Κυρίες και κύριοι,
Πρώτα από όλα, θέλω να σας πω τη χαρά και την τιμή μου που βρίσκομαι μαζί σας απόψε.
Πριν αναπτύξω τις παρατηρήσεις μου, στα γαλλικά, θα ήθελα να σας πω ένα μυστικό. Κάθε φορά που μιλάω στη γλώσσα του Μολιέρου, μου λένε τα αγόρια μου «Μαμά, η προφορά σου είναι φρικτή…».
Έτσι, όπως είπε ο Τσόρτσιλ στην πλατεία Kleber στο Στρασβούργο το 1950, επιτρέψτε μου να σας προειδοποιήσω: «Προσοχή, θα μιλήσω στα γαλλικά».
Αλλά να είστε σίγουροι, η ομορφιά αυτού του τόπου, η ιστορία της Σορβόννης δεν με επηρέασαν στο βαθμό που θα μπορούσα να υποθέσω ότι είμαι αυτός ο Βρετανός και Ευρωπαίος πολιτικός.
Διαφέρουμε σε πολλά σημεία…
Ωστόσο, όπως και το 1950, βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι, και σε αντίθεση με τον απόηχο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου κυριαρχούσε η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, αντιμετωπίζουμε πολλαπλούς κινδύνους.
Γι' αυτό είναι τιμή μου που μπορώ να μοιραστώ αυτά τα λόγια εδώ, μαζί σας.
Και πριν αναπτύξω τις σκέψεις μου, επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω τη Σορβόννη που με καλωσόρισε.
Και ευχαριστώ το περιοδικό Grand Continent, που προσφέρθηκε να διοργανώσει αυτή την εκδήλωση.
Κυρίες και κύριοι,
Ήρθα απόψε για να μιλήσω για το μέλλον. Να μιλήσουμε για την Ευρώπη. Ο ρόλος της Ευρώπης σε έναν όλο και πιο επικίνδυνο και ασταθή κόσμο. Της σημασίας της Ευρώπης για τη Γαλλία. Της σημασίας της φωνής της Ευρώπης στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, στην Ουκρανία, στην Αρμενία.
Ήρθα επίσης να μοιραστώ τη βαθιά μου πεποίθηση ότι μπορούμε να οικοδομήσουμε μια ισχυρή Ευρώπη μαζί, έναν παγκόσμιο ηγέτη στην πράσινη και ψηφιακή μετάβαση. Μια Ευρώπη που καταφέρνει να απομακρυνθεί από τις εξαρτήσεις της για να διασφαλίσει την ασφάλεια, την αυτονομία και την ευημερία μας. Μια Ευρώπη που ανταποκρίνεται στις προκλήσεις και τις καθημερινές δυσκολίες.
Τέλος, ήρθα να σας πω ότι η Ευρώπη δεν είναι αλάνθαστη και ότι πρέπει να εξελιχθεί, να μεταρρυθμιστεί για να μην γίνει άσχετη.
Θέλω όμως και να σου μιλήσω, να ακούσω τι περιμένεις σας Ευρώπη. Απέχουμε λιγότερο από ένα χρόνο από τις ευρωπαϊκές εκλογές και γνωρίζω πολύ καλά ότι πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να πείσουμε τους ανθρώπους για την προστιθέμενη αξία του συλλογικού μας έργου.
Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να διευθύνεις μια τέτοια συζήτηση, από εδώ, στη Σορβόννη, έναν τόπο γνώσης και σκέψης.
Κυρίες και κύριοι,
Ο κόσμος αντιμετωπίζει προκλήσεις σε πολλαπλά μέτωπα. Μερικά από αυτά τα μέτωπα βρίσκονται στο κατώφλι της Ευρώπης, στην ανατολική και νότια γειτονιά μας.
Η απελπιστική κατάσταση στη Γάζα σκιάζει ολόκληρη την περιοχή. Η απάντηση σε αυτή την κατάσταση θα καθορίσει το μέλλον αυτής της περιοχής και της Ευρώπης.
Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει –ή να δικαιολογήσει– βιασμούς, απαγωγές, βασανιστήρια και δολοφονίες ολόκληρων κοινοτήτων, παιδιών, γυναικών, ανδρών και νέων. Αυτές οι φρικτές πράξεις διαπράχθηκαν από τρομοκρατική οργάνωση. Ας το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Η Χαμάς δεν αντιπροσωπεύει τις νόμιμες φιλοδοξίες του παλαιστινιακού λαού. Τους εμποδίζουν.
Δεν μπορεί να επιτραπεί στη Χαμάς να ενεργεί ατιμώρητα. Οι απαχθέντες όμηροι πρέπει να απελευθερωθούν.
Η κατάσταση στη Γάζα είναι φρικτή. Είναι μια ανθρωπιστική κρίση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ευρώπη ζήτησε μια ανθρωπιστική παύση, αποκλιμάκωση και πλήρη σεβασμό του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.
Οι άμαχοι και οι αθώοι δεν πρέπει να πληρώσουν για τις απεχθή ενέργειες της Χαμάς.
Πρέπει να τερματίσουμε τον τρόμο και πρέπει να είμαστε σε θέση να το κάνουμε διασφαλίζοντας την ασφάλεια και τις ζωές των πολιτών, των παιδιών, των δημοσιογράφων και χωρίς να στοχεύσουμε τις μη στρατιωτικές υποδομές.
Έχει σημασία για την Ευρώπη πώς θα απαντήσει το Ισραήλ.
Η Ευρώπη είναι έτοιμη να δεσμευτεί μακροπρόθεσμα, να εργαστεί για τη διαρκή ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Γιατί η Ευρώπη έμαθε να ξεπερνά το ανυπέρβλητο και μπόρεσε να βρει τον δρόμο προς την ειρήνη. Η Γαλλία το γνωρίζει πολύ καλά, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους παίκτες στην ευρωπαϊκή συμφιλίωση.
Υποστηρίζουμε μια δίκαιη και δίκαιη λύση για τα εμπλεκόμενα μέρη, βασισμένη στη συνύπαρξη δύο κρατών. Θα συνεχίσουμε να το προωθούμε αυτό.
Η περίπλοκη κατάσταση στη Μέση Ανατολή δεν μπορεί να μας αποσπάσει την προσοχή από αυτό που κατά τα άλλα διαδραματίζεται στο Ανατολικό μας μέτωπο.
Στην Ευρώπη, πολλοί πίστευαν ότι οι οικονομικές και εμπορικές σχέσεις με τη Μόσχα, συμπεριλαμβανομένης της εισαγωγής ρωσικού φυσικού αερίου, ήταν παράγοντες σταθερότητας. Αυτό ήταν λάθος.
Η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν εμπόδισε τη Ρωσία να εισβάλει στην Ουκρανία με βάναυσο, αδικαιολόγητο και παράνομο τρόπο. Και αυτός ο πόλεμος, που γίνεται στην ήπειρό μας, μας αφορά όλους.
Η υποστήριξή μας προς την Ουκρανία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εξασθενήσει. Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύει ο Πρόεδρος Πούτιν, δεν θα επιτρέψουμε την κούραση. Πρόκειται για την ασφάλεια της Ευρώπης καθώς και για την ασφάλεια της Ουκρανίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Ευρώπη πρέπει να απαντήσει σε πολύ σοβαρά ερωτήματα.
Είναι οι δημοκρατίες μας αρκετά ισχυρές για να ανταποκριθούν σε ολοκληρωτικές απειλές;
Μπορεί η ανοιχτή οικονομία μας, το κράτος δικαίου μας να αντέξουν τις επιθέσεις;
Πρέπει ο «νόμος του ισχυρότερου» να διέπει τις διεθνείς σχέσεις;
Αυτά είναι ζωτικής σημασίας ζητήματα για την Ευρώπη. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να υπερασπιστούμε τον πολιτισμό μας σταθερά και με θάρρος.
Πρέπει να υπερασπιστούμε σθεναρά τις αξίες μας και τα πολιτικά μας μοντέλα φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Αυτό συνέβη στην Ουκρανία.
