Σήμερα, στις 29 Ιουνίου, ο Juan Percowicz, ο ιδρυτής της Σχολής Γιόγκα του Μπουένος Άιρες (BAYS), είναι 85 ετών. Πέρυσι, έξι εβδομάδες μετά τα γενέθλιά του, συνελήφθη με άλλα 18 άτομα από τη σχολή γιόγκα του και κρατήθηκε για 18 ημέρες σε ένα κελί με άλλους εννέα κρατούμενους σε απάνθρωπες συνθήκες. Όταν αποφυλακίστηκε από την κόλαση των φυλακών της Αργεντινής, κρατήθηκε σε κατ' οίκον κράτηση για άλλες 67 ημέρες.
Το HRWF πήρε πρόσφατα συνέντευξη από τον Juan Percowicz, ο οποίος κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του ζωής ως ορκωτός λογιστής και πτυχιούχος διοίκησης. Το 1993 τιμήθηκε από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Παιδείας για το έργο του ως εκπαιδευτικός.
Ένα χρόνο μετά τη δοκιμασία του, παραμένει αθώος για τις κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν από ένα άτομο του οποίου το όνομα δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί: εμπορία γυναικών για σεξουαλική εκμετάλλευση και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Ωστόσο, κάθε ένα από τα φερόμενα θύματα έχει αρνηθεί ότι είναι τέτοιο.
Όπως σε πολλές άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων δημοκρατιών, υπάρχουν σοβαρές καταχρήσεις της κράτησης και της προσωρινής κράτησης σε απάνθρωπες συνθήκες και για δυσανάλογες περιόδους. Η Αργεντινή δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα και ο κ. Percowicz έπεσε θύμα τέτοιων καταχρήσεων.
Η αυθαίρετη κράτηση υπό απάνθρωπες συνθήκες στην Αργεντινή είναι ένα ζήτημα που πρέπει να τεθεί στα Ηνωμένα Έθνη και σε άλλα διεθνή φόρουμ.
Η επιδρομή μιας πλήρως ένοπλης αστυνομικής ομάδας SWAT
Ερ.: Σε ποιες συνθήκες συνελήφθητε σε α μαζική επιδρομή στοχεύοντας περίπου 50 ιδιωτικές κατοικίες;
Χουάν Πέρκοβιτς: Στις 12 Αυγούστου 2022 ξεκουραζόμουν σε ένα σπίτι που είχα νοικιάσει για να συνέλθω από τις επίμονες συνέπειες δύο ετών εγκλεισμού και ακινησίας λόγω της πανδημίας COVID. Είχα σχεδόν σταματήσει να περπατάω εκείνη την περίοδο. Προχωρούσα με μεγάλη δυσκολία λόγω εγκεφαλικού και μόνο με μπαστούνι.
Εκείνο το μοιραίο βράδυ, ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου, όταν ξαφνικά ακούστηκε ένας εκκωφαντικός βρυχηθμός που ακολουθήθηκε από πολλές κραυγές και απειλητικές φωνές. Άκουγα ανθρώπους να τρέχουν παντού μέσα, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε.
Φοβήθηκα πολύ γιατί δεν είχα συνηθίσει να παίρνω επισκέπτες και ακόμη λιγότερο χωρίς προειδοποίηση. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι είχαν εισβάλει κλέφτες.
Σύντομα είδα δύο από τους ανθρώπους μου να κείτονται στο πάτωμα και ανθρώπους με στολή να τους στρέφουν μακριά όπλα.
Άκουγα πολλές φωνές και άρχισα να ξεχωρίζω μερικές λέξεις «Κανείς δεν κινείται, αυτό είναι επιδρομή».
Όλα ήταν μπερδεμένα και πάνω από όλα βίαια, πολύ βίαια.
Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί μας συμπεριφέρονταν σαν επικίνδυνους εγκληματίες. Ποτέ δεν είχα κάτι να κρύψω ή για κάτι για το οποίο να φταίω.
