هغه اوس د ملګرو ملتونو د بشري چارو په دفتر کې ګمارل شوې ده. OCHAد خپل هیواد شمال ته، د هغو کډوالو ملاتړ کوي چې په سوډان کې له جګړو تښتي.
هغې سره خبرې کړې دي د ملګرو ملتونو خبرونه مخکې له د نړۍ بشردوستانه ورځ کوم چې هر کال د اګست په 19 لمانځل کیږي.
کله چې زه ۱۵ کلن وم، د ژوند ژغورل زما په شوق بدل شو. زما یو د تره زوی په رخصتیو کې له موږ سره اوسېده. موږ دومره نږدې وو چې هغه به د خپل مور او پلار پر ځای د ښوونځي له زده کړې وروسته مستقیم زما ځای ته راغله. موږ هر څه په ګډه وکړل.
یو سهار، د هغې وخت و چې بیرته ښوونځي ته لاړ شم او زه ورسره د بس تمځای ته لاړم. زه لږ پوهیدم چې دا به وروستی ځل وي چې زه به یې وګورم. مازدیګر شاوخوا ۴ بجې مو خبر ترلاسه کړ چې بس له سختې حادثې سره مخ شوی دی. دا له یوه پله راپرېوتل، چې زما د تره زوی په ګډون ۲۱ تنه سپرلۍ یې ووژل.
ډیری میندې
او پلرونه یې ژړل
زما شاوخوا، او بیا هم،
زه نشم کولی اوښکې توی کړم.
زه سمدلاسه د پولیسو سټیشن ته لاړم چې د هغې په اړه پوښتنه وکړم - هغه وخت زه نه پوهیدم چې هغه یو له قربانیانو څخه وه. معلومات کورنیو ته ډیر ناوخته رسیدل ځکه چې ډیری باید د بایسکل په واسطه د پولیسو سټیشن ته ورسیږي، او دا یو اوږد سفر و.
دوی په ښکاره ډول د ژغورنې لپاره مرستې ته اړتیا درلوده، او ما رضاکارانه کار وکړ. کافي امبولانسونه نه وو، نو موږ د کبانو جسدونه له اوبو څخه را ایستل او په ساحل کې یې راټولول. زه نه پوهیږم چې څنګه ما خپل آرام ساتلی و، مګر ما وکړ.
په روغتون کې، ډیری کورنۍ په اندیښمن ډول ځوابونو ته انتظار باسي. ډیری میندې او پلرونه زما په شاوخوا کې ژړل، او لاهم، ما اوښکې نه شي تویولی.
دا یوازې هغه وخت و چې زه له دې ټولو ګډوډي څخه لیرې شوم او کور ته راستون شوم چې ما د خپلو احساساتو وزن احساس کړ. دا هغه شیبه ده چې زه پوهیدم چې زه غواړم یو بشردوستانه کارکوونکی شم او خپل ژوند د نورو سره د مرستې او ژوند ژغورلو ته وقف کړم. د نه منلو وړ درد یوه شیبه زما په ژوند کې د بدلون ټکی شو.
د جنوبي سوډان تاوتریخوالی
په 2016 کې، ما په جنوبي سوډان کې کار کاوه کله چې د سولې تړون له ړنګیدو وروسته تاوتریخوالی رامینځته شو چې کورنۍ جګړې ته یې د پای ټکی کېښود. ټول بشردوستانه چې په ځواب کې ښکیل وو په ناڅاپه توګه وویل شول چې ووځي، په هرصورت، اردو موږ ته اجازه نه راکوله چې تګ راتګ وکړي او سړکونه یې بند کړي. دوی زموږ په ګډون په هغو کسانو ډزې کولې چې د تیښتې هڅه یې کوله.
زه نه پوهیږم چې ما د آرام پاتې کیدو جرات چیرته ترلاسه کړ. ما خپله ټوله هڅه وکړه چې ویره ونه کړم ، زه قوي ودریدم او له چارواکو څخه د ځواب غوښتنه کوم. ټول هغه څه چې زه یې فکر کولی شم دا دی چې موږ د ټولنې په وړاندې مسؤلیت درلود، او موږ په ساده ډول نشو کولی دوی پریږدو.