Δεν υπάρχει εναλλακτική. Θέλω να πω, υπάρχει ένα… Αλλά θα ήταν ηθικό και πολιτικό λάθος να εγκαταλείψουμε την Ουκρανία. Η Ρωσία δεν θα σταματούσε σε αυτή τη δυναμική.
Όλοι εδώ γνωρίζουν αυτήν την άλλη πρόταση του Ουίνστον Τσόρτσιλ, πάλι, την εποχή των Συμφωνιών του Μονάχου: «Σας δόθηκε η επιλογή μεταξύ πολέμου και ατιμίας. Διαλέξατε την ατιμία και θα έχετε πόλεμο».
Αν σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση επέλεξε να στηρίξει μαζικά την Ουκρανία, θέλει δύο πράγματα: τιμή και ειρήνη! Αλλά μια πραγματική ειρήνη που βασίζεται στην ελευθερία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας
Και ενώ η Αφρική, ειδικά η υποσαχάρια Αφρική, διέρχεται ένα άνευ προηγουμένου κύμα αποσταθεροποίησης και ληστείας, είναι επείγον να βγούμε από τη στάση μας, στην καλύτερη περίπτωση αφελείς, στην πραγματικότητα συγκαταβαίνοντας με αυτή τη μεγάλη ήπειρο.
Συμμερίζομαι την πεποίθησή σας, αγαπητοί Gilles και Matheo, ότι για να πετύχει στη γεωπολιτική της μετάβαση, η Ευρώπη πρέπει να βγει από κάποιες κακές συνήθειες. Πρέπει να σταματήσουμε με ένα είδος αλαζονείας απέναντι στην Αφρική.
Πρέπει να σκεφτούμε την ηπειρωτική κλίμακα.
Η σκέψη σε ηπειρωτική κλίμακα σημαίνει να επιτραπεί στην Ευρώπη να μπορεί να μιλήσει σε ισότιμη βάση με τις μεγάλες ηπείρους.
Για να γίνει αυτό, πρέπει να επενδύσουμε στη σχέση μας με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Πρέπει επίσης να δώσουμε νέα ώθηση στην ιστορική διατλαντική μας εταιρική σχέση.
Το επαναλαμβάνω χωρίς αφέλεια, βασιζόμενοι στις δυνάμεις μας, αναλαμβάνοντας τα συμφέροντά μας και υπερασπιζόμενοι τις αξίες μας, τα οποία αποτελούν βασικά συστατικά του ευρωπαϊκού μας μοντέλου.
Αγαπητοί φίλοι,
Η Ευρώπη αντιμετωπίζει επίσης προκλήσεις εντός των συνόρων της.
Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους. Ο επείγων χαρακτήρας της υπερθέρμανσης του πλανήτη και η ψηφιακή μετάβαση επηρεάζουν τις οικονομίες και τις θέσεις εργασίας μας. Τα ζητήματα μετανάστευσης προκαλούν επίσης ανησυχία.
Μπροστά σε αυτό, οι Ευρωπαίοι χρειάζονται απαντήσεις. Μπροστά σε αυτό, πρέπει να διασφαλίσουμε την ασφάλειά τους: φυσική ασφάλεια, οικονομική ασφάλεια, κοινωνική και περιβαλλοντική ασφάλεια.
Για το σκοπό αυτό, είναι καιρός η Ευρώπη να αναλάβει μια ανανεωμένη ευθύνη. Ας γίνει η Ευρώπη έργο ισχύος και ανεξαρτησίας.
Το μέλλον της Ευρώπης θα καθοριστεί από την ικανότητά μας να παραμένουμε κυρίαρχοι και ανταγωνιστικοί. Με την ικανότητά μας να γίνουμε ηγέτης στην ψηφιακή και κλιματική μετάβαση. Απομακρυνόμαστε από τις ενεργειακές μας εξαρτήσεις και τερματίζουμε την κυριαρχία των μεγάλων ψηφιακών εταιρειών.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προετοιμαζόμαστε για το μέλλον δεσμευόμενοι να επιτύχουμε ουδετερότητα εκπομπών άνθρακα έως το 2050. Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία αφορά τόσο την ενεργειακή μας ασφάλεια και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς μας όσο και την περιβαλλοντική και κλιματική μετάβαση.
Ωστόσο, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι κανείς δεν θα μείνει πίσω σε αυτή τη μετάβαση. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι μικρότερες βιομηχανίες, οι επιχειρήσεις και οι πολίτες μας έχουν τα απαραίτητα δίχτυα ασφαλείας.
Πρέπει επίσης να εξηγήσουμε καλύτερα γιατί αυτή η μετάβαση είναι απαραίτητη για την τόνωση της βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την ηγεσία της βιομηχανικής επανάστασης του αύριο.
Καμία από τις πολιτικές μας δεν θα λειτουργήσει χωρίς κοινωνική αποδοχή και εάν τα μέτρα που εφαρμόζονται δεν είναι ούτε ρεαλιστικά ούτε ρεαλιστικά.
Το ψηφιακό είναι επίσης μια πρόκληση που είναι ακόμα μπροστά μας.
Με τους νόμους για τις ψηφιακές αγορές και τις υπηρεσίες και την τεχνητή νοημοσύνη, η Ευρώπη έχει ήδη αναλάβει ηγετικό ρόλο στον καθορισμό προτύπων που προορίζονται να γίνουν παγκόσμια. Αυτή η κανονιστική εξουσία είναι η εγγύηση της ανεξαρτησίας μας.
Η μετανάστευση ανησυχεί επίσης τους Ευρωπαίους.
Πολύ συχνά έχουμε δει διαμάχες μεταξύ των εθνικών κυβερνήσεων για την υποδοχή των πλοίων της τύχης στη Μεσόγειο.
Κανένα κράτος μέλος δεν πρέπει να αφεθεί μόνο του να αναλάβει δυσανάλογη ευθύνη. Όλα τα κράτη μέλη πρέπει να είναι ενωμένα όταν αντιμετωπίζουν μεταναστευτικές προκλήσεις.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτό το θέμα στα χέρια λαϊκιστικών δυνάμεων που χαίρονται για τις αναποτελεσματικότητες μας, χωρίς να δώσουμε ρεαλιστικές λύσεις σε ένα σύνθετο πρόβλημα.
Επίσης, μεταξύ των Ευρωπαίων, εργαζόμαστε για ένα νομικό πλαίσιο που θα είναι δίκαιο με όσους χρειάζονται προστασία. Ένα νομικό πλαίσιο που θα είναι σταθερό με όσους δεν δικαιούνται άσυλο. Τέλος, ένα νομικό πλαίσιο που θα σκληραίνει με τους λαθρέμπορους που επωφελούνται από τη φτώχεια των πιο ευάλωτων.
Το οφείλουμε στους συμπολίτες μας, το χρωστάμε και σε όσους ρισκάρουν τη ζωή τους στο δρόμο της μετανάστευσης. Γιατί πίσω από τις φιγούρες κρύβονται πάντα ανθρώπινες ζωές, μερικές φορές τραγικές ιστορίες και ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.
Μετά από μια δεκαετία προσπαθειών, είμαστε επιτέλους έτοιμοι να βγούμε από το αδιέξοδο.
Κυρίες και κύριοι,
Μια άλλη πρόκληση που θα ήθελα να αντιμετωπίσω είναι: αυτή του πολέμου της πληροφορίας, ή μάλλον της παραπληροφόρησης.
Παραπληροφόρηση, η οποία έχει επηρεάσει τις φιλελεύθερες δημοκρατίες και τις κοινωνίες μας από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 με την ανάπτυξη του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων.
Η παραπληροφόρηση είναι τόσο παλιά όσο ο κόσμος. Τα τεχνολογικά εργαλεία της τεχνητής νοημοσύνης, τα κοινωνικά δίκτυα του δίνουν μια πρωτοφανή εμβέλεια.
