Εκτός από τη ζωγραφική σε πάπυρο, χρησιμοποιείται επίσης για την κατασκευή σημειωματάριων, φύλλων για εκτύπωση και ακόμη και ανακύκλωσης για χαρτί.
Μέσα σε ένα τοπίο που κυριαρχεί το ρύζι στο Δέλτα του Νείλου, οι αγρότες του Al Karamus βασίζονται στον αιγυπτιακό πάπυρο για δεκαετίες (το χάρτινο καλάμι ή το γρασίδι του Νείλου είναι ένας τύπος υδρόβιου ανθοφόρου φυτού που αποτελεί τη βάση του χαρτιού παπύρου, που τώρα καλλιεργείται κυρίως ως διακοσμητικό φυτό – σημ. αντι.). Αυτή τη στιγμή αγωνίζονται να σώσουν τα προς το ζην, απειλούμενοι από τον μειωμένο αριθμό τουριστών, ενημερώνει το Γαλλικό Πρακτορείο.
Στη δεκαετία του 1970, αγρότες σε αυτό το χωριό, 80 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πρωτεύουσας του Καΐρου, αποκατέστησαν τις χιλιετίες γεωργικές και βιοτεχνικές τεχνικές που είχαν σχεδόν εξαφανιστεί.
Από τότε, το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής αιγυπτιακού παπύρου προέρχεται από αυτήν την περιοχή στο κυβερνείο (κυβερνείο) του Ash Sharqiyah, σύμφωνα με επαγγελματίες του κλάδου.
Και αν στην αρχαία Αίγυπτο ο πάπυρος χρησιμοποιήθηκε ως βάση για τη γραφή, σήμερα τα σχέδια στα πολύτιμα φύλλα του φυτού προτιμώνται αναμνηστικά από ξένους τουρίστες.
Οι καλλιτέχνες στο Al Karamus και στο Κάιρο έχουν μια μεγάλη γκάμα θεμάτων για τα έργα τους: ιερογλυφικά, φαραώ, θεοί και θεές της αρχαιότητας, αραβική καλλιγραφία ή τοπία.
Ωστόσο, μετά την εξέγερση του 2011 και την επακόλουθη πολιτική αστάθεια, οι τουρίστες αποσύρθηκαν από την Αίγυπτο.
Όταν άρχισαν σταδιακά να επιστρέφουν το 2020, η πανδημία του Covid-19 σάρωσε τη χώρα και τον κόσμο και χτύπησε ξανά αυτόν τον βασικό τομέα.
Πέρυσι, τα έσοδα από τον τουρισμό ήταν μόλις 4 δισεκατομμύρια δολάρια, από τα αναμενόμενα 16 δισεκατομμύρια δολάρια.
Στο Al Karamus, μόνο 25 φάρμες προσπαθούν να ζήσουν από πάπυρους, από 500 πριν από το 2011, είπε ο Syed Tarakan, 60 ετών, ένας αγρότης και καλλιτέχνης που ίδρυσε ένα παράρτημα στο χωριό το 2014.
Ο Abdel Mobdi Musalam είναι ιδιοκτήτης ενός στούντιο όπου ο πάπυρος μετατρέπεται σε φύλλα χαρτιού.
«Ο πάπυρος είναι η μόνη μας πηγή εισοδήματος. Δεν ξέρω κανέναν άλλο. Αυτή είναι η ζωή μου», είπε ο Musalam, 48 ετών, ο οποίος έχει κάνει περίπου το 80 τοις εκατό των απωλειών.
Πριν από το 2011 δούλευαν για αυτόν οκτώ άτομα, τώρα είναι μόνο δύο.
Στο Güzeh, όχι μακριά από τις διάσημες πυραμίδες, ο 48χρονος Ashraf el Sarawi, ιδιοκτήτης ενός μεγάλου καταστήματος ζωγραφικής με παπύρους που δεν έχει πλέον τουρίστες, επιβεβαίωσε την ανησυχία στον τομέα, αλλά έχασε την ελπίδα του.
«Ο τουρισμός δεν πεθαίνει ποτέ, μπορεί να είναι άρρωστος για λίγο, αλλά θα ανακάμψει», είπε, προσθέτοντας ότι το κατάστημά του, που έκλεισε για αρκετούς μήνες λόγω της πανδημίας, είχε χάσει μεγάλο μέρος των εσόδων του πέρυσι.
Ταυτόχρονα, για την αντιμετώπιση της κρίσης, ο Sayed Tarkan έχει διαφοροποιήσει τα προϊόντα του. Τώρα παράγει σημειωματάρια από πάπυρο, φύλλα εκτύπωσης και ακόμη και ανακυκλωμένο χαρτί παπύρου.
