Lithuaniae, die 10 Martii – ановний Посол України в итві, пане етре [Бешта];
рати сестри українці;
Domina Seimas Orator, Viktorija carissima;
carissimi collegae, hospites, populi Lithuaniae dilecti;
Nostra aetas speravit se numquam videre apertam, plenam et inhumanam bellum Europacredens tantum belli terrores nunc esse historiae, in avi rationibus, historiae tradendis, litteris, et cinematographicis nostris vivere, eosque in bono esse mansuros. ante oculos nostros hodie in limen domorum. Infeliciter, ante oculos in limine nostro bellum gerimus.
Expergiscimus et cubitum imus cum TV coverage ingentium explosionum in locis residentialibus Kharkiv, Mariupol, Kyiv… Cum imaginibus domorum perditarum et scholarum in plateis quos aliqui nostrum ambulaverunt. Et de quiete terribili mulieribus, parvulis, senibus, sub terra, sub ruderibus civitatum suarum.
Manus patris ad fenestram raedae adfixa est usque ad ultimum alterum, cum agmen inevitabiliter movet, filios et dilectam mulierem ignotam accipiens. Ad novam vitam quaerendam, ubi hospites suos familiares et amicos fieri debebunt, et alienam domum. Homo in patria sua defendat. Et mori, si opus sit, pro futuro Patria. Pro caris redire. Laeta enim ac gratuita futura fra- tris armatorum infantes, qui primus oculos in tenebris occul- toris loco diei ac facie patris adhuc ignoti aperuerunt.
Cum uisa excedentis Ucrainae comitatus in oculis meis erit - num erit? - novi - intellego clarius quam umquam - quam felices sumus Lithuaniam animos habuisse ac propono ut successus successus abhinc annos triginta in naves conscenderet. Agmen ad libertatem tam acriter pugnavimus. Ad securitatem, qua nunc fruimur per nostram membra NATO. Ad praesens Europae - affluentius quam umquam ante. Ad futuram a nobis.
Duo et triginta abhinc annos, nescientes quid nobis thesaurum esset, sed magnitudinem animadvertentes temporis, abstersimus lacrimas laetitiae et superbiae vigilantes in TV longi invisi malleolum Sovieticum et falcem funebrem corona cedere; bona omnia, nostro amantissimo tricolori — haec in ipsis praemissis eveniunt, quae nunc sunt in aula historica actus XI Martii.
Anno altero, lacrimas doloris ac spei abstergimus, cum victimas XIII Kalendas Februarii ad Antakalnio coemeterium ad requiem aeternam comitandam, ubi nos, mundique liberi principes nunc ad caput nostrum inclinati pervenimus.
Superbi detraximus imperium malum validum et unitum stantes pari passu.
Habuimus et habemus aliquid superbire.
Ante duas hebdomades, pridie Nonas Februarias, lacrimae iterum obortae sunt oculis meis. Etiam ii, qui in Kremlin insaniam ad ultimis minutis credere noluerunt, nos errasse usquequaque videbant et imperium, falsa sua vi renascenti et acti, ultionem omnibus modis peterent.
Cum mundus democraticus in falsa securitate post sumptam victoriam in bello frigido se sedabat, novi dictatores in Kremlin et Minsk creverunt. Dum nostram salutem curabamus, in mercatura et in colloquio cum mendacibus pathologicis versantes pacem cum iis qui bellum desiderant, Putin et Lukashenko sensim in rem eandem trahebant et homines trahebant. Ad mundum surrectum, absurdum, deridiculo, ubi Unio Sovietica somnum non praeteriti temporis, sed Atlantis deperiit. Ubi deni vel, si opus est, centenis milibus hostium imaginariorum, cum civibus suis, iterum sub praedia et eruca oppugnatione Pyrrhicae victoriae posita sunt. Incomprehensibilis enim et inexplicabilis est ambitio personae restituendae quod numquam ius est.
Verisimile videtur hodie, revera, realem mundi liberationem a totalitarismo Sovietico fieri. Nunc, Ucraina est quod cruciatus imperii damnati sustinere debet. Et Ucraina alta stans est, multo vehementius solutionem reddens quam Kremlin excogitare potuit. Vel quilibet alius credere poterat nisi ipsi Ucraini.
Ucraina pro nobis omnibus pugnat. sed per se non est relictum. Hodie, mundus popularis magis quam umquam ante unitur. Auxilium nostrum ad Ucrainam et responsio ad Kremlin fortius est quam umquam.
