Berlin [ENA] UE chce wprowadzić jednolite europejskie zezwolenie na parkowanie i niepełnosprawność, a obecne europejskie zezwolenie na parkowanie dla osób niepełnosprawnych ma zostać wzmocnione. Rada Federalna blokuje obecnie ten projekt uchwałą, która wymaga teraz omówienia.
Od dawna wymagany jest unijny dowód osobisty osoby niepełnosprawnej o znacznym stopniu niepełnosprawności, czyli jednolity unijny dowód osobisty zaświadczający o znacznym stopniu niepełnosprawności. Następnie wiele lat temu UE rozpoczęła projekt pilotażowy, który obecnie został ukończony. Kolejnym planowanym krokiem jest wprowadzenie unijnej karty osoby niepełnosprawnej ze znacznym stopniem niepełnosprawności. Wniosek Komisji jest obecnie omawiany w Parlamencie Europejskim i Radzie. Jeżeli wniosek zostanie przyjęty, państwa członkowskie będą miały 18 miesięcy na transpozycję przepisów dyrektywy do prawa krajowego.
Procedura jest obecnie blokowana przez Niemcy, ponieważ Niemiecka Rada Federalna wszczęła procedurę „otwarcia procedury w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności”. W swojej uchwale z 20 października 2023 r. Rada Federalna stwierdziła, że unijny dowód tożsamości osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności oraz ogólnounijne jednolite zezwolenie na parkowanie są mile widziane, ale jednym z żądań stawianych Rządowi Federalnemu jest nazwa unijnego dokumentu tożsamości osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności karta.
„Wprowadzenie nowego dokumentu identyfikacyjnego daje możliwość wyboru nazwy o pozytywnej konotacji, wykraczającej poza terminy wypracowane historycznie i skupiającej się na uczestnictwie i włączeniu. „Europejska karta uczestnictwa” lub „Europejska karta włączenia” mogą stanowić odpowiednią alternatywę” – stwierdza decyzja Rady Federalnej. W decyzji znajdują się jednak również istotne elementy, które należy przeczytać.
Rada Federalna oczywiście za problematyczne uważa także planowane regulacje dotyczące mobilności, czyli umożliwienia osobom posiadającym kartę osoby niepełnosprawnej o znacznym stopniu niepełnosprawności UE korzystania z lokalnego transportu publicznego i zadaje pytanie „obszar specjalnych warunków opartych na regulacjach prawnych w zakresie usługi transportu pasażerskiego należy usunąć z zakresu stosowania”. usunąć.
Rada Federalna w swojej decyzji wyjaśniła niebezpieczeństwa „dyskryminacji narodowej”. Oznacza to, że kryteria poszczególnych państw UE dotyczące uznawania karty osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności są różnie interpretowane. Oznacza to, że termin i definicja, kiedy dana osoba jest uważana za „niepełnosprawną”, jest definiowana przez każde państwo UE samodzielnie. Posiadanie karty UE osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności może oznaczać, że ktoś w kraju wakacyjnym będzie mógł otrzymywać świadczenia w ramach unijnej karty osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności w kraju zamieszkania, mimo że w kraju zamieszkania nie istnieją kryteria uznania stopnia niepełnosprawności .
Uchwała Rady Federalnej odnosi się także do dodatkowych obciążeń w krajach związkowych i gminach oraz dodatkowego wysiłku wdrożeniowego. Nawet jeśli nie jest to jasno przedstawione, decyzję tę czyta się jak zobowiązanie do uzyskania pozwolenia na pobyt w UE dla osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności oraz pozwolenia na parkowanie, po czym następuje długie zestawienie punktów, które powinny przemawiać przeciwko niej.
Teraz zależy to od reakcji ministerstw federalnych, ale z decyzji Rady Federalnej stało się jasne, że jednym z najważniejszych czynników są pieniądze i zapotrzebowanie na dodatkowy personel. Punkty, które oczywiście często są postrzegane jako przeszkoda dla projektów społecznych lub wdrażania i wzmacniania praw osób niepełnosprawnych. Konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnych nie jest niczym nowym i w szczególności rządy pod przewodnictwem Unii miały doskonałą okazję do stworzenia większej liczby podstaw prawnych, aby móc konsekwentnie wdrażać Konwencję ONZ o prawach osób niepełnosprawnych.
Fakt, że termin „poważna niepełnosprawność” jest różnie interpretowany, pokazuje również wyraźnie, że w Europie mamy do czynienia z odmiennym rozwojem społecznym i że jasne porozumienie co do tego, kiedy istnieje ograniczenie, ma mniej wspólnego z uczuciami jednostki, lecz opiera się na różnych parametrach. zwykle definiowani przez tych, którzy sami nie mają ograniczeń, ale wierzą, że mogą je ocenić.
Istnieją dalsze różnice w ważności unijnej karty osoby niepełnosprawnej ze znacznym stopniem niepełnosprawności, gdyż przeznaczona jest ona wyłącznie na krótki pobyt w innym kraju UE, który z kolei jest określony na 3 miesiące. Termin ten stoi jednak w sprzeczności z innymi przepisami. Na przykład w Hiszpanii możliwe są krótkie wakacje trwające do 179 dni. Oświadczenie B90 / Katrin Langensiepen: https://bit.ly/EU-Schwerbehindertenkarten
