ECT – τι λένε τα Ηνωμένα Έθνη για το Ηλεκτροσόκ

«απόλυτη απαγόρευση αναγκαστικών και μη συναινετικών ιατρικών παρεμβάσεων σε άτομα με αναπηρία, συμπεριλαμβανομένης της μη συναινετικής χορήγησης ψυχοχειρουργικής, ηλεκτροσόκ και φάρμακα που αλλάζουν το μυαλό, όπως τα νευροληπτικά, [και] η χρήση περιορισμού και η απομόνωση, τόσο για μακροπρόθεσμη όσο και για βραχυπρόθεσμη εφαρμογή». [I]

39. …Η ιατρική περίθαλψη που προκαλεί σοβαρή ταλαιπωρία χωρίς δικαιολογημένη αιτία μπορεί να θεωρηθεί σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία, και εάν υπάρχει κρατική συμμετοχή και συγκεκριμένη πρόθεση, είναι βασανιστήρια.

63. … Είναι σημαντικό να ισχύει η απόλυτη απαγόρευση όλων των καταναγκαστικών και μη συναινετικών μέτρων, συμπεριλαμβανομένου του περιορισμού και της απομόνωσης ατόμων με ψυχολογική ή διανοητική αναπηρία, σε όλους τους χώρους στέρησης της ελευθερίας, συμπεριλαμβανομένων των ιδρυμάτων ψυχιατρικής και κοινωνικής φροντίδας… .

82. Η απαγόρευση των βασανιστηρίων είναι μια από τις λίγες απόλυτες και μη παρεκκλίνουσες τα ανθρώπινα δικαιώματα, θέμα jus cogens, επιτακτική νόρμα του εθιμικού διεθνούς δικαίου. Η εξέταση των καταχρήσεων σε περιβάλλοντα υγειονομικής περίθαλψης από ένα πλαίσιο προστασίας από βασανιστήρια παρέχει την ευκαιρία να εμπεδωθεί η κατανόηση αυτών των παραβιάσεων και να επισημανθούν οι θετικές υποχρεώσεις που έχουν τα κράτη για την πρόληψη, τη δίωξη και την αποκατάσταση τέτοιων παραβιάσεων.

Επιβολή της απαγόρευσης των βασανιστηρίων σε όλα τα ιδρύματα υγειονομικής περίθαλψης, δημόσια και ιδιωτικά, δηλώνοντας, μεταξύ άλλων, ότι οι καταχρήσεις που διαπράττονται στο πλαίσιο της υγειονομικής περίθαλψης μπορεί να ισοδυναμούν με βασανιστήρια ή σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία. τη ρύθμιση των πρακτικών υγειονομικής περίθαλψης με σκοπό την πρόληψη της κακομεταχείρισης με οποιοδήποτε πρόσχημα· και ενσωμάτωση των διατάξεων για την πρόληψη των βασανιστηρίων και της κακομεταχείρισης στις πολιτικές υγειονομικής περίθαλψης·

Επιβολή απόλυτης απαγόρευσης όλων των αναγκαστικών και μη συναινετικών ιατρικών παρεμβάσεων σε άτομα με αναπηρία, συμπεριλαμβανομένης της μη συναινετικής χορήγησης ψυχοχειρουργικής, ηλεκτροσόκ και φάρμακα που αλλάζουν το μυαλό, όπως τα νευροληπτικά, η χρήση περιορισμού και η απομόνωση, τόσο για μακροπρόθεσμη όσο και για βραχυπρόθεσμη εφαρμογή. Η υποχρέωση τερματισμού των αναγκαστικών ψυχιατρικών παρεμβάσεων που βασίζονται αποκλειστικά σε λόγους αναπηρίας έχει άμεση εφαρμογή και οι περιορισμένοι οικονομικοί πόροι δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την αναβολή της εφαρμογής της

«(δ) Αναθεωρήστε τις νομικές διατάξεις που επιτρέπουν την κράτηση για λόγους ψυχικής υγείας ή σε εγκαταστάσεις ψυχικής υγείας και οποιεσδήποτε καταναγκαστικές παρεμβάσεις ή θεραπείες στο περιβάλλον ψυχικής υγείας χωρίς την ελεύθερη και ενημερωμένη συναίνεση του ενδιαφερόμενου. Πρέπει να καταργηθεί η νομοθεσία που επιτρέπει τη θεσμοθέτηση ατόμων με αναπηρία λόγω της αναπηρίας τους χωρίς την ελεύθερη και ενημερωμένη συγκατάθεσή τους.

«Τα ψυχιατρικά ιδρύματα, όπως όλα τα κλειστά περιβάλλοντα, δημιουργούν αποκλεισμό και διαχωρισμό και το να εξαναγκάζονται σε ένα ισοδυναμεί με αυθαίρετη στέρηση της ελευθερίας. Είναι επίσης, συχνά, ο τόπος καταχρηστικών και καταναγκαστικών πρακτικών, καθώς και βίας που δυνητικά ισοδυναμεί με βασανιστήρια».