Και είναι απόλυτος κίνδυνος.
Αυτός ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος, καθώς ενισχύεται από κράτη όπως η Ρωσία και το Ιράν, τα οποία δεν είναι παρά πρότυπα δημοκρατικής αρετής και έχουν ένα ωραίο παιχνίδι να φυσούν στη θράκα της πόλωσης των πολιτικών μας σκηνών.
Ο στόχος είναι ο ίδιος: δυσφήμηση των δημοκρατιών. Η μέθοδος είναι σταθερή: να σπέρνεις την αμφιβολία.
Περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα και να οπλιστούμε για να πολεμήσουμε αυτήν την επίθεση.
Ναι, ο κόσμος γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος. Ναι, η Ευρώπη αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις.
Αλλά πρέπει να κρατηθούμε. Κρατήστε για να οικοδομήσετε και να υπερασπιστείτε την ειρήνη και την ελευθερία. Δεν έχουμε το δικαίωμα να ξεχνάμε τι είμαστε και τι θέλουμε. Για εμάς, για τα παιδιά μας και για την Ευρώπη.
Είμαι μέρος μιας γενιάς που ήταν παιδί όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου, όταν ένας λαός εμφανίστηκε στην πλατεία Τιενανμέν… Μια γενιά που θυμήθηκε την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την αχαλίνωτη χαρά εκατομμυρίων Ευρωπαίων επιτέλους ελεύθεροι να επιλέξουν τη μοίρα τους. Ζήσαμε αυτή τη νίκη.
Αλλά με την πάροδο του χρόνου έχουμε γίνει πολύ σίγουροι για τον σταθερό και προφανή χαρακτήρα αυτής της ελευθερίας. Τα ακραία κινήματα είναι προ των πυλών της εξουσίας και εκεί στην Ευρώπη. Ή ακόμα και να λάβει μέρος σε αυτό.
Και αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να επανεξετάσουμε σοβαρά και να μεταρρυθμίσουμε την Ευρώπη. Η ιστορία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μας έδειξε ότι μέσα από κρίσεις αναλαμβάνουμε την ευθύνη, ότι η Ευρώπη προχωρά, μεταμορφώνεται, εξελίσσεται και ενισχύεται.
Και ενώ μπορεί να φαίνεται μακρινό, μερικές φορές ανησυχητικό, για πολλούς από τους πολίτες μας, πρέπει να αντιμετωπίσουμε το θέμα της διεύρυνσης συνολικά.
Ο κόσμος δεν μας περιμένει. Εάν τολμήσουμε να αλλάξουμε, το συλλογικό μας έργο θα μείνει στάσιμο και θα χάσει τη σημασία του. Πρέπει να προσαρμοστούμε στη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα που ανέφερα ήδη. Εάν δεν ανταποκριθούμε στο κάλεσμα των γειτόνων μας, θα το κάνουν άλλοι γεωπολιτικοί παράγοντες και θα καλύψουν το κενό στα σύνορά μας.
Είχαμε τους ίδιους φόβους πριν από τη διεύρυνση του 2004. Ωστόσο, η ιστορία μας έχει δείξει ότι μια διευρυμένη Ευρωπαϊκή Ένωση, βασισμένη σε σαφείς στόχους, χρησιμεύει για την υπεράσπιση της ειρήνης, της ασφάλειας, της σταθερότητας και της ευημερίας της Ευρώπης στη διεθνή σκηνή.
Όλα τα κράτη μέλη και οι Ευρωπαίοι κερδίζουν.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο παλέψαμε για να δοθεί στην Ουκρανία και στη Μολδαβία το καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη στην ΕΕ. Γι' αυτό πιστεύουμε ότι οι διαπραγματεύσεις με τα Δυτικά Βαλκάνια πρέπει να σημειώσουν πρόοδο.
Διότι η ελπίδα της ένταξης δίνει σε αυτές τις χώρες μια ευρωπαϊκή προοπτική και τους δίνει ώθηση να προωθήσουν δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις.