Το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να μας πήγαν όλους στο σαλόνι, ουρλιάζοντας και περνώντας μας χειροπέδες, διατάζοντας να μην μιλάμε μεταξύ μας αλλιώς θα μας χώριζαν. Ήμασταν πέντε και πάνω από 10.
Μας διάβασαν τα ονόματά μας και μας είπαν ότι αφού περάσουν από όλο το σπίτι, πράγμα που έκαναν με πολλή βία, θα μας διάβαζαν την αναφορά αναζήτησής τους.
Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι συνέβαινε. Η ζωή μας εξαρτιόταν από μια ομάδα ανδρών με στολή που δεν ήταν πρόθυμοι να μας εξηγήσουν αμέσως τι συνέβαινε ή τι έγκλημα υποτίθεται ότι κάναμε. Έπρεπε να κάνουμε πολλές προσπάθειες για να παραμείνουμε ήσυχοι χωρίς να διαμαρτυρόμαστε.
Η επιδρομή, οι φωνές και οι απειλές κράτησαν περίπου 15 ώρες όλη τη νύχτα.
Έψαξαν όλο το σπίτι. Πήραν όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές, υπολογιστές, ασημένια νομίσματα από μια συλλογή, όλα τα προσωπικά χαρτιά που βρήκαν, προσωπικά ημερολόγια και σημειωματάρια και όσα χρήματα είχαμε, ακόμα και όσα είχαμε στο πορτοφόλι μας και πολλά άλλα.
Μας είπαν ότι η διαδικασία γινόταν σε περίπου 50 σημεία ταυτόχρονα, συμπεριλαμβανομένου του σπιτιού μου. Αυτό με έκανε να φοβάμαι ακόμα περισσότερο γιατί ήταν τόσο δυσανάλογο και ακατανόητο.
Δεν μπορούσα να ξεκουραστώ όλη τη νύχτα λόγω της διαδικασίας και των απειλών.
Την επόμενη μέρα το μεσημέρι μας μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα.
Η ανάκριση
ΕΡ.: Πώς έγινε η μεταγραφή;
Χουάν Πέρκοβιτς: Στο ταξίδι αρρώστησα και έκανα εμετό αρκετές φορές.
Όταν μας έβγαλαν από το σπίτι, μας έβγαλαν φωτογραφίες με χειροπέδες μπροστά σε μια αφίσα. Μας κινηματογράφησαν καθώς φεύγαμε και σύντομα όλες οι φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν στον Τύπο λέγοντας ότι είχαν διαλύσει «μια λατρεία του τρόμου» και φυλάκισαν τον αρχηγό.
Μας είπαν ότι μας κρατούσαν για να μας πάρουν τα στοιχεία και μετά θα μας άφηναν ελεύθερους. Ωστόσο, μετά από πολλές ώρες παραμονής στο αστυνομικό τμήμα όπου μας πήραν τα δακτυλικά αποτυπώματα πολλές φορές και μας ζήτησαν πολλές φορές τα προσωπικά μας δεδομένα, μας είπαν ότι θα κρατούσαμε.
Όσοι συνελήφθησαν μαζί μου προσπάθησαν απεγνωσμένα να καλέσουν τους αστυνομικούς σε λογική. Είπαν στους φρουρούς ότι η ζωή μου βρισκόταν σε μεγάλο κίνδυνο αν δεν έπαιρνα την ιατρική περίθαλψη και τα φάρμακα που χρειαζόμουν και επέμειναν να λάβουν υπόψη την ηλικία μου, την κατάσταση της υγείας μου και τις παθολογίες μου, αλλά μάταια.
Οι αξιωματικοί ψιθύριζαν συνεχώς με περηφάνια μεταξύ τους για το μεγάλο ψάρεμα που είχαν κάνει.
