លទ្ធភាពដែលនៅតែទទួលយកបានដោយស្របច្បាប់នៃការប្រើប្រាស់ការបង្ខិតបង្ខំ និងកម្លាំងក្នុងចិត្តវិទ្យា គឺជាបញ្ហាចម្រូងចម្រាសបំផុត។ វាមិនត្រឹមតែរីករាលដាលប៉ុណ្ណោះទេ សូចនាករ និងស្ថិតិពីបណ្តាប្រទេសនានានៅអឺរ៉ុបបង្ហាញថាវាកំពុងកើនឡើង។
មនុស្សកាន់តែច្រើនកំពុងទទួលរងនូវអន្តរាគមន៍ផ្លូវចិត្តដោយបង្ខិតបង្ខំ។ បាតុភូតដែលគេនឹងជឿគឺត្រូវបានអនុវត្តតែក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរប៉ុណ្ណោះ ហើយចំពោះមនុស្សពិសេសនិងគ្រោះថ្នាក់មួយចំនួនតូចតាមពិតទៅគឺជាការអនុវត្តធម្មតា។
"នៅជុំវិញពិភពលោក មនុស្សដែលមានស្ថានភាពសុខភាពផ្លូវចិត្ត និងពិការផ្លូវចិត្តជារឿយៗត្រូវបានចាក់សោរនៅក្នុងស្ថាប័នដែលពួកគេដាច់ឆ្ងាយពីសង្គម និងត្រូវបានកាត់បន្ថយពីសហគមន៍របស់ពួកគេ។ មនុស្សជាច្រើនទទួលរងការរំលោភបំពានផ្លូវកាយ ផ្លូវភេទ និងផ្លូវចិត្ត និងការធ្វេសប្រហែសនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ និងពន្ធនាគារ ប៉ុន្តែក៏មាននៅក្នុងសហគមន៍ផងដែរ។ មនុស្សក៏ត្រូវបានដកហូតសិទ្ធិក្នុងការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងអំពីការថែទាំ និងការព្យាបាលផ្លូវចិត្តរបស់ពួកគេ កន្លែងដែលពួកគេចង់រស់នៅ និងកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួន និងហិរញ្ញវត្ថុរបស់ពួកគេផងដែរ។វេជ្ជបណ្ឌិត Tedros Adhanom Ghebreyesus អគ្គនាយកនៃអង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO) បានកត់សម្គាល់នៅក្នុង កិច្ចប្រជុំអង្គការសហប្រជាជាតិស្តីពីសិទ្ធិមនុស្ស ផ្នែកសុខភាពផ្លូវចិត្ត ប្រារព្ធឡើងក្នុងឆ្នាំ 2018 ។
ហើយនៅក្នុងសុន្ទរកថាដែលថ្លែងក្នុងនាមលោកដោយវេជ្ជបណ្ឌិត Akselrod ជំនួយការ DG WHO សម្រាប់សុខភាពផ្លូវចិត្ត លោកបានបន្ថែមថា
"ជាអកុសលការរំលោភទាំងនេះនៃ សិទ្ធិមនុស្ស ទាំងអស់គឺជារឿងធម្មតាពេក។ ពួកវាមិនកើតឡើងតែក្នុងប្រទេសដែលមានចំណូលទាបដែលមានធនធានតិចតួចនោះទេ វាកើតឡើងនៅគ្រប់ទីកន្លែងជុំវិញពិភពលោក។ ប្រទេសអ្នកមានអាចមានសេវាសុខភាពផ្លូវចិត្តដែលអមនុស្សធម៌ ផ្តល់ការថែទាំដែលមានគុណភាពអន់ និងរំលោភសិទ្ធិមនុស្ស។ អ្វីដែលគួរឲ្យតក់ស្លុតនោះគឺការរំលោភទាំងនេះកើតឡើងនៅកន្លែងដែលមនុស្សគួរទទួលបានការថែទាំនិងការគាំទ្រ។ ក្នុងន័យនេះ សេវាសុខភាពផ្លូវចិត្តមួយចំនួនខ្លួនឯងបានក្លាយជាភ្នាក់ងារសម្រាប់ការរំលោភសិទ្ធិមនុស្ស។"
