Vísindasiðanefnd Evrópuráðsins hefur undanfarin ár verið að undirbúa nýjan lagagerning um beitingu þvingunar í geðlækningum. Gerningurinn er tæknilega séð bókun við lífeðlisfræðisamninginn og dregur kraft sinn frá því að vera framlenging á þeim samningi. Ný rannsókn á upprunalegum skjölum Evrópuráðsins leiddi í ljós að í rótum heimildaverkanna, sem nefndin um lífsiðfræði byggir bókunina á, er texti lagaskjals sem var búið til til að heimila löggjöf og venjur af völdum Eugenics. Þetta er nefndinni kunnugt, jafnvel þótt formaður hafi ekki upplýst alla nefndarmenn um það.
Nefndin hefur hingað til haldið áfram að ganga frá bókuninni til atkvæðagreiðslu 2. nóvember 2021, á sama tíma og hún er meðvituð um að það muni setja öll aðildarríki Evrópuráðsins í lagalega ágreiningi, þar sem bókunin er í andstöðu við alþjóðleg mannréttindi. sáttmála sem 46 af 47 aðildarríkjum Evrópuráðsins hafa fullgilt. Vísindasiðanefndin hefur engu að síður haldið þannig áfram að viðhalda a Eugenics draugur í Evrópu og eyðileggja alþjóðlega viðleitni til að skapa almenn mannréttindi fyrir alla.
Bókunin gegn alþjóðlegum mannréttindum
Vísindasiðanefnd vinnur eftir fyrirmælum úrskurðarnefndar ráðsins, ráðherranefndarinnar, sem fram koma í erindisbréfi hennar. Ráðherranefndin starfar hins vegar eftir upplýsingum um þetta sérhæfða málefni sem hefur verið orðað og veitt af Vísindasiðanefnd. Það hefur verið samræmt frá upphafi af frú Laurence Lwoff, ritara nefndarinnar.
Þannig hefur Vísindasiðanefnd tekist að leggja pólitískt verjandi línu við æðstu stjórn sína og umheiminn, en starfað í raun með annarri dagskrá.
Þetta hófst þegar áður en ákvörðun um að semja í raun viðbótarbókun hafði verið tekin af ráðherranefndinni. Árið 2011 fóru fram óformleg skoðanaskipti um alþjóðlega mannréttindasáttmálann Samningur Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks (CRPD), einkum 14. gr. Frelsi og persónuöryggi, var haldinn innan lífsiðnaðarnefndar. Nefndin íhugaði hvernig slík bókun Evrópuráðsins gæti stangast á við CRPD, sérstaklega hvað varðar ósjálfráða meðferð og vistunarráðstafanir.
Samningurinn og almennar athugasemdir við hann eru skýrar. Nefnd Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks skýrði engu að síður í yfirlýsingu til siðfræðinefndar síðar að „ósjálfráð vistun eða stofnun á stofnun allra fatlaðs fólks, og sérstaklega einstaklinga með vitsmunalega eða sálfélagslega fötlun, þar með talið einstaklinga með „geðraskanir“. ', er bannað í þjóðarétti í krafti 14. greinar samningsins og felur í sér handahófskennda og mismunandi frelsisskerðingu fatlaðs fólks þar sem hún er framkvæmd á grundvelli raunverulegrar eða skynjulegrar skerðingar.
Nefnd Sameinuðu þjóðanna benti ennfremur á að aðildarríki yrðu að „afnema stefnu, laga- og stjórnsýsluákvæði sem leyfa eða framkvæma þvingaða meðferð, þar sem það er viðvarandi brot sem er að finna í geðheilbrigðislögum um allan heim, þrátt fyrir reynslusögur sem benda til skorts á virkni þess og skoðanir fólks sem notar geðheilbrigðiskerfi sem hefur upplifað djúpan sársauka og áföll vegna þvingaðrar meðferðar.“
„Ósjálfráð skuldbinding fatlaðs fólks á grundvelli heilbrigðisþjónustu stangast á við algert bann við frelsissviptingum á grundvelli skerðingar (b-lið 14. mgr. 1. gr.) og meginregluna um frjálst og upplýst samþykki viðkomandi fyrir heilbrigðisþjónustu ( 25. gr.).“
– Nefnd Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks, yfirlýsing til Evrópuráðsnefndar um lífsiðfræði, birt í DH-BIO/INF (2015) 20
Vísindasiðanefnd Evrópuráðsins samþykkti vegna skoðanaskipta innan nefndarinnar sjálfrar a Yfirlýsing um samning Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks í nóvember 2011. Yfirlýsingin, sem virðist varða CRPD, fjallar í raun aðeins um sáttmála nefndarinnar sjálfrar og heimildavinnu hennar – Mannréttindasáttmála Evrópu.
