Müqəddəs Tixon Zadonski
26. Qərib və ya sərgərdan
Kim öz yurd-yuvasını, Vətənini qoyub yad tərəfdə yaşayıbsa, orda yad və sərgərdandır, necə ki, İtaliyada və ya başqa bir ölkədə olan rus orada qərib və sərgərdandır. Səmavi Vətəndən uzaqlaşdırılan və bu narahat dünyada yaşayan, qərib və sərgərdan olan xristian da belədir. Müqəddəs Həvari və möminlər bu barədə deyirlər: “Bizim burada daimi şəhərimiz yoxdur, lakin biz gələcəyi axtarırıq” (İbr. 13: 14). Müqəddəs Davud bunu etiraf edir: “Bütün atalarım kimi mən də Sənin yanında qəribəm və qəribəm” (Məz. 39: 13). O, həmçinin dua edir: “Mən yer üzündə qəribəm; əmrlərini məndən gizlətmə» (Məz. 119: 19). Özgə diyarda yaşayan sərgərdan adam yad bir ölkəyə gəldiyini etmək və yerinə yetirmək üçün hər cür səy göstərir. Beləliklə, Allahın kəlamı ilə çağırılan və müqəddəs Vəftizlə əbədi həyata yenilənən xristian, burada bu dünyada ya əldə edilmiş, ya da itirilən əbədi həyatı itirməməyə çalışır. Səyyah yad ölkədə çox qorxu ilə yaşayır, çünki yadların arasındadır. Eləcə də, bu dünyada yaşayan xristian, sanki yad bir ölkədə hər şeydən, yəni şər ruhlarından, cinlərdən, günahdan, dünyanın cazibəsindən, şər və tanrısız insanlardan qorxur və keşiyində durur. Hər kəs sərgərdandan uzaqlaşır, sanki özündən və yaddan başqasından uzaqlaşır. Eynilə, bütün sülhsevərlər və bu dövrün oğulları həqiqi xristianı özündən uzaqlaşdırır, uzaqlaşır və ona nifrət edir, sanki o, özlərinə məxsus deyil və onlara ziddir. Rəbb bu haqda deyir: “Əgər siz dünyadan olsaydınız, dünya öz dünyasını sevərdi; Siz dünyadan deyilsiniz, amma Mən sizi dünyadan seçdiyim üçün dünya sizə nifrət edir” (Yəhya 15:19). Dəniz, necə deyərlər, meyiti öz içində saxlamır, çölə püskürür. Beləliklə, dəyişkən dünya, dəniz kimi, dindar bir ruhu dünyaya ölü kimi qovur. Sülhsevər dünyanın əziz övladıdır, dünyanı və onun sevimli şəhvətini xorlayan isə düşməndir. Səyyah, qürbət torpağında heç bir daşınmaz, yəni nə ev, nə bağ, nə də buna bənzər bir şey qurmaz, zəruri olandan başqa, onsuz yaşamaq mümkün deyil. Beləliklə, həqiqi xristian üçün bu dünyada hər şey dəyişməzdir; bu dünyada hər şey, o cümlədən bədənin özü geridə qalacaq. Müqəddəs həvari bu barədə danışır: “Çünki biz dünyaya heç nə gətirməmişik; Aydındır ki, biz bundan heç nə öyrənə bilmərik” (1 Tim. 6: 7). Buna görə də, həqiqi məsihçi bu dünyada lazım olandan başqa heç nə axtarmır və həvariyə deyir: “Yemək və paltarımız olsa, bununla kifayətlənəcəyik” (1 Tim. 6: 8). Səyyah öz Vətəninə pul və mal kimi daşınan əşyalar göndərir və ya aparır. Beləliklə, həqiqi bir xristian üçün bu dünyada daşına bilən şeylər, özü ilə apara biləcəyi və sonrakı dövrə daşıya biləcəyi yaxşı əməllərdir. O, ruhani tacir kimi, ruhani nemətləri dünyada yaşayaraq burada toplamağa və səmavi Vətəninə gətirməyə çalışır və onlarla birlikdə Səmavi Atanın hüzurunda görünür və