Prezydenci złożyli przysięgę na Kongresie Narodu, gdzie odbyła się przysięga i ceremonia przekazania władzy Milei, połączona z wręczeniem szarfy i pałeczki prezydenckiej przez byłego prezydenta Alberto Fernándeza.
Zgromadzenie Ustawodawcze rozpoczęło się o godz. 11 zwyczajowym biciem dzwonu, a przewodniczyła mu ustępująca wiceprzewodnicząca Cristina Fernández de Kirchner, której towarzyszyli przewodniczący Izby Deputowanych Martin Menem i ustępujący parlamentarny sekretarz Senatu Marcelo Fuentes powitał w Izbie Deputowanych prezydentów i byłych prezydentów Argentyny, ustawodawców, gubernatorów, delegacje zagraniczne i gości.
Na początku utworzono wewnętrzne i zewnętrzne komitety powitalne, które miały przyjąć prezydenta-elekta po jego przybyciu do parlamentu, po czym zarządzono czwartą przerwę do czasu wejścia Milei i Villarruela na salę.
W skład Komisji Spraw Zagranicznych wchodzili senatorowie: José Emilio Neder, Alfredo Luis De Angeli, Gabriela Valenzuela, Ezequiel Atauche, Enrique De Vedia oraz zastępcy: María Graciela Parola, Julio Pereyra, Marcela Pagano, Gabriel Bornoroni i Francisco Monti.
W skład Komisji Spraw Wewnętrznych weszli senatorowie: Marcelo Lewandowski, Eugenia Duré, Victor Zimmermann, Lucila Crexell, Juliana Di Tullio oraz zastępcy: Gladys Medina, Andrea Freites, Javier Santurio Rodríguez, Lorena Villaverde i Cristian Ritondo.
Javier Milei przybył do Kongresu o godzinie 11:46 i został przyjęty przez Cristinę Fernández de Kirchner, przewodniczącego Izby Deputowanych Martina Menema, wraz z legislatorami komisji.
Milei i Villarruel przystąpili do podpisywania Ksiąg Honorowych Czcigodnego Senatu Narodu i Izby Deputowanych Narodu w „Salón Azul”.
Następnie Milei i Villarruel obejrzeli oryginał Konstytucji Narodowej i udali się do Izby Deputowanych, aby zgodnie ze zwyczajem złożyć przysięgę przed Zgromadzeniem Ustawodawczym.
Ustępujący wiceprezydent zaprosił Milei do złożenia przysięgi przed senatorami i posłami Narodu. Ze środka podium odczytał przysięgę. Prezydent zrobił to dla Boga, Ojczyzny i Świętej Ewangelii”.
Następnie wszedł ustępujący prezydent Alberto Fernández i przystąpił do przekazania swojemu następcy atrybutów prezydenckich, szarfy i pałeczki. Następnie opuścił pokój.
Następnie Fernández i Milei podpisali odpowiedni akt wraz z Notariuszem Generalnym Kraju.
Następnie Wiceprezydent Narodu złożył przysięgę „na Boga, Ojczyznę, Świętą Ewangelię”, a zakończył słowami: „Bóg, Ojczyzna, tego ode mnie żądaj”.
Na koniec głos zabrała nowa wiceprzewodnicząca Victoria Eugenia Villarruel i stwierdziła, że „w imieniu prezydenta Javiera Milei i swoim chciałbym podziękować każdemu z Was za obecność i towarzyszenie nam w tym historycznym dniu. Jest to chwila, która pozostanie w naszych sercach i chcemy podziękować za ten gest towarzyszenia nam ze wszystkich krajów i prowincji”. I zamknął Zgromadzenie.
Po zaprzysiężeniu Milei, który został ósmym wybranym prezydentem od czasu przywrócenia demokracji w 1983 r., udał się pod schody Kongresu, aby wygłosić swoje pierwsze przemówienie.
Wzięli w nim udział przywódcy krajowi i międzynarodowi oraz byli przywódcy. Wśród obecnych byli Filip VI (król Hiszpanii); Jair Bolsonaro (były prezydent Brazylii); Viktor Orbán (premier Węgier); Wołodymir Zełenski (Prezydent Ukrainy); Gabriel Boric (Prezydent Chile); Luis Lacalle Pou (Prezydent Urugwaju); Daniel Noboa (Prezydent Ekwadoru); Santiago Peña (Prezydent Paragwaju); Luis Arce Catacora (Prezydent Boliwii); Vahagn Kachaturyan (Prezydent Armenii); Santiago Abascal (lider VOX, hiszpańskiej partii politycznej); Jennifer M. Granholm (Sekretarz Departamentu Energii USA); Weihua Wu (wiceprzewodniczący Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych) i David Rutley (brytyjski minister odpowiedzialny za Amerykę).
Obecny był także szef rządu Buenos Aires Jorge Macri; gubernatorzy Entre Ríos, Rogelio Frigerio; z Mendozy, Alfredo Cornejo; oraz z Buenos Aires, Axela Kicillofa; byli prezydenci Eduardo Duhalde i Mauricio Macri. Również prezes Sądu Najwyższego Horacio Rosatti wraz ze swoimi kolegami Ricardo Lorenzetti i Juanem Carlosem Maquedą.
Po raz pierwszy opublikowano w Senado Argentyny.
