Novissimi libri auctoris Martin Ralchevski "Noli oculos claudere" iam in foro libri (©publisher "Edelweiss", 2022; ISBN 978-619-7186-82- 6). Liber est orationis antithesis et modus vivendi christianus in hodierno die.
Martin Ralchevski natus est in Sofia, Bulgaria, die 4 mensis Martii anno 1974. Sofia in Universitate "St. Kliment Ohridsky maioring in Theologia et Geographia. Scribere incepit post reditum suum e Mexico in 2003, ubi tres menses in pluma elapsus est Duis Ilium, ut extr. In hoc speciali ac mystico loco, in oppido Cabo San Lucae, Californiae, locali populo loquebatur, eorumque numerosas singularesque fabulas et experientias auscultabat. "Ibi sensi me velle scribere librum, et has fabulas hactenus non memoratas mysticas, quas ab illis audieram, narrare", dicebat. Ita primus liber eius “Nox sine fine” fruitur. In omnibus libris eius spes, fides et dignitas argumenta sunt. Mox uxorem duxit ac sequentibus annis tres genuit. "Neequam, ex quo decem plures libros scripsi", inquit. Omnes a maioribus Bulgarorum divulgandis domibus editae sunt et ibi fuit ac pergit ut lectores pio fidelique cultui dicati sint. Ralchevski de hoc ipso commentatus est: “Id est verisimillimum causa cur per annos editores, lectores et moderatores meos hortatus sum, ut etiam aliquot screenplays cinematographicas in meis fabulis innixas scriberem. Has suggestiones audivi et ad tempus praeter libros etiam quinque screenplays pro pluma membrana scripsi, quae spero mox futura esse.
Martin Ralchevski in libris editis modernis sunt 'Nox infinita', 'Spiritus Saltus', 'Demigoddess', 'XXX librarum', 'Fraud', 'Emigrant', 'Antichristus', 'Anima', 'Vitas' significatio,' Aeternitas, et 'Oculos ne fallas'. Novissimus liber a litteratis criticis et lectoribus apprime acceptus est. Recognitiones valde affirmativas ex variis qui in litteris versabantur, tum multa praemia accolades accepit. “Hoc me hortatus est ut credam librum hunc etiam lectori US usui esse. Quam ob rem placuit huic certationis adhibere, ut librum Bulgarorum lingua Anglica, praecise hac nove, evulgaret", inquit Ralchevski.
Synopsis novae "Oculos ne fallat" by Martin Ralchevski
Magna pars novae fabulae parvae notae montis Strandja fundata est, quae hodie solum senes incolas regionis et incolarum loci vetustioribus in oppidis mari nigro circumfuso innititur. Legenda eam habet in primis octogenis proximis saeculi, adulescens, nomine Petrus ab urbe Ahtopol, gravem drama personale expertus est.
Petrus notus est in villa sua propter vitium intel- lectuale. Parentes eius Ivan et Stanka in Burgas (magna urbe proxima) laborantes habent et filiam suam Ivana decem annorum relinquent in cura. Petrus octodecim annos natus erat. Autumnus est, sed tempestas eo tempore anni tepida est, et Petrus Ivanam ad mare natare statuit. Itur ad scopulosum litus remotum, ne quis videatur. in litore dormit et in mare exit. Sed tempestas subito inclinat, magnae apparent fluctus, et mergit Ivana.
Cum revertuntur parentes, et quae facta sunt cognoscunt, excandescunt ira. In ira sua Ivan (pater Petri) eum insequitur ut eum conetur et interficiat. Petrus currit ad Strandja et amittitur. Homo publicus manhunt nuntiatur, quamvis eum nemo invenire possit. Latet pastor localis in montibus, qui eum breviter curat. Post aliquod tempus, Petrus in Bachkovo monasterium finivit. Ibi post annum, monachatum suscepit et vitam monasticam, ab oculis hominum absconditam, in fundamento monasterii, assidue iterans per lacrimas: « Deus, obsecro, ne putes contra me hoc peccatum ». Haec est eius oratio secreta; quo se sororis suae morte pcenitet. Latebras veritus dictat ne, si deprehensus fuerit, in carcerem mittatur. Sic in flendo, sui obtrectatione et jejunio, senioribus monachis adiuvantibus, alium annum solitudo et secreta consumit. Sequens anonymum extremum, Civitas Securitatis turma ad Sanctum Monasterium pervenit et praemissa omnia in monasterio investigare coepit. Petrus fugere coactus est. Orientem vadit. Nox currit, interdiu latet. Ita longa et exhausta expeditione rursus in remotissimam ac desertissimam Mons Strandja partem pervenit. Ibi consedit in arbore cava et vitam asceticam agere incipit, orationem poenitentialem non cessans iterare. Hoc modo, gradatim ex monacho vulgari in eremiticam opificem se convertit.
Sequitur novum capitulum, in quo actio ad Sofiae caput tendit Bulgaria. In parte antica habemus adulescentem presbyterum nomine Paulum. Is geminam sororem nomine Nikolina habet quae cum cancro stomachi donor aegrotat. Nikolina domi cubat, ad vitam sustentandam. Cum Pavel et Nikolina gemelli sunt, necessitudo inter eos praevalida est. Ergo Pavel non potest accipere quod eam amittat. Fere circa horologium orat, tenens manum sororis recitantis: “Noli oculos claudere! Vives. Oculos ne fallat!" Sed tamen casus Nikolina decrescit omni die praetereunte superstite.
Actio retrocedit ad Ahtopol. Ibi in area domus parentes sunt Petri senes - Ivan et Stanka. Multos annos Ivan dolet quod filium suum emisit et se cruciare non potest. Subito iuvenis ad eos pervenit, qui narrat venatores suum filium Petrum altum in Strandja monte vidisse. Parentes eius stupent. Illi statim currus ad montem relinquunt. Stanka fastidium fit ab exspectatione. Raeda subsistit et Ivan solus pergit. Ivan locum attingit ubi maculosus Petrus incipit clamare: “Fili…Petre! Ostende te... Quaeso." Petrus autem apparet. Congressus inter patrem et filium in- gnatus est. Ivan senex decrepitus est, LXXXIII annorum est, Petrus canit et difficili vivendi ratione fessus est. Is 83 annos natus est. Petrus patri suo narrat, “Nesti non dereliquisti, et tandem me invenisti. At ego ... Ivanam a mortuis revocare non possum. Petrus devastatur. Humi iacet, bracchia transit et patri mussat: “Ignosce mihi! Omne enim. Hic sum! Occide me. Senex Ivan genu flexo ante eum paenitentiam egit. "Est mea culpa. Ignosce mihi, fili, plorat. Petrus surgit. Scaena sublimis. Amant et vale dicunt.
In Sofia iterum actio redit. Dolor instantis mortis affectum iam circum aegros Nikolina volitans. Pater Pavel incessanter clamat et orat. Quadam vespera, amicissimus Pavel ei confidit de monacho eremita arcano, qui alicubi in Strandja Monte vivit. Pavel putat hanc legendam esse, sed tamen hanc heremitam usquam invenire conari statuit. Hoc tempore soror eius Nikolina requiescit. Dein, desperatione sua, Pavel exanime matri corpus committit et ad Montem Strandja relinquit. Nunc mater convicia post se vocat, quod tam diu hanc precationem pro sorore dixerit, "Ne quaeso fallat oculos," et nunc mortua est, et nunc quid dicet? Quomodo perseverabit orare? Tunc Paulus subsistit, clamat et respondet nullam esse vim obsistere ei et se credere habiturum spem ei vivere. Mater filium suum amissum animum putat et eum maerere incipit. Tunc Paulus cogitat quid sibi dixerit mater, et sic incipit orare: « Non, non dimittam. Vives. Obsecro, aperi oculos tuos! Ex hoc tempore Paulus incessanter repetere coepit loco orationis "Noli oculos claudere" suum oppositum, scilicet: "Aperi oculos tuos! Obsecro, aperi oculos tuos!
Hac precatione nova in extrema lingua, magnisque difficultatibus eremitam in monte reperire procurat. Foedus inter utrasque congressus est. Paulus primum Petrum animadvertit et ad eum tacite accedit. Vir sanctus manibus ad coelum positis flectitur ac per lacrimas repetit: “Deus, quaeso, in me hoc peccatum computa…” Paulus statim intellegit hanc orationem propriam non esse. Nullus enim ordinarius oret sibi imputari, sed potius ignosci. Lectori insinuatur quod hoc postea factum est propter defectum mentis et ignorantiae eremitae. Eius igitur originalis oratio: "Deus, quaeso, ne putes hoc peccatum in me" sensim, per annos, in "Deum, reputa hoc peccatum in me". Pavel nesciat heremitam esse illiteratam et paene in solitudinem et inhospitalem locum fere perisse. Sed cum duo oculi ad oculum conveniant, Paulus se ad sanctum tendere animadvertit. Ignari, indocti, tardi mente, et tamen sancti! Perversa oratio ostendit Paulum Deum non respicere ad faciem, sed ad cor. Pavel clamat ante Petrum et narrat ei sororem suam Nikolina eo die ante mortem obiisse et usque ad eius preces e Sofia venisse ut peteret. Deinde, ad horrorem Pauli, Petrus dicit nihil esse in orando, quia Deus eius petitiones non audiet. Paulus tamen non dat, sed pergit orare, quamquam omnia, ut oret pro sorore mortua sua ad vitam. Petrus autem manet adamantem. Paulus denique, in eius angore et inopia, ei hoc modo iurat: "Si haberes sororem quae amavi sicut sororem meam amo et eam ex mundo poterat reducere, me intelligeres et me adiuvaret!" Haec verba Petrum excutiunt. Mortis suae parvae sororis Ivanae meminit et Deum intellegit, in hoc congressu, post tot annos paenitentiae, eum tandem expiare conatur. Tunc Petrus ad genua procumbit et clamat ad Deum ad patrandum miraculum et reducat animam sororis Pauli ad mundum viventium. Hoc accidit circa horam tricesimam quartam post meridiem. Pavel gratias egit et Strandja Montem relinquit.
In via ad Sofia, Pater Pavel matri suae contingere non potuit quod pugna telephonica eius mortua erat, et ille festinanter oblitus est patinam secum ducere. Sofia venit primis horis postridie. Sofia cum domum venit, quietus est, sed etiam ita defatigatus est ut in in ANDRON labatur nec vult cubiculum sororis intrare. Denique territus accipit, intrat et lectum Nikolina vacuum invenit. Deinde incipit flere. Mox ostium aperit et mater intrat et eum in cubiculo iungit. Mirum est quod putabat se solum in conclavi fuisse. “Postquam soror tua mortua est et tu,” mater ei tremens narrat, “vocavi 911. Medicus venit et statuit mortem et testimonium mortis scripsit. Ego autem non dimisi eam et tenuit manum eius quasi adhuc viveret. Illa non spirabat et quid agerem delirare sciebam, sed iuxta eam adfui. Dicebam illi quod illam amo, et quod tu illam ames. Erat paulo post post triginta quattuor, cum sentiret quasi quis mihi narraret eam eligo. Parui et levavi eam leviter, et…oculos aperuit! intellegisne? Illa mortua est, medicus confirmavit, sed revixit!"
Pavel credere non potest. Quaerit ubi sit Nikolina. Mater ei narrat eam in culina esse. Procellae pavel in culinam, et Nikolina sedentem ante mensam bibentem tea videt.