Η κράτηση
HRWF: Πώς ήταν οι συνθήκες κράτησής σας;
Χουάν Πέρκοβιτς: Με πήγαν μαζί με εννέα συντρόφους σε ένα βαθύ, σκοτεινό και υγρό υπόγειο.
Με κατέβασαν σε ένα βρώμικο αναπηρικό καροτσάκι που καταφέραμε, αλλά μπορούσα να πέσω ανά πάσα στιγμή και να τραυματιστώ σοβαρά καθώς κατέβαινα μια απότομη σκάλα.
Μου πήραν το μπαστούνι και τα υπάρχοντά μου. Είχα φέρει το πιεσόμετρο μου και μια συσκευή μέτρησης γλυκόζης γιατί είμαι διαβητικός. Μου τα πήραν όταν μου έγδυσαν τα ρούχα για να ελέγξουν την υγεία μου.
Ήμουν πολύ κρύα, πεινούσα και διψούσα.
Μετά με οδήγησαν σε κάποιους σκοτεινούς, σκοτεινούς, ξεθωριασμένους και βρώμικους διαδρόμους στο υπόγειο.
Μαζί με την αυξανόμενη σύγχυση και σύγχυση, φαινόταν ότι οι χώροι συρρικνώνονταν και γίνονταν όλο και πιο ζοφεροί και απειλητικοί.
Προσπαθούσαμε να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον, αλλά μέσα μας είχαμε ένα αίσθημα απόλυτης ανασφάλειας και ανικανότητας.
Φτάσαμε σε ένα χώρο διαστάσεων 5 x 4 μ. περίπου, σκοτεινό, χωρίς παράθυρα, πολύ υγρό και αφιλόξενο, με κάγκελα να τον χωρίζουν από τον διάδρομο. Κατάλαβα ότι ήταν το κελί μας. Το πάτωμα ήταν εξ ολοκλήρου καλυμμένο από τα στρώματα στα οποία έπρεπε να κοιμηθούμε. Ήταν απολύτως σπασμένα, απογυμνωμένα και επικίνδυνα βρώμικα. Σε μια γωνία, υπήρχε μια τρύπα στο πάτωμα για να χρησιμοποιηθεί ως τουαλέτα και νιπτήρας χωρίς νερό.
Δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ στη ζωή μου ότι μια μέρα θα ζούσα για 18 μέρες σε τέτοιες συνθήκες.
Δεν μπορώ να περπατήσω, όπως είπα, και έπρεπε να κοιμηθώ στο πάτωμα, αλλά ήμουν πολύ ευγνώμων που ήμουν με συντρόφους που μπορούσαν να με βοηθήσουν να κινηθώ ανά πάσα στιγμή. Μόνος μου, δεν θα τα κατάφερνα ποτέ. Δεν υπήρχε αξιοπρεπές μπάνιο ή νερό κοντά.
Ακόμα δεν καταλάβαμε τι συνέβαινε και γιατί ήμασταν αιχμάλωτοι. Δεν είχαμε απαντήσεις και τίποτα δεν είχε νόημα. Δεν υπήρχε τίποτα που να δικαιολογεί τη στέρηση της ελευθερίας μας σε τέτοιες απαίσιες συνθήκες.
Την επόμενη μέρα οι σύντροφοί μας που ήταν ελεύθεροι κατάφεραν να μας φέρουν λίγο φαγητό και λίγη προστασία από το κρύο και την υγρασία.
Ανησυχούσα επίσης για την υγεία και την ευημερία όσων ήταν μαζί μου. Κάποιοι από αυτούς είχαν κάποιες παθολογίες και χρειάζονταν ειδική φροντίδα.
