په 120 کې د کیمیل پیسارو له مړینې راهیسې 2023 کاله
زموږ په څیر نړۍ کې - د جګړو له بدو صحنو ډکه ، د اقلیم او د سیارې راتلونکي په اړه بد خبرونه ، د ښکلو هنرونو د ماسټرانو منظره نقاشي ، د همغږي طبیعي عکسونو لیکوالان زموږ د روح لپاره د بام په توګه کار کوي. او هغه یو له هغو کسانو څخه دی چې په عادي شیانو کې یې ښکلا لیدلې، او هغه یې دومره په زړه پورې بیان کړ چې موږ د هغه د کینوسونو د کرکټرونو په مینځ کې ژوند کوو، او موږ غواړو چې دوی ته انتقال کړو.
د نقاشۍ د بنسټ ایښودونکو څخه - د فرانسوي انځورګر کامیل جیکب پیسارو له مړینې څخه 120 کاله تیریږي.
Pissarro په هنر کې یوه نوې انځوریزه ژبه رامینځته کړه او د نړۍ نوي مفکورې ته یې لاره هواره کړه - د واقعیت موضوعي تفسیر. هغه د خپل وخت لپاره نوښتګر و او ډیری پیروان لري - د راتلونکو نسلونو هنرمندان.
هغه د جولای په 10، 1830 کې د ډنمارک ویسټ انډیز په شارلټ امالي کې د سینټ توماس په ټاپو کې زیږیدلی و (د 1917 څخه - د متحده ایالاتو ویرجن ټاپوګان) - د ډنمارک امپراتورۍ یوه کالونۍ ، د پرتګالي سیفارډیک یهودي او د ډومینیکن میرمنې مور او پلار ته. . هغه تر ځوانۍ پورې په کیریبین کې ژوند کاوه.
په 12 کلنۍ کې، هغه پاریس ته نږدې په پاسي کې د ساوري لیسي (بورډینګ ښوونځي) کې د زده کړې لپاره واستول شو. د هغه لومړی ښوونکی - اګسټ سیوری، یو درناوي هنرمند، د انځور کولو لپاره د هغه د غوښتنې ملاتړ وکړ. د پنځو کلونو وروسته، پیسارو ټاپو ته راستون شو، د هنر او ټولنو په اړه د نظرونو بدلولو سره - هغه د انارشیزم پیروان شو.
د ډنمارکي هنرمند فریټز میلبي سره د هغه ملګرتیا هغه وینزویلا ته بوتله. د هنرمند ځینې ژوند لیکونکي ادعا کوي چې هغه دا د خپل پلار څخه پټ کړی دی. هغه او میلبي په کاراکاس کې یوه سټوډیو جوړه کړه، او په دې وخت کې پیسارو یوازې د لنډ وخت لپاره د سینټ توماس ټاپو ته راستون شو ترڅو د خپلې کورنۍ سره وګوري. د هغه پلار له دریو کلونو راهیسې په غوسه و - د زوی پلان یې دا دی چې هغه په سوداګرۍ کې بریالی کړي، نه یو هنرمند شي.
په کاراکاس کې، پیسارو د ښار منظره، بازار، ډوډۍ خونې، بلکې کلیوالي ژوند هم انځور کړ. شاوخوا ښکلا هغه په بشپړ ډول مغلوبوي. د هغه پلار بیا هڅه وکړه چې هغه کور ته راوړي، مګر حتی د پیسارو په ټاپو کې ډیری وخت په هټۍ کې پاتې نه شو، مګر د سمندر او کښتیو رنګولو لپاره بندر ته ورغی.
د 1855 په اکتوبر کې، هغه د نړیوال نندارتون لپاره پاریس ته لاړ، چیرې چې هغه د یوجین ډیلاکروکس، کیمیل کورټ، ژان اګسټ ډومینیک انګریس او نورو کینوسونو سره نږدې پیژندل شوی. هغه په دې دوره کې د کورټ په زړه پورې مينه وال و او خپل استاد يې بلل. هغه د نندارتون څخه بهر یو خپلواک تالار تنظیم کړ، کوم چې هغه یې "ریالیزم" بولي.
