Antysekty – Od wydarzeń na Majdanie w 2014 roku, kiedy ówczesny prezydent Jakunowicz został zmuszony do dymisji po ogromnych protestach na ulicach Ukrainy, paneuropejski ruch antykultowy, kierowany przez Europejską Federację Centrów Badań i Informacji o Sektarianizmie (FECRIS) uczestniczy w rosyjskiej machinie propagandowej, która ostatecznie doprowadziła do obecnej wojny.
W 2013 roku, po tym jak Ukraina od kilku lat była na proeuropejskiej trajektorii i miała podpisać umowę stowarzyszeniową z UE, która miałaby ściślej zintegrować więzi polityczne i gospodarcze między UE a Ukrainą, siły Putina wymusiły na Jakunowiczu zerwanie umowy . Jakunowicz, który był znany jako prorosyjski skorumpowany przywódca, ugiął się i to zapoczątkowało to, co nazwano rewolucją na Majdanie na Ukrainie.
Liczenie na siły religijne przeciwko Zachodowi
Rewolucja na Majdanie stanowiła poważne zagrożenie w umyśle Putina, który następnie uruchomił machinę propagandową, by zdyskredytować nową władzę. Od tego czasu rosyjska retoryka wymierzona w nowe demokratyczne siły Ukrainy, które zdecydowanie nie były prorosyjskie, zawierała oskarżenia o bycie neonazistami, ale także o bycie marionetkami zachodnich demokracji ukrywających antyrosyjski program. W swojej propagandzie liczył w dużej mierze na swoje „siły religijne”, głównie Rosyjski Kościół Prawosławny, który wciąż miał dość znaczące wpływy na Ukrainie.
Główni przywódcy Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, tacy jak patriarcha Cyryl, zawsze popierali starania Putina o pozbycie się proeuropejskich sił na Ukrainie, oskarżając ich o prześladowanie ukraińskich prawosławnych członków patriarchatu moskiewskiego (co mogło być do pewnego stopnia prawdą). , ponieważ na terytoriach okupowanych przez Rosję na Ukrainie było odwrotnie), ale także zagrażać jedności „staroruskiej”[1]i nadal to robią, jak mogliśmy się ostatnio przekonać, gdy patriarcha Cyryl oskarżył tych, którzy sprzeciwiają się wojnie Putina w Ukraina ma być „siłami zła”.
Aleksander Dworkin, „sektolog”
Patriarcha Cyryl i Władimir Putin mogli również liczyć na ruch „antykultowy”, którym w Rosji kierował wiceprezes FECRIS Aleksander Dworkin, rosyjsko-prawosławny teolog, często przedstawiany przez rosyjskie władze jako ekspert od „sektologii”. . FECRIS to francuska organizacja antykultowa o ogólnoeuropejskim wpływie. Rząd francuski zapewnia większość funduszy FECRIS i faktycznie został założony przez francuskie stowarzyszenie antykultowe o nazwie UNADFI (Krajowy Związek Stowarzyszeń na rzecz Obrony Rodzin i Osób przeciwko sektom) w 1994 roku.
Na samym początku nowego rządu ukraińskiego, który został wybrany po rezygnacji Jakunowicza, 30 kwietnia 2014 r. Aleksander Dworkin udzielił wywiadu w radiu Głos Rosji, główne rosyjskie radio rządowe (które kilka miesięcy później zmieniło nazwę na Radia Sputnik). Dworkin, przedstawiony jako „aktywista walczący z sektami i wiceprzewodniczący Europejskiej Federacji Centrów Badań i Informacji o Sektarianizmie, która jest organizacją patronacką dla grup walczących z sektami w Europie”, został poproszony o skomentowanie „ukrytych agendy Majdanu i kryzysu ukraińskiego”. Następnie w bardzo interesujący sposób przekazał rosyjską propagandę państwową[2].
