ნელი ბიოლოგიური დაბერება: ადამიანები, რომლებიც ცხოვრობენ მწვანე სივრცეებთან ახლოს, ბიოლოგიურად 2.5 წლით უფრო ახალგაზრდა იყვნენ.
ჩრდილო-დასავლეთის მეცნიერებმა ჩაატარეს ახალი კვლევა, რათა დაედგინათ, შეუძლია თუ არა მწვანე სივრცეების მახლობლად ცხოვრებამ, როგორიცაა პარკები და მრავალი მცენარეული ზონა, გავლენა მოახდინოს ჩვენი სხეულის დაბერებაზე და წვლილი შეიტანოს საერთო ჯანსაღ დაბერებაში.
Northwestern Medicine-ის ანგარიშის მიხედვით, მეტი მწვანე სივრცე ასოცირდება ნელთან ბიოლოგიური დაბერება. ადამიანები, რომლებიც ცხოვრობდნენ უფრო მწვანე სივრცეებთან ახლოს, ბიოლოგიურად საშუალოდ 2.5 წლით ახალგაზრდა იყვნენ, ვიდრე ისინი, ვინც ცხოვრობენ ნაკლებ სიმწვანესთან.
თუმცა, მწვანე სივრცეების სარგებელი არ იყო თანაბარი, რადგან მეცნიერებმა აღმოაჩინეს ვარიაციები რასის, სქესის და სოციალურ-ეკონომიკური სტატუსის მიხედვით.
„როდესაც ვფიქრობთ, რომ ვიყოთ ჯანმრთელები ასაკთან ერთად, ჩვენ ჩვეულებრივ ყურადღებას ვაქცევთ ისეთ საკითხებს, როგორიცაა კარგად კვება, ვარჯიში და საკმარისი ძილი“, - თქვა კიეზუ კიმმა, კვლევის პირველმა ავტორმა და ჩრდილოდასავლეთის უნივერსიტეტის ფეინბერგის სკოლის პრევენციული მედიცინის პოსტდოქტორანტმა. Წამალი.
”თუმცა, ჩვენი კვლევა აჩვენებს, რომ გარემო, რომელშიც ჩვენ ვცხოვრობთ, კონკრეტულად ჩვენი საზოგადოება და მწვანე სივრცეების ხელმისაწვდომობა, ასევე მნიშვნელოვანია ასაკის მატებასთან ერთად ჯანმრთელობის შენარჩუნებისთვის.”
კვლევა პირველია, რომელმაც გამოიკვლია გრძელვადიანი ექსპოზიციის (დაახლოებით 20 წლიანი ექსპოზიციის) ეფექტი ურბანულ მწვანე სივრცეზე და ბიოლოგიურ დაბერებაზე, კონკრეტულად დნმ-ის მეთილაციაზე დაფუძნებული ეპიგენეტიკური ასაკის გამოყენებით.
დნმ-ის მეთილაციაზე დაფუძნებული ეპიგენეტიკური ასაკი ეხება დნმ-ის ქიმიურ ცვლილებებს, რომლებმაც შეიძლება გავლენა მოახდინონ ასაკთან დაკავშირებულ ჯანმრთელობის სხვადასხვა შედეგებზე. ეპიგენეტიკური ასაკი არის დაბერების ბიომარკერი, რომელიც ასოცირდება ასაკთან დაკავშირებულ დაავადებებთან და ყველა მიზეზით სიკვდილიანობასთან.
მკვლევარებმა აღმოაჩინეს ვარიაციები მწვანე სივრცეების სარგებლობაში ბიოლოგიური დაბერებისთვის, რასის, სქესის და სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობის მიხედვით.
კვლევაში მონაწილეობდა 900-ზე მეტი ადამიანი, რომლებიც ცხოვრობდნენ აშშ-ს ოთხ ქალაქში: ბირმინგემი, ალა.; ჩიკაგო; მინეაპოლისი; და ოკლენდი, კალიფორნია ეს ნიმუში წარმოადგენს აშშ-ში ჩატარებული უფრო ფართომასშტაბიანი კოჰორტის კვლევის ქვეჯგუფს, კორონარული არტერიის რისკის განვითარება ახალგაზრდებში (CARDIA).
მკვლევარებმა შეაფასეს 20-წლიანი ექსპოზიცია მიმდებარე მწვანე სივრცეებზე სატელიტური გამოსახულების გამოყენებით, რამაც მათ საშუალება მისცა რაოდენობრივად გამოეკვლიათ მთლიანი მცენარეულობა (გამწვანების პროპორცია), ასევე მონაწილეთა რეზიდენციებთან ახლოს ძირითადი პარკების არსებობა. მონაწილეთა ბიოლოგიური ასაკის შესაფასებლად მეცნიერებმა გააანალიზეს მათი სისხლის დნმ-ის მეთილაცია.
"ჩვენი კვლევა ხაზს უსვამს იმას, რომ ბუნებრივი გარემო, ისევე როგორც მწვანე სივრცე, გავლენას ახდენს თქვენს ჯანმრთელობაზე მოლეკულურ დონეზე (დნმ-ის მეთილაციის ცვლილებები), რაც სისხლში შეინიშნება", - თქვა ფეინბერგის პროფილაქტიკური მედიცინის პროფესორმა დოქტორ ლიფანგ ჰოუმ.
„ჩვენმა კვლევითმა ჯგუფმა ინტენსიურად გამოიკვლია მოლეკულური დონის ცვლილებები, რომლებიც დაკავშირებულია ასაკთან დაკავშირებულ ჯანმრთელობის სხვადასხვა შედეგებთან, მათ შორის გულ-სისხლძარღვთა დაავადებებთან, კიბოსთან, კოგნიტურ ფუნქციასთან და სიკვდილიანობასთან. ეს კონკრეტული კვლევა ხელს უწყობს ჩვენს გაგებას იმის შესახებ, თუ როგორ მოქმედებს ბუნებრივი გარემო ამ ჯანმრთელობის შედეგებზე. ”
რასის, სქესის და სოციალურ-ეკონომიკური სტატუსის მიხედვით კვლევაში დაფიქსირებული უთანასწორობა ხაზს უსვამს მომავალი კვლევის ჩატარების მნიშვნელობას ჯანმრთელობის სოციალური დეტერმინანტების როლის შესასწავლად გარემოსთან და ჯანსაღ დაბერებასთან მიმართებაში, თქვა ჰუ.
”ჩვენ გვჯერა, რომ ჩვენს დასკვნებს აქვს მნიშვნელოვანი გავლენა ურბანული დაგეგმარების თვალსაზრისით, მწვანე ინფრასტრუქტურის გაფართოების თვალსაზრისით, საზოგადოებრივი ჯანმრთელობის ხელშეწყობისა და ჯანმრთელობის უთანასწორობის შესამცირებლად,” - თქვა კიმმა.