Πριν από ένα χρόνο, ο Πατριάρχης της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Κύριλλος είχε συγχαρεί τον Γκορμπατσόφ για τα 90 τουth γενέθλια. Αλλά αυτό ήταν πριν τον πόλεμο. Όταν ο τελευταίος Πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης πέθανε πριν από λίγες μέρες, ο Κύριλλος παρέμεινε σιωπηλός, χωρίς να εκφράσει συλλυπητήρια και να μην εκδώσει καμία δήλωση. Αυτό δεν φαίνεται να είναι λάθος.
Στην πραγματικότητα, οι σκληροπυρηνικοί της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (ROC) έχουν μνησικακία εναντίον του Γκορμπατσόφ. Αυτό μπορεί να φαίνεται παράξενο, όταν ξέρεις ότι είναι αυτός που έβαλε τέλος σε 70 χρόνια καταστολής (με σκαμπανεβάσματα) των ορθοδόξων πιστών στη Σοβιετική Ένωση. Το 1988, ο Γκορμπατσόφ είχε μια συνάντηση 90 λεπτών με τον Πατριάρχη Πίμεν, όπου αναγνώρισε τα λάθη της Σοβιετικής Ένωσης απέναντι στην εκκλησία και υποσχέθηκε μια νέα εποχή θρησκευτικής ελευθερίας. Και εκπλήρωσε την υπόσχεσή του.
Συνάντηση Γκορμπατσόφ με Ιωάννη Παύλο Β'
Αλλά ακόμη και πριν από τη θέσπιση του περίφημου νόμου για τη θρησκευτική ελευθερία το 1990, ο Γκορμπατσόφ επέκτεινε τη ρωσική επιείκεια σε κάτι περισσότερο από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Τον Δεκέμβριο του 1989, συναντήθηκε με τον Πάπα Ιωάννη-Παύλο Β' (αυτή ήταν η πρεμιέρα) και υποσχέθηκε ότι η Σοβιετική Ένωση θα εγγυηθεί την ελευθερία της θρησκείας στο εσωτερικό. «Άνθρωποι πολλών ομολογιών, συμπεριλαμβανομένων Χριστιανών, Μουσουλμάνων, Εβραίων, Βουδιστών και άλλων ζουν στη Σοβιετική Ένωση. Όλοι τους έχουν δικαίωμα να ικανοποιούν τις πνευματικές τους ανάγκες», είπε ο Γκορμπατσόφ εκείνη την ημέρα. Η λέξη «άλλοι» ήταν σίγουρα μια ανοιχτή πόρτα για πολλά θρησκευτικά δόγματα και ένα όραμα που ήταν ο εφιάλτης του καθεστώτος του Πούτιν, δικαιολογώντας ένα μέρος του μίσους που ορκίζονται σήμερα στον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.
Ο Γκορμπατσόφ ήταν άθεος, ακόμα κι αν βαφτίστηκε Ορθόδοξος όταν ήταν παιδί. Αλλά η προθυμία του να επιτρέψει τη θρησκευτική ελευθερία στην Ένωση γέννησε φήμες ότι ήταν Καθολικός. Ακόμη και ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίγκαν είχε υποθέσει ότι ο Γκόρμπι θα μπορούσε να ήταν «πιστός της ντουλάπας». Αν και θα μπορούσε να ήταν ένα κομπλιμέντο για τον Ρίγκαν, αυτό δεν συνέβαινε στη Σοβιετική Ένωση, όπου οι πολιτικοί ηγέτες και τα μέλη του κόμματος έπρεπε να είναι άθεοι, διαφορετικά. Αλλά για το ROC, το να είσαι ύποπτος για καθολικισμό είναι χειρότερο από το να είσαι άθεος. Τελικά, το 2008, Ο Γκορμπατσόφ έπρεπε να επιβεβαιώσει στο Interfax ότι ήταν άθεος: ""Για να συνοψίσω και να αποφύγω τυχόν παρεξηγήσεις, επιτρέψτε μου να πω ότι ήμουν και παραμένω άθεος", δήλωσε.
