Keputusan Perbicaraan Olok-olok Antarabangsa ke atas defendan Ernst Rüdin

Ibu Pejabat Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu di New York menganjurkan Perbicaraan Olok-olok Antarabangsa mengenai Hak Asasi Manusia sebagai sebahagian daripada Peringatan Holocaust 2023 di bawah Program Jangkauan PBB mengenai Holocaust. Dalam ruang mahkamah yang dibayangkan, 32 pelajar berusia antara 15 dan 22 tahun, dari sepuluh negara, menyoal siasat yang dipanggil bapa Kebersihan Perkauman Nazi, Nazi Ernst Rüdin yang bersemangat (orangnya dipersembahkan oleh seorang pelakon). Seorang pakar psikiatri, ahli genetik dan eugenik, Rüdin bertanggungjawab atas penderitaan dan kematian yang tidak terperi pada tahun 1930-an dan 40-an. Dalam perbicaraan adalah hak bagi mereka yang paling terdedah untuk dilindungi daripada bahaya; tanggungjawab kepimpinan; dan tempat etika dalam sains.

Panel tiga hakim Perbicaraan Mock Antarabangsa terdiri daripada hakim terbilang dan terbukti berpengalaman di peringkat tertinggi.

Yang Berhormat Hakim Yang Berhormat Angelika Nussberger ialah seorang profesor undang-undang Jerman yang menjadi hakim berkenaan dengan Jerman di Mahkamah Hak Asasi Manusia Eropah dari 1 Januari 2011 hingga 31 Disember 2019; dari 2017 hingga 2019 beliau adalah Naib Presiden Mahkamah.

Yang Berhormat Hakim Silvia Alejandra Fernández de Gurmendi ialah seorang peguam, diplomat dan hakim Argentina. Beliau telah menjadi hakim di Mahkamah Jenayah Antarabangsa (ICC) dari 20 Januari 2010 dan Presiden ICC dari Mac 2015 hingga Mac 2018. Pada 2020 beliau telah dipilih untuk berkhidmat sebagai Presiden Perhimpunan Negara-Negara Pihak kepada Statut Rom Antarabangsa Mahkamah Jenayah untuk sesi kedua puluh hingga dua puluh dua (2021-2023).

Dan Yang Berhormat Hakim Elyakim Rubinstein, bekas Naib Presiden Mahkamah Agung Israel. Prof. Elyakim Rubinstein juga pernah menjadi diplomat Israel dan penjawat awam lama, yang berkhidmat sebagai Peguam Negara Israel dari 1997 hingga 2004.

Berikutan prosiding berjam-jam lamanya Perbicaraan Olok-olok Antarabangsa mengenai Hak Asasi Manusia, Di mana pendakwaan dan litigator pembelaan mengemukakan bukti, saksi dan hujah mereka, Hakim berbincang, dan kemudian mengeluarkan keputusan sebulat suara. Setiap hakim membentangkan keputusan dan alasan mereka:

Yang Berhormat Hakim Angelika Nussberger:

“Biar saya mulakan dengan menjelaskan dalam beberapa perkataan mengapa kes ini sangat penting. Saya ingin mengetengahkan lima aspek.

Pertama, kes itu menggambarkan akibat buruk dari ideologi di mana individu dan maruah dan takdirnya tidak penting. Di Jerman Nazi, slogan propaganda ialah "Anda bukan apa-apa, rakyat anda adalah segala-galanya". Kes ini menunjukkan keterlaluan ideologi sedemikian yang boleh membawa. Bukan sahaja pada masa lalu, tetapi juga pada masa kini ideologi sedemikian wujud, walaupun Nazi Jerman adalah contoh yang paling kejam. Itulah sebabnya ketakbolehcabulan maruah setiap manusia harus menjadi titik permulaan kepada semua penilaian undang-undang.

Kedua, kes itu menggambarkan tanggungjawab jenayah kolar putih, lebih konkrit, tanggungjawab saintis. Mereka tidak boleh bertindak di menara gading dan berpura-pura tidak bertanggungjawab terhadap akibat penyelidikan, teori dan penemuan mereka.

Ketiga, tidak mendakwa seseorang yang telah melakukan jenayah kejam adalah ketidakadilan yang amat menyakitkan dirasai walaupun oleh generasi terkemudian, sehingga ia perlu ditangani. Walaupun keadilan tidak dapat dilakukan lagi, ia harus dijelaskan dengan jelas apa yang perlu dilakukan oleh keadilan.

Keempat, walaupun jenayah dilakukan oleh banyak orang dan di banyak negara, ia tetap jenayah.

Dan kelima, adalah benar bahawa nilai dan keyakinan berubah dari semasa ke semasa. Namun begitu, terdapat nilai teras seperti maruah manusia dan hak untuk hidup dan integriti fizikal yang tidak boleh dipersoalkan.

“Sekarang, izinkan saya datang ke penilaian kes Encik Rüdin berdasarkan undang-undang jenayah antarabangsa.

Pendakwaan adalah "Kemanusiaan", jadi kes itu tidak ditetapkan dalam masa dan ruang. Itu adalah faktor penting.

Pihak Pendakwaan telah membawa kes terhadap Tertuduh di bawah Statut Rom, Di bawah Konvensyen Genosida dan di bawah Statut Tribunal Tentera Antarabangsa Nuremberg. Undang-undang ini belum lagi wujud pada masa – menurut Pendakwaan – Defendan melakukan jenayahnya, iaitu sebelum 1945. Prinsip “nullum crimen sine lege” (“tiada jenayah tanpa undang-undang”) boleh dilihat sebagai sebahagian daripada prinsip undang-undang yang diiktiraf secara universal. Tetapi prinsip ini membenarkan perbicaraan dan hukuman berdasarkan prinsip umum undang-undang yang diiktiraf oleh negara bertamadun. Oleh itu, Statut Rom, Konvensyen Genosid dan Statut Tribunal Tentera Antarabangsa Nuremberg adalah terpakai setakat ia mencerminkan prinsip undang-undang am yang sah sebelum 1945.

Jenayah pertama yang didakwa terhadap Tertuduh ialah menghasut kepada jenayah terhadap kemanusiaan iaitu pembunuhan, pemusnahan, penyeksaan dan penganiayaan terhadap kumpulan atau kolektiviti yang boleh dikenal pasti, di sini orang kurang upaya. Ia telah ditunjukkan dengan meyakinkan oleh Pendakwa bahawa Tertuduh bertindak dengan sengaja - berdasarkan sabitan yang mendalam - dalam menyokong euthanasia dan program pensterilan kerajaan Nazi dalam tulisannya dan dalam ucapan dan pengisytiharan beliau. Terdapat hubungan sebab akibat langsung antara penyelidikannya dan kenyataan awam dan penggubalan program berdasarkan teori tersebut. Euthanasia dan program pensterilan merangkumi tindakan jenayah pembunuhan, pemusnahan, penyeksaan, dan penganiayaan terhadap kumpulan yang boleh dikenal pasti. Sehubungan itu, saya dapati Tertuduh harus bertanggungjawab berkenaan pertuduhan nombor satu.

Jenayah kedua yang didakwa oleh Tertuduh ialah hasutan untuk pembunuhan beramai-ramai. Menurut Konvensyen Genocide dan juga Statut Rom, pembunuhan beramai-ramai perlu dilakukan dengan niat untuk memusnahkan, secara keseluruhan atau sebahagian, kumpulan kebangsaan, etnik, kaum atau agama. Walau bagaimanapun, ia tidak berkaitan dengan orang kurang upaya. Oleh itu, tidak boleh dipertikaikan bahawa sebelum atau selepas 1945 wujud prinsip undang-undang yang diiktiraf oleh negara-negara bertamadun yang mengenal pasti perbuatan yang dilakukan terhadap orang kurang upaya sebagai "pembunuhan beramai-ramai". Sehubungan itu, tertuduh tidak boleh didapati bersalah atas tuduhan menghasut pembunuhan beramai-ramai dan perlu dibebaskan di bawah pertuduhan nombor dua.

Jenayah ketiga yang didakwa terhadap Tertuduh ialah menghasut serta secara langsung menyebabkan jenayah terhadap kemanusiaan iaitu pensterilan. Pensterilan hendaklah dianggap sebagai satu tindakan penyeksaan. Oleh itu, apa yang telah dikatakan di bawah pertuduhan nombor satu terpakai di sini juga. Sehubungan itu, saya dapati Tertuduh juga harus bertanggungjawab berkenaan pertuduhan nombor tiga.

Jenayah keempat ialah keahlian dalam organisasi jenayah Persatuan Pakar Neurologi dan Psikiatri Jerman. Organisasi ini, seperti yang ditunjukkan oleh Pendakwaan, bertanggungjawab untuk pelaksanaan program Euthanasia. Sehubungan itu, saya dapati Tertuduh juga harus bertanggungjawab berhubung pertuduhan nombor empat.”

Yang Berhormat Hakim Silvia Fernández de Gurmendi:

“Sebelum memberikan penilaian saya terhadap jenayah yang dilakukan dalam kes yang kita cuba di sini, saya ingin mengucapkan tahniah kepada semua pihak dan peserta atas pembentangan mereka, anda semua telah banyak menyumbang kepada pemahaman yang lebih baik tentang keadaan dan idea yang meningkat kepada tindakan keji dan akhirnya membawa kepada Holocaust.

Setelah mendengar dengan teliti semua hujah, saya yakin tanpa keraguan munasabah bahawa Encik Ernst Rüdin bersalah atas semua pertuduhan, kecuali untuk pertuduhan menghasut kepada pembunuhan beramai-ramai, atas sebab-sebab yang saya akan kembangkan lebih lanjut.

Saya ingin memberi tumpuan secara ringkas kepada tiga hujah penting yang dibangkitkan oleh Pertahanan.

Pertama, menurut pihak pembelaan, Ernst Rüdin, yang meninggal dunia 70 tahun yang lalu, tidak boleh dinilai melalui lensa undang-undang dan nilai semasa kita.

Sesungguhnya, prinsip kesahan memerlukan kita untuk menilai Encik Rüdin mengikut undang-undang dan nilai yang terpakai di beliau masa, bukan masa kita.

Bagaimanapun, berdasarkan bukti yang dikemukakan, termasuk kekecohan orang ramai yang dicetuskan oleh pembunuhan itu apabila mereka diketahui, saya yakin bahawa perbuatannya tidak sah dan tidak boleh diterima pada masa mereka melakukan pembunuhan itu.

Memang benar bahawa teori-teori yang diperjuangkan oleh defendan tidak dimulakan olehnya dan juga telah disahkan di banyak negara lain, termasuk di sini di Amerika Syarikat, di mana banyak negeri telah meluluskan undang-undang pensterilan.

Walau bagaimanapun, kesalahan Encik Rüdin bukan hanya berdasarkan teori yang dipegangnya tetapi, sebaliknya, pada tindakan konkrit yang dipromosikannya untuk memastikan pelaksanaannya yang melampau. Ini melangkaui pensterilan paksa, mengakibatkan ratusan ribu kematian dan akhirnya membuka jalan ke Holocaust.

Set hujah kedua. Defendan tidak boleh bertanggungjawab atas perbuatan jenayah kerana dia tidak memegang jawatan rasmi.

Bagaimanapun, saya tidak boleh bersetuju dengan hujah ini, Tribunal Nuremberg mensabitkan kesalahan dan menjatuhkan hukuman mati Julius Streicher, pemilik surat khabar Der Sturmer, kerana penglibatannya dalam propaganda Nazi terhadap orang Yahudi, walaupun dia tidak memegang sebarang jawatan pentadbiran dan tidak membahayakan sesiapa pun secara langsung.

Encik Rüdin juga bukan sebahagian daripada aparat negeri, tetapi beliau menjalankan kepimpinan berhubung dengan keseluruhan bidang Psikiatri dan Kebersihan Kaum. Persatuan Pakar Neurologi dan Psikiatri Jerman, yang diketuainya, menjadi sebuah organisasi jenayah kerana hampir semua ahli dan lembaga pengurusan terlibat secara langsung dalam pelaksanaan pensterilan paksa dan program yang dipanggil "euthanasia".

Set hujah ketiga. Tingkah laku defendan tidak layak sebagai hasutan untuk pembunuhan beramai-ramai kerana "orang kurang upaya" bukanlah salah satu daripada kumpulan yang termasuk dalam definisi pembunuhan beramai-ramai yang berkenaan.

Saya percaya ini betul, seperti yang telah dirujuk di sini oleh hakim ketua Nussberger. Hanya serangan untuk memusnahkan kumpulan kebangsaan, etnik, kaum atau agama boleh membentuk pembunuhan beramai-ramai di bawah undang-undang sedia ada. Sekali lagi berdasarkan prinsip kesahan, perluasan undang-undang ini tidak boleh dilakukan oleh hakim tetapi memerlukan pembaharuan Statut Rom. Oleh itu, ia tidak terpakai kepada defendan.

Para peserta yang dihormati, perbicaraan hari ini menunjukkan jalan licin berbahaya yang bermula dengan diskriminasi, walaupun dalam bentuk teori, mungkin meningkat kepada jenayah kejam. Sesungguhnya pembunuhan beramai-ramai tidak berlaku dalam sekelip mata. Ia adalah kemuncak proses yang panjang, yang mungkin bermula dengan kata-kata, mesej kebencian, atau, seperti dalam kes ini, teori pseudo-saintifik untuk mewajarkan diskriminasi kumpulan.

Mempertimbangkan apa yang telah kami pelajari hari ini, kini terpulang kepada anda untuk mengenal pasti sebarang jurang semasa dalam undang-undang negara atau antarabangsa dan berusaha untuk mempromosikan piawaian tambahan yang mungkin perlu untuk mencegah dan menyetujui dengan lebih berkesan sebarang bentuk prasangka atau sikap tidak bertoleransi.”

Yang Berhormat Hakim Elyakim Rubinstein:

“Sungguh menakjubkan dan mengecewakan bahawa Ernst Rüdin terlepas daripada dakwaan pada era pasca Nazi, dan dapat menamatkan hidupnya dengan aman. Bagaimana ia berlaku? Membaca bukti yang mengejutkan menimbulkan persoalan ini, sememangnya menjerit soalan itu.

Dan saya tidak akan mengulangi alasan undang-undang yang dibawa oleh rakan-rakan yang saya hormati. The Shoah adalah jenayah Nazi yang besar. Itu tidak bermakna bahawa fahaman kaum jahat tidak membuahkan buah busuk lain, yang mungkin membawa kepada Shoah, seperti yang disebutkan sebelum ini. Euthanasia dan jenayah sekali lagi berkaitan dengannya, termasuk bukti "pensterilan paksa 400,000 manusia" dan "pembunuhan sistematik 300,000 manusia termasuk 10,000 kanak-kanak, yang dilabelkan 'lemah akal' atau sakit mental atau cacat", terdiri daripada sebahagian dan pelaksanaan teori itu, yang mana defendan bertanggungjawab terutamanya. Tidak ada penafian sebenar mengenainya, disokong oleh dokumen dan tidak juga oleh ucapan defendan.

Dan di sebalik itu terdapat cerun yang licin: apa yang bermula dengan euthanasia merosot menjadi gambaran gelap yang lebih luas - pembunuhan sistematik enam juta orang Yahudi dan ramai lagi: Roma (Gypsies) dan kumpulan manusia lain. Khususnya dalam era antisemitisme yang diperbaharui adalah menjadi kewajipan suci kita untuk mengingati dan tidak pernah lupa. Dan perbicaraan olok-olok ini adalah peringatan yang baik terhadap pelanggaran hak asasi manusia tersebut.