Pissarro په پاریس کې پاتې شو ځکه چې د هغه مور او پالر هم هلته میشت وو. په خپل کور کې ژوند کوي. هغه د دوی د نوکري، جولي ویلی سره مینه لري، او دوی واده کوي. د ځوان کورنۍ اته ماشومان درلودل. له دوی څخه یوه یې د زیږون په وخت کې مړه شوه، او د دوی یوه لور تر 9 کلنۍ پورې ژوندۍ پاتې نه شوه. د پیسارو ماشومان د کوچني عمر څخه رنګ شوي. هغه پخپله وده ته دوام ورکوي. په 26 کلنۍ کې، هغه په Ecole des Beaux-Arts کې د خصوصي درسونو لپاره لاسلیک کړ.
په 1859 کې هغه د سیزان سره ولیدل. بله مهمه پیښه وشوه - د لومړي ځل لپاره د هغه انځورګر په رسمي آرټ سالون کې وړاندې شو. موږ د "مونټمورینسي سره نږدې منظره" په اړه خبرې کوو، کوم چې د متخصصینو په اړه د تبصرې لپاره ځانګړی تاثیر نه کوي، مګر دا په ټولنه کې د Pissarro جدي پرمختګ دی.
یوازې دوه کاله وروسته، هغه لا دمخه د یو ښه هنرمند په توګه پیژندل شوی شهرت درلود او په لوور کې د کاپيسټ په توګه ثبت شو. په هرصورت، د سالون جیوري د هغه کارونه رد کول پیل کړل او هغه مجبور شو چې د رد شویو په سالون کې یې وښيي. ځینې په دې باور دي چې د دې دلیل دا دی چې پیسارو د پاریس سالون په 1864 او 1865 کې د کورټ د زده کونکي په توګه ځان لاسلیک کړ، مګر په ښکاره توګه یې له هغه څخه ځان لرې کولو پیل وکړ. دا د خپل سټایل د جوړولو لپاره د لیوالتیا په توګه نه لیدل کیده، مګر د بې احترامۍ نښه ده، او پدې معنی کې دا د هنرمند لپاره غیر عادلانه وه.
د سالون څخه د هغه رد کول لنډمهاله وه. په 1866 کې، هغه بیا ومنل شو - هغه هلته خپل دوه انځورونه وړاندې کړل. د هغه کارونه په راتلونکو کلونو کې هم ومنل شول، په شمول. تر 1870 پورې.
هغه د 1866 او 1868 ترمنځ په پونټوز کې د سیزان سره انځور وکړ. "موږ نه جلا کیدونکي وو!" پیسارو وروسته شریک کړ، په دې موده کې د دواړو لخوا رامینځته شوي کارونو ورته ورته والی تشریح کړ. - مګر یو شی ډاډمن دی، هغه مشخص کوي - زموږ هر یو یوازینی شی دی چې مهم دی: د هغه احساس. باید ولیدل شي ...".
په 1870 کې، کیمیل پیسارو د کلاډ مونټ او رینویر سره کار پیل کړ. په راتلونکو کلونو کې، ریښتیني تخلیقي الهام په لوویسین کې د هغه په کور کې راښکاره شو - هلته د ښکلو هنرونو ډیری راټول شوي، لکه څنګه چې مخکې یادونه شوې، او سیزان، ګوګین او وان ګوګ. دلته باید مشخص کړو چې پیسارو د وان ګوګ یو له لومړنیو مینه والو څخه و.
د فرانکو-پروشیا جګړې پیسارو دې ته اړ کړ چې کور پریږدي او لندن ته لاړ شي، چیرې چې هغه مونیټ او سیسلیټ سره ولیدل او د انځور پلورونکي پاول ډیورنډ-رویل سره یې معرفي کړ. هغه خپل د "لندن" د تیلو دوه نقاشي اخلي. ډیورنډ-راول وروسته د نفوذیانو لپاره خورا مهم معامله ګر شو.