Στο δικαστήριο
ΕΡ.: Πότε οδηγηθήκατε στο δικαστήριο και πώς ήταν η κάλυψη από τα ΜΜΕ;
Χουάν Πέρκοβιτς: Τρεις μέρες μετά την επιδρομή, με πήγαν με αναπηρικό καροτσάκι στο δικαστήριο στο Κομοντόρο Πι για να καταθέσω. Όταν φεύγαμε από το αστυνομικό τμήμα, μας έβαλαν να μπούμε και να βγούμε από το φορτηγό δύο φορές επειδή αυτός που κινηματογράφησε τη μεταφορά δεν έκανε σωστά το γύρισμα. Με μετέφεραν με χειροπέδες σε φορτηγό μεταφοράς.
Στο Comodoro Py οι δικαστές διάβασαν μερικές παράλογες και ακατάληπτες κατηγορίες, που αντιστοιχούσαν περισσότερο σε ένα φανταστικό μυθιστόρημα παρά στην πραγματικότητα.
Για άλλη μια φορά, όταν κατέβηκα, οι άνθρωποι των μέσων ενημέρωσης γύριζαν. Η φωτογραφία μου ήταν συνεχώς στις ειδήσεις με τις πιο διαβόητες και ψεύτικες ιστορίες. Κάθε φορά που γινόταν μεταγραφή, κόσμος μας μαγνητοσκοπούσε: ΜΜΕ και αστυνομία. Είχα επανειλημμένα παρουσιαστεί στα ΜΜΕ ως διεφθαρμένο, διαβολικό και επικίνδυνο άτομο, χωρίς κανένα λόγο ή αποδεικτικό στοιχείο που να υποστηρίζει μια τέτοια υπόθεση. Η φήμη μου γκρεμίστηκε και λερώθηκε, χαλάστηκε για πάντα.
Απάνθρωπες συνθήκες κράτησης για 18 ημέρες
ΕΡ.: Πώς ήταν η καθημερινότητα στην κράτηση;
Χουάν Πέρκοβιτς: Έγιναν τρεις βάρδιες φρουράς.
Ο φρουρός που έφτανε το πρωί περίπου στις 5:30-6:00 έκανε μια καταμέτρηση για να βεβαιωθεί ότι ήμασταν όλοι εκεί.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον θόρυβο των κλειδιών που ανοίγουν τις ράβδους και μετακινούν τα σίδερα και τα λουκέτα. Κάθε πρωί αναρωτιόμουν για πόσες μέρες ακόμα θα συνεχιζόταν όλος ο εφιάλτης.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας προσπαθούσα να ξεκουραστώ, αλλά έπρεπε να σηκωθώ πολλές φορές για να ουρήσω, και σε αυτές τις άθλιες συνθήκες πολύ περισσότερο από το συνηθισμένο.
Είχαμε πρωινό χάρη στα πράγματα που μας έφεραν οι σύντροφοί μας από έξω.
Κάθε φορά που κινιόμουν χρειαζόμουν τη βοήθεια τριών από αυτούς για να σηκωθώ και να κινηθώ, γιατί όσο περνούσε η ώρα το σώμα μου μούδιαζε όλο και περισσότερο.
Κάποτε οι σύντροφοι προσπάθησαν να ρίξουν νερό με έναν κουβά πάνω από τον νεροχύτη που δεν λειτούργησε, αλλά έσπασε η αποχέτευση και το νερό βγήκε στο πάτωμα του κελιού και τα στρώματα μούσκεψαν.
Το κελί μας μπορούσε να πάρει λίγο φως μόνο από μια λάμπα χαμηλής έντασης στον διάδρομο της εισόδου, πολύ μακριά για να είναι αποτελεσματική.
Δεν ξέραμε αν ήταν νύχτα ή μέρα. Το μόνο ορόσημό μας ήταν η αλλαγή φρουράς.