Defendan berhujah mengenai eugenik dan pensterilan bahawa tindakan sedemikian boleh diterima di negara yang berbeza semasa era Nazi. Selepas mengkaji bukti, saya percaya ini berbeza dari segi teori dan amalan. Di sini kita berurusan dengan rancangan pembunuhan besar, apa sahaja pembungkusan dan teori "saintifik" yang digunakan. Sangat sukar, sememangnya tidak boleh diterima, untuk membandingkannya dengan kes Amerika, walaupun buruk dan membingungkan seperti Buck lwn Bell. Ia berdiri dengan sendirinya, seperti di Amerika Syarikat, walaupun perbuatan yang menyedihkan dan tidak boleh diterima benar-benar berlaku, ia tidak pernah berkembang menjadi "strategi pembunuhan besar-besaran" pemusnahan.

Saya bersetuju dengan dua rakan sekerja saya dan pendapat mereka yang ditulis dengan baik. Perkara utama yang membezakan Rüdin dan polisinya daripada negara lain dan doktor mereka ialah terjemahan teori itu ke dalam pelaksanaan besar-besaran, satu laluan kepada Holocaust. Malah, dia tidak mempunyai jawatan rasmi, tetapi mempunyai penglibatan "tidak langsung secara langsung", dengan melatih doktor dan orang lain untuk melaksanakan jenayah yang dibayangkan olehnya dan rakan-rakannya dalam Persatuan Pakar Neurologi dan Psikiatri Jerman, yang kebanyakannya melakukan kerja "sebenar". Dan saya bersetuju bahawa perjanjian pembunuhan beramai-ramai, yang dimulakan oleh seorang pelarian Yahudi dari Poland, Raphael Lemkin, atas sebab undang-undang tafsiran Statut Rom, tidak sepatutnya menjadi sebahagian daripada sabitan di mata undang-undang jenayah yang menegaskan prinsip kesahan.

Saya nyatakan sebelum ini, subjek perbicaraan ini, dan sejarah Rüdin serta pengaruh jahat, secara ideologi dan praktikal adalah sebahagian daripada era Nazi, yang kemuncaknya ialah Holocaust.

Dalam kes Rüdin ini, orang Jerman adalah sebahagian besar mangsa. Shoah, sudah tentu, terdiri terutamanya daripada mangsa Yahudi. Kemanusiaan telah membuat perjalanan yang jauh sejak 1945, baik dalam perundangan Perjanjian dan Undang-undang antarabangsa dan domestik.

Dan saya ingin menyatakan harapan dan dua rakan sekerja saya sebenarnya, mewakili [melalui] bekas jawatan mereka sebagai hakim dalam usaha antarabangsa untuk hak asasi manusia dan untuk sabitan jenayah terhadap pelaku. Saya ingin menyatakan harapan bahawa jenayah seperti Rüdin tidak boleh berlaku hari ini. Maaf, saya tidak pasti. Terdapat cerun licin yang buruk; anda mulakan dengan langkah yang mungkin kelihatan tidak bersalah, malah saintifik. Anda berakhir dengan berjuta-juta orang dimusnahkan.

Kebangkitan antisemitisme bukannya pencabulan hak asasi manusia adalah jelas. Ia harus ditentang dengan semua cara undang-undang - awam, diplomatik dan kehakiman.

“Percubaan ini bukan untuk membalas dendam, yang berada di tangan Tuhan. Tetapi kita boleh bercakap tentang balas dendam yang positif. Generasi baru yang bangkit daripada abu Shoah, mereka yang terselamat yang kini mempunyai cicit dan sebahagian daripada mereka adalah sebahagian daripada pasukan di sini.

Setelah berkata demikian, saya masih optimis bahawa di mana sahaja terdapat pelaku jenayah di bawah undang-undang antarabangsa, pada masa ini akan ada usaha untuk menguatkuasakan undang-undang. Mahkamah akan menghadapi cabaran itu.

Akhirnya, idea untuk menjalankan prosiding olok-olok ini memang betul. Faedah pendidikan adalah sangat penting dan jelas. Kita semua perlu berusaha menentang kejadian perkauman, asing atau domestik, dengan melihat masa depan.”