görünür. Rəbb bu barədə bizə, məsihçilərə nəsihət edir: “Özünüz üçün göydə xəzinələr yığın, orada nə güvə, nə də pas məhv etməz, oğrular girib oğurlamaz” (Matta 6:20). Bu çağın oğulları fani cismin qayğısına qalır, dindar ruhlar isə ölməz ruhun qayğısına qalır. Bu dövrün övladları öz maddi və dünyəvi sərvətlərini axtarırlar, lakin möminlər əbədi və səmavi şeylərə can atırlar və elə nemətlər arzulayırlar ki, “heç bir göz görməmiş, heç bir qulaq eşitməmiş və heç bir şey insanın ürəyinə girməmişdir” (1 Kor. . 2:9). Onlar imanla gözəgörünməz və anlaşılmaz olan bu xəzinəyə baxır, yer üzündə olan hər şeyə etinasız yanaşırlar. Bu çağın oğulları yer üzündə məşhur olmağa çalışırlar. Lakin həqiqi məsihçilər öz Vətənlərinin olduğu cənnətdə izzət axtarırlar. Bu çağın oğulları bədənlərini müxtəlif geyimlərlə bəzəyirlər. Allahın Padşahlığının övladları isə ölməz ruhu bəzəyir və həvarinin nəsihətinə əsasən “mərhəmət, xeyirxahlıq, təvazökarlıq, həlimlik və səbirlə” geyinirlər (Kol. 3: 12). Və buna görə də bu çağın oğulları mənasız və dəli olurlar, çünki onlar özlüyündə heç bir şey olmayan bir şey axtarırlar. Allahın Padşahlığının övladları müdrik və müdrikdirlər, çünki onlar əbədi səadətin özlərində nə olduğunu düşünürlər. Səyyah üçün yad ölkədə yaşamaq darıxdırıcıdır. Beləliklə, bu dünyada yaşamaq əsl xristian üçün darıxdırıcı və kədərlidir. Bu dünyada o, hər yerdə sürgündə, zindanda və sürgündə olur, sanki cənnət Vətəndən qovulmuşdur. Müqəddəs Davud deyir: «Vay mənə ki, sürgündəki ömrüm uzundur» (Məz. 119: 5). Beləliklə, digər müqəddəslər bundan şikayətlənir və ah çəkirlər. Səyyah, yad ölkədə yaşamaq darıxdırıcı olsa da, Vətənini tərk etdiyi ehtiyac naminə yaşayır. Eləcə də, həqiqi xristian üçün bu dünyada yaşamaq kədərli olsa da, nə qədər ki, Allah buyurur, o, bu sərgərdanlığa yaşayır və dözür. Səyyahın beynində, yaddaşında həmişə Vətəni, yurdu var, Vətənə qayıtmaq istəyir. Yəhudilər Babildə olarkən düşüncələrində və xatirələrində həmişə öz Vətənləri olan Qüds olub və öz Vətənlərinə qayıtmaq arzusunda olublar. Beləliklə, bu dünyada həqiqi xristianlar, Babil çaylarında olduğu kimi, oturub ağlayır, səmavi Qüdsü - Səmavi Vətəni xatırlayır, ah-nalə və ağlayaraq gözlərini ora qaldırır və ora gəlmək istəyirlər. “Buna görə də biz səmavi məskənimizi geyinmək istəyirik və inildəyirik” deyə müqəddəs Pavel sadiqlərlə birlikdə inildəyir (2 Kor. 5: 2). Dünyaya aludə olan bu yaş oğulları üçün dünya vətən, cənnət kimidir və ona görə də ondan ayrılmaq istəmirlər. Amma qəlblərini dünyadan ayırmış, dünyada hər cür dərdlərə sinə gərən Allah səltənətinin övladları o Vətənə gəlmək istəyirlər. Əsl xristian üçün bu dünyada həyat daimi iztirab və çarmıxdan başqa bir şey deyil. Səyyah Vətənə, evinə qayıdanda ailəsi, qonşuları, dostları ona sevinir, salamat gəlişini alqışlayırlar. Beləliklə, bir xristian dünyadakı