د 1871 په جون کې، پیسارو یو سخت ګوزار وکړ - هغه په لوویسین کې خپل کور په بشپړه توګه ویجاړ کړ. د پروشیا پوځیانو د پخوانۍ دورې څخه د هغه ځینې اثار ویجاړ کړل. پیسارو ونه توانید چې دا تجاوز برداشت کړي او په پونټوز کې ژوند کولو ته لاړ، چیرته چې هغه تر 1882 پورې پاتې شو. په ورته وخت کې، هغه په پاریس کې یوه سټوډیو په کرایه کړه، چې ډیر لږ یې کاروي.
په 1874 کې، هغه د نادر په سټوډیو کې د لومړي تاثراتو نندارتون کې ګډون وکړ. دا یوه مهمه پیښه ده چې هغه د سیزان سره ولمانځله. پنځه کاله وروسته، Pissarro د پاول Gauguin سره ملګری شو، چا چې د 1879 د تاثیرانو په نندارتون کې برخه اخیستې وه.
او دلته د ډیری هنر نقادانو لپاره نن ورځ د نه منلو وړ یو څه ویلو بار راځي. کیملی پیسارو - دا سړی چې د خپل وخت ترټولو لوی هنرمندانو سره یې په زړه پورې توګه رامینځته کړی او د دوی سره یې په دوستانه توګه همکاري کړې، ناڅاپه د بحران سره مخ شو.
هغه په ایران کې ژوند کولو ته لاړ او د خپلو کارونو لپاره د نوي طرز په لټه کې و. یوازې د وخت په تیریدو سره، سیګناک او سیرت په افق کې راڅرګند شول، او پیسارو د دوی د "پوائنټونو" تخنیک سره تجربه پیل کړه، چې د هغې سره یې د حیرانتیا وړ منظرې رامینځته کړې. په ټولو اتو تاثراتي نندارتونونو کې برخه اخیستې، په شمول. او په وروستي کې - په 1886 کې.
په 1990 لسیزه کې، هغه یو ځل بیا د تخلیقي شکونو سره مخ شو او "خالص" تاثریت ته راستون شو. د هغه شخصیت هم بدلیږي - هغه په خپګانه کیږي، او د هغه په سیاسي نظرونو کې - یو حتی ډیر سخت انارکیست.
په ورته وخت کې، هغه په بریالیتوب سره په لندن کې خپل کارونه وړاندې کوي. برخلیک اکثرا هغه له بریالیتوب څخه ناڅرګندتیا ته اړوي. د ډیورنډ-رویل ګالري کې د انتونیو دی لا ګندهارا سره په ګډ نندارتون کې، منتقدین په ریښتیا سره د هغه 46 اثار چې په ګالري کې نندارې ته ایښودل شوي نه ګوري او یوازې د دی لا ګندهارا په اړه تبصره کوي.
کیملی پیسارو په حقیقت کې د غفلت له امله ځپل شوی دی. نن ورځ، د هغه اثار په ملیونونو ډالرو پلورل کیږي، مګر په هغه وخت کې دا قضیه نه وه. پیسرو په دوامداره توګه د بې خوبۍ په څنډه کې و.
هنرمند په پاریس کې مړ شو او د لوی "پیری لاچیز" په هدیره کې ښخ شو. د هغه د انځورونو ټوله ټولګه د پاریس په میوزی ډی اورسي او د آکسفورډ د اشمولین میوزیم کې ساتل کیږي.
د هغه ژوند د داسې سترو شخصیتونو سره نښلوي چې دا د یوې افسانې په څیر ښکاري. ایا تاسو پوهیږئ چې یو روڼ اندی، د هغه وفادار مینه وال، ایمیل زولا و؟ زولا په خپلو مقالو کې د پیسارو په ستاینه کې هیڅ ټکي نه پریږدي.
په حقیقت کې ، په بشپړ ډول بې ارزښته نه ، پیزارو د خپلې کورنۍ د تغذیه کولو لپاره په خورا سخته لاره کې د ژوند کولو لپاره پریښودل شوی و. هغه دې ځای ته ورسید چې د پیسو ګټلو لپاره یې د فینونو رنګول او دوکانونه تنظیمول پیل کړل. هغه ډیری وختونه د پاریس د پلورنځي مخې ته د نقاشۍ سره شاوخوا ګرځیدل ، پدې تمه چې څوک به یې واخلي. له همدې امله، هغه ډیری وختونه خپل انځورونه د هیڅ شی لپاره پلورل. د کلاډ مونیټ برخلیک توپیر نه درلود، مګر Pissarro یوه لویه کورنۍ درلوده.
