Unum ex maximis archivis scientiarum classicarum antiqui orbis dicitur, libros omnium temporum profecisse. Aedificata est a subditis graeco-loquentibus Ptolemaicae dynastiae Aegypti in 3 aCn. Bibliotheca Alexandrina centena milia papyri (secundum quosdam peritos circiter DCC milia eorum) continebat et ad omnem scientiam rerum in mundo colligendas pertinebat.
Magnae mentes quae in Alexandria colligebant et docebant — caput cosmopolitani Mediterranei, ab ipso Alexandro Magno conditum, missionem habuit ad scientiam servandam in posteros. Hic inveniemus mathematicorum et geographorum scientiam et notas Aristarchi primi astronomi, qui planetas circa solem volvebant. Ipse et multi alii fundatores Bibliothecae Alexandrinae ac flagrantissimi fautores existimati sunt. Haec ubi temporis homines cultissimi scientia mundi fruebantur ac fundamenta civilis cultus hodie novimus posuerunt.
Tunc Iulius Caesar venit et hoc archivo divite cremari publice iubet. Mox Romani imperii casus, et hoc etiam initium aetatum obscurioris, quae secuta est propter ignorantiam civilis Occidentis.
Haec fabula venerea certe pulchram et excitantem spectat, sed cum una quaestione particulari venit: estne vera?
Legendae de Bibliotheca Alexandrina sunt certe gravissimae et multae mirabiles admirationes cuilibet veri admiratoris praebent, sed una est perquam momenti, dimensiones bibliothecae, quae fere indicantur, eam multo minorem faciunt quam laudatur. Si alexandrina fuit bibliotheca, dicit professor historiae antiquae bibliothecae – Thomas Hedrickson, tum notitia admodum vix est. Etiam legenda sui tractavit ut totum mundum antiquum inspiraret, idcirco vere paulo plus informationis quaerendum est.
Tota legenda circa saeculum tertium aCn incipit et dicitur Bibliothecam Alexandrinam maximum tunc temporis archivum habuisse. Homo quidam nomine Aristeas litteras mittit ad Philocratem fratri suo, et praedicat tabellarium principem Aegypti, Ptolemaeum II. Huius creationis scientiae visionem et pulchritudinem eius epistola plenaria enarrat.
Haec epistula narrat Demetrium (bibliothecae rectorem) numeratum esse ut omnes libros, quos posset, manus colligeret. Aristeas etiam copiam exacte quaerendi quot libri praesto essent, rector respondit se plus quam CC milia probabiliter esse. In posterum fere 200 milia colligere voluerunt. Huius rei literae multae informationes de ipsa bibliotheca dant, eiusque valorem universalem ostendunt, cognitionem antiqui mundi colligentes.
Pro Hendrickson autem haec est pura forma fraudandi. Plerique docti litteras tamquam saeculo fere secundo aCn vident, et graves dubitationes habent de constitutione et de primis scriptoribus exsistentiae bibliothecae documentis. Secundum inquisitores temporis, haec littera ficta est et "Iudaeorum" propagatio, quae intendit ostendere significationem versionis Graecae Veteris Bibliorum Hebraeorum. Auctoris epistolae magnitudinem ac momentum augere conatur bibliothecae in qua Ptolemaeus II affirmavit hunc librum sanctum includi et fontem esse totius mundi cognitionis.
Mirum satis, etiam nonnulli veteres scriptores dubitationem suam expresserunt de contentis Alexandrinae bibliothecae eiusque magnitudine. Seneca anno Domini millesimo quadringentesimo XLIX scripsit et libros circiter IIII millia exustos existimavit Iulio Caesare exitio esse iussos. Ammianus Marcellinus historicus scribet DCC milia papyri combusta, quae uno in loco conlecta sunt, longe videri ignis. Galienus physicus Romanus scriberet Ptolemaeum II tantam collectionem tam grandem potuisse coacervare, quod omnes onerarias naves venientes libros suos in tabulas transcribendos exhiberent, ac deinde exemplaria redissent dum archetypa in bibliotheca manerent.