Grekokatolicy, baptyści i inne tak zwane „kulty” skierowane na cel
W tym wywiadzie Dworkin po raz pierwszy oskarżył Kościół unicki, zwany także grekokatolikami, za rewolucję: „Istnieje kilka grup religijnych i kilka kultów religijnych, które odgrywają dość znaczącą rolę w tych wydarzeniach. Przede wszystkim kościół unicki… odegrał bardzo znaczącą i bardzo, powiedziałbym, brutalną rolę dla wielu księży unickich, którzy głosili tam kazania we wszystkich swoich szatach liturgicznych…” Kiedy ankieter zapytał Dworkina, co może zrobić Watykan, ponieważ wezwał do „konieczności powrotu do wydarzeń pokojowych na Ukrainie”, odpowiedzią Dworkina było wyjaśnienie, że nic nie może zrobić, ponieważ Watykan był teraz kierowany przez jezuitów, którzy stali się bardzo promarksistami i opowiadali się za rewolucją poprzez wieków, dodając: „No cóż, obecny papież Franciszek nie jest tak naprawdę prorewolucyjny, ale sposób, w jaki się zachowuje, pokazuje, że przyjął część tej spuścizny”.
Następnie Dvorkin ściga baptystów, zarzucając im odegranie ważnej roli na Majdanie i wysoki poziom nacjonalizmu na Ukrainie. Następnie oskarża ówczesnego premiera Jaceniuka o bycie „ukrytym”. Scientologist”, udając unitę: „Było wiele doniesień medialnych, które go wzywały Scientologist… Gdyby był otwarty Scientologist, byłoby bardzo źle. Ale mimo to przynajmniej wiedziałbyś, czego się po nim spodziewać. Ale kiedy ktoś, a właściwie Jaceniuk, nazwał siebie unitą greckokatolickim [będąc Scientologist], a był ksiądz unicki, który potwierdził, że jest unitem, uważam, że to bardzo niebezpieczne”. Następnie w interesujący sposób teorii spiskowej ekstrapolował fakt, że był to sposób na kontrolowanie go przez CIA, używając Scientology techniki w celu „kontrolowania jego zachowania i kontrolowania jego działań”.
Wreszcie Dworkin poprowadził atak na to, co nazywa „neopogaństwem”, oskarżając go o powiązanie z neonazistami, retorykę, która nabrała bardzo ważnego znaczenia w obecnej rosyjskiej propagandzie, jak widać na przykładzie „Denazyfikacja” postulowana dziś przez Putina w celu usprawiedliwienia wojny na Ukrainie.
Listy miłosne Gerry'ego Amstronga do Putina
Dworkin nie jest oczywiście jedynym członkiem FECRIS, który uczestniczył w rosyjskiej antyzachodniej propagandzie. Między innymi kanadyjski zwolennik/członek FECRIS, Gerry Amstrong, napisał dwa listy do Putina, które zostały opublikowane, jeden na stronie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego „proslavie.ru”.[3] a drugi na stronie internetowej rosyjskiego oddziału FECRIS[4]. Amstrong jest byłym Kanadyjczykiem Scientologist który stał się odstępcą Kościoła Scientologyi który poleciał do Kanady, aby uniknąć nakazu aresztowania po tym, jak został skazany przez amerykański sąd za niektóre z jego anty-Scientology zajęcia. W pierwszym liście opublikowanym 2 grudnia 2014 r. pisze, że po wizycie w Rosji „na zaproszenie osób należących do Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej… stałem się prorosyjski”. Dodaje: „Nie stałem się antyzachodni ani antyamerykański, chociaż jestem całkowicie przeciwny Zachodowi i hipokryzji superpotęgi Stanów Zjednoczonych”. Następnie chwali Putina za udzielenie azylu Edwardowi Snowdenowi oraz za to, że jest „wysoce inteligentny, rozsądny i prezydencki”. Po złożeniu skargi na swój wyrok skazujący w USA dziękuje Putinowi „za wszystko, co urzędnicy waszego rządu zrobili, aby ułatwić mi przebywanie w Rosji i możliwość komunikowania się z waszymi obywatelami”, a także za przeciwstawienie się decyzji Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, która potępił Rosję za naruszenie praw obywateli Scientologists. Następnie obwinia Zachód za „czarną propagandę” skierowaną przeciwko prezydentowi Rosji.
