Archeolodzy odkryli w Polsce grób „kobiety wampirzycy” z XVII wieku. Na szyi zmarłej spoczywał żelazny sierp, a na dużym palcu lewej stopy miała kłódkę. Według publikacji Arkeonews niewykluczone, że pojawienie się zmarłego było powodem niezwykłej ceremonii. W praktyce archeologów czasami spotyka się dewiacyjne pochówki. Wyróżnia je rytuał pogrzebowy, który różni się od ogólnie przyjętego w danej kulturze. Na przykład zmarłego można pochować poza cmentarzem lub tylko niektóre części ciała. Przyczyn pojawienia się dewiacyjnych pochówków może być wiele, związanych zarówno z systemem wierzeń, jak i okolicznościami życia i śmierci osób pochowanych w nietypowy sposób. Jedną z kategorii niestandardowych pochówków są groby tzw. wampirów.
Archeolodzy uważają, że takie pochówki zawierają szczątki ludzi, których obawiali się inni – bali się, że zmarły powstanie z grobu. Aby temu zapobiec, w usta zmarłych wkładano kamienie, okaleczano, a nawet przybijano gwoździami do ziemi. Ponadto praktykowano umieszczanie sierpów i włosów na szyi lub brzuchu. Kogoś można określić mianem „wampira” ze względu na nietypowy wygląd, czary, samobójstwo lub bycie jedną z pierwszych ofiar epidemii. Podobne obrzędy odprawiano w wielu kulturach, np. we Włoszech znaleziono dziesięcioletnie „dziecko wampirów”, które zmarło w V wieku. A w USA za pomocą analizy DNA zidentyfikowali nawet jednego z „wampirów” z XIX wieku.
Profesor Dariusz Poliński z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika kierował wykopaliskami archeologicznymi, które doprowadziły do odkrycia szczątków, które zostały znalezione w jedwabnej czapce i z wystającym przednim zębem, poinformował w piątek Daily Mail. Polscy archeolodzy z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu pod kierownictwem prof. Dariusza Polińskiego przeprowadzili wykopaliska w okolicach Bydgoszczy (woj. kujawsko-pomorskie), gdzie w latach 2005 – 2009 badano wczesnośredniowieczną nekropolię, której pochówki zawierały cenne inwentarze. W tym roku jednak naukowcy skupili się na sąsiednim kompleksie grobowym z XVII wieku, zniszczonym w wyniku prac rolniczych. W jednym z pochówków archeolodzy odkryli szczątki „żeńskiej wampirzycy”. Na jej szyi leżał żelazny sierp, a na dużym palcu lewej stopy umieszczono kłódkę. Jednocześnie na czaszce tej kobiety zachowały się resztki jedwabnego kapelusza, co może świadczyć o jej dość wysokim statusie, ponieważ był to bardzo drogi przedmiot w XVII wieku. Być może powodem, dla którego miejscowi pochowali ją w tak niezwykły sposób, jest niezwykły wygląd kobiety – jej przedni ząb wystawał do przodu. Według Polinsky'ego zwykle obrzęd „pozbywania się” zmarłego polega na przykład na odcięciu głowy lub nóg, czy umieszczeniu zmarłego w grobie twarzą do dołu. Obecnie odkryte szczątki zostały przetransportowane do Torunia, gdzie zostaną poddane szczegółowym badaniom.
Na zdjęciu: Wampirka z sierpem na gardle znaleziona w Pieniu. (Mirosław Blicharski)