Í yfirlýsingunni kemur fram að nefndin hafi tekið til athugunar samning Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks, einkum hvort 14., 15. og 17. gr. samrýmist „möguleikanum á að undir ákveðnum skilyrðum sæta einstaklingi sem er með geðröskun af alvarlegum toga. að ósjálfráðri vistun eða ósjálfráðri meðferð, eins og gert er ráð fyrir í öðrum landsvísu og alþjóðlegum textum. "
Samanburðartexti um lykilatriði í umsögn Vísindasiðanefndar:
Yfirlýsing um CRPD: „Ósjálfráða meðferð eða vistun má einungis réttlæta, í tengslum við geðröskun af alvarlegum toga, ef frá skortur á meðferð eða staðsetningu Líklegt er að alvarlegur skaði hafi í för með sér heilsu viðkomandi eða til þriðja aðila."
Mannréttindasáttmáli og líflæknisfræði, 7. gr. „Með fyrirvara um verndarskilyrði sem mælt er fyrir um í lögum, þar með talið eftirlits-, eftirlits- og málsmeðferðarreglum, getur einstaklingur sem hefur geðröskun af alvarlegum toga má, án samþykkis hans, aðeins sæta inngripi sem miðar að því að meðhöndla geðröskun hans ef, án slíkrar meðferðar, Líklegt er að alvarlegur skaði hafi í för með sér heilsu hans eða hennar. "
Með þetta til staðar gæti lífsiðanefnd haldið áfram að móta nýjan lagagerning sem láti líta út fyrir að hann sé í samræmi við alþjóðleg mannréttindi sem aðildarríki ráðsins eru bundin af. Nefndin fékk nýtt umboð fyrir árin 2012 og 2013, þar á meðal það verkefni að útbúa drög að lögum „um vernd einstaklinga með geðröskun með tilliti til nauðungarmeðferðar og vistunar“.
Áhyggjuefni þingsins og tilmæli um að draga bókunina til baka
Þó að þetta starf nefndarinnar hafi ekki verið opinbert, uppgötvaðist það og þann 1. október 2013 lagði nefndin um félagsmál, heilbrigðismál og sjálfbæra þróun þingmannaráðs Evrópuráðsins fram tillögu. Tillaga um meðmæli tengist útfærslu þessa nýja lagagerningar.
Þingmannanefndin benti á með vísan til CRPD í tillögunni að „Í dag er það meginreglan um ósjálfráða vistun og meðferð fólks með sálfélagslega fötlun sem er mótmælt. Þingið bendir einnig á að þrátt fyrir að tryggingar hafi verið staðfestar er ósjálfráð vistun og meðferð í sjálfu sér viðkvæm fyrir misnotkun og mannréttindabrotum og fólk sem verður fyrir slíkum ráðstöfunum tilkynnir yfirgnæfandi neikvæða reynslu.
Tillaga þingmannanefndarinnar leiddi til víðtækrar skoðunar á málinu sem leiddi til a skýrslu nefndarinnar „Málið gegn lagagerningi Evrópuráðsins um ósjálfráðar aðgerðir í geðlækningum“ samþykkt í mars 2016. Upp úr þessu kom Meðmæli til ráðherranefndarinnar og benti á að þingið skilji þær áhyggjur sem urðu til þess að lífsiðanefndin vann að þessu máli, en einnig að hún hafi „alvarlegar efasemdir um virðisauka nýs lagagerningar á þessu sviði.“
Þingið bætti við að „helstu áhyggjur þess af framtíðarviðbótarbókuninni snýr að enn mikilvægari spurningu: samrýmanleika hennar við samning Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks (CRPD).
Þingið komst að þeirri niðurstöðu að „sérhver lagagerningur sem viðheldur tengslum milli óviljandi aðgerða og fötlunar mun vera mismunandi og brjóta þannig í bága við CRPD. Þar er tekið fram að í drögum að viðbótarbókun er slík tengsl viðhaldið, þar sem það að vera með „geðröskun“ er grundvöllur ósjálfráðrar meðferðar og vistunar ásamt öðrum viðmiðum.“
Þinginu lauk með þeim tilmælum að ráðherranefndin feli vísindasiðanefnd að „draga til baka tillögu um gerð viðbótarbókunar er varðar verndun mannréttinda og virðingar einstaklinga með geðraskanir að því er varðar nauðungarvistun og nauðungarmeðferð. ”
Þessi athugun og tilmæli þingsins tóku einnig til viðbragða opinberrar yfirheyrslu sem farið hafði fram árið 2015. Yfirheyrslan hafði leitt til skýrra viðvarana eða viðbragða gegn drögum að viðbótarbókun frá mannréttindafulltrúa Evrópuráðsins, stofnunar Evrópusambandsins. um grundvallarréttindi (FRA), nefnd Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks (CRPD), sérstakur fulltrúi Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks, sérstakur fulltrúi Sameinuðu þjóðanna um rétt allra til að njóta góðs af hæsta fáanlegu líkamlegu og andlegu heilsufari, og röð hagsmunaaðila þar á meðal mikilvæg sjúklingasamtök.
Svar Vísindasiðanefndar
Stefna vinnunnar við nýju bókunina breyttist ekki verulega. Nefndin leyfði hagsmunaaðilum að sitja fundi sína og birti upplýsingar um starfið á heimasíðu sinni. En stefnan í stóra sjónarhorninu breyttist ekki.
Nefndin tilkynnti á vefsíðu sinni að markmið þessarar nýju bókunar væri að þróa, í fyrsta sinn í lagalega bindandi gerningi, ákvæði 7. gr. mannréttindasáttmálans og líflækninga, sem og ákvæði 5. gr. e-lið 1. mannréttindasáttmála Evrópu. Bókunin miðar að því að setja fram grundvallartryggingar með tilliti til þessa alveg einstaka möguleika á inngripum í frelsi og sjálfræði einstaklinga.
Tilvísunartextarnir fyrir útfærslu bókunarinnar voru greinilega tilgreindir sem mannréttindasáttmáli og líflæknisfræði og mannréttindasáttmáli Evrópu. Formáli viðbótarbókunarinnar segir það, og fjölmargar aðrar nefndir benda á það, þar á meðal lífsiðfræði Evrópuráðsins. vefsíða um geðheilbrigði, Grundvöllur fyrir starfinu og Markmið viðbótarbókunarinnar um verndun mannréttinda og reisn einstaklinga með geðraskanir.
Nefndin bætti enn fremur við kafla um það webpage að „Starfið er einnig unnið í ljósi samnings Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks (sjá einnig yfirlýsingu sem CDBI hefur samþykkt), og öðrum viðeigandi lagagerningum sem samþykktir eru á alþjóðlegum vettvangi.” Yfirlýsingin sem vísað er til er yfirlýsingin um CRPD frá 2011 sem var hönnuð til að telja lesendum trú um að nefndin myndi taka CRPD til skoðunar, á meðan hún hefur í raun algjörlega verið að vanrækja hana og þann anda sem á að skilja hana og beita með. . Nefndin hefur á vefsíðu sinni fram til dagsins í dag sent sjónarmið þessarar yfirlýsingar frá 2011 með þeim tilgangi að því er virðist að villa um fyrir öllum viðkomandi sem fara á heimasíðu Evrópuráðsins til að komast að því um hvað þetta snýst.
