Τα τελευταία χρόνια, η ανησυχία για την εξάπλωση των μικροπλαστικών αυξάνεται. Βρίσκεται στους ωκεανούς, ακόμη και σε ζώα και φυτά, και στο εμφιαλωμένο νερό που πίνουμε καθημερινά.
Τα μικροπλαστικά φαίνεται να υπάρχουν παντού. Και το ακόμη πιο δυσάρεστο είναι ότι δεν υπάρχει μόνο παντού γύρω μας, αλλά και απροσδόκητα στον ανθρώπινο οργανισμό.
Σύμφωνα με ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού, τα μικροπλαστικά από το νερό και τα τρόφιμα που καταναλώνουμε, καθώς και από τον αέρα που αναπνέουμε, ανοίγουν το δρόμο τους από το έντερό μας σε άλλα μέρη του σώματος, όπως τα νεφρά, το συκώτι και ακόμη και τον εγκέφαλο. .
Για να καταλήξουν σε αυτό το νέο συμπέρασμα, για τέσσερις εβδομάδες οι επιστήμονες έδιναν στα ποντίκια νερό με την ποσότητα μικροπλαστικών που πιστεύεται ότι καταπίνουν οι άνθρωποι κάθε εβδομάδα. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι πέντε γραμμάρια μικροπλαστικού εισέρχονται στο ανθρώπινο σώμα κάθε εβδομάδα, ποσό που είναι περίπου το βάρος μιας πιστωτικής κάρτας.
Σύμφωνα με τον Eliseo Castillo, αναπληρωτή καθηγητή γαστρεντερολογίας και ηπατολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού, η ανακάλυψη ότι τα μικροπλαστικά ανοίγουν το δρόμο τους από το έντερο σε άλλους ιστούς του ανθρώπινου σώματος είναι ανησυχητική. Σύμφωνα με τον ίδιο, αλλάζει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού, που ονομάζονται μακροφάγα, και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή στο σώμα.
Επιπλέον, σε μια άλλη μελέτη, ο Δρ Καστίγιο θα επικεντρωθεί στο πώς η διατροφή ενός ατόμου επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο τα μικροπλαστικά απορροφώνται από το σώμα.
Αυτός και η ομάδα του θα υποβάλουν τα πειραματόζωα σε πολλές διαφορετικές δίαιτες, συμπεριλαμβανομένης μιας πλούσιας σε λιπαρά και μιας υψηλής σε φυτικές ίνες. Κομμάτια μικροπλαστικού θα είναι μέρος του «μενού» ορισμένων ζώων, ενώ άλλα όχι.
Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Environmental Pollution, ωστόσο, ανεξάρτητα από το είδος της τροφής που τρώμε, δεν υπάρχει διαφυγή μικροπλαστικών. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το 90% των πρωτεϊνών, συμπεριλαμβανομένων των vegan εναλλακτικών, περιέχουν μικροπλαστικά, τα οποία συνδέονται με αρνητικές υγεία επιδράσεις.
Θα μπορούσαν να βοηθήσουν τα βιοδιασπώμενα πλαστικά;
Η αντίδραση ενάντια στα πλαστικά μιας χρήσης έχει οδηγήσει πολλές εταιρείες να επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν εναλλακτικές λύσεις που ισχυρίζονται ότι είναι πιο βιοδιασπώμενα ή κομποστοποιήσιμα. Αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις αυτές οι εναλλακτικές λύσεις μπορεί στην πραγματικότητα να επιδεινώνουν το πρόβλημα του μικροπλαστικού. Έρευνα από επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Πλύμουθ στο Ηνωμένο Βασίλειο διαπίστωσε ότι οι σακούλες που χαρακτηρίζονται ως «βιοδιασπώμενες» μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να αποσυντεθούν και ακόμη και τότε διασπώνται κυρίως σε μικρότερα κομμάτια και όχι σε χημικά μέρη τους. (Μάθετε περισσότερα για το γιατί τα βιοδιασπώμενα δεν θα λύσουν την πλαστική κρίση σε αυτό το άρθρο της Kelly Oakes.)
Τι γίνεται με τη μετάβαση σε γυάλινα μπουκάλια;
Η αντικατάσταση πλαστικών συσκευασιών θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβάλει στη μείωση της έκθεσης – Το νερό της βρύσης έχει χαμηλότερα επίπεδα μικροπλαστικών από το νερό από πλαστικά μπουκάλια. Θα είχε όμως και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Ενώ Τα γυάλινα μπουκάλια έχουν υψηλό ποσοστό ανακύκλωσης, έχουν επίσης υψηλότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα από τις πλαστικές και άλλες συσκευασίες που χρησιμοποιούνται για υγρά όπως χαρτοκιβώτια ποτών και κουτιά από αλουμίνιο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η εξόρυξη πυριτίου, από το οποίο είναι κατασκευασμένο το γυαλί, μπορεί να προκαλέσει σημαντική περιβαλλοντική ζημιά, συμπεριλαμβανομένης της υποβάθμισης της γης και της απώλειας βιοποικιλότητας. Ακόμη και με αυτά τα μη πλαστικά δοχεία, είναι δύσκολο να ξεφύγετε εντελώς από τα μικροπλαστικά. Μελέτες υπό την καθοδήγηση της Sherri Mason στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια έχουν βρει ότι δεν είναι μόνο παρόντες νερό βρύσης, όπου το μεγαλύτερο μέρος της πλαστικής μόλυνσης προέρχεται από ίνες ρούχων, αλλά και θαλασσινό αλάτι ακόμα και μπύρα. Διαβάστε περισσότερα για το εάν το γυαλί ή το πλαστικό είναι καλύτερο για το περιβάλλον.
Μπορεί να γίνει κάτι για τη μείωση των μικροπλαστικών;
Ευτυχώς, υπάρχει κάποια ελπίδα. Οι ερευνητές αναπτύσσουν μια σειρά προσεγγίσεων για να βοηθήσουν στην απαλλαγή από την πλαστική ρύπανση στο περιβάλλον μας. Μια προσέγγιση ήταν να στραφούμε σε μύκητες και βακτήρια που τρέφονται με πλαστικό, διασπώντας το στη διαδικασία. Ένα είδος προνύμφες σκαθαριών που μπορεί να καταβροχθίσει το πολυστυρένιο έχει προσφέρει επίσης μια άλλη πιθανή λύση. Άλλοι εξετάζουν τη χρήση τεχνικών φιλτραρίσματος νερού ή χημικών επεξεργασιών που μπορούν να αφαιρέσουν τα μικροπλαστικά.