Chociaż ten list nie wspomina wyraźnie o Ukrainie, został napisany w przededniu nowej ukraińskiej ery demokratycznej i jest zgodny z retoryką Rosji zagrożonej przez zachodnie ideologie i kulty i będącej ostatnim bastionem dla utrzymania „pozycji moralnej” przeciwko takim .
W swoim drugim liście do Władimira Putina, opublikowanym 26 czerwca 2018 r. na rosyjskim portalu FECRIS, Amstrong przedstawił na portalu jako „chrześcijańskiego działacza” i dobrego przyjaciela pana Dworkina – który podobno zajął się tłumaczeniem list po rosyjsku – zaczyna się od pogratulowania Putinowi jego reelekcji. Następnie gratuluje Putinowi jego działań na okupowanym Krymie: „Gratuluję otwarcia mostu krymskiego dla ruchu kołowego. Gratuluję całemu krajowi tak niesamowitego osiągnięcia. To błogosławieństwo zarówno dla Krymu, jak i dla reszty Rosji”. Następnie przyjmuje obronę Putina przed kampanią przez „Zachód”, pisząc, że jest „niebezpieczna, okrutna, obłudna, nierozsądna i oparta na oczywistych motywach ideologicznych”
W liście czytamy dalej: „Wiesz, że w Kanadzie i innych krajach zachodnich są ludzie, którzy nie wierzą w oszczerczą kampanię przeciwko Tobie, zdają sobie sprawę, że jest ona zła, widzą w niej groźbę, a nawet przyznają, że można to wykorzystać jako pretekst lub wywołać wojnę nuklearną. Z drugiej strony łatwo zauważyć, że istnieje wiele osób, które chcą, aby to zagrożenie i inne podobne zagrożenia odniosły sukces i się rozwijały, i aby to zrobić, knują, działają, płacą i zarabiają, aby to zagrożenie było skuteczne . To są ci sami ludzie, którzy prowadzą tutaj kampanię, aby cię zniesławić. Znowu jest to retoryka spiskowa, która ma ogromne znaczenie, ponieważ obarcza Zachód winą za wojnę i jego tak zwaną „kampanię oszczerstw”, która byłaby przyczyną zobowiązania Putina do rozpoczęcia wojny na Ukrainie.
Raport USCIRF o ruchu antykultowym w Rosji
W 2020 roku amerykańska Komisja ds. Międzynarodowej Wolności Religijnej (USCIRF) opublikowała raport zatytułowany „Ruch przeciwko sektom i regulacje religijne w Rosji i byłym Związku Radzieckim”[5]. Raporty wyjaśniają, że „podczas gdy zarówno spuścizna sowiecka, jak i RKP [Rosyjski Kościół Prawosławny] są główne wpływy, obecne postawy i podejścia do mniejszości religijnych wynikają również z innych czynników, w tym rozwoju społeczno-gospodarczego w okresie postsowieckim, pragnienia reżimu Putina o jedność narodową, indywidualnych obaw o bezpieczeństwo rodzinne lub ogólne zmiany oraz transnarodowych obaw o postrzegane zagrożenia ze strony nowych ruchów religijnych (NRM)”. Jak na ironię, sięga ona korzeni ruchu antykultowego, który z pewnością ma swój początek na Zachodzie.
Raport wyjaśnia, że po 2009 roku „retoryka ruchu antykultowego i państwa rosyjskiego wyraźnie się zbliżyły w ciągu następnej dekady. Nawiązując do obaw Putina o duchowe i moralne bezpieczeństwo, Dworkin stwierdził w 2007 r., że NRM celowo „wyrządzają szkody rosyjskim uczuciom patriotycznym”. I tak zaczęła się konwergencja i dlaczego Rosyjski Kościół Prawosławny i ruch antykultowy stały się kluczowymi w programie propagandowym Putina.