یو له ژغورونکو څخه، لکه څنګه چې موږ مخکې وویل، ډیلر-ګالریسټ ډیورنډ-رویل و. هغه یو له هغو څو سوداګرو څخه و چې د دې خورا تکړه او غیر عادلانه بې وزلو هنرمندانو ملاتړ یې وکړ، چې نن ورځ یې کارونه په ښه قیمت پلورل کیږي. کلاډ مونیټ، د بیلګې په توګه، د کلونو بې وزلۍ وروسته د غوره پلورونکي تاثیر کونکي شو.
کیمیل پیسارو یوازې د خپل ژوند په وروستیو کلونو کې خپلې مالي ستونزې لرې کړې. تر هغه وخته پورې، کورنۍ په عمده توګه د هغه د میرمنې لخوا مالتړ کېده، کوم چې د کوچني فارم سره په میز کې خواړه چمتو کول.
د خپل ژوند په پای کې، کیمیل پیسارو په پاریس، نیویارک، بروکسل، ډریسډن، پیټسبورګ، پیټرزبورګ، او نورو کې په یو شمیر اغیزناک نندارتونونو کې ګډون وکړ.
هنرمند د نومبر په 12 (د نورو راپورونو له مخې د نومبر په 13) 1903 په پاریس کې مړ شو. د تاثیراتو یو له لویانو څخه وتل دي. که څه هم هنرمند د یهودي نسل څخه دی، ځینې نقادان هغه د عصري هنر پلار "یهودي" بولي.
یو کوچنی کوچنی: که تاسو د کلاډ مونیټ واښو بیلونه په یاد ولرئ، تاسو باید پوه شئ چې پیسارو د هغه په وړاندې دا رنګ کړي. د هغه په کارونو کې ونې او مڼې بې له شکه پاول سیزان اغیزمن کړي. له بلې خوا د پیسارو نقطه نظر د وان ګوګ "نښې" رابرسېره کوي. اډګر دیګاس پیسارو د چاپ په هنر کې روښانه کړ.
د برش او ښکلا د ماسټرانو څومره غوښتنه چې هغه وخت پوره کیږي!
په هرصورت، تاثیر کونکي د ډریفوس له معاملې وروسته جلا شول. دوی په فرانسه کې د یهودیت ضد څپې له امله جلا شوي دي. پیسارو او مونیټ د کیپ دفاع وکړه. Dreyfuss. تاسو د کپتان په دفاع کې د زولا لیک په اړه هم فکر کوئ، او ډیګاس، سیزان او رینویر په شا کې وو. له همدې امله، دا د دې ځای ته ورسید چې پرون ملګري - ډیګاس او پیسارو - د پاریس په سړکونو کې یو بل ته له ښه راغلاست پرته تېر شول.
هرڅوک، البته، دومره حد ته نه رسیدلي. پاول سیزان، د مثال په توګه، که څه هم هغه د پیسارو په پرتله د افیر په اړه مختلف نظر درلود، تل یې په لوړ غږ وویل چې هغه په هنر کې د هغه "پلار" په توګه پیژني. مونیټ د هغه له مړینې وروسته د پیسارو د یو زوی سرپرست شو.
کیملی پیسارو موږ ته لسګونه حیرانونکي کینوسونه پریښودل، چې تر ټولو مشهور یې بې له شکه "بولیوارډ مونټمارټر" - 1897، "په پونټوز کې باغ" - 1877، "د کټ لخوا خبرې اترې" - 1881 "د ځان انځور" - 1903 او نور. حتی نن هم، دا انځورونه د خپل لیکوال ریښتینې ستاینه راپاروي، چې داسې بریښي چې ژوند یې په داسې ډول مهر کړی چې دا د وخت په وړاندې ناپاک پاتې کیږي.
تشريح: کامیل پیسارو، "د ځان انځور"، 1903.
