Jawatankuasa Hal Ehwal Sosial, Kesihatan dan Pembangunan Mampan Perhimpunan Parlimen sebulat suara menerima pakai draf resolusi, serta draf cadangan kepada kerajaan Eropah selaras dengan kewajipan mereka di bawah undang-undang antarabangsa, dan menggesa ia diilhamkan oleh kerja PBB Konvensyen untuk orang kurang upaya.
Jawatankuasa itu menegaskan bahawa PBB dengan jelas telah beralih kepada pendekatan berasaskan hak asasi manusia terhadap ketidakupayaan yang menggariskan kesaksamaan dan keterangkuman. Berdasarkan laporan daripada Pelapornya, Cik Reina de Bruijn-Wezeman, jawatankuasa itu membentangkan beberapa cadangan khusus menangani kejadian di negara-negara Eropah.
Jawatankuasa itu mencadangkan agar undang-undang yang membenarkan penginstitusian orang kurang upaya dimansuhkan secara berperingkat, serta undang-undang kesihatan mental yang membenarkan rawatan tanpa persetujuan dan penahanan berdasarkan kecacatan, dengan tujuan untuk menamatkan paksaan dalam kesihatan mental. Kerajaan harus membangunkan strategi yang dibiayai dengan secukupnya, dengan jangka masa dan penanda aras yang jelas, untuk peralihan yang tulen kepada kehidupan berdikari untuk orang kurang upaya.
“Orang kurang upaya selalunya dianggap tidak mampu hidup berdikari. Ini berakar umbi dalam salah tanggapan yang meluas, termasuk bahawa orang kurang upaya tidak mempunyai keupayaan untuk membuat keputusan yang baik untuk diri mereka sendiri, dan bahawa mereka memerlukan 'penjagaan khusus' yang disediakan dalam institusi," kata jawatankuasa itu.
“Dalam banyak kes, kepercayaan budaya dan agama juga boleh memberi stigma seperti itu, serta pengaruh sejarah pergerakan eugenik. Sudah terlalu lama, hujah-hujah ini telah digunakan untuk melucutkan kebebasan orang kurang upaya secara salah dan mengasingkan mereka daripada seluruh masyarakat, dengan meletakkan mereka dalam institusi” tambah ahli parlimen itu.
Lebih daripada satu juta orang Eropah terjejas
Dalam laporannya resolusi, Jawatankuasa menyatakan bahawa: “Penempatan dalam institusi menjejaskan kehidupan lebih daripada sejuta orang Eropah dan merupakan pelanggaran hak yang meluas seperti yang ditetapkan dalam Perkara 19 PBB Konvensyen mengenai Hak Orang Kurang Upaya (CRPD), yang memerlukan komitmen teguh kepada penyahinstitusian.”
Cik Reina de Bruijn-Wezeman menerangkan kepada the European Times bahawa terdapat sedikit perbezaan antara negara-negara Eropah, contohnya di sebuah negara terdapat kadar penginstitusian kanak-kanak yang sangat tinggi.
Beliau berkata di negara ini satu proses pembaharuan, serta komitmen terhadap transformasi sistem penjagaan negaranya, telah dimulakan berikutan tekanan yang berpanjangan. Cik Reina de Bruijn-Wezeman bagaimanapun menambah, dengan ini satu lagi kebimbangan mengenai fakta bahawa institusi telah ditutup tanpa sebarang alternatif berasaskan komuniti yang betul telah terbongkar. Cabaran utama adalah untuk memastikan bahawa proses penyahinstitusian itu sendiri dijalankan dengan cara yang betul hak manusia patuh.
Cik Reina de Bruijn-Wezeman menegaskan, bahawa Negara-negara Eropah mesti memperuntukkan sumber yang mencukupi untuk perkhidmatan sokongan yang membolehkan orang kurang upaya tinggal dalam komuniti mereka. Ini memerlukan antara lain pengagihan semula dana awam daripada institusi untuk mengukuhkan, mencipta dan mengekalkan perkhidmatan berasaskan komuniti.
Setakat ini Jawatankuasa dalam resolusinya menegaskan bahawa, “Langkah-langkah mesti diambil untuk memerangi budaya penginstitusian ini yang mengakibatkan pengasingan sosial dan pengasingan orang kurang upaya, termasuk di rumah atau dalam keluarga, menghalang mereka daripada berinteraksi dalam masyarakat dan menjadi termasuk dalam masyarakat.”
Cik Reina de Bruijn-Wezeman menjelaskan, "Memastikan bahawa terdapat perkhidmatan penjagaan berasaskan komuniti yang sesuai tersedia untuk orang kurang upaya, dan dengan itu peralihan yang lancar, adalah penting untuk proses penyahinstitusian yang berjaya."
Pendekatan sistemik untuk penyahinstitusian dengan matlamat yang diperlukan
Pendekatan sistemik kepada proses penyahinstitusian diperlukan untuk mencapai keputusan yang baik. Kecacatan telah dikaitkan dengan kehilangan tempat tinggal dan kemiskinan dalam beberapa kajian.
Beliau menambah, “Matlamatnya bukan sekadar penyahinstitusian orang kurang upaya, tetapi peralihan tulen kepada kehidupan berdikari selaras dengan Artikel 19 CRPD, ulasan Umum No. 5 (2017) Jawatankuasa PBB mengenai Hak Orang Kurang Upaya tentang hidup berdikari dan disertakan dalam komuniti, dan Garis Panduan akan datang mengenai penyahinstitusian orang kurang upaya, termasuk dalam situasi kecemasan.”
Transformasi perkhidmatan institusi kediaman hanyalah satu elemen perubahan yang lebih luas dalam bidang seperti penjagaan kesihatan, pemulihan, perkhidmatan sokongan, pendidikan dan pekerjaan, serta dalam persepsi masyarakat tentang ketidakupayaan dan penentu sosial kesihatan. Sekadar menempatkan semula individu ke institusi yang lebih kecil, rumah kumpulan atau tetapan berkumpulan yang berbeza adalah tidak mencukupi dan tidak mengikut piawaian undang-undang antarabangsa.
Laporan itu akan dibahaskan oleh Dewan pada sesi April apabila ia akan mengambil kedudukan muktamad.