Mówiąc o Dworkinie, raport mówi: „Wpływ Dworkina rozszerzył się również poza orbitę postsowiecką. W 2009 r., w tym samym roku, w którym został szefem rosyjskiej Rady Ekspertów, został również wiceprzewodniczącym Europejskiej Federacji Ośrodków Badawczo-Informacyjnych na temat Sektarianizmu (FECRIS), francuskiej organizacji zwalczającej sekty o wpływach paneuropejskich. Rząd francuski zapewnia większość funduszy FECRIS, a grupa regularnie rozpowszechnia negatywną propagandę na temat mniejszości religijnych, w tym na forach międzynarodowych, takich jak konferencja Human Dimensions OBWE. Centrum Dworkina jest głównym współpracownikiem FECRIS w Rosji i otrzymuje znaczące wsparcie finansowe zarówno od RKP, jak i rządu rosyjskiego.
Następnie w rozdziale zatytułowanym „eksport nietolerancji na Ukrainie” USCIRF kontynuuje: „Rosja wprowadziła swoje restrykcyjne ramy prawne, kiedy najechała Krym w 2014 roku, w tym symbiozę między ideami antykultowymi a bezpieczeństwem narodowym. Reżim okupacyjny na Ukrainie często wykorzystywał przepisy religijne do terroryzowania ogółu ludności, a także do atakowania aktywistów ze społeczności Tatarów Krymskich”. W swoich konkluzjach raport USCIRF wyjaśnia, że „Aleksander Dworkin i jego współpracownicy wypracowali wpływowe role w rządzie i społeczeństwie, kształtując dyskurs publiczny na temat religia w wielu krajach”.
Walka Doniecka i Ługańska z tzw. kultami
Co ciekawe, pseudopaństwa Donbasu, Donieck i Ługańsk, były jedynymi miejscami na świecie, w których walka z „kultami” stała się zasadą konstytucyjną. Magazyn Bitter-Winter o wolności religijnej wywnioskował z tego i innych dowodów brutalnego odmawiania wolności religijnej, że „to, co dzieje się w pseudo„Donieckiej Republice Ludowej” i „Ługańskiej Republice Ludowej” jest jasną reprezentacją dystopijnej teokracji prawosławnej Ideolodzy Putina mają na myśli „rosyjski świat”, którego granice stale poszerzają”.[6]
Nie jest to również pierwszy raz, kiedy ruch antykultowy w ogóle, a FECRIS w szczególności, jest powiązany z nacjonalistyczną i prowojenną propagandą Europie. W raporcie opublikowanym w lipcu 2005 r. i podpisanym przez francuskiego adwokata i Miroslava Jankovica, który później został krajowym prawnikiem OBWE w Serbii, wskazano, że przedstawicielem FECRIS w Serbii był pułkownik Bratislav Petrovic[7].
Przeszłość FECRIS w Serbii
Według raportu pułkownik Bratislav Petrovic z armii jugosłowiańskiej był również neuropsychiatrą. Podczas reżimu Miloszevicia kierował Instytutem Zdrowia Psychicznego i Psychologii Wojskowej Akademii Wojskowej w Belgradzie. Z tego stanowiska specjalizował się w selekcji i przygotowaniu psychologicznym żołnierzy armii Miloszevicia przed wysłaniem ich na wojnę. Pułkownik Petrovic odegrał także kluczową rolę w przekazywaniu propagandy Miloszevicia, że Serbowie byli ofiarami, a nie sprawcami ludobójstwa w Bośni, w przeciwieństwie do wszystkich wiarygodnych raportów ONZ na ten temat.
Raport idzie dalej: „Petrovic stosuje teraz swoje psychologiczne techniki indoktrynacji do mniejszości religijnych. Ale to nie jest nowe. W 1993 roku, kiedy w Chorwacji i Bośni trwały czystki etniczne i religijne, Petrovic wykorzystał tę samą ideologię, by potępić mniejszości religijne w Serbii, oskarżając je o bycie organizacjami terrorystycznymi i wygodnie nazywając je „sektami”.