ការអនុវត្តសិទ្ធិមនុស្សផ្នែកវិកលចរិត និងជាមួយនោះ ការបញ្ឈប់ការប្រើប្រាស់ការបង្ខិតបង្ខំ - ដោយច្បាប់ និងការអនុវត្តជាក់ស្តែង - បានក្លាយជាប្រធានបទសំខាន់មួយនៅលើរបៀបវារៈសិទ្ធិមនុស្សរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ។ ប៉ុន្តែមិនត្រឹមតែដោយអង្គការសហប្រជាជាតិប៉ុណ្ណោះទេ នៅក្នុងប្រទេសជាច្រើននៅអឺរ៉ុប ដោយអ្នកជំនាញដែលធ្វើការក្នុងវិស័យសុខភាពផ្លូវចិត្ត និងមិនមែនតិចតួចបំផុតដោយអ្នកដែលមានបទពិសោធន៍ប្រើប្រាស់ និងការរំលោភបំពាននៃការបង្ខិតបង្ខំក្នុងចិត្តសាស្ត្រ។
អំពើហឹង្សាអាចឈានដល់ការធ្វើទារុណកម្ម
ក្នុងអំឡុងពេលកិច្ចប្រជុំអង្គការសហប្រជាជាតិស្តីពីសុខភាពផ្លូវចិត្ត និងសិទ្ធិមនុស្ស ឧត្តមស្នងការអង្គការសហប្រជាជាតិទទួលបន្ទុកសិទ្ធិមនុស្ស លោក Zeid Al Hussein បានកត់សម្គាល់:
"ស្ថាប័នវិកលចរិក ដូចជាការកំណត់បិទទាំងអស់ បង្កើតការមិនរាប់បញ្ចូល និងការបែងចែក ហើយត្រូវបានបង្ខំឱ្យចូលទៅក្នុងបរិមាណតែមួយចំពោះការដកហូតសេរីភាពតាមអំពើចិត្ត។ ពួកគេក៏ជាកន្លែងនៃការអនុវត្តបំពាន និងការបង្ខិតបង្ខំ ក៏ដូចជាអំពើហិង្សាដែលអាចឈានដល់ការធ្វើទារុណកម្មផងដែរ។"
គណៈកម្មការសិទ្ធិមនុស្សបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ៖ការព្យាបាលដោយបង្ខំ - រួមទាំងការប្រើថ្នាំដោយបង្ខំ និងការព្យាបាលដោយបង្ខំដោយបង្ខំ ក៏ដូចជាការបង្ខំឱ្យស្ថាប័ន និងការបែងចែកដាច់ដោយឡែកពីគ្នា - មិនគួរត្រូវបានអនុវត្តទៀតទេ។"
លោកបានបន្ថែមថា “ជាក់ស្តែង សិទ្ធិមនុស្សរបស់ជនពិការផ្លូវចិត្ត និងអ្នកមានសុខភាពផ្លូវចិត្តមិនត្រូវបានគេគោរពយ៉ាងទូលំទូលាយនៅជុំវិញពិភពលោកទេ។ នេះត្រូវការផ្លាស់ប្តូរ។"
ការប្រើប្រាស់វិធានការបង្ខិតបង្ខំ (ការដកហូតសេរីភាព ការបង្ខំឱ្យប្រើថ្នាំ ការស្ងប់ស្ងាត់ និងការអត់ធ្មត់ និងប្រភេទផ្សេងទៀត) គឺពិតជារីករាលដាល និងជារឿងធម្មតានៅក្នុងចិត្តសាស្ត្រ។ នេះប្រហែលជាដោយសារតែគ្រូពេទ្យវិកលចរិតជាទូទៅមិនគិតពីទស្សនៈរបស់អ្នកជំងឺ ឬគោរពភាពស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ។ មនុស្សម្នាក់ក៏អាចប្រកែកបានដែរថា ដោយសារតែការប្រើប្រាស់កម្លាំងទាំងនេះ ត្រូវបានអនុញ្ញាតដោយស្របច្បាប់ ទើបពួកគេប្រើប្រាស់ ព្រោះនោះជាអ្វីដែលបានធ្វើអស់ជាច្រើនសតវត្សមកហើយ។ អ្នកជំនាញផ្នែកថែទាំសុខភាពនៅក្នុងសេវាវិកលចរិក មិនត្រូវបានអប់រំ និងបទពិសោធន៍ក្នុងរបៀបដោះស្រាយជាមួយមនុស្សតាមទស្សនៈសម័យទំនើបនៃសិទ្ធិមនុស្ស។
ហើយការគិតបែបប្រពៃណី និងរីករាលដាលនោះហាក់ដូចជាមូលហេតុនៃការប្រើប្រាស់កម្លាំង និងបរិយាកាសបំពាននៅក្នុងស្ថានភាពផ្លូវចិត្តជាច្រើន។
និន្នាការកើនឡើងកំពុងធ្វើឱ្យខូចដល់អ្នកជំងឺ
សាស្រ្តាចារ្យនៃចិត្តវិទ្យា, Sashi P Sashidharanនិង Benedetto Saracenoអតីតប្រធាននាយកដ្ឋានសុខភាពផ្លូវចិត្ត និងការរំលោភបំពានសារធាតុរបស់អង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO) និងបច្ចុប្បន្នជាអគ្គលេខាធិការនៃវិទ្យាស្ថាន Lisbon សម្រាប់សុខភាពផ្លូវចិត្តសកល បានពិភាក្សាអំពីបញ្ហានេះនៅក្នុង វិចារណកថា បោះពុម្ពផ្សាយនៅក្នុងទិនានុប្បវត្តិវេជ្ជសាស្ត្រអង់គ្លេសដែលមានការគោរពជាអន្តរជាតិក្នុងឆ្នាំ 2017៖ "និន្នាការកើនឡើងកំពុងធ្វើឱ្យខូចដល់អ្នកជំងឺ មិនត្រូវបានគាំទ្រដោយភ័ស្តុតាង ហើយត្រូវតែត្រលប់មកវិញ។ ការបង្ខិតបង្ខំក្នុងរូបភាពផ្សេងៗរបស់វាតែងតែជាចំណុចកណ្តាលនៃចិត្តសាស្ត្រ ដែលជាកេរដំណែលនៃប្រភពដើមនៃស្ថាប័នរបស់ខ្លួន។"
វាមិនគួរឱ្យជឿទេដែលមនុស្សផ្សេងទៀតក្នុងករណីនេះ វិកលចរិតអាចសម្រេចចិត្តលើសិទ្ធិរស់រានមានជីវិត ឬសិទ្ធិធ្វើចលនា ឬសន្មតថា "ការព្យាបាល" ដ៏ព្រៃផ្សៃបំផ្លាញមនុស្ស! សំណួរដែលត្រូវសួរខ្លួនឯងថា "ហើយប្រសិនបើវាជាខ្ញុំ?" សូមអរគុណចំពោះការលាតត្រដាងការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សទាំងនេះ!
តើសិទ្ធិមនុស្សនៅឯណា? ពួកគេកំពុងបំពានច្បាប់ ត្រូវតែធ្វើអ្វីមួយជាបន្ទាន់ ដើម្បីបញ្ឈប់រឿងនេះ យើងស្ថិតក្នុងយុគសម័យសិទ្ធិមនុស្ស សកម្មភាពមនុស្សវ័យកណ្តាលត្រូវតែបញ្ឈប់ឥឡូវនេះ។
សូមអបអរសាទរចំពោះអ្នកដែលធ្វើអ្វីមួយដើម្បីផ្លាស់ប្តូរនេះ។
វាជាការរំលោភសិទ្ធិមនុស្ស។ វិជ្ជាជីវៈនេះគិតថាពួកគេនៅពីលើច្បាប់។
នឹកស្មានមិនដល់!!
តើសេរីភាពបុគ្គលនៅឯណា?