Η Rokaya χρειαζόταν χρόνο για να αναρρώσει αφού η ασθένεια την ανάγκασε να παραιτηθεί ως υπηρέτρια στη Μαλαισία και να επιστρέψει στο σπίτι στο Indramayu της Δυτικής Ιάβας. Ωστόσο, υπό την πίεση του ατζέντη της που διεκδίκησε δύο εκατομμύρια ρουπίες για την αρχική της τοποθέτηση, δέχτηκε μια πρόταση εργασίας στο Ερμπίλ του Ιράκ.
Εκεί, η κυρία Rokaya βρέθηκε υπεύθυνη για τη φροντίδα του αχανούς συγκροτήματος μιας οικογένειας—εργαζόμενη από τις 6 το πρωί έως τα μεσάνυχτα, επτά ημέρες την εβδομάδα.
Καθώς η εξάντληση επιδείνωσε τους πονοκεφάλους και τα προβλήματα όρασης που την είχαν αναγκάσει αρχικά να εγκαταλείψει τη Μαλαισία, η οικογένεια που φιλοξενούσε την κυρία Rokaya αρνήθηκε να τη πάει σε γιατρό και κατέσχεσε το κινητό της τηλέφωνο. «Δεν μου έδωσαν καμία άδεια. Μετά βίας είχα χρόνο για διάλειμμα», είπε. «Έμοιαζε σαν φυλακή».
Σωματική και σεξουαλική κακοποίηση
Οι δυσκολίες που υπέστη η κα Rokaya θα είναι γνωστές στους 544 Ινδονήσιους μετανάστες εργάτες της υπηρεσίας μετανάστευσης του ΟΗΕ (ΔΟΜ) βοήθησε μεταξύ 2019 και 2022, σε συνεργασία με την Ένωση Μεταναστών Εργαζομένων της Ινδονησίας (SBMI). Πολλοί από αυτούς υπέστησαν σωματική, ψυχολογική και σεξουαλική κακοποίηση στο εξωτερικό. Αυτός ο φόρτος υποθέσεων έρχεται παρά το μορατόριουμ που επέβαλε η Τζακάρτα στην εργασία σε 21 χώρες στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική το 2015, μετά την εκτέλεση από τη Σαουδική Αραβία δύο ινδονήσιων υπηρετριών.
Για να μετριάσει τον ανθρωπιστικό αντίκτυπο της εμπορίας ανθρώπων, ο ΔΟΜ συνεργάζεται με την κυβέρνηση της Ινδονησίας για τη στήριξη του ρυθμιστικού περιβάλλοντος για τη μετανάστευση εργατικού δυναμικού. εκπαιδεύει τις αρχές επιβολής του νόμου ώστε να ανταποκρίνονται καλύτερα σε υποθέσεις εμπορίας ανθρώπων· και συνεργάζεται με εταίρους όπως η SBMI για την προστασία των μεταναστών εργαζομένων από την εκμετάλλευση – και, εάν είναι απαραίτητο, τον επαναπατρισμό τους.
Η Rokaya στέκεται μπροστά από το σπίτι της στο Indramayu της Δυτικής Ιάβας.
«Υποθέσεις όπως αυτή της κας Rokaya υπογραμμίζουν την ανάγκη για θύμα-κεντρικές προσεγγίσεις και για ενίσχυση του συστήματος προστασίας για την πρόληψη των μεταναστών εργαζομένων από το να πέσουν θύματα εμπορίας ανθρώπων», λέει ο Jeffrey Labovitz, Αρχηγός της Αποστολής του ΔΟΜ για την Ινδονησία.
Αφού ένα κρυφά ηχογραφημένο βίντεο της κας Rokaya έγινε viral και έφτασε στο SBMI, η κυβέρνηση παρενέβη για να την απελευθερώσει. Ωστόσο, λέει ότι το πρακτορείο της απέσπασε παράνομα το κόστος των αεροπορικών εισιτηρίων της επιστροφής από τους μισθούς της και —με ένα χέρι γύρω από το λαιμό της— την ανάγκασε να υπογράψει ένα έγγραφο που τους απαλλάσσει από την ευθύνη. Τώρα ξέρει καλύτερα: «Πρέπει να είμαστε πραγματικά προσεκτικοί με τις πληροφορίες που μας δίνονται, γιατί όταν χάνουμε βασικές λεπτομέρειες, πληρώνουμε το τίμημα».
Η κυρία Ροκάγια είναι ανακουφισμένη που επέστρεψε στο σπίτι, προσθέτει, αλλά δεν έχει καμία δυνατότητα να διεκδικήσει τα χρήματα που της εκβιάστηκαν.
Ινδονήσιοι ψαράδες.
Φόβος αποτυχίας
Είναι μια πολύ συνηθισμένη κατάσταση, λέει ο πρόεδρος του SBMI, Hariyono Surwano, επειδή τα θύματα συχνά διστάζουν να μοιραστούν λεπτομέρειες της εμπειρίας τους στο εξωτερικό: «Φοβούνται ότι τους θεωρούν αποτυχία επειδή πήγαν στο εξωτερικό για να βελτιώσουν την οικονομική τους κατάσταση αλλά επέστρεψαν με χρήματα προβλήματα.”
Δεν είναι μόνο η ντροπή των θυμάτων που επηρεάζει την αργή εξέλιξη των διώξεων για την υπόθεση εμπορίας ανθρώπων. Η νομική ασάφεια και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αρχές για τη δίωξη των υποθέσεων θέτουν επίσης εμπόδια, τα οποία επιδεινώνονται από το γεγονός ότι η αστυνομία μερικές φορές κατηγορεί τα θύματα για την κατάστασή τους. Τα δεδομένα του SBMI δείχνουν περίπου 3,335 Ινδονήσια θύματα εμπορίας ανθρώπων στη Μέση Ανατολή μεταξύ 2015 και μέσα του 2023. Ενώ τα περισσότερα επέστρεψαν στην Ινδονησία, μόνο το XNUMX% μπόρεσε να έχει πρόσβαση στη δικαιοσύνη.
Περίπου 3.3 εκατομμύρια Ινδονήσιοι εργάστηκαν στο εξωτερικό το 2021, σύμφωνα με την Bank Indonesia, επιπλέον των πέντε εκατομμυρίων μεταναστών εργαζομένων χωρίς χαρτιά, η ινδονησιακή υπηρεσία για την προστασία των μεταναστών εργαζομένων (BP2MI) εκτιμά ότι βρίσκεται στο εξωτερικό. Περισσότεροι από τα τρία τέταρτα των Ινδονήσιων μεταναστών εργαζομένων εργάζονται σε δουλειές χαμηλών δεξιοτήτων που μπορούν να πληρώσουν έως και έξι φορές περισσότερο από το ποσοστό στο σπίτι, με περίπου 70 τοις εκατό των επαναπατριζόμενων να αναφέρει ότι η απασχόληση στο εξωτερικό ήταν μια θετική εμπειρία που βελτίωσε την ευημερία τους, Παγκόσμια Τράπεζα.
«Είμαι πρόθυμος να συνεχίσω, ακόμα κι αν χρειαστεί για πάντα», λέει ο ψαράς κ. Saenudin, ένας επιζών από σωματεμπορία.
Απλήρωτες 20ωρες ημέρες
Για όσους γίνονται θύματα εμπορίας, η εμπειρία είναι σπάνια θετική. Στα κεντρικά γραφεία της SBMI στην Τζακάρτα, ο ψαράς Saenudin, από τα Χίλια Νησιά της Ιάβας, εξήγησε πώς το 2011 υπέγραψε συμβόλαιο για να εργαστεί σε ένα ξένο αλιευτικό σκάφος, ελπίζοντας να δώσει στην οικογένειά του μια καλύτερη ζωή. Μόλις βρισκόταν στη θάλασσα, αναγκάστηκε να δουλεύει 20 ώρες την ημέρα σύροντας δίχτυα και μοιράζοντας τα αλιεύματα και πληρώθηκε μόνο για τους πρώτους τρεις από τους 24 μήνες εξαντλητικής εργασίας του.
Τον Δεκέμβριο του 2013, οι αρχές της Νότιας Αφρικής συνέλαβαν το σκάφος στα ανοιχτά του Κέιπ Τάουν, όπου ψάρευε παράνομα, και κράτησαν τον κ. Saenudin για τρεις μήνες προτού ο ΔΟΜ και το Υπουργείο Εξωτερικών τον βοηθήσουν και άλλους 73 Ινδονήσιους ναυτικούς να επαναπατριστούν.
Στα εννέα χρόνια από τότε, ο κ. Saenudin παλεύει για να ανακτήσει 21 μήνες έλλειψης αμοιβής, μια δικαστική μάχη που τον ανάγκασε να πουλήσει ό,τι είχε εκτός από το σπίτι του. «Ο αγώνας με έβγαλε από την οικογένειά μου», λέει.
Μια έρευνα του ΔΟΜ σε περισσότερους από 200 υποψήφιους Ινδονήσιους ψαράδες έδωσε στην κυβέρνηση χρήσιμες πληροφορίες για τη βελτίωση των διαδικασιών στρατολόγησης, των σχετικών τελών, της εκπαίδευσης πριν από την αναχώρηση και της διαχείρισης της μετανάστευσης. Το 2022, ο ΔΟΜ εκπαίδευσε 89 δικαστές, νομικούς και παρανομικούς για την εκδίκαση υποθέσεων εμπορίας ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένης της εφαρμογής προσεγγίσεων παιδιών θυμάτων και ευαίσθητων ως προς το φύλο, καθώς και 162 μέλη ειδικών ομάδων κατά της εμπορίας ανθρώπων στην Ανατολική Νούσα Τενγκάρα και το Βόρειο Καλιμαντάν. επαρχίες.
Για τον κ. Saenudin, οι βελτιώσεις στον χειρισμό υποθέσεων δεν μπορούν να έρθουν αρκετά σύντομα. Ωστόσο, η αποφασιστικότητα του ψαρά δεν δείχνει ρωγμές. «Είμαι πρόθυμος να συνεχίσω, ακόμα κι αν χρειαστεί για πάντα», είπε.
