در طول اعصار، خداوند به نام های مختلف بر مردم نازل کرده است.
• در فصل اول کتاب مقدس، خود صلیب خدا را دارد که در متن عبری به صورت الوهیم یا الوهیم (جمع ال، «قدرت») نوشته شده است. از طریق نام کتاب مقدس به خدا نشان می دهد که خالق و قادر مطلق قادر مطلق است. صورت جمع بر الوا و الوهیم (جمع) عظمت و برتری ذات خداوند را به تصویر می کشد; دلالت بر عبادت خدا در آسمان و زمین، در هر چیزی، مرئی و نادیدنی است. در انجیل یونانی الوهیم تئوس و در ترجمه اسلاو کلیسا خدا است.
• خداوند – یهوه (یهوه، جهوه/جهوه) یا به اشتباه تصور یهوه در قرون وسطی، نوشته شده از چهار دستور YHWH (iod، هه، واو، هه) – برای حق رفیق استفاده می شود که جدیداً نامگذاری شده است، و کالا به خاطر شخصی که آفریده شده است، به عنوان مثال. این مکان ها را دنبال کنید: «... و چه کسی (وقتی نوح در کشتی بود)، نر و ماده از انواع بافتنی، چنانکه خدا [الهیم] به او دستور داد. و خداوند (خدا) [یَهُوَه] اثر او (تابوت) را بست» (پیدایش 7:16). یا «... اکنون به خداوند [یَهُوَه] خیانت کردی ... و زمین فهمید که خدا [الوهیم] برای اسرائیل چیست» (اول پادشاهی 1:17). یا «یوشافات بیرون آمد و خداوند [یَهُوَه] او را یاری کرد، و خدا [الوهیم] از او روی گردانید» (دوم تواریخ 46:2) از سوی دیگر، خداوند، خداوند، برای انتخاب او، و به خاطر شاخه هایی که از او رها شد. خیلی خدای متعال
• با نام آدونای (خداوند - از کلمه عبری "ادون" - ارباب، نوشته شده از چهارترام دیگر: الف، دالت، نون، یود) در قرن سوم. یهودیان در دوران روشنگری متنی آبستن شدند و یهوه را نامیدند. این ردی در زمان برای کشیش شمعون عادل شد که به دلیل عبادت کردن در مورد YHWH از آن خارج شد. به دلیل تفاوت با عنوان سلطنتی آدونی (خداوند، ارباب)، آدونای (پروردگار من) خود را به عنوان خدا معرفی می کند. در بسیاری از جاها، رفیق حتی در متون باستانی چنین اشاره‌ای را دارد (پیدایش 15: 2,8، 4؛ 10,13: 9، 26؛ تثنیه 7: 7؛ یوشع 72: XNUMX و غیره. ). در معبد خداوند، Adonai تلفظ شد، مترجمان هفتاد و دوم به هفتادمین در محل تتراگرام Kyrios (خداوند) گذاشته شد، اثری از برخی از h. رسولان، و حتی ما تا به امروز، یهوه خداوند.
جدای از این نام ها در متن عبری در کتاب مقدس با نام های دیگری برای خدا تلاقی داده شده است:
• ایلیون (به معنای وسویشن، مثلاً، این فکر را دنبال کنید: «... ابرام به پادشاه سدوم گفت: دستم را به سوی خداوند خدای توانا [الیون]، صاحب آسمان و زمین ...»، پیدایش 14: 22)؛
• شدای (به معنی قادر مطلق، مثلاً: «... اینک، من نزد ابراهیم، اسحاق و یعقوب با نام «خدای قادر متعال» [شدای] آمدم؛ و با نام «شی» خداوند» [یهوه] آن را برای آنها آشکار نکرد. "، خروج 6:3). مزمور 90: 1-2 در اصل اینگونه خوانده می شود: «کسی در حمایت خداوند قادر مطلق [الیون] زنده تر است، کسی که در زیر سیانکات بر قادر مطلق [شادای] ساکن است و به خداوند [یَهُوَه] خبر می دهد. این پناهگاه من است، پناه من، خدای من، که به او امید دارم!» الشادای از پانتوکراتور به انجیل یونانی و از کل توانا به اسلاوی مرکزی ترجمه شده است.
• نام خدا Savaot (عبری Tsevaot، از اسم Tsava – سپاه، ارتش، جنگ) در متن اصلی به این معنی در پیشین استفاده شده است. 6:26; اعداد 31:53 و غیره، اما به معنای "آسمان های جنگ" (و سیارات، و فرشتگان) - در تثنیه. 4:19; 17:3; 3Ts 22:19; اشعیا 24:21; دن. 8:10. اما در کتاب مقدس، ساوات، با استفاده از نای وچه با این فکر که «خداوند در حال جنگ است»، تسلط خدا را بر همه نیروها در آسمان و زمین تعالی بخشید. که تنها نام هایی از جانب خداوند است، سپس عظمت بیکران خداوند را به تصویر می کشد، بر هر آفریده ای تسلط نیست، قدرت مطلق و جلال نیست. همان خدا در جنگ است، خداوند بر قوت است. او بر همه چیز مسلط است، قادر مطلق و قادر مطلق. او را با فرشتگان و تمام آسمان های جنگ احاطه کردند. بر او، این تسخیر و تسبیح اوست، فطرت سیالات; همه مخلوقات شاهد بی‌وقفه قدرت و قدرت منفی، عظمت و شکوه منفی هستند (2Ts 5:10؛ Is 6:3؛ Hos 12:5؛ زک 1:3). در عهد جدید، Sav(b)aot خود را به رساله جمعی یاس 5: 4 و به رساله روم وارد کرده است. 9:29.
• نام خدا چوئل (نجات دهنده) اکنون در «تو پدر ما هستی. زیرا ابراهیم نمی‌دانست و اسرائیل نیز خود را نمی‌شناسد. تو ای خداوند، این پدر ماست، پاسخ بده نام تو این است: "نجات دهنده ما" (اشس. 63:16) و در جای دیگر کتاب مقدس.
جدای از نام‌های ذکر شده خدا در کتاب مقدس، تعاریف یا ویژگی‌هایی برای خدا وجود دارد (چیزی که آنها می‌فهمند که آنها را نام می‌برند):
• روح (یوحنا 4:24)،
• انتقام گیرنده (ناحوم 1:2)،
• گسترش آتش (تثنیه 4:24؛ اشعیا 33:14؛ عبرانیان 12:29)،
• غیور (خروج 34:14؛ د 6:15؛ ناحوم 1:2)،
• نور (اول یوحنا 1:1)،
• ترس از اسحاق (بیت 31:42,53،XNUMX)،
• سدیا (ایوب 23:7)،
• خالق (ایوب 4:17؛ مزمور 94:6؛ روم. 1:25)،
• تسلی دهنده (اشعیا 51:12).
در عهد جدید، خدا خود را در پسرش عیسی مسیح آشکار کرد (یوحنا 1:18).
عکس لوئیس کوینترو:
