Praca opublikowana przez Code9, Paryż-Bruksela, we wrześniu 2023 r., spod pióra Philippe'a Liénarda, honorowego prawnika, byłego sędziego, miłośnika historii i autora ponad dwudziestu książek odnoszących się do prądów myślowych.
Temat ma być dziełem badań historycznych, które uwydatni różnice między legendą, uprzedzeniami a rzeczywistością, na tyle, na ile historycy, antropolodzy i filolodzy byli w stanie zapewnić to uwypuklenie poza teologią. Składa się z dwóch części, tej, która podejmuje historię islamu, i drugiej, która podkreśla, czym są islamizmy i je identyfikuje, ostrzega i ma na celu wzbudzenie czujności, a nawet więcej, ponieważ wspólne wspólne wspólne życie ma swoją cenę, akceptację niewolnobójczych myśli i przekonań innych, przy czym nikt nie chciałby narzucać innym swoich własnych. Każdy ma swobodę wyznawania lub nie wyznawania jakiejś religii, ale jego prawo nie obejmuje prawa do zmuszania innych do przyjęcia jego poglądów lub poglądów strategów społeczno-polityczno-religijnych, którzy manipulują ludźmi poprzez ich słabości lub młodość. , aby stworzyć nowy porządek świata, który wyrzuci za burtę wartości liberalno-demokratyczne.
Philippe Liénard nie waha się użyć w podtytule nieco psotnego i prowokacyjny w „Wszystkie odpływają”metafora morska oznaczająca „z pełną prędkością” odnosząca się do sytuacji, gdy wszystkie żagle statku są rozwinięte, aby płynąć tak szybko, jak to możliwe. Jednakże termin „zasłona” odnosi się również do różnych części garderoby noszonych przez niektóre muzułmanki w celu zakrycia głowy lub ciała, w oparciu o różne interpretacje nakazów Koranu i przestarzałych tradycji. Koran tego nie wymaga, z wyjątkiem części intymnych.
Islam jest zarówno religią muzułmanów, jak i jednocześnie obejmuje świat muzułmański, świat narodów muzułmańskich, określając jako całość „zespół trwałych i możliwych do zidentyfikowania cech materialnych, kulturowych i społecznych”, a jednocześnie , -poza samą religią z jej wiarą i kultem, władza polityczna i ogólny ruch cywilizacyjny. Krótko mówiąc, jest to Umma wyobrażona w czasach Mahometa. Niniejsza Wspólnota nie ma narzuconego obywatelstwa. Jest otwarta dla każdego, kto tego chce, pod warunkiem, że się nawróci.
Jest powód, żeby tego nie robić nie mylić islamu z islamizmem, rozdział tej książki jest również zatytułowany „Krótka historia islamu i islamizmu”, dwa terminy, które odnoszą się do odrębnych pojęć, chociaż czasami są używane zamiennie lub błędnie rozumiane w dyskursie publicznym lub w wyniku połączenia z powodu niewiedzy lub gniewu wobec pewnych analiz z tego samego powodu lub z powodu tendencji wstecznej , fundamentalistyczne, dosłowne nurty, których celem nie jest swobodne współżycie.
Islamizm, a dokładniej islamizm, to termin opisujący ideologię polityczną, która ma na celu ustanowienie formy rządu lub systemu opartego na ścisłej interpretacji prawa islamskiego, prawa szariatu., zbiór zasad pochodzących z różnych środowisk, których nie należy mylić z wiarą lub praktyką religijną samą w sobie. Ten hegemoniczny radykalny ruch polityczny był częściowo zaangażowany we wspieranie dekolonizacji, jak miało to miejsce w przypadku Bractwa Muzułmańskiego w Egipcie od 1928 r., tajnego stowarzyszenia, które sprzeciwiało się nowoczesności, emancypacji na rzecz równości dla wszystkich poza tekstem, którego wsteczne i „niecywilizujące” Analiza dla Zachodu jawi się coraz bardziej w sprzeczności z wyznawanymi przez niego wartościami. Przyjęło to formę retrospekcji już na długo przed tym okresem, ale w świetle przeszłości, o której niewiele wiadomo, czyli przeszłości pierwszych tak zwanych pobożnych towarzyszy Mahometa. Pomyślmy o salafizmie, który będzie działał poprzez wahabizm. Cel: ustanowienie globalnego kalifatu. A ostatnio pomyślmy o madhalizmie, który wyznaje dość prostą doktrynę robienia wszystkiego, aby zadowolić przywódców Zatoki Perskiej i być im posłusznymi. Niewiele wiemy o spodniej stronie tych prądów, które były opisywane tysiące razy.
Islam i islamizm czasami wydają się niejasne. To nie jest monolit. W islamie istnieją pewne tendencje, przy czym zdecydowana większość to sunnici, którzy w szczególności dali początek salafizmowi i madchalizmowi. Mniejszość to szyici i hałasują. We wszystkich przypadkach islamizm podsyca terroryzm w różnych aspektach, co stanowi wizję wsteczną, w której należy być posłusznym Allahowi, ponieważ Allah tego chce. Niewielka mniejszość, Babizm, opowiada się za równością mężczyzn i kobiet. W islamie konieczne jest rozróżnienie pomiędzy różnymi okresami i historią patriarchatu przodków, religią a tradycjami, wiarą a wiarą oraz fanatyzmem, który nie zawiera przesłania miłości.
Autorka zajmuje się także sytuacją kobiet w społeczeństwach muzułmańskich, kwestią zwierząt „domowych”, nie wahając się przed przedstawieniem zarysu społecznego i społecznego (sprawiedliwość, policja islamska, prawo muzułmańskie, bluźnierstwo, karykatura).
Prasa określa tę książkę jako pouczającą. Ale kogo to oświeca? Nie tych, którzy są przekonani, że mają rację, bo mają rację, bo tak powiedział imam lub dlatego, że mądry egzegeta zinterpretował na swój sposób hadis o treści nienawistnej.
Dla niektórych pytanie pozostaje takie samo: czy powinniśmy modernizować islam, czy islamizować nowoczesność? Intelektualiści opowiadają się za islamem oświecenia, ale islamizm ich wygasza, pomijając fakt, że koncepcja ta jest specyficzna dla historii Zachodu, pomimo tzw. złotego wieku islamu. Jej intelektualistom po części założono kaganiec.
Philippe Liénard zamierza pracować na rzecz postępu ludzkości w zakresie wolności przekonań, wiary i przynależności do tego czy innego boga, ale nie na rzecz libertobójczego prozelityzmu, który szerzy się poprzez islamizmy, które nie uspokajają nikogo, nawet lojalnych wobec niego żołnierzy. Książka ta, daleka od studium islamofobii, jest narzędziem braterstwa, mającym na celu uniknięcie pewnego ducha, który mógłby być islamofobiczny. Musimy jednak odważyć się mówić różne rzeczy, patrzeć we wsteczne lusterko historii i mówić prawdę, nawet jeśli istnieją prawdy, które niepokoją i podsycają fatwy.
Pierwotnie opublikowane w Almouwatin.com