Rótarsjónarmið bókunarinnar
Heimildarverk fyrir bókunina sem lífsiðanefnd vinnur að er 7. grein mannréttindasáttmálans og líflækninga, sem aftur er útfærsla á e-lið 5. mgr. 1. mgr. mannréttindasáttmála Evrópu.
Mannréttindasáttmáli Evrópu var saminn á árunum 1949 og 1950. Í kafla sínum um rétt til frelsis og öryggi einstaklinga, e-lið 5. mgr. flækingar.” Það að einstaklingar sem taldir eru verða fyrir áhrifum af slíkum félagslegum eða persónulegum veruleika, eða ólíkum sjónarmiðum, eru dæmdir út úr hópnum eiga rætur að rekja til útbreiddra mismununarsjónarmiða á fyrri hluta 1. aldar.
Undantekningin var mótuð af fulltrúa Bretlands, Danmerkur og Svíþjóðar, undir forystu Breta. Það var byggt á áhyggjum af því að mannréttindatextarnir sem þá voru samdir reyndu að innleiða alhliða mannréttindi, þar með talið fyrir einstaklinga með geðraskanir (sálfélagslegar fötlun), sem stanguðust á við löggjöf og félagslega stefnu í þessum löndum. Bæði Bretar, Danir og Svíþjóð voru eindregnir talsmenn dýralækninga á þeim tíma og höfðu innleitt slíkar meginreglur og sjónarmið í löggjöf og framkvæmd.
Markmiðið á fólk með „óheilbrigðan huga“ var knúið áfram af Bretum, sem höfðu samþykkt löggjöf árið 1890 og tilgreindu nánar með lögum um geðbrest frá 1913, að koma á fót leiðum til að aðgreina „geðgalla“ á hæli.
Lögin um geðbrest höfðu verið lögð fram og ýtt fram af trúarbrögðum. Á hátindi bresku laga um geðbrest voru 65,000 manns settir í „nýlendur“ eða í öðrum stofnanaumhverfi. Bæði í Danmörku og Svíþjóð höfðu verið sett á þriðja áratug 1930. aldar lög um heilbrigði, sem heimiluðu sérstaklega frelsissvipting óhættulegra geðraskana.
Það er í ljósi víðtækrar viðurkenningar á heilbrigði sem óaðskiljanlegur hluti af félagsstefnunni um íbúaeftirlit sem menn þurfa að skoða viðleitni fulltrúa Bretlands, Danmerkur og Svíþjóðar í samningsferli Mannréttindasáttmála Evrópu sem ýtir undir viðleitni fulltrúa Bretlands, Danmerkur og Svíþjóðar. um heimild stjórnvalda til að aðgreina og læsa inni og fjarlægja úr samfélaginu „vitlausa einstaklinga, áfengis- eða vímuefnasjúklinga og flækinga“.
„Á sama hátt og Oviedo-sáttmálinn verður að viðurkenna að Mannréttindasáttmáli Evrópu er gerningur sem er frá 1950 og texti mannréttindasáttmálans endurspeglar vanrækslu og úrelta nálgun varðandi réttindi fatlaðs fólks. . Þar að auki, í málum sem varða geðheilbrigðisfangelsi, heimilar textinn frá 1950 beinlínis frelsissviptinguna á grundvelli „óheilbrigðs hugarfars“ (e-liður 5. mgr. 1. gr.). Jafnvel þó að mannréttindasáttmálinn sé talinn vera „lifandi verkfæri … sem verður að túlka í ljósi núverandi aðstæðna“.
– Frú Catalina Devandas-Aguilar, sérstakur skýrslugjafi Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks
Undirliggjandi sjónarmið viðbótarbókunarinnar við mannréttindasáttmálann og líflæknisfræði er því – þrátt fyrir að hún virðist ætla að vernda mannréttindi – að viðhalda í raun og veru mismununarstefnu sem er menguð af mannréttindareglum, þrátt fyrir raunveruleg orð sem notuð eru. Það er ekki verið að efla mannréttindi; í raun stangast hún á við algjört bann við frelsissviptingum á grundvelli skerðingar eins og það er sett af nefnd Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks.