د سوډان بحران
زموږ په شمالي ګاونډي سوډان کې اوسنی کړکېچ اوس تر بل هر وخت بدتر دی. زه د سویلي سوډان ښار رینک ته ګمارل شوی وم ترڅو د بشري وضعیت څارنه او راپور ورکړم.
د سوډان څخه تښتیدلي خلک د تګ پرمهال له ډیری ننګونو سره مخ دي. هره ورځ په زرګونو ستړي، ډیهایډریټ شوي، او ناروغان د ننوتلو په ځای کې ثبتولو ته دوام ورکوي. ډیری یې د وحشت، استحصال، لوټمارۍ او لوټمارۍ تجربه کړې ده.
ښځې او ماشومان اکثرا د جنسي تاوتریخوالي قربانیان دي، او ماشومان د پخوا په پرتله ډیر زیان منونکي دي چې ډیری یې له ښوونځي څخه بهر، ویره او لوږه لري.
په سرحدي نقطه کې ما یوه ښځه ولیده، د هغې دوه ماشومان او د هغې وراره ستړي شوي دي. د ښځې میړه د دوی په مخ کې په ډزو ووژل شو. دوی مړی ښخ کړ او وتښتېدل.
د خوندیتوب په لور د دوی په لاره کې، هغه موټر چې دوی په کې وو، په یوه حادثه کې ښکیل شو. د هغې نهه کلن زوی په ګډون چې پښه یې ماته شوې وه، څو کسان مړه او ګڼ نور ټپیان شول.
هغې ماته وویل چې دوی نه شي کولی دا دوی ودروي، نو دوی د خرو په موټر کې پولې ته خپلې لارې ته دوام ورکړ.
کله چې دوی پولې ته ورسیدل، د هغې دوه کلن ماشوم مړ شو ځکه چې روغتیایی پرسونل په بې وسۍ سره ګوري. په نهایت کې هغه د خپل نهه کلن ماشوم سره په رینک کې نږدې روغتیایی مرکز ته یوړل شوه ، پداسې حال کې چې د هغې وراره د خپل ماشوم ښخولو لپاره په پوله کې پاتې و.
زه پخپله مور یم؛ زه یوازې د هغه درد تصور کولی شم چې هغه ترې تیریږي. هغه حتی د خپل ماشوم د ښخولو توان هم نه درلود.
زیربنا ننګونې
یو له اصلي ستونزو څخه چې موږ ورسره مخ یو د زیربنا ضعیفه ده. د راستنیدونکو تګ راتګ یوه لویه ستونزه ګرځیدلې ده. ځغاستې د لویو الوتکو د ځای پر ځای کولو لپاره نه دي جوړ شوي، پدې معنی چې یوازې کوچنۍ الوتکې کولی شي ځمکه وکړي. کله چې ډیر باران وي، الوتنې لغوه کیږي یا په ځمکه کې پاتې کیږي.
په رینک کې د ګڼې ګوڼې د کمولو لپاره، حکومت او د نړیوال د مهاجرت اداره (IOM) د کښتۍ په واسطه ملاکال ته راستنیدونکي لیږدوي، چې دوه ورځې وخت نیسي.
مسافر خپل منزل ته په ستړیا، د اوبو د کمښت، او اکثرا ناروغه کیږي، او روغتیایی کارکونکي د ناروغانو د لوی شمیر له امله ډیریږي.
لیوالتیا او وقار
خپلو ملګرو ملي همکارانو ته چې د لا زیاتو هیلو هیله لري، زه دا وایم: موږ باید هیله له لاسه ورنکړو. راځئ چې د فرصتونو لپاره هڅو ته دوام ورکړو او ډاډ ترلاسه کړو چې موږ کارونه په سمه توګه ترسره کوو - په لیوالتیا او وقار سره - لکه څنګه چې موږ خپلو هیوادونو ته خدمت ته دوام ورکوو.
زما لپاره ترټولو مهم شی د خپلو خلکو سره مینه ده، د انسانیت لپاره چې موږ یې خدمت کوو، او د هغه څه لپاره چې موږ یې کوو.
