Centrum know-how dla alternatywnej opieki nad dziećmi, NBU, wspólne i artykuł o sposobach powiązania tematu deinstytucjonalizacji z sytuacją romskiej grupy etnicznej. Symptomami tego związku jest wysoki udział dzieci romskich umieszczonych w placówkach opiekuńczych oraz wysoki udział rodziców z rodzin romskich, z którymi pracują specjaliści ds. profilaktyki porzuceń. Chociaż nie ma oficjalnych statystyk dotyczących przeważającej obecności dzieci romskich w usługach, wielu pracowników socjalnych, z którymi rozmawiał NHC, było nieugiętych w tym fakcie.
Co utrzymuje wysoką liczbę dzieci i rodzin romskich korzystających z usług opiekuńczych?
Jest to kwestia zdolności systemu do zaspokojenia specyficznych potrzeb rodzin romskich. Pytanie dotyczy również zdolności naszego społeczeństwa do integracji i wspierania tej niezwykle wrażliwej grupy społecznej. Pogłębiająca się marginalizacja i zubożenie Romów to problemy nałożone na system ochrony dzieci. Nie posiada jednak niezbędnych zasobów, wsparcia i szkoleń.
Jaki jest kluczowy mechanizm problemów?
Badanie NHC wykazało, że jednym z kluczowych i jednocześnie niewidocznych mechanizmów reprodukcji tych problemów są liczne praktyki dyskryminacyjne, które przenikają system ochrony dzieci, miejsce pracy, system ochrony zdrowia i edukacji oraz są częścią codziennego życia Romów. Grupa etniczna. . Prowadzą do systematycznego wykluczenia społecznego dzieci i rodziców pochodzenia romskiego. Według jednego ze współbadaczy NHC pochodzenia romskiego „po pierwsze, najważniejsza jest dyskryminacja w naszym kraju”.
Co mają wspólne dzieci i rodzice romscy?
Wybrano cytaty z wywiadów, które ilustrują zakres i sposoby szerzenia się praktyk dyskryminacyjnych wspierających problemy w sferze społecznej.
• Pracownicy systemu praw dziecka dyskryminują. Poza łamaniem praw dziecka jest to również bariera integracji, dla której podstawą jest zaufanie między profesjonalistami a klientami.
W domu nie przestali nas obrażać – „Cyganie brudni”, „Cyganie brudni”, „Cygan porzucony”. A jeśli jesteśmy Cyganami, jesteśmy ludźmi… Dlatego uciekłem z domu, ale oni mnie sprowadzili i zacząłem się bać. Cały czas się boję, trzęsę się i dlatego biorę leki, nie mogę zachować spokoju. 16-letnia Romka
• Dyskryminacja dzieci romskich w procesie adopcyjnym jest jedną z głównych przeszkód w deinstytucjonalizacji.
Problem w tym, że dzieci romskie są niechciane do adopcji. Jeśli przełamiemy tę barierę i zaczniemy tutaj adoptować nasze dzieci, w dużej mierze rozwiążemy problem instytucjonalizacji. Kiedyś mieliśmy inny przypadek – nie chcą tego, bo – bardzo ładne dziecko, cudowne, ale bardzo morwowe. Nawet ja słyszałem zdanie „Wietnamczyk, Murzyn, ale nie Cygan”. Przedstawiciel systemu praw dziecka
Rodzice zgłaszali liczne przypadki dyskryminacji w szkole, w miejscu pracy, w miejscach publicznych, takich jak szpitale i restauracje.
• Szkoła dyskryminuje.
W szkole miałam dużo problemów z młodzieżą, bo jako jedyna byłam tam czarniejsza. Bo były same dziewczynki, a do szkoły przychodziło dużo chłopców. Groźby, obelgi, krzyczały „Hej, Cyganko, zrobimy ci mydło. Co robisz w tej szkole? Dużo nękania, musieli mnie wyciągnąć z drugiego wejścia. I musieli przenieść mnie do innej szkoły. Ojciec jednego dziecka
• Miejsce pracy dyskryminuje
Jedną z rzeczy jest dyskryminacja, na przykład fabryka nie akceptuje Romów. Taka reklama pojawiła się w Internecie mniej więcej rok temu. Pracowałem z tą firmą i rozmawiałem nawet z szefem – dlaczego nie mieć Roma w fabryce? Nienawidzą ich… Nie mogę tego przyswoić. Nie ma czegoś takiego za granicą. Ojciec dwójki dzieci
• „Gdziekolwiek pójdziemy – dyskryminacja”
Gdziekolwiek jedziemy, czy w sklepie, czy w restauracji, postawa jest taka, jakbyśmy byli ostatnią dziurą w kavalu, największymi nieszczęśliwymi ludźmi… Nie zwracają na nas uwagi, zachowują się źle, nie odpowiadają dobrym tonem, podnoszą głos. Czasem, jak idziemy do restauracji, służą nam, starają się być mili, życzliwi, ale to widać – oczy i twarz zdradzają wszystko. Młodzi Romowie
• Dla dużej części Romów emigracja za granicę jest jedynym wyjściem z dyskryminującej i upokarzającej postawy, ubóstwa i bezrobocia.
I mogę śmiało powiedzieć, że w Niemczech, czy w jakimkolwiek innym kraju – czy to w Grecji, Holandii, Hiszpania, itp. postawa jest bardzo ciepła, troska jest bardzo duża. Nie ma dla nich znaczenia, że nie jesteś z ich kraju. Są gotowi pomóc ci w każdy możliwy sposób. Romka mieszkająca głównie za granicą
Jakie jest prawdziwe rozwiązanie?
Istniejące „rozwiązania” skazują rodziny romskie na bolesne podziały między rodzicami a dziećmi, które mogą zagrozić ich rozwojowi i dobremu samopoczuciu. W ten sposób system praw dziecka mierzy się ze skutkami dyskryminacji i potrzebuje wsparcia oraz środków, aby temu przeciwdziałać. Skala, rozpowszechnienie, a przede wszystkim niedyskryminacja Romów są takie, że wymagają one nie tylko wysiłku specjalistów, ale także rozwijania wrażliwości społecznej i dezaprobaty dla codziennych przejawów dyskryminacji.