Lituaniam quoque unitam esse quam umquam antea laetor. Lithuanici populi vires suas reunxerunt et ostenderunt. Milia eorum — Lithuanici, Russi, Poloni, Belarusiani et Iudaei in vias tulerunt ut Ucrainam sustineant, voluntarii facti sunt, donaverunt et decem milia nummum donare pergunt. Lithuani omnium ethnicitatis et sententiae politicae Ucrainis domos suas aperuerunt, victum, vestitum et essentialia donaverunt — quadrata et horrea interdum complent sub dimidium diem. Cotidie continuas commeatus aliquet Ucrainae essentialia publica, negotia et homines donata ferunt. Hoc auxilium longo tempore futurum erit - bonumque opus sine dubio perseveret. Ucrainorum cotidie usque ad victoriam et nostrum.
Ex imo pectore gratias agam omnibus et singulis Lithuanicis viris ac muliere, inceptis, servis civilibus et officialibus, qui nulli labori, industriae, nec valetudini pepercerunt, qui faciunt quod possunt et facere sentiunt.
Gratias agere illis amem, sed hoc mihi rectum non puto. Non enim id faciunt, quia ego vel alius rogavi eos. Faciunt bona fide et conscientia.
Haec Lituaniae amo. Gaudeo me partem eius — sicut omnes, quod obcidentaliter officium meum hodie facio.
Hodie, hoc momento, officium meum ac privilegium est hic stare et vos, carissimi collegae, alloqui. Hodie videmus pulcherrimam Lituaniam semper: unitam, coniunctam, nihil pro caris parcens, omnium nostrum libertatem defendens.
Non Gubernio vel oppositione, sed nos omnes 141, hac mirabili Lithuaniae electi sumus, et nos omnes eius mandatum accepimus. Vivamus ut dictum est. Sit enim et labore cum ea. Obliviscamur an ad sinistram sedeamus an ad dextram cubiculi huius.
Haec sessio Seimas ab eo quod expectavimus diversum esse verisimile est. Una, multa necessaria et urgentia statuere debebimus decisiones adiuvare Ucrainam et Lithuaniae securitatem roborare. Sententiae quae in programmate factionis non fuerunt. Sed cuius praecipuum propositum — libera et tuta Lithuaniae — nos omnes ad hoc conclave — Seimas Lithuaniae — uno alterove modo attulit.
Hodie Ucraina non solum pro futuro et libertate sua pugnat. Immo pro nobis omnibus, pro toto mundo populari pugnandum est.
Socii parlamenti Ucrainae in patria manent, leges necessarias in parlamento ferendas et, cum armis in manibus, scapulas cum suis civibus scapulas stantes. Primus minister Ucrainae Dionysius Shmyhal in patria sua manet nec usquam ibit. Praeses Ucrainae Volodymyr Zelenskyy in patria manet et pugnabit una cum ea et pro ea ad finem. Securi sumus. Felis Putin non tellus in nostra maternitatis nosocomia et infantes. Nostra caelitus Nata pugnanti rumpit tuti.
Non ergo nos, unusquisque, non debet lavari in gloria heroum Ucrainae, ea de pulchris officiis nostris plaudentibus, sed surgere et ire, equitare et volitare ad illos. Cotidie usque ad victoriam, eorum auxilium et vocem esse debemus in capitulis totius mundi civilis, in capite Europaei.
Credere cupimus cras in Consilio Europaeo, principes orbis terrarum humanissimi operam daturum operam ut Ucraina non sentiat destitutum. Ut eos, qui amicos appellamus, sentiant, quod amicitia nostra factis re significata sit. Credere cupimus crastinas voces 27 ducum Europaeorum in unum chorum Ucrainae coniungendum loco longi itineris ac congueis sonantis. Luculentum nuntium mittens de sodalitate Unionis Europaeae de Ucraina. Et credere volo vocem Lithuaniae in hoc choro esse maximam. Quod Lithuaniae manus erunt manus quae vicesimae sellae ad mensam Concilii Europaei perducent. Ut Mordor victo, Ucraina cathedram illam capit.
Credo, bonum posse praevalere malo. Et erit.
Cupio credere id cum agit, Ucrainorum oculos inspicere posse, invicem et Lithuaniae sine culpa.
Omnia faciamus in nostra potestate ut hoc fiat.
лава країні!
