Arkeologoek San Casciano dei Bani Italiako udalerrian iturri geotermaletatik gertu dagoen antzinako santutegia induskatu dute. Ikertzaileek hiru mila txanpon baino gehiago aurkitzea lortu zuten, baita sakrifiziozko brontzezko artefaktuak ere, giza gorputzaren hainbat ataletan: belarria, hanka, umetokia eta faloa. Modu honetan, erromatarren garaian, jendeak gaixotasunak kentzea espero zuen, Italiako ANSA agentziak jakinarazi duenez. San Casciano dei Bani Italiako Siena probintzian dago. Etruskoen garaitik jendeak erabiltzen dituen iturri geotermikoengatik da ezaguna.
Indusketa arkeologikoek aire zabaleko bainuak, erromatarren aztarnak eta Oktaviano Augustoren mendean eraikitako geruza anitzeko santutegi erromatar bat ere aurkitu dute, etruriarren garaiko are zaharrago den santutegi baten lekuan. K.o I. mendean kultu-multzo hau suteak larriki kaltetu zuen, eta ondoren zaharberritu eta handitu egin zen. IV.mendearen hasieran berriz berreraiki zuten, baina amaiera aldera suntsitu egin zuten, eta hori, bistan denez, inguruaren kristautzearekin lotuta zegoen. Monumentu honen ikerketak aurkikuntza baliotsu asko ekarri ditu jada. Esaterako, txanpon ugari aurkitu ziren, Apolo, Isis eta Fortuna Primigeniari eskainitako hiru aldare, Higia jainkosaren marmolezko estatua. Opari ugarik erakusten dute santutegiak garrantzi handia zuela eta, besteak beste, iturri termaletan gurtza errituak egiteko erabiltzen zela. Aurten, monumentu honetan indusketen seigarren denboraldia egiten ari dira jada arkeologoak. Aurkikuntza berrien artean hiru mila txanpon baino gehiago zeuden, gorputzaren atal ezberdinen formako brontzezko objektuak, adibidez, hankak, belarriak, zakila eta umetokia. Ikertzaileek ohartarazi dute sendatzearekin lotutako lekuetan eskaintzak gaixotutako gorputz atalak irudikatzen dituzten objektuen moduan egiten direla. Esate baterako, brontzezko umetoki arraro sakrifizio bat ume baten jaiotzan laguntzeko pentsatuta zegoen. Antzeko objektuak, baina terrakotaz egindakoak, zenbaitetan jakintsuek aurkitu dituzte tenplu etruskoetan eta erromatarrenetan.
Denboraldi honetan, arkeologoek indusketa eremua nabarmen handitu zuten, eta horren ondorioz III. Orduan, lurzoruan bi metro baino gehiagoko sakonera zuen zulo bat egin zen, inguruko eraikinak –igerilekuak, zuloak eta eraikinak– kaltetu zituena. Orduan erromatarrek aldare bat eraiki zuten inbutuan bertan, atsekabetutako jainkoak baretzeko. Jacopo Taboli arkeologoaren arabera, santutegiaren eskala agerian zegoena espero baino askoz handiagoa izan zen. Haren ustez, monumentu honek ez du analogorik ez Italian ez Mediterraneoan.