Ένας νέος νόμος που εγγυάται την ελευθερία της θρησκείας
Το 1990, υπέγραψε το νέο νόμο που εγγυάται την ελευθερία της θρησκείας στην Ένωση. Αυτός ο νόμος, ο «νόμος για την ελευθερία της θρησκείας», που εγκρίθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της ΕΣΣΔ, έχει δημιουργήσει μια πραγματική ανάσα στην οποία έχουν σπεύσει πολλά θρησκευτικά κινήματα από τη Δύση. Αυτό ήταν πάρα πολύ για το ROC. Ενώ επέτρεψε στο ROC να αυξήσει τα περιουσιακά του στοιχεία κατά εκατομμύρια και να αναπτυχθεί όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία 70 χρόνια, δεν μπορούσαν να αντέξουν την άφιξη πιθανών ανταγωνιστών και δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα έπρεπε να σταθούν σε ισότιμη βάση με όλα αυτά». ψευδοπροφήτες», είτε ήταν Καθολικοί, Ευαγγελικοί, Μάρτυρες του Ιεχωβά ή ανήκαν σε κάποια από τις χιλιάδες «σέκτες» που άρχισαν να επεκτείνονται στη χώρα.
Για αυτούς τους λόγους, ο Πατριάρχης Αλέξιος Β' της Μόσχας και οι συνάδελφοί του Ορθόδοξοι απαρατσίκοι πολέμησαν για έναν νέο νόμο που μάλιστα συνέταξαν και τον οποίο ο Γέλτσιν ψήφισε το 1997. Αυτό ήταν το τέλος της θρησκευτικής ελευθερίας για όλους στη Ρωσία, και η ROC πήρε όλα τα προστασία και προνόμια που ήθελε αμέσως. Από εκείνη την ημερομηνία, νέοι νόμοι προστέθηκαν σε αυτόν, περιορίζοντας ακόμη περισσότερο τη θρησκευτική ελευθερία στη Ρωσία, η οποία τώρα πρόκειται να γίνει σοβαρός ανταγωνιστής της Κίνας όσον αφορά τη θρησκευτική καταστολή.
Για το ROC, η ελευθερία της θρησκείας είναι δυτική παρακμή
Τότε καταλαβαίνετε γιατί ο Γκόρμπι δεν έλαβε καμία προσοχή από τον Πατριάρχη Κύριλλο όταν πέθανε. Υποθέτω ότι ο Γκορμπατσόφ δεν ενδιαφέρεται και πολύ. Ωστόσο, τώρα που ο Κύριλλος είναι ένας από τους πιο ισχυρούς κατηγορούμενους του ρωσικού πολέμου στην Ουκρανία, δικαιολογώντας το με μεταφυσικούς συλλογισμούς, σίγουρα δεν θα μπορούσε να είναι καλός με εκείνον που έδωσε ελευθερία σε όλες τις δυτικές «λατρείες» που πιστεύει ότι είναι οι δυνάμεις πίσω από την επανάσταση του Μαϊντάν στην Ουκρανία, και που αποτελούν απειλή για την ηγεμονία της ROC στην περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Οι Ρώσοι εθνικιστές, ή θα έπρεπε να πω, οι εθνικιστές του «ρωσικού κόσμου», μισούν τη Δύση, επομένως μισούν τον Γκορμπατσόφ επειδή άνοιξε την πόρτα σε πιστούς σε θρησκείες που γεννήθηκαν στη Δύση. Επαινούν την ελευθερία όταν τους δίνεται και πιστεύουν ότι οι άλλοι δεν την αξίζουν.
Πιστεύουμε ότι η ελευθερία της θρησκείας για όλους είναι ένα παγκόσμιο δικαίωμα. Πιστεύουν ότι είναι παρακμή. Ή πιστεύουν στα δικά τους κέρδη και δεν θέλουν να μοιραστούν. Όποιος και αν είναι ο λόγος πίσω, ο Γκόρμπι δεν ήταν το καλό παιδί για αυτούς. Ο Πούτιν πιστεύει ότι πούλησε την Ένωση. Ο Κύριλλος πιστεύει ότι πούλησε το θρησκευτικό τοπίο της Μεγάλης Ρωσίας. Στην πραγματικότητα, ο Γκορμπατσόφ δεν πούλησε τίποτα. Έδωσε λίγη ελευθερία στους ανθρώπους του, και ότι, ό,τι θα συμβεί τα επόμενα χρόνια, θα μείνει και θα επιστρέψει ακόμη περισσότερο. Καθώς οι άνθρωποι της Ρωσίας γεύτηκαν τη θρησκευτική ελευθερία, και θα θυμούνται για πάντα ότι είναι δυνατό, επιθυμητό και τελικά ζωτικής σημασίας να ζήσουν μια ελεύθερη και απλή ζωή.
