Według doniesień mediów trwające negocjacje w sprawie porozumienia Izrael-Hamas dotyczącego czterodniowej przerwy humanitarnej i uwolnienia zakładników przetrzymywanych przez palestyńską grupę zbrojną od czasu jej ataków terrorystycznych z 7 października wskazują, że wejście w życie porozumienia było mało prawdopodobne wcześniej Piątek.
W obliczu rosnącego głodu Światowy Program Żywnościowy ONZ (WFP) szefowa Cindy McCain powiedziała, że agencja „szybko mobilizuje się do zwiększenia pomocy w Strefie Gazy”, gdy tylko zostanie przyznany bezpieczny dostęp. Jej komentarze pojawiły się po wypowiedzi szefa ONZ ds. pomocy doraźnej Martina Griffithsa. oświadczenie o gotowości Organizacji do zwiększenia ilości pomocy przywożonej do enklawy i rozprowadzanej po całym Strefie.
Pani McCain to powiedziała WFP ciężarówki „czekają na przejściu w Rafah, załadowane żywnością przeznaczoną dla rodzin w schroniskach i domach w całej Gazie oraz mąką pszenną dla piekarni, aby wznowiły działalność”.
Najnowsze raporty humanitarne ONZ wskazują, że mąka pszenna nie jest już dostępna na rynkach na północy Gazy i że nie działają żadne piekarnie z powodu braku paliwa, wody, mąki i uszkodzeń strukturalnych.
Nadzieje na ratunek
Ponieważ 21 października wznowiono ograniczone dostawy pomocy przez przejście Rafah z Egiptem, nieco ponad 73 ciężarówki z pomocą żywnościową WFP dotarły do Gazy, znacznie przekraczając potrzeby.
Pani McCain wyraziła nadzieję, że do enklawy zostanie wpuszczonych więcej paliwa, „aby nasze ciężarówki mogły przewieźć tak potrzebne zapasy i aby chleb znów był ratunkiem dla setek tysięcy ludzi każdego dnia”.
Według Biura Koordynacji Spraw Humanitarnych ONZ w środę około 75,000 XNUMX litrów paliwa z Egiptu przybyło do Gazy w następstwie zeszłotygodniowej decyzji Izraela zezwalającej na „codzienny wwóz niewielkich ilości paliwa na potrzeby niezbędnych operacji humanitarnych”. OCHA.
Dystrybucją paliwa zajmuje się agencja ONZ ds. uchodźców palestyńskich, UNRWA, aby wesprzeć dystrybucję żywności i działanie generatorów w szpitalach, zakładach wodociągowych i sanitarnych, schroniskach i innych kluczowych usługach na południu Strefy, ponieważ dostęp do północy został odcięty w wyniku izraelskich operacji wojskowych.
Szef OCHA i szef pomocy humanitarnej ONZ Martin Griffiths powiedział w zeszłym tygodniu że dziennie potrzeba około 200,000 XNUMX litrów paliwa.
Aktualizacja ewakuacji szpitala
W środę zakończono nową ewakuację 190 rannych i chorych, ich towarzyszy i pracowników medycznych ze szpitala Al-Shifa w mieście Gaza.
Rozwój był ogłosił przez agencję ONZ ds. zdrowia KIM jako wspólny wysiłek agencji ONZ i partnerów humanitarnych pod przewodnictwem Palestyńskiego Towarzystwa Czerwonego Półksiężyca (PRCS).
Ewakuowanych przewieziono konwojem ambulansów na południe.
OCHA zacytowała raporty PRCS, w których stwierdzono, że ewakuacja „trwała prawie 20 godzin, ponieważ konwój był utrudniany i poddano go inspekcji podczas przejazdu przez punkt kontrolny oddzielający północną i południową Gazę” oraz ubolewała nad faktem, że życie pacjentów było zagrożone.
Ewakuowani pacjenci dializowani zostali przewiezieni do szpitala Abu Youssef An Najjar w Rafah w Gazie, a pozostałych pacjentów przewieziono do europejskiego szpitala Strip w Khan Younis. OCHA twierdzi, że w Al-Shifa, która już nie funkcjonuje, szacuje się, że około 250 pacjentów i personelu przebywa.
Tymczasem w środę najmniejsza jak dotąd liczba wysiedleńców opuściła północną Strefę Gazy i udała się na południe „korytarzem” otwartym przez Izraelskie Siły Obronne wzdłuż głównej arterii Strefy Gazy, Salah Ad Deen Road.
Według monitoringu OCHA jedynie około 250 osób przeniosło się na południe. Biuro ONZ stwierdziło, że spadek „w dużej mierze przypisuje się oczekiwaniom wywołanym pauzą humanitarną”, która nie została jeszcze wdrożona.
Do chwili obecnej ponad 1.7 miliona osób w Gazie to osoby wewnętrznie przesiedlone.
Życie w Gazie
W międzyczasie rozmawiał z pracownikiem UNRWA, który w tym tygodniu uciekł z Gazy Wiadomości ONZ o życiu i pracy w czasie konfliktu.
Maha Hijazi, specjalista ds. magazynowania i dystrybucji UNRWA, był odpowiedzialny za zabezpieczenie żywności dla setek tysięcy przesiedleńców (IDP), którzy obecnie schronili się w obiektach UNRWA.
„Nasz plan… zakładał umieszczenie 150,000 XNUMX Palestyńczyków wewnętrznie przesiedlonych w schroniskach UNRWA, których liczba obecnie wynosi około miliona” – powiedziała.
ONZ i partnerzy w dalszym ciągu apelują o zezwolenie na większą pomoc dla Strefy Gazy, która w dalszym ciągu boryka się z poważnymi niedoborami żywności, wody, paliwa, leków i innych desperacko potrzebnych artykułów.
Pełne wiaty, puste rynki
Większość personelu UNRWA to uchodźcy palestyńscy, a niektórzy również szukali schronienia w jej schroniskach, kontynuując pracę ratującą życie. Do tej pory zginęło ponad 100 ich kolegów.
Choć rodzina pani Hijazi nie przebywała w żadnym ze schronisk, stwierdziła, że jej rodzicom ledwo udało się znaleźć żywność na targowiskach.
„Poszliśmy na rynek, ale jest pusty. Nie znaleźliśmy nic do kupienia. Mamy pieniądze, ale nie mamy co kupić” – powiedziała.
Decyzja matki
W poniedziałek pani Hijazi wraz z rodziną uciekła z Gazy do Egiptu. Była wściekła i niechętna do opuszczenia ojczyzny, mieszkania i pracy.
„Ani moje dzieci, ani żadne z naszych palestyńskich dzieci nie czuje się bezpiecznie, nie czuje się bezpiecznie i nie czuje się chronione. Przez całą noc i dzień wszędzie słychać bombardowania” – powiedziała.
Pani Hijazi wspomina, że przed pójściem spać jej dzieci pytały ją, czy umrą tak jak ich sąsiedzi i krewni.
„Musiałam ich przytulić i obiecać, że jeśli umrzemy, to umrzemy całkowicie, więc nie będziemy nic czuć. A jeśli usłyszysz bombardowanie, będziesz bezpieczny. Rakieta, która cię zabije, nie usłyszysz jej dźwięku” – powiedziała.
Pomimo bólu związanego z wyjazdem z Gazy do Egiptu pani Hijazi uważała, że była to najlepsza decyzja dla jej dzieci, które mają podwójne obywatelstwo.
„Muszę dać im szansę na sen i poczucie, że są podobne do innych dzieci” – powiedziała.
„Mogę powiedzieć, że przez całą podróż płakałam z dziećmi, bo nie chcemy opuszczać naszej ziemi, nie chcemy opuszczać Gazy. Jesteśmy jednak do tego zmuszeni, szukając bezpieczeństwa i ochrony”.