«Αναγκαστική θεραπεία – συμπεριλαμβανομένης της αναγκαστικής φαρμακευτικής αγωγής και αναγκαστική ηλεκτροσπασμοθεραπεία, καθώς και αναγκαστική θεσμοθέτηση και διαχωρισμός – δεν πρέπει πλέον να ασκούνται. "

46. Τα κράτη πρέπει να διασφαλίζουν ότι όλες οι υπηρεσίες υγείας και οι υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της φροντίδας και των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, βασίζονται στην ελεύθερη και ενημερωμένη συναίνεση του ενδιαφερόμενου ατόμου, και ότι οι νομικές διατάξεις και πολιτικές που επιτρέπουν τη χρήση εξαναγκασμού και αναγκαστικών παρεμβάσεων, συμπεριλαμβανομένων ακούσια νοσηλεία και νοσηλεία, χρήση περιορισμών, ψυχοχειρουργική, καταναγκαστική φαρμακευτική αγωγή και άλλα αναγκαστικά μέτρα που στοχεύουν στη διόρθωση ή τη διόρθωση μιας πραγματικής ή αντιληπτής απομείωσης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που επιτρέπουν τη συναίνεση ή την εξουσιοδότηση από τρίτο μέρος, καταργούνται. Τα κράτη θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν και να αναγνωρίσουν αυτές τις πρακτικές ως βασανιστήρια ή άλλη σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία και ως διάκριση εις βάρος των χρηστών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, των ατόμων με παθήσεις ψυχικής υγείας και των ατόμων με ψυχοκοινωνικές αναπηρίες. Τα κράτη θα πρέπει να διασφαλίζουν την απόλαυση και την άσκηση της δικαιοπρακτικής τους ικανότητας σε ίση βάση με άλλα καταργώντας νόμους που προβλέπουν υποκατάστατη λήψη αποφάσεων και θα πρέπει να παρέχουν: μια σειρά εθελοντικών υποστηριζόμενων μηχανισμών λήψης αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης από ομοτίμους, με σεβασμό της ατομικής τους αυτονομίας , βούληση και προτιμήσεις. εγγυήσεις έναντι κατάχρησης και αθέμιτης επιρροής στο πλαίσιο των ρυθμίσεων υποστήριξης· και την κατανομή πόρων για τη δυνατότητα και τη διασφάλιση της διαθεσιμότητας υποστήριξης.

"ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΟΠΩΣ Η ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΣΤΕΙΡΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΘΕΣΜΕΥΣΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΩΝ ΜΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ.»

«Είναι διάχυτες και χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο σε υπηρεσίες σε χώρες σε όλο τον κόσμο, παρά την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων ότι προσφέρουν οποιαδήποτε οφέλη και τα σημαντικά στοιχεία ότι οδηγούν σε σωματική και ψυχολογική βλάβη, ακόμη και σε θάνατο».[II]

«Διάφορα άλλα δικαιώματα του την CRPD, συμπεριλαμβανομένης της Ελευθερίας από βασανιστήρια ή σκληρή, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία και Ελευθερία από εκμετάλλευση, βία και κακοποίηση, επίσης απαγορεύουν πρακτικές καταναγκασμού όπως π.χ αναγκαστική εισαγωγή και θεραπεία, απομόνωση και περιορισμός, καθώς και τη διαχείριση των αντιψυχωσικά φάρμακα, ηλεκτροσπασμοθεραπεία (ECT) και ψυχοχειρουργική χωρίς ενημερωμένη συγκατάθεση. "[III]

"40. Υπό το φως των συζητήσεων, η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα κάνει τις ακόλουθες παρατηρήσεις και συστάσεις προς τα κράτη και όλους τους άλλους σχετικούς φορείς, συμπεριλαμβανομένων των επαγγελματιών υγείας, σχετικά με τρόπους εναρμόνισης, κατά περίπτωση, νόμων, πολιτικών και πρακτικών που σχετίζονται με την ψυχική υγεία με τις διατάξεις της Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία και για τον τρόπο εφαρμογής τους:

"(ντο) Πηγαίνοντας από τις υποχρεώσεις τους βάσει της Σύμβασης, τα κράτη θα πρέπει να καταργήσουν τις διατάξεις σχετικά με την αναγκαστική θεσμοθέτηση και την υποκατάσταση της λήψης αποφάσεων στη νομοθεσία και στην πράξη. Η δέσμευση των κρατών για αποϊδρυματοποίηση θα πρέπει να περιλαμβάνει τον τερματισμό των πρακτικών ακούσιας θεραπείας».

«Σημαντική διαμάχη γύρω από τη χρήση της ηλεκτροσπασμοθεραπείας (ECT) και τους σχετικούς κινδύνους της (171). Στη Σλοβενία ​​και το Λουξεμβούργο, το ECT δεν είναι διαθέσιμο (172); και σε πολλές χώρες, υπήρξε δραματική μείωση στη χρήση του (173). Επιπλέον, υπάρχουν εκκλήσεις για να εξεταστεί η πλήρης απαγόρευση της ECT (174, 175). Εάν επιτρέπεται, το ECT πρέπει να χορηγείται μόνο με την ενημερωμένη συγκατάθεση του ενδιαφερόμενου ατόμου. Τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι πολύ ξεκάθαρα ότι η ECT χωρίς συγκατάθεση παραβιάζει το δικαίωμα στη σωματική και ψυχική ακεραιότητα και μπορεί να συνιστά βασανιστήρια και κακομεταχείριση (77). Τα άτομα στα οποία προσφέρεται ECT θα πρέπει επίσης να γνωρίζουν όλους τους κινδύνους και τις πιθανές βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιβλαβείς επιπτώσεις, όπως απώλεια μνήμης και εγκεφαλική βλάβη (176, 177). "

ΟΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΑΚΤΕΙΤΑΙ Η ΗΛΕΚΤΡΟΣΠΑΚΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΓΡΑΠΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΤΟΜΟΥ.