ბოლო წლებში პაკისტანი ებრძოდა უამრავ გამოწვევას რელიგიურ თავისუფლებასთან დაკავშირებით, განსაკუთრებით აჰმადიას თემთან დაკავშირებით. ეს საკითხი კიდევ ერთხელ მოვიდა წინა პლანზე პაკისტანის უზენაესი სასამართლოს ბოლო გადაწყვეტილების შემდეგ, რომელიც იცავდა რელიგიური მრწამსის თავისუფალი გამოხატვის უფლებას.
აჰმადიას თემი, უმცირესობის ისლამური სექტა, დევნას განიცდიდა და დისკრიმინაცია პაკისტანში ათწლეულების განმავლობაში. მიუხედავად იმისა, რომ თავს მუსლიმად თვლიან, აჰმადიები პაკისტანის კანონმდებლობით არამუსლიმებად ითვლებიან იმის გამო, რომ სწამთ მირზა ღულამ აჰმად, როგორც წინასწარმეტყველი მუჰამედის შემდეგ. ამ თეოლოგიურმა განსხვავებამ მათ მძიმე სოციალური, პოლიტიკური და იურიდიული მარგინალიზაცია მოახდინა, მათ შორის რელიგიური პრაქტიკის შეზღუდვა, სიძულვილის ენა და ძალადობა.
პაკისტანის უზენაესი სასამართლოს ბოლო გადაწყვეტილება წარმოადგენს მნიშვნელოვან განვითარებას ქვეყანაში რელიგიური თავისუფლებისთვის მიმდინარე ბრძოლაში. სასამართლომ მხარი დაუჭირა აჰმადის უფლებას, თვითიდენტიფიცირება მოახდინონ მუსლიმებად და გამოხატონ თავიანთი რწმენა დევნის შიშის გარეშე, რაც ადასტურებს პაკისტანის კონსტიტუციაში გათვალისწინებული რელიგიისა და გამოხატვის თავისუფლების პრინციპებს.
თუმცა, მიუხედავად ამ სამართლებრივი გამარჯვებისა, აჰმადიას თემისთვის გამოწვევები რჩება. ღრმად ფესვგადგმული სოციალური ცრურწმენები და ინსტიტუციონალიზებული დისკრიმინაცია კვლავაც საფრთხეს უქმნის მათ უსაფრთხოებასა და კეთილდღეობას. ექსტრემისტული ჯგუფები ხშირად დაუსჯელად უმიზნებენ აჰმადისებს, ძალადობას და მათ მიმართ სიძულვილს ავრცელებენ. გარდა ამისა, დისკრიმინაციული კანონები, როგორიცაა განკარგულება XX, რომელიც კრძალავს აჰმადის ისლამური რიტუალების შესრულებას ან მუსლიმად იდენტიფიცირებას, ძალაში რჩება, რაც მათ მეორეხარისხოვან სტატუსს უნარჩუნებს.
საერთაშორისო საზოგადოებამ ასევე გამოთქვა შეშფოთება პაკისტანში რელიგიური თავისუფლების შესახებ და მოუწოდა მთავრობას გადადგას კონკრეტული ნაბიჯები რელიგიური უმცირესობების, მათ შორის აჰმადიას თემის გასაჭირის მოსაგვარებლად. ორგანიზაციები, როგორიცაა Human Rights Watch, Amnesty International, ადამიანის უფლებათა საერთაშორისო კომიტეტი მდე CAP სინდისის თავისუფლება მოითხოვეს დისკრიმინაციული კანონების გაუქმება და უმცირესობათა უფლებების დაცვა.
მზარდი ზეწოლის საპასუხოდ, ბოლო წლებში იყო გარკვეული დადებითი მოვლენები. პაკისტანის მთავრობამ გამოხატა ვალდებულება დაიცვას რელიგიური უმცირესობების უფლებები და ებრძოლოს რელიგიურ შეუწყნარებლობას. ინიციატივები, როგორიცაა უმცირესობათა ეროვნული კომისია და რელიგიათა შორის ჰარმონიის ხელშეწყობის მცდელობები ასახავს პაკისტანის საზოგადოებაში რელიგიური პლურალიზმისა და ტოლერანტობის მნიშვნელობის მზარდ აღიარებას.
მიუხედავად ამისა, ჭეშმარიტი პროგრესი მოითხოვს უფრო მეტს, ვიდრე უბრალოდ სამართლებრივი რეფორმები; ის მოითხოვს ფუნდამენტურ ცვლილებას საზოგადოების დამოკიდებულებებში და ფესვგადგმული დისკრიმინაციული პრაქტიკის დემონტაჟს. ეს მოითხოვს ინკლუზიურობის, პატივისცემისა და გაგების კულტურის ხელშეწყობას, სადაც ყველა მოქალაქეს, განურჩევლად მათი რელიგიური მრწამსის, შეუძლია თავისუფლად და შიშის გარეშე იცხოვროს.
როდესაც პაკისტანი ნავიგაციას უწევს თავის რთულ სოციალურ-რელიგიურ ლანდშაფტს, აჰმადიას თემის შემთხვევა ემსახურება როგორც ლაკმუსის ტესტს ერის ერთგულება რელიგიური თავისუფლებისა და პლურალიზმისადმი. აჰმადის უფლებების დაცვა არა მხოლოდ აძლიერებს პაკისტანის დემოკრატიის სტრუქტურას, არამედ კიდევ ერთხელ ადასტურებს ქვეყნის დამფუძნებელ პრინციპებს თანასწორობის, სამართლიანობისა და ტოლერანტობის ყველა მოქალაქისთვის.
