Новата студија на тим истражувачи од Германија, Велика Британија и Канада покажа дека алгите кои растат под морскиот мраз на Арктикот се „силно контаминирани“ со микропластика, што претставува закана за луѓето во синџирот на исхрана, пренесува UPI.
Густите алги познати како Melosira arctica содржеле во просек 31,000 микропластични честички на метар кубен, што е околу 10 пати поголема од концентрацијата во амбиенталната вода, открија истражувачите, цитирани од БТА. Според нив, просекот се движел околу 19,000, што значи дека некои грутки можеби имале дури 50,000 микропластични честички на метар кубен.
Истражувањето беше спроведено во Центарот за поларни и морски истражувања Хелмхолц при Институтот Алфред Вегенер, врз основа на примероци собрани за време на експедиција со истражувачкиот брод Polarstern во 2021 година. Резултатите од работата на меѓународниот тим беа објавени во петокот во списание „Наука и технологија за животна средина“.
„Вилените алги имаат лигава, леплива текстура, така што тие потенцијално собираат микропластика од атмосферското таложење на морето, од самата морска вода, од околниот мраз и од кој било друг извор што го поминуваат“, рече Деони Ален од Универзитетот во Кантербери во соопштение за медиумите. и Универзитетот во Бирмингем, кој е дел од истражувачкиот тим.
Рибите, како што е бакаларот, се хранат со алгите и за возврат ги консумираат други животни, вклучително и луѓето, а со тоа пренесува „разновидна пластика“ вклучувајќи полиетилен, полиестер, полипропилен, најлон и акрилик, кои потоа се наоѓаат во човечките тела.
„Луѓето на Арктикот се особено зависни од мрежата на морската храна за нивното снабдување со протеини, на пример преку лов или риболов“, вели биологот Мелани Бергман, која ја водела студијата. „Ова значи дека тие се исто така изложени на ефектите на микропластиката и нејзините хемикалии. „Микропластиката веќе е пронајдена во човечкото црево, крвта, вените, белите дробови, плацентата и мајчиното млеко и може да предизвика воспалителни реакции, но вкупните последици досега беа во голема мера неистражени“, објаснува Бергман.
Грутки мртви алги, исто така, транспортираат микропластика особено брзо до длабокото море, што ги објаснува високите концентрации на микропластика во седиментот - уште еден клучен наод на новата студија. Алгите брзо растат под морскиот мраз во текот на пролетните и летните месеци и таму формираат синџири на клетки долги еден метар кои се претвораат во купчиња кога клетките ќе умрат. Во рок од еден ден, тие можат да потонат илјадници метри до дното на длабоките морски води. „Конечно најдовме веродостојно објаснување за тоа зошто секогаш мериме најголеми количества микропластика во седименти на длабоко море“, вели Бергман. Таа додаде дека истражувањата покажуваат дека намалувањето на производството на пластика е најефективниот начин за намалување на овој вид на загадување.
„Затоа ова дефинитивно треба да биде приоритет во глобалниот договор за пластика за кој се преговара“, рече Бергман. Таа ќе присуствува на следната рунда разговори за развој на договор на ОН за намалување на загадувањето со пластика. Разговорите треба да започнат во Париз на крајот на мај.
Фотографија од Ели Бургин:
