St John Chrysostom tərəfindən
Terahın ölümündən sonra Rəbb İbrama dedi: “Öz torpağından, ailəndən və ata evindən get və sənə göstərəcəyim torpağa get. Səni böyük bir dil edəcəyəm, sənə xeyir-dua verəcəyəm, adını ucaldacağam və sən xeyir-dua alacaqsan. Sənə xeyir-dua verənə xeyir-dua verəcəyəm, sənə and içənə lənət oxuyacağam və yer üzünün bütün ailələri sənin üzündən xeyir-dua alacaqlar (Yaradılış XII, 1, 2, 3). Patriarxın Allahı sevən ruhunu görmək üçün gəlin bu sözlərin hər birini diqqətlə araşdıraq.
Gəlin bu sözləri laqeyd qoymayaq, amma bu əmrin nə qədər çətin olduğunu düşünək. Deyir ki, öz torpağından, qohumlarından, ata evindən çıx və sənə göstərəcəyim torpağa get. Bilinən və etibarlı olanı tərk edin, naməlum və görünməmiş şeylərə üstünlük verin, deyir. Görün, lap əvvəldən saleh insana görünməyəni görünəndən, gələcəyi isə əlində olandan üstün tutmağı necə öyrədiblər. Ona əhəmiyyətsiz bir şey etmək əmr edilmədi; (əmr etdi) ki, uzun müddət yaşadığı torpağı tərk etsin, bütün qohumluğunu və bütün ata evini tərk edib, bilmədiyi və vecinə olmayan yerə getsin. (Tanrı) onu hansı ölkəyə köçürmək istədiyini demədi, amma əmrinin qeyri-müəyyənliyi ilə patriarxın təqvasını sınadı: get, deyir, torpağa, sənə göstərim. Düşün, sevgilim, bu əmri yerinə yetirmək üçün nə qədər ehtiras və vərdiş sahibi olmayan uca bir ruh tələb olunurdu. Əslində, əgər indi də, mömin iman artıq yayılıbsa, bir çoxları vərdişlərinə o qədər möhkəm yapışırlar ki, indiyə qədər yaşadıqları yeri, hətta lazım olsa belə, tərk etməkdənsə, hər şeyi köçürməyi üstün tuturlar və bu baş verir. , təkcə adi insanlarla deyil, həm də gündəlik həyatın səs-küyündən uzaqlaşıb monastır həyatını seçənlərlə – onda bu saleh insanın belə bir əmrdən üzülməsi və yerinə yetirməkdə tərəddüd etməsi daha təbii idi. o. Get, deyir, qohumlarını, ata evini qoyub get, sənə göstərəcəyim torpağa. Kim belə sözlərlə çaşdırmaz? (Allah) ona nə bir yer, nə bir ölkə bildirmədən, salehlərin nəfsini belə qeyri-müəyyənliklə imtahan edər. Əgər başqasına, adi bir adama belə bir əmr verilsəydi, o, deyərdi: belə olsun; indi yaşadığım torpağı, qohumluğumu, ata evini tərk etməyi mənə əmr edirsən; amma niyə getməli olduğum yeri demirsən ki, heç olmasa məsafənin nə qədər böyük olduğunu biləcəm? Mən hardan bilə bilərəm ki, o torpaq mənim tərk edəcəyim torpaqdan daha yaxşı və daha məhsuldar olacaq? Amma saleh adam belə bir şey söyləmədi, fikirləşmədi və əmrin vacibliyinə baxaraq, naməlumu əlində olandan üstün tutdu. Üstəlik, uca ruh və müdrik ağlı olmasaydı, hər şeydə Allaha itaət etmək bacarığı olmasaydı, başqa bir mühüm maneə ilə – atasının ölümü ilə qarşılaşardı. Bilirsiniz, nə qədər çoxları qohumlarının tabutlarına görə valideynlərinin həyatına son qoyduğu yerlərdə ölmək istəyirdilər.
4. Deməli, bu saleh insan üçün, əgər o qədər də Allahpərvər olmasaydı, bu barədə də düşünmək təbii olardı ki, atam məni sevdiyi üçün vətənini tərk etdi, köhnə vərdişlərindən əl çəkdi, bütün (maneələr), hətta bura gəldi və demək olar ki, mənə görə yad bir ölkədə öldü; və hətta onun ölümündən sonra da onun əvəzini qaytarmağa çalışmıram, amma atamın ailəsi ilə birlikdə tabutunu tərk edərək təqaüdə çıxıram? Lakin onun qətiyyətinə heç nə mane ola bilməzdi; Allaha məhəbbət ona hər şeyi asan və rahat göstərdi.
Beləliklə, əzizlərim, Allahın patriarxa olan lütfü çox böyükdür! O deyir ki, sənə xeyir-dua verənlərə xeyir-dua verəcəyəm; Mən sizə lənət oxuyanları lənətləyəcəyəm və yer üzünün bütün ailələri sizin sayənizdə xeyir-dua alacaq. Budur başqa bir hədiyyə! O deyir ki, yer üzünün bütün qəbilələri Sənin adınla xeyir-dua almağa çalışacaq və Sənin adını daşımaqda ən yaxşı izzətini qoyacaqlar.
