Αυτός και άλλοι μίλησαν με την Eline Joseph, η οποία εργάζεται για τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΔΟΜ) στο Πορτ-ο-Πρενς με μια ομάδα που παρέχει ψυχοκοινωνική υποστήριξη σε άτομα που έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους λόγω της βίας και της ανασφάλειας.
Μίλησε σε Νέα του ΟΗΕ για την επαγγελματική της ζωή και τη στήριξη της οικογένειάς της.
«Πρέπει να πω ότι έχει γίνει πιο δύσκολο να κάνω τη δουλειά μου καθώς δεν μπορώ να κυκλοφορώ ελεύθερα και να φροντίζω τους εκτοπισμένους, ειδικά αυτούς που βρίσκονται σε κόκκινες ζώνες, που είναι πολύ επικίνδυνες για να τις επισκεφτώ.
Η καθημερινότητα συνεχίζεται στους δρόμους του Port au Prince, παρά την ανασφάλεια.
Η ανασφάλεια στην Αϊτή είναι άνευ προηγουμένου – ακραία βία, επιθέσεις από ένοπλες συμμορίες, απαγωγές. Κανείς δεν είναι ασφαλής. Όλοι κινδυνεύουν να γίνουν θύμα. Η κατάσταση μπορεί να αλλάζει από λεπτό σε λεπτό, επομένως πρέπει να παραμένουμε σε εγρήγορση ανά πάσα στιγμή.
Απώλεια ταυτότητας
Πρόσφατα, συνάντησα μια κοινότητα αγροτών που αναγκάστηκαν, λόγω της δραστηριότητας των συμμοριών, να εγκαταλείψουν την πολύ εύφορη γη τους στους λόφους έξω από το Petionville [μια γειτονιά στα νοτιοανατολικά του Πορτ-ο-Πρενς] όπου καλλιεργούσαν λαχανικά.
Ένας από τους ηγέτες μου είπε πώς έχασαν τον τρόπο ζωής τους, πώς δεν μπορούσαν πλέον να αναπνεύσουν τον καθαρό αέρα του βουνού και να ζήσουν από τους καρπούς της εργασίας τους. Τώρα ζουν σε μια τοποθεσία για εκτοπισμένους ανθρώπους με άτομα που δεν γνωρίζουν, με μικρή πρόσβαση σε νερό και κατάλληλη υγιεινή και το ίδιο φαγητό κάθε μέρα.
Μου είπε ότι δεν είναι ο άνθρωπος που ήταν κάποτε, ότι έχασε την ταυτότητά του, που είπε ότι ήταν το μόνο που είχε στον κόσμο. Είπε ότι δεν ισοδυναμεί πλέον με τίποτα.
Έχω ακούσει μερικές απελπισμένες ιστορίες από άνδρες που αναγκάστηκαν να γίνουν μάρτυρες του βιασμού των συζύγων και των κορών τους, μερικές από τις οποίες είχαν μολυνθεί από τον ιό HIV. Αυτοί οι άνδρες δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να προστατεύσουν τις οικογένειές τους, και πολλοί αισθάνονται υπεύθυνοι για αυτό που συνέβη. Ένας άντρας είπε ότι ένιωθε άχρηστος και είχε σκέψεις αυτοκτονίας.
Εργαζόμενοι από έναν τοπικό εταίρο ΜΚΟ του ΟΗΕ, το UCCEDH, αξιολογούν τις ανάγκες των εκτοπισμένων στο κέντρο του Πορτ-ο-Πρενς.
Έχω ακούσει παιδιά που περιμένουν τον πατέρα τους να γυρίσει σπίτι, φοβούμενοι ότι μπορεί να έχουν σκοτωθεί από πυροβολισμούς.
Ψυχολογικη ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Εργασία στο ΔΟΜ ομάδα, παρέχουμε τις ψυχολογικές πρώτες βοήθειες σε άτομα που βρίσκονται σε κίνδυνο, συμπεριλαμβανομένων ατομικών και ομαδικών συνεδριών. Φροντίζουμε επίσης να βρίσκονται σε ασφαλές μέρος.
Προσφέρουμε συνεδρίες χαλάρωσης και ψυχαγωγικές δραστηριότητες για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να χαλαρώσουν. Η προσέγγισή μας είναι ανθρωποκεντρική. Λαμβάνουμε υπόψη την εμπειρία τους και εισάγουμε στοιχεία της κουλτούρας της Αϊτής, συμπεριλαμβανομένων παροιμιών και χορών.
Έχω οργανώσει επίσης συμβουλευτική για ηλικιωμένους. Μια γυναίκα ήρθε κοντά μου μετά από μια συνεδρία για να με ευχαριστήσει, λέγοντας ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που της δόθηκε η ευκαιρία να εκφράσει με λόγια τον πόνο και την ταλαιπωρία που βίωνε.
Οικογενειακή ζωή
Πρέπει επίσης να σκεφτώ τη δική μου οικογένεια. Αναγκάζομαι να μεγαλώσω τα παιδιά μου μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μου. Δεν μπορώ να τα βγάλω ούτε μια βόλτα, μόνο και μόνο για να αναπνεύσω καθαρό αέρα.
Όταν πρέπει να φύγω από το σπίτι για ψώνια ή δουλειά, η πεντάχρονη κόρη μου με κοιτάζει στα μάτια και με βάζει να υποσχεθώ ότι θα επιστρέψω στο σπίτι σώος και αβλαβής. Αυτό με στεναχωρεί πολύ.
Ο 10χρονος γιος μου μου είπε μια μέρα ότι αν ο πρόεδρος, που δολοφονήθηκε στο σπίτι του, δεν είναι ασφαλής, τότε κανείς δεν είναι. Και όταν το λέει αυτό και μου λέει ότι έχει ακούσει ότι τα πτώματα των δολοφονημένων ανθρώπων αφήνονται στους δρόμους, δεν έχω πραγματικά απάντηση για αυτόν.
Στο σπίτι προσπαθούμε να έχουμε μια φυσιολογική ζωή. Τα παιδιά μου εξασκούν τα μουσικά τους όργανα. Μερικές φορές θα κάνουμε ένα πικνίκ στη βεράντα ή θα κάνουμε μια βραδιά σινεμά ή καραόκε.
Με όλη μου την καρδιά, ονειρεύομαι ότι η Αϊτή θα είναι και πάλι μια ασφαλής και σταθερή χώρα. Ονειρεύομαι ότι οι εκτοπισμένοι μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Ονειρεύομαι ότι οι αγρότες μπορούν να επιστρέψουν στα χωράφια τους».