Μια μέρα η αποχέτευση των λυμάτων στις τουαλέτες ήταν βουλωμένη και βρώμικο νερό άρχισε να βγαίνει από μια αποχέτευση λίγα μέτρα πιο πέρα. Έπρεπε να σηκώσουμε τα στρώματά μας για να μην βραχούν με το μολυσμένο νερό. Μερικοί από τους συναδέλφους μας ξεμπούκωσαν τους σωλήνες με ταινία, αλλά έπρεπε να υπομείνουν την αρπαγή και το πιτσίλισμα των κοπράνων για να μην πλημμυρίσουμε από σκατά. Όλα αυτά έγιναν στο σκοτάδι.
Όλοι ανησυχούσαν πολύ για μένα και εγώ ανησυχούσα για αυτούς. Η κατάσταση ήταν απελπιστικά ακατανόητη σε όλους. Οι μέρες περνούσαν και τίποτα δεν άλλαζε. Δεν ήξερα πώς και πότε θα τελείωνε.
Επιστροφή στο σπίτι με ένα ηλεκτρονικό ποδήλατο και ένα τραύμα
Ερ.: Πώς ήταν η ζωή σας όταν ήσασταν σε κατ' οίκον περιορισμό;
Χουάν Πέρκοβιτς: Δεκαοκτώ μέρες μετά την κράτησή μου με μετέφεραν στο σπίτι μου για να συνεχίσω την αιχμαλωσία μου σε κατ' οίκον περιορισμό με ηλεκτρονικό ποδήλατο.
Στο μεταξύ, η υγεία μου είχε επιδεινωθεί σοβαρά, το σώμα μου ήταν μουδιασμένο, τα πόδια μου ήταν πρησμένα και σχεδόν δεν μπορούσα να περπατήσω. Ήμουν πολύ αδύναμος σωματικά.
Δεν μπορούσα να φύγω καθόλου από το διαμέρισμα. Ένας αστυνομικός ήρθε το πρωί και ένας άλλος το βράδυ για να ελέγξει εμένα και το πόδι μου. Επίσης δεν μπορούσα να έχω καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Αυτό κράτησε 67 ημέρες.
Μέχρι σήμερα έχω δει εφιάλτες διώξεων. Μερικές φορές προσπαθώ να παρακολουθήσω κάποιες ειδήσεις ή εκπομπές σχετικά με την έφοδο και τις δικαστικές διαδικασίες που μεταδίδονται κατά τη διάρκεια της φυλάκισής μου, αλλά είναι πολύ οδυνηρό. Είμαι ακόμα βαθιά πληγωμένος από την αποφασιστικότητα ορισμένων να μας καταστρέψουν και από την κακία ενός διαβόητου Τύπου.
Είμαι βαθιά ευγνώμων στον Θεό που με κράτησε ζωντανή σε τέτοιες αντίξοες στιγμές και παρέα με φίλους που με προστάτεψαν και με υπερασπίστηκαν σε κάθε βήμα.
Περισσότερα ανάγνωση
Μια σχολή γιόγκα στο μάτι ενός κυκλώνα των μέσων ενημέρωσης
Εννέα γυναίκες μήνυσαν ένα κρατικό ίδρυμα αποκαλώντας τες «θύματα σεξουαλικής κακοποίησης»
The Great Cult Scare στην Αργεντινή και η Σχολή Γιόγκα του Μπουένος Άιρες 1. Επιδρομή σε καφενείο ηλικιωμένων κυριών
The Great Cult Scare στην Αργεντινή και η Σχολή Γιόγκα του Μπουένος Άιρες. 2. Ένας λογιστής-φιλόσοφος και οι φίλοι του
The Great Cult Scare στην Αργεντινή και η Σχολή Γιόγκα του Μπουένος Άιρες. 3. Μια Εκλεκτική Διδασκαλία
The Great Cult Scare στην Αργεντινή και η Σχολή Γιόγκα του Μπουένος Άιρες. 4. Η πιο επικίνδυνη λατρεία όλων
The Great Cult Scare στην Αργεντινή και η Σχολή Γιόγκα του Μπουένος Άιρες. 5. The Ghost Prostitution
