኘት ከፈለጋችሁ፣ ይህን አድርጉ፡ በዓመቱ መጨረሻ፣ እስከዚህ የዓመታት ገደብ ድረስ ስላጠበቃችሁት ጌታን አመስግኑ። ልባችሁን አሠቃዩ ፣የሕይወትህን ጊዜ ቆጥረህ ለራስህ እንዲህ በል። ዓመታት እያለቀ ነው; ብዙ ጉዟችንን ጨርሰናል; ምን ጥሩ ነገር አደረግን? ያለ ሁሉ ነገር፣ ያለ ምንም በጎነት እዚህ ልንሄድ ነው? ፍርድ ቤቱ በሩ ላይ ነው, ቀሪው ህይወት ወደ እርጅና ይመራል.
ስለዚህ በአዲስ ወራት መጀመሪያ ላይ ጠቢብ ሁን; በዓመታዊ የደም ዝውውሮች ወቅት ይህንን ወደ ትውስታ ያቅርቡ; አንድ ሰው ነቢዩ ስለ አይሁዶች የተናገረውን ተመሳሳይ ነገር እንዳይናገር ስለ ወደፊቱ ቀን እናስብ፤ ዘመናቸው በከንቱ አለቀ፣ ዓመታቸውም በጥንቃቄ አለፈ (መዝሙረ ዳዊት 33)። እኔ እንደ ተናገርኩት እንደዚህ ያለ በዓል ፣ የማያቋርጥ ፣ የዓመታትን ዑደት የማይጠብቅ ፣ የተወሰኑ ቀናት ብቻ ሳይወሰን በሀብታሞችም ሆነ በድሆች በእኩልነት ሊከበር ይችላል ። ምክንያቱም እዚህ የሚያስፈልገው ገንዘብ ሳይሆን ሀብት ሳይሆን አንድ በጎነት ነው። ገንዘብ የለህም? ነገር ግን እግዚአብሄርን መፍራት አለ ከሀብት ሁሉ የሚበልጥ የማይጠፋ የማይለወጥ የማይደክም ሀብት ነው። ሰማይን ሰማይን ምድርን ባሕርን ኣየርን ንእንስሳታትን ንዕፅዋትን ምሉእ ሰብኣዊ ተፈጥሮን እዩ። ስለ መላእክት, የመላእክት አለቆች, ከፍተኛ ኃይሎች ሀሳቦች; ይህ ሁሉ የጌታህ ሀብት መሆኑን አስታውስ። ለእንዲህ ያለ ባለጠጋ ጌታ አገልጋይ ጌታው ቢራራለት ድሀ ሊሆን አይችልም። ቀኖቹን ማክበር ከክርስቲያናዊ ጥበብ ጋር የማይጣጣም ነው, ነገር ግን ይህ የአረማውያን ስህተት ነው.
ወደ ከፍተኛው ከተማ ተመድበሃል፣ በአካባቢው ዜግነት ተቀብለህ፣ ወደ መላእክት ማኅበር ገብተሃል፣ ብርሃን ወደ ጨለማ የማይለወጥ፣ ቀን በሌሊት የማያልቅ፣ ሁልጊዜም ቀን፣ ሁልጊዜ ብርሃን ወደሌለበት። እዚያ ያለማቋረጥ እንጥራለን። ክርስቶስ በእግዚአብሔር ቀኝ ተቀምጦ ባለበት (ቆላስይስ 1, 16) ላይ ያሉትን ፈልጉ ይላል (ሐዋርያ)። የፀሐይ ፍሰትና የወቅቶችና የቀኖች መዞር ካለባት ምድር ጋር ምንም የሚያመሳስላችሁ ነገር የላችሁም። ነገር ግን በጽድቅ ብትኖሩ ሌሊቱ ቀን ይሆንላችኋል፤ ሕይወታቸውን በዝሙት፣ በስካርና በመዳራት ለሚያሳልፉ ሰዎች፣ ቀኑ ወደ ሌሊት ጨለማ የሚለወጠው ፀሐይ ስለጨለመ ሳይሆን አእምሮአቸው በጨለመበት ነው። ስካር . ቀኖቹን እያስተዋለ፣ በእነሱ ልዩ ደስታን ማግኘት፣ በአደባባዩ ላይ መብራቶችን ማብራት፣ የአበባ ጉንጉን መግጠም የልጅነት ግድየለሽነት ጉዳይ ነው። እና ከዚህ ድክመቱ ወጥተህ ወደ ወንድነትህ ደርሰህ በሰማያዊ ዜግነት ተጽፈሃል; አደባባዩን በስሜታዊ እሳት አታብራ፣ ነገር ግን አእምሮህን በመንፈሳዊ ብርሃን አብራ። ስለዚህም (ጌታ) መልካሙን ሥራችሁን አይተው በሰማያት ያለውን አባታችሁን እንዲያከብሩ ብርሃናችሁ በሰው ፊት ይብራ (ማቴ. ቊ. XNUMX)። እንዲህ ዓይነቱ ብርሃን ታላቅ ሽልማት ያስገኝልሃል. የቤታችሁን ደጆች በአበባ ጉንጉን አታስጌጡ፣ ነገር ግን ከክርስቶስ እጅ የጽድቅን አክሊል በራሳችሁ ላይ ትቀበላላችሁ።
ምንጭ፡- ቅዱስ ዮሐንስ አፈወርቅ፣ ጥር 1 ቀን 387 ለአዲስ ዓመት ስብከት።