Ωστόσο, μια τέτοια προοπτική δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς θεσμικές μεταρρυθμίσεις του πολιτικού μας εγχειρήματος. Μια Ένωση τριάντα, τριάντα τριών ή τριάντα πέντε δεν θα μπορεί να λειτουργεί με τους ίδιους κανόνες με τους είκοσι επτά.
Η μεταρρύθμιση της θεσμικής δομής και των διαδικασιών μας και η μεταρρύθμιση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού μας είναι καίριας σημασίας. Η προσαρμογή των διαρθρωτικών πολιτικών μας είναι εξίσου ώστε να ταιριάζει με τις υποψήφιες χώρες πολύ πριν από την προσχώρησή τους, αλλά και να επιτρέψει στην Ένωση να τις ενσωματώσει.
Αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας.
Παρά τα όσα μόλις είπα, είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος. Είμαι πεπεισμένος ότι εάν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μια διευρυμένη, φιλόδοξη, ενωμένη και συνεκτική Ένωση. μια αποτελεσματική Ένωση που δεν αφήνει κανέναν πίσω και θα ανταποκρίνεται στις συγκεκριμένες ανησυχίες των συμπολιτών μας ενώ διατηρεί τη θέση της στον κόσμο, τότε θα είναι η καλύτερη απάντησή μας στον λαϊκισμό και τον εξτρεμισμό.
Κυρίες και κύριοι,
Ενόψει των ευρωπαϊκών εκλογών του Ιουνίου, είναι πιο σημαντικό από ποτέ να αναλογιστούμε μαζί τον ρόλο που διαδραματίζει η Ευρώπη, και ιδιαίτερα τον ρόλο που θέλουμε να της δώσουμε…
Είμαι ο νεότερος Πρόεδρος στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Είμαι μόλις η τρίτη γυναίκα σε αυτή τη θέση, μετά τη Simone Veil και τη Nicole Fontaine. Και αν μπορώ να σταθώ μπροστά σας εδώ, είναι χάρη στις μάχες που έδωσαν αυτές οι δύο αξιοθαύμαστες γυναίκες.
Κατανοώ την ευθύνη μου απέναντί τους, σε όλες τις γυναίκες που θα ακολουθήσουν, απέναντι στο ευρωπαϊκό μας σχέδιο.
Και γι' αυτό, σε αυτή την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας μας, θέλω να καλέσω όλες τις Γαλλίδες και τους Γάλλους να δεσμευτούν.
Αν πιστεύετε ότι η κατεύθυνση που παίρνει το κοινό μας έργο δεν είναι η σωστή ή, αντίθετα, αν θέλετε να εμβαθύνει, τότε δεσμευτείτε! Είναι δική σας ευθύνη να το αλλάξετε.
Μην περιμένετε να το κάνει κάποιος άλλος για εσάς. Πηγαίνετε λοιπόν να ψηφίσετε, βρείτε τη φωνή σας, βρείτε μια αιτία και παλέψτε για αυτήν.
Πίστεψε στην Ευρώπη. Η Ευρώπη αξίζει να υπερασπιστεί και όλοι έχουμε έναν ρόλο να παίξουμε σε αυτό.
Μια τελευταία λέξη, αγαπητοί φίλοι,
Ξέρω πόσο αρέσει στους Γάλλους να αναφέρουν επιφανείς άντρες του παρελθόντος τους. Πώς, λοιπόν, να ολοκληρώσω την ομιλία μου χωρίς να αναφέρω αυτόν που έδωσε το όνομά του σε αυτό το όμορφο αμφιθέατρο και που αναπαύεται όχι μακριά από εδώ.
Ο Καρδινάλιος Ρισελιέ είπε κάποτε: «Πρέπει να ακούμε πολύ και να μιλάμε λίγα για να τα πάμε καλά…».
Μπορεί να μίλησα πάρα πολύ, αλλά είμαι έτοιμος να ακούσω τώρα.
Σας ευχαριστώ.
"Ευγενική μετάφραση – διαθέσιμη πρωτότυπη έκδοση στα γαλλικά εδώ".