Raport dalej wymienia wszystkie tak zwane kulty, które były celem FECRIS w Serbii: baptystów, nazarejczyków, adwentystów, świadków Jehowy, mormonów, zielonoświątkowców, teozofię, antropozofię, alchemię, kabałę, ośrodki jogi, Medytacja transcendentalna, Centrum Karmy, Shri Chimnoy, Sai Baba, Hare Krishna, Falun Gong, Zakon Różokrzyżowców, Masoni itd. Jak widać, Petrovicowi daleko było do kultów, z którymi mógłby walczyć. Były one podobne do tych, które były celem propagandy Dworkina i RKP w Rosji, próbując uzasadnić ochronę „rosyjskich uczuć patriotycznych” i „bezpieczeństwa duchowego”.
FECRIS wspierany przez przywódców prawosławnych i kościoły w innych miejscach
Ta inicjatywa FECRIS została poparta przez Serbski Kościół Prawosławny, który słowami swojego przedstawiciela biskupa Porfirije wskazał na potrzebę posiadania „autentycznych danych dotyczących ujawniania sekt jedna po drugiej jako grup szerzących duchowy terror i przemoc”. Porfirije stwierdził również, że „Walka z tym złem będzie łatwiejsza, gdy nadejdzie ustawa o organizacjach religijnych”, odnosząc się do ustawy, którą on i Petrovic próbowali zmienić. Złożona przez nich poprawka (ale odrzucona) miała na celu ograniczenie praw wyznań mniejszości w Serbii. Znowu jest to bardzo podobne do tego, co wydarzyło się w Rosji, z tym wyjątkiem, że w Rosji uchwalono prawo ograniczające prawa mniejszości religijnych, za którym lobbował FECRIS, i było ono szeroko stosowane przeciwko pokojowym grupom religijnym.
Co ciekawe, przedstawiciel FECRIS na Białorusi ma na stronie internetowej FECRIS link, który prowadzi bezpośrednio do strony Białoruskiego Kościoła Prawosławnego, który jest niczym innym jak Oddziałem Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Bułgarski przedstawiciel FECRIS, „Centrum Badań nad Nowymi Ruchami Religijnymi”, publikuje na swojej stronie internetowej apele Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego, by nie tolerować „zgromadzeń niekanonicznych”.
Niemniej jednak, jak stwierdzono w raporcie USCIRF 2020: „Dvorkin i jego współpracownicy nie mają monopolu na myśl i opinię prawosławną, a głosy sprzeciwu w Kościele [ROC] skrytykowały ruch antykultowy za poleganie na zdyskredytowanych teoriach i niekanonicznych źródła”. Takie „głosy sprzeciwu” nie były słyszane wśród FECRIS.
[1] Rusowie byli wczesnośredniowieczną grupą, która żyła we współczesnej Rosji, Ukrainie, Białorusi i innych krajach i są przodkami współczesnych Rosjan i innych narodowości wschodnioeuropejskich.
[2] Wywiad z Aleksandrem Dworkinem on Głos Rosji, 30 kwietnia 2014 w talk show „Płonący punkt”.
[3] https://pravoslavie.ru/75577.html
[4] https://iriney.ru/poslevoennaya-eklektika/sajentologiya/ostanovit-ochernenie-rossii-otkryitoe-pismo-byivshego-sajentologa-vladimiru-putinu.html
[5] https://www.uscirf.gov/publication/anti-cult-movement-and-religious-regulation-russia-and-former-soviet-union
[6] https://bitterwinter.org/donetsk-and-luhansk-denying-religious-liberty/
[7] Raport „Represje mniejszości religijnych w Serbii: rola odgrywana przez Europejską Federację Ośrodków Badań i Informacji o Sektarianizmie (FECRIS)” – 27 lipca 2005, Patricia Duval i Miroslav Jankovic.