Roger Bagnall historicus censeat numerum 6-figurarum esse quidem gravem, sed unum problema, si singula auctoris graecorum in 3 aCn saeculo L papyri scribere curaverit, quod modo volumus adhuc tantum 50, 31,250 libros/papyros habere promptos. Pervenire ad numerum quasi CC vel 200 milia membranarum significat in Graecia Antiqua scriptorum et scholarium circiter 700% creare centena exemplaria cuiusvis textus identificandi ut in bibliothecam mitterent.
Nemo prorsus magnitudinem archivi novit, sed hanc historiam liquet hanc humanitatem permisisse ut libros colligendos et bibliothecas condendi, etiam recentiores, inciperet. Caesar Romam rediit, quod eiusdem magnitudinis bibliothecam, etiam ampliorem quam Ptolemaei conderet, eo magis irritaret. Octavianus Augustus etiam rem excogitavit et bibliothecam aedificare coepit. Postea quilibet princeps romanus pauca saltem ex his edificare conetur, sed rursus quomodo funguntur et quantum sciencie amissa fuerit non liquet.
Liber unus omnium antiquitatum incredibilis fuit pretii, praesertim cum sit manu scriptus. Romani haec omnia aestimabant et saepe libris pro monetis usi sunt. Probatum est bibliothecas Romae antiquae partes musaeis magis quam archivis gerere. Et tamen Aegyptum iterum in museo stadio conciliantem reperiemus. Talis etiam primus aedificata est in Aegypto. Nomen proprie significat "Cathedra Musarum".
Historici usque hodie demonstrant nullam aliam bibliothecam reperiri toties quam Alexandrinae bibliothecae destructam. Veteres scriptores et historici barbaros hostes munimento scientiae oppugnantes ostendere contenderunt. Solet Julius Caesar maxuma omni molestia uri se iussisse. Paulo aliter Caesar portum urbis incendi iubet, sed incendium ipsum bibliothecam attingere et attingere.
Non solus ruinae conditor, alii etiam Romani imperatores Alexandrini excidii fidem habuerunt. Nec obliviscamur in 391 christiani monachi, auctori fuisse Serapeum interitum — sororis bibliothecae Alexandrinae. In quovis loco omnes fere Ptolemaei hostis lignum rerum mundialium scalpere curaverunt. Libri combustio est quidem peculiaris attentio-praestatio, sed nemo credit vel suspicari potest archivum vere deperditum esse. Fieri potest ut tempus simpliciter dissolutum, ut historicus Bagnall scribit.
Papyri facillime ad delendum erant, nec quisquam ad mare humidum caelum tolerare poterat. Verisimile est, bibliotheca ipsa paulo melius in Aegypto mediterranea supervixisse, ubi caelum multo siccissimum est. Ad omnia informationes conservandas, papyri iterum iterumque exscribendi erant, novum exemplar singulis annis exigens. Ptolemaeus nullam pecuniam ad hanc consuetudinem etiam post mortem conservandam reliquit, quo fieri potest ut hoc monumentum culturae iucunditatem in tempore amiserit. Sunt satis historici qui Alexandrinam ante saeculis obscuris auctorem non fuisse credant, nec veri simile est memoriae proditum, ut facile per eos facile cognoscatur. Veritas est Orientis et Occidentis rectores voluntatem ac voluntatem continuandi vel conservandi bibliothecas suas non habuisse.
Haec opinio in Renascentia iterum florebit, cum humanitas novum gradum cepit ac suam scientiam dilatare studuit, ac deinde recentioris aetatis fundamenta iacere. Nec obliviscamur Alexandriam circiter 2,000 papyri antiquiores, qui tunc temporis servati sunt, ac deinde in locum securum reliquerunt. Vesuvii eruptio post annos LXXIX ad delendos eos administravit. Reliquiae examinatae ac multo post a doctis quaesitae sunt, qui technologiam X-ray usi sunt ut vetustissimam in planeta reperire possent.
