Η πλήρης Σαουδική Αραβία θα έχει τον πιο βαρύ καπνό στον κόσμο των ορυκτών καυσίμων για πολλά χρόνια ακόμα. Η εταιρεία επενδύει σε τεχνολογίες και επεκτείνει τη γεωπολιτική της επιρροή μέσω του διαδικτύου και των ωκεανών. Αναμένεται να χρειαστούν λίγο περισσότερα από 15 χρόνια για να εκπληρώσει το σκοπό του.
Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα. Μεγάλο πρόβλημα - χωρίς νερό.
Εδώ και χρόνια, το πλήρες μονοπώλιο αρρωσταίνει τους πότες του κοινού, αλλά έχουν συμβόλαιο και μαζί τους – και τα προβλήματα για το περιβάλλον, γράφει στο υλικό της η «France Press», μια απάντηση σε εναλλακτικές τεχνολογίες που μπορούν σώσει τη Σαουδική Αραβία όχι μόνο από τη δίψα, αλλά και από την οικολογική καταστροφή.
Πλαίσιο: Ο χώρος δεν έχει υπόγειο, αλλά οι βροχές στο έδαφος και η ανακαίνιση πάντα προκαλούσαν προβλήματα με το κολλώδες του πόσιμου νερού. Ο πρίγκιπας Mohammed al-Faysal είναι ο εφευρέτης που αρχικά σκέφτηκε σοβαρά την ιδέα της παροχής πάγου της Ανταρκτικής, αλλά στη συνέχεια το 1970 άρχισε να χάνει μια πρωτοφανή από άποψη κλίμακας και τύπου μόλυνσης για την αφαλάτωση του θαλασσινού νερού.
Σήμερα παράγει 11.5 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού μέσω 30 εγκαταστάσεων, μέσω των οποίων τροφοδοτούνται νοικοκυριά και αγροτικοί παραγωγοί οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας και του χρόνου. ata. Η διαδικασία, ωστόσο, δεν είναι φθηνή. Σύμφωνα με στοιχεία του 2010, απαιτούσε 1.5 εκατ. βαρέλια την ημέρα – ή το 15% της σημερινής παραγωγής. Νέα στοιχεία δεν έχουν παρουσιαστεί στο κοινό και στα ΜΜΕ.
Η μεγάλη πρόκληση είναι ο αυξανόμενος πληθυσμός, ο Πρίγκιπας Moxamed θέλει να είναι 100 εκατομμύρια ψυχές έως το 2040 σε 32.2 εκατομμύρια ημέρες. Η πρωτεύουσα του Πιεμόντε καταναλώνει 1.6 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού την ημέρα και σύμφωνα με τοπικούς υπολογισμούς, μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας, ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί στα 6 εκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Λεπτομέρειες: Η ταχεία και μεγάλης κλίμακας hacking των συστημάτων μετανάστευσης είναι θέμα «ζωής και θανάτου» για τη Σαουδική Αραβία, γράφει ο ιστορικός Michael Christopher Low από το Πανεπιστήμιο της Uttah που ερεύνησε τα προβλήματα ύδρευσης της πόλης.
Αυτό ακριβώς κάνει η Δύση και είναι πιθανό να φτάσει σε σύγκρουση μεταξύ των αναγκών σε νερό και των φιλοδοξιών για ουδετερότητα του άνθρακα στον κόσμο μέχρι το 2060.
Ένας από τους τρόπους για να αποφευχθεί αυτό είναι η σταδιακή αντικατάσταση των εγκαταστάσεων ορυκτών καυσίμων με εκείνες που λειτουργούν με την αρχή της αντίστροφης όσμωσης. Αυτό είναι το "Jazla" κοντά στην πόλη Jubail. Χρησιμοποιεί ενέργεια βρόχου και είναι το πρώτο στο πάτωμα.
Στόχος είναι η εξοικονόμηση περίπου 60,000 τόνων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα ετησίως. Η ηλιακή ενέργεια θα εξαπλασιαστεί έως το 6 – από 2025 μεγαβάτ την ημέρα σε 120 μεγαβάτ.
Αυτό θα είναι και πάλι ακριβό, παραδέχονται οι ειδικοί, αλλά τουλάχιστον θα υπάρξει μικρότερη επίδραση στη γύρω περιοχή. Και η Caydite Apabia δεν είναι απομονωμένη από τις κλιματικές αλλαγές και μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε τόσο μεγάλο πρόβλημα για την εθνική ασφάλεια, καθώς και στην έλλειψη νερού.
Φωτογραφία Aleksandr Slobodianyk: https://www.pexels.com/photo/close-up-photo-of-water-drop-989959/