gəzintilərini başa vuraraq səmavi Vətənə gələndə bütün mələklər və göyün bütün müqəddəs sakinləri onun üçün sevinirlər. Vətənə, evinə gələn sərgərdan təhlükəsiz yaşayır, sakitləşir. Beləliklə, bir xristian səmavi Vətənə girərək sakitləşir, təhlükəsiz yaşayır və heç bir şeydən qorxmur, xoşbəxtliyindən sevinir və sevinir. Buradan görürsən ki, Xristian: 1) Bu dünyada həyatımız sərgərdanlıq və köçdən başqa bir şey deyil, çünki Rəbbin dediyi kimi: “Siz Mənim hüzurumda qəribsiniz və köçkünüz” (Lev. 25: 23). 2) Əsl Vətənimiz burada deyil, cənnətdədir və biz bunun üçün yaradılmışıq, Vəftizlə yenilənmişik və Allahın Kəlamı ilə çağırılmışıq. 3) Biz, səmavi nemətlərə çağırılanlar olaraq, yemək, geyim, ev və digər şeylər kimi zəruri olanlar istisna olmaqla, yer malı axtarmaq və onlara yapışmamalıyıq. 4) Dünyada yaşayan bir məsihçinin əbədi həyatdan başqa arzuladığı heç nə yoxdur, çünki “xəzinənin haradadırsa, ürəyin də orada olacaq” (Matta 6:21). 5) Kim xilas olmaq istəyirsə, ruhu dünyadan gedənə qədər qəlbində dünyadan ayrılmalıdır.
27. Vətəndaş
Görürük ki, bu dünyada bir insan, harada yaşamasından və harada olmasından asılı olmayaraq, evinin olduğu şəhərin sakini və ya vətəndaşı adlanır, məsələn, Moskva sakini moskvalıdır, Novqorod sakini Novqorodian və s. Eynilə, həqiqi məsihçilər də bu dünyada olsalar da, səmavi Vətəndə “Rəssam və İnşaatçısı Allah olan” bir şəhərə malikdirlər (İbr. 11:10). Və onları bu şəhərin vətəndaşları adlandırırlar. Bu şəhər, müqəddəs Həvari Yəhyanın vəhyində gördüyü səmavi Yerusəlimdir: “Şəhər təmiz şüşə kimi xalis qızıl idi; şəhər küçəsi şəffaf şüşə kimi xalis qızıldır; və şəhəri işıqlandırmaq üçün nə günəşə, nə də aya ehtiyacı var, çünki Allahın izzəti onu işıqlandırıb və Quzu onun çırağıdır” (Vəhy 21:18, 21, 23). Onun küçələrində daima şirin bir mahnı oxunur: “Hallelujah!” (Vəhy 19:1, 3, 4, 6-ya baxın). “Bu şəhərə heç bir murdar şey, iyrənc işlər və yalan danışan girməyəcək, ancaq Quzunun həyat kitabında yazılmışlar” (Vəhy 21:27). “İtlər, sehrbazlar, zinakarlar, qatillər, bütpərəstlər və pisliyi sevən və əməl edən hər kəs çöldədir” (Vəhy 22:15). Həqiqi xristianlar yer üzündə dolaşsalar da, bu gözəl və parlaq şəhərin vətəndaşları adlanırlar. Orada onların Xilaskarı İsa Məsih tərəfindən onlar üçün hazırlanmış məskənləri var. Orada mənəvi gözlərini qaldırıb sərgərdanlıqlarından ah çəkirlər. Bu şəhərə murdar heç nə girməyəcəyinə görə, yuxarıda gördüyümüz kimi, həvarilərin nəsihətinə əsasən, sevimli məsihçi, “özümüzü cismani və ruhun bütün çirkablarından təmizləyək, Allah qorxusunda müqəddəsliyi kamilləşdirək” (2 Kor. 7:1). Qoy biz bu mübarək şəhərin vətəndaşları olaq və bu dünyanı tərk edərək, Xilaskarımız İsa Məsihin lütfü ilə ora daxil olmağa layiq olaq, Ata və Müqəddəs Ruhla əbədi izzət olsun. Amin.
Mənbə: Müqəddəs Tixon Zadonski, “Dünyadan toplanmış mənəvi xəzinə”.