Görürsən, nə yaş, nə də onu ev həyatına bağlaya biləcək başqa bir şey ona necə maneə törətmədi; əksinə, Allah sevgisi hər şeyə qalib gəldi. Beləliklə, ruh şən və diqqətli olduqda, bütün maneələri dəf edir, hər şey öz sevimli obyektinə doğru qaçır və ona nə qədər çətinliklər təqdim edirsə etsin, onlar tərəfindən gecikdirilmir, lakin hər şey keçmişə qaçır və ona çatmadan dayanır. istəyir. Məhz buna görə də bu saleh insan, qocalıq və bir çox başqa maneələr onu cilovlaya bilsə də, bütün bağlarını qırdı və bir gənc kimi qüdrətli və heç bir şeyə mane olmayaraq, tələsik və tələsik Allahın əmrini yerinə yetirdi. Rəbbim. Və şərəfli və şücaətli bir iş görməyə qərar verən hər kəsin belə bir müəssisəyə mane ola biləcək hər şeyə qarşı əvvəlcədən silahlanmadan bunu etməsi qeyri-mümkündür. Saleh bunu yaxşı bilirdi və hər şeyi diqqətdən kənarda qoyub, adət, qohumluq, ata evini, (atasının) tabutunu, hətta qocalığını düşünmədən, bütün fikrini sanki ancaq buna yönəldirdi. Rəbbin əmrini yerinə yetirmək üçün. Və sonra gözəl bir mənzərə ortaya çıxdı: həddindən artıq qoca bir adam, arvadı, həm də yaşlı və çoxlu qulları ilə, gəzişməsinin harada bitəcəyini belə bilmədən hərəkət edirdi. Əgər o vaxt yolların nə qədər çətin olduğunu da düşünsəniz (onda indiki kimi kimisə sərbəst şəkildə incitmək mümkün deyildi və beləliklə də rahatlıqla səyahət etmək mümkün deyildi, çünki bütün yerlərdə müxtəlif səlahiyyətli orqanlar var idi və səyahətçilər göndərilməli idi. bir sahibdən digərinə və demək olar ki, hər gün səltənətdən səltənətə köçürdü), onda (Allaha) böyük sevgisi və əmrini yerinə yetirməyə hazır olmasaydı, bu vəziyyət salehlər üçün kifayət qədər maneə olardı. Lakin o, bütün bu maneələri hörümçək toru kimi parçaladı və... ağlını imanla gücləndirib vəd edənin əzəmətinə təslim olub, yola düşdü.
Görürsünüzmü ki, həm fəzilət, həm də pislik təbiətdən deyil, bizim azad iradəmizdən asılıdır?
Sonra bu ölkənin hansı vəziyyətdə olduğunu bilmək üçün deyir: Kənanlılar o zaman yer üzündə yaşayırdılar. Mübarək Musa bu qeydi məqsədsiz deyil, patriarxın müdrik ruhunu tanıyasınız və ona görə söylədi ki, bu yerlər hələ də Kənanlılar tərəfindən işğal olunduğundan, bəziləri kimi sərgərdan və sərgərdan kimi yaşamalı idi. Məcbur olduğu kimi, bəlkə də sığınacağı yox idi. Və yenə də bundan şikayətlənmədi və demədi: bu nədir? Harranda belə şərəf və ehtiramla yaşayan mən indi köksüz, sərgərdan və qərib kimi mərhəmətlə burada-burda yaşamalı, yoxsul bir sığınacaqda özüm üçün rahatlıq axtarmalıyam – və bunu da ala bilmirəm. amma çadırlarda və daxmalarda yaşamağa və bütün digər fəlakətlərə dözməyə məcburam!
7. Ancaq təlimi çox davam etdirməmək üçün gəlin burada dayanıb sözü bitirək və sizdən bu saleh insanın mənəvi xasiyyətini təqlid etməyinizi xahiş edək. Doğrudan da, çox qəribə olar ki, bu saleh şəxs öz ölkəsindən (başqasının) ölkəsinə çağırılarkən o qədər itaətkarlıq göstərsə ki, nə qocalıq, nə saydığımız başqa maneələr, nə də (o vaxtkı) çətinliklərdən əziyyət çəkməsin. Nə vaxt, nə də onu dayandıra biləcək başqa çətinliklər onu itaətdən saxlaya bilmədi, lakin bütün bağları qıraraq, o, qoca, şən bir gənc kimi, arvadı, qardaşı oğlu və qulları ilə birlikdə qaçdı və tələsdi. Allahın əmri ilə biz, əksinə, yerdən yerə deyil, yerdən göyə çağırılırıq, itaətdə salehlər kimi şövq göstərməyəcəyik, ancaq boş və əhəmiyyətsiz səbəblər göstərəcəyik və edəcəyik. nə (Allahın) vədlərinin böyüklüyünə, nə də görünənlərin dünya və müvəqqəti olaraq əhəmiyyətsizliyinə, nə də Dəvətçinin ləyaqətinə aldanmayın – əksinə, elə bir diqqətsizlik aşkar edəcəyik ki, müvəqqəti olanı daha üstün edəcəyik. həmişə əbədi, yer göyə və biz heç vaxt sonu olmayan şeyi görünməzdən əvvəl uçub gedəndən daha aşağı yerləşdirəcəyik.
Mənbə: St. John Chrysostom. Yaradılış Kitabı üzrə Söhbətlər.
Söhbət XXXI. Terah oğulları İbrama və Nahora, oğlu Arranın oğlu Luta və onun oğlu İbramın arvadı onun gəlini Saraya su verdi və mən onu Xaldeylər torpağından çıxartdım və Kənan torpağına getdi, hətta Harana gəldi və orada məskunlaşdı (Yaradılış XI, 31).
İllüstrativ şəkil: Əhdi-Ətiq İvrit dili